ՆԱԽԱԳԱՀՈՒՄ ԵՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԱԶԳԱՅԻՆ ԺՈՂՈՎԻ ՆԱԽԱԳԱՀԻ ՏԵՂԱԿԱԼՆԵՐ ՌՈՒԲԵՆ ՌՈՒԲԻՆՅԱՆԸ ԵՎ ՀԱԿՈԲ ԱՐՇԱԿՅԱՆԸ

Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հարգելի գործընկերներ, բարի լույս: Խնդրում եմ նախապատրաստվել գրանցման: Գրանցում: Կսպասենք ևս երկու հոգի միանան մեզ, և սկսենք նիստը:

Հարգելի գործընկերներ, քվորում ունենք, սկսում ենք նիստը: Շարունակում ենք քննարկել Ազգային ժողովի պատգամավոր Արթուր Սարգսյանի նկատմամբ քրեական հետապնդում հարուցելուն համաձայնություն տալու մասին Հայաստանի Հանրապետության գլխավոր դատախազի միջնորդագիրը: Երեկ մենք լսեցինք Գլխավոր դատախազին: Այժմ ձայնը տրվում է Ազգային ժողովի պատգամավոր Արթուր Սարգսյանին: Համեցեք:

  Ա.ՍԱՐԳՍՅԱՆ

-Սիրելի հայրենակիցներ, իմ քույրեր և եղբայրներ, որպես Ազգային ժողովի պատգամավոր՝ հաճախ չէ, որ դիմել եմ ձեզ այս ամբիոնից, սակայն այս ամբիոնից դուրս՝ լինեք դուք ձեր գյուղում, քաղաքում, հանրահավաքին, փողոցում կամ հերթական ապօրինության արդյունքում՝ քրեակատարողական հիմնարկում, ես եղել եմ ձեր կողքին:

Ինձ շատերը մինչ օրս դիմում են որպես Սիսիանի քաղաքապետ, քանի որ լինելով Սիսիանից՝ միշտ իմ ընտանիքի հետ միասին եղել եմ իմ քաղաքի և իմ Սյունիքի կողքին: Վստահեցնում եմ ձեզ՝ իմ քաղաքի համար ծառայելը բացառիկ պատիվ էր, և դա անում էի սիրով ու ամբողջ սրտով, էապես, ինչպես բնորոշ է սիսիանցիներին:

2020 թվականի նոյեմբերի 9-ից հետո, ինչպես ձեզանից շատերի, այնպես էլ իմ կյանքն ամբողջությամբ փոխվեց: Սիսիանի իմ բազմաթիվ եղբայրներ հերոսաբար նահատակվեցին հանուն մեր Արցախի պաշտպանության, ինչպես բազմաթիվ այլ համայնքներից, հետևաբար ես չէի կարող այլևս պարզապես երկրում առկա իրավիճակին նայել մեր քաղաքի դիտակետից:

Բոլորիս աչքի առաջ հանձնվում էր մեր Արցախը: Ձեզանից շատերի նման, ինձ համար ակնհայտ էր, որ նոյեմբերի 9-ից հետո մյուս թիրախը լինելու է Սյունիքը, և ես ստանձնեցի պատասխանատվություն՝ պայքարելու այս խայտառակ պարտվողական քաղաքականության դեմ: Արցախյան երրորդ պատերազմի խայտառակ արդյունքներից, դիվանագիտական ձախողումներից հետո մեկնարկած բոլոր փողոցային շարժումներին և պայքարներին մասնակցել եմ իմ ամբողջ ներուժով, դրա մեջ դրել եմ իմ սիրտն ու հոգին: Ձեզ հետ միասին կիսել եմ մեր հաջողությունները և պարտությունները: Ցավն այն է, որ մեր յուրաքանչյուր պայքարի պարտության առաջին ուրախացողները եղել են օրվա իշխանությունները և թուրք-ադրբեջանական տանդեմը: Դա իրենք նույնիսկ արել են հրապարակային:

Անկեղծորեն՝ թող ես անձնապես պարտություն կրեի, բայց Արցախը լիներ հայկական, թող ես անձնապես պարտություն կրեի, բայց հարյուրհազարավոր մեր հայրենակիցներ իրենց հարազատների գերեզմանին գնալու հնարավորություն ունենային, թող ես անձնապես պարտություն կրեի, բայց հազարավոր հերոսներ ողջ լինեին:

2024 թվականի ապրիլ-մայիս ամիսներին Տավուշի թեմի առաջնորդ իմ եղբայր Բագրատ Սրբազանը հայտարարեց՝ Կիրանցից քայլերթով շարժվում են դեպի Երևան: Սահմանազատման և սահմանագծման խայտառակ միակողմանի գործընթացը, դրա դեմ ընդվզումը վերածվեց համազգային սրբազան պայքարի, և ես այդ պայքարից ևս անմասն չմնացի:

Օրվա իշխանությունները շատ ու շատ լավ են հիշում 2024 թվականի մայիսի 9-ի հանրահավաքը, դա հանրահավաք էր, որից իրենց վախը հերթական անգամ դարձավ անսահման: Ես այդ օրը գիտեի, դա հստակ էր, որ իրենց վախերը հաղթահարելու համար պետք է անեն այն, ինչ անում են շուրջ 7 տարի՝ քրեական գործեր, կալանքներ, շինծու մեղադրանքներ: Այս անգամ իրենք սպասեցին ավելի երկար, բայց դրանից բովանդակությունը չփոխվեց:

2021 թվականի հունիսի 20-ի ընտրություններին հաջորդող օրերին ես առաջիններից էի, ում նկատմամբ ակնհայտ ապօրինի քրեական գործ հարուցվեց, և չնայած պատգամավորի կարգավիճակին՝ ինձ ժողովրդավարության բաստիոնի դատավորները, նույն արմեն դանիելյանները կալանավորում էին կամ կալանքի տակ պահում:

Ես այդ ապօրինություններից մի պահ անգամ չեմ ընկճվել, չեմ հուսահատվել, հակառակը՝ ավելի վճռական տրամադրված ազատ եմ արձակվել ու պայքարել եմ: Այսօր նույն խումբը որոշել է, որ ինձ պետք է նորից կալանավորեն:

Սիրելի հայրենակիցներ, ոնց արդեն ասացի, ես սպասում էի, որ նման մի բան լինելու է դեռ 2024 թվականինի մայիսի 9-ից: Հարց է առաջանում՝ իսկ ինչո՞ւ են որոշել ինձ զրկել անձեռնմխելիությունից: Եկեք առաջինը արձանագրենք, որ օրվա իշխանության համար հանցագործ է ցանկացած ոք՝ լինի դատավոր թե յուրային պատգամավոր, բարերար թե հոգևորական, ազգային պետական գործիչ թե մտավորական, եթե նա ազգային է, բարոյական է, եթե չի քծնում, չի հանձնվում, թուրքի կոշիկ չի լիզում:

Ճար ունենան, Հենրիկ Մխիթարյանին ու Լևոն Արոնյանին էլ կդատեն հայ լինելու, հայի անունը բարձր պահելու համար կամ Բաքվի բանտում գտնվող մեր հայրենակիցների մասին խոսելու, հիշելու համար:

Ըստ օրենքի, այս խոսքս պետք է կոնկրետ հասցեատեր ունենար, դրա իրացման համար նպատակ ունենար: Ժողովրդավարական երկրներում բազմաթիվ են դեպքերը, երբ գլխավոր դատախազը գալիս է Ազգային ժողով՝ գիտակցելով, որ ոչ մի երաշխիք չունի, թե այդ միջնորդությունը բավարարվելու է, թե, օրինակ՝ հենց իր պաշտոնավարման հարցն է դրվելու, բայց մենք աննախադեպ ժողովրդավարության բաստիոնում ենք, ավելի հստակ՝ բռնապետության բաստիոնում ենք. այստեղ ամեն ինչ նախապես որոշված է, գրված է, հաստատված է: Հակառակ դեպքում կամ հակառակվելու դեպքում՝ պետք է պարզապես հարցնել Հովիկ Աղազարյանին, ինքը լրիվ կասի, թե ձեզ հետ ինչ կլինի, ուստի անիմաստ է ձեզ ուղղված խոսք ասել: Եկել եք, որոշել եք կալանավորել՝ կալանավորեք: Ձերն էդ է՝ կալանավորելը, մարդուն ճնշելն ու վախեցնելը: Մերը պայքարելն է, թասիբն ու պատիվն է:

Օրեր շարունակ բոլոր տեղեկատվական միջոցներով 24 ժամ խոսում են, որ Հայաստանում ահաբեկչության մեղադրանքներ են առաջադրվել: Դուք նույնիսկ նման հարցերում եք հասարակությանը խաբում, դուք նույնիսկ նվազագույն շնորհք չունեք անմեղության կանխավարկածը հարգելու կամ գոնե ձեր իրավապահների խոսքը հարգելու: Մեղադրանքներն իբր ահաբեկչության նախապատրաստությանն են վերաբերում. կրկին ոչ թե ահաբեկչություն, ոչ թե ահաբեկչության փորձ, այլ նախապատրաստություն:

Պաշտոնապես ասում եմ, սիրելի հայրենակիցներ, պարզ ճակատով ասում եմ՝ չկա նման բան, չի եղել նման բան, և չի կարող … որևէ ապացույց նման որևէ երևույթի մասին: Մենք դուրս ենք եկել այս իշխանությունների դեմ պայքարի, և նույնիսկ ձեր մոնտաժված, մի տեղ փոխված, մի տեղ հարմարեցված ձայնագրություններից էլ պարզ է, որ մենք ձեզ հեռացնելու ենք օրենքով չարգելված միջոցներով, և վստահ եմ՝ դա լինելու է, մեր ժողովուրդը դա տեսնելու է:

Ես մեր երկրում գլուխս բարձր եմ քայլում, ես ոչ մեկից հայացք չեմ փախցնում, որովհետև ես Արցախ չեմ հանձնել, որովհետև ես չեմ ճանաչել Արցախը ինչ-որ Ադրբեջանի կազմում, ես ոչ մեկի առաջ չեմ կզել, ոչ էլ մի բան մուրացել, ես թասիբով ու տղամարդու խոսքի արժեքն իմացող հայ տղամարդ եմ, ով արդեն հասցրել է ապօրինի կալանավորվի: Ոչինչ, թող էլի լինի, բայց դուք սաղ կյանք հիշելու եք՝ ինչքան փորձանք ու փորձություն, ինչքան ամոթ ու դժբախտություն բերել եք մեր հայրենիք:

Ես պայքարել եմ ու պայքարելու եմ, ու լավ իմացեք՝ դուք եղած օրվա իշխանությունն եք, ու դուք հեռանալու եք, հեռացվելու եք ու երբեք չեք մոռացվելու:

Աստված պահապան լինի մեր հայրենիքին ու մեր օջախներին: Չկասկածեք, այս փոքր ու մեծ փորձությունները ևս հաղթահարելու ենք, ժողովուրդ ջան:

Ու որպես վերջաբան.

Ես երդվում եմ իմ բոլոր սրբություններով՝ քանի ապրում եմ, պայքարելու եմ՝ իմ հայրենիքում Աստված չպարտվի սատանային, սերը՝ ատելությանը, տերը՝ ստրուկին, վեհը՝ ստորին, ազնիվը՝ խաբեբային, Նժդեհը՝ թուրքին, Սյունիքը՝ Սումգայիթին, նամուսը, թասիբը՝ անբարոյականությանը: Շնորհակալություն:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հարցերի համար հերթագրում:

 Ա.ՍԱՐԳՍՅԱՆ

-Մի վայրկյան, խոսքս չեմ ավարտել: Եվ քանի որ ես իմ ելույթում արդեն նշեցի, որ արդեն ամեն ինչ որոշված է, ամեն ինչ հստակ է, կալանավորման որոշումն էլ կա, անձեռնմխելիությունն էլ կա: Ես այս թանկ ժամանակը, որ պետք է անցկացնեմ էստեղ, ես որոշել եմ այս ժամանակը կգնամ, իմ երեխաների, իմ անչափահաս չորս երեխաների և իմ տիկնոջ հետ կգնամ եկեղեցի, մոմ կվառեմ և կգնամ քննչական: Ցտեսություն ձեզ: Գնացինք, ժողովուրդ ջան, ձեր ցավը տանեմ:

ԾԱՓԱՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Եթե ես ճիշտ եմ հասկանում՝ պարոն Սարգսյանը հրաժարվում է հարցերին պատասխանելուց: (Խոսակցություն դահլիճում): Հասկանալի որոշում է: Ուրիշ ի՞նչ… (Խոսակցություն դահլիճում): Հա, հա, շատ լավ, շատ լավ: Լռություն, լռություն, լռություն: Արթուր Սարգսյան: Լռություն: (Խոսակցություն դահլիճում): Ընդմիջում: (Խոսակցություն դահլիճում):

 ԸՆԴՄԻՋՈՒՄ

Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Հարգելի գործընկերներ, հենց քիչ առաջ պարզ դարձավ, թե ինչ նպատակ ունի ընդդիմության կողմից իրավիճակն անընդհատ սրելը: Եվ Արթուր Սարգսյանը, էստեղ ելույթ ունենալով և տարբեր տեսակի որակումներ տալով, իրեն մեղսագրվող հանցագործությունների վերաբերյալ որևէ պարզաբանում չտալով, ուղղակի հրաժարվեց պատգամավորների հարցերին պատասխանել, որոնք, իհարկե, միտված էին նրան, որ մեզ համար պարզ դառնա, հասկանալի դառնա, թե ինքն ինչ գործունեություն է ծավալել, որի արդյունքում տիկին գլխավոր դատախազն այստեղ դահլիճում է և մեզանից հայցում է պատգամավորական անձեռնմխելիությունից զրկելու, ինչպես նաև կալանքի ենթարկելու թույլտվությունը: Եվ պարզ է, որ, ենթադրաբար, այդ հարցերը պատասխաններ չունեին, որոնք մեզ կբավարարեին, և պարոն Սարգսյանը լքեց այս ամբիոնը: Տարբեր տեսակի արտահայտություններ անելով՝ փորձեց դուրս գալ դահլիճից, որին, իհարկե, էմոցիոնալ արձագանքը ստացվեց տարբեր պատգամավորների կողմից: Ես խրախուսում եմ հանգիստ քննարկումը, և, իհարկե, իրերը մեզ ամբողջովին ծանոթ են, և իրադրությունը ծանոթ է մեր գործընկերներին: Ընդդիմադիր գործընկերներին ծանոթ չէ դեմոկրատական հանգիստ խորհրդարանին վայել քննարկումները, և նրանք ամեն կերպ, ամեն կերպ փորձելու են դուրս բերել հունից պատգամավորներին, փորձելու են խորհրդարանի աշխատանքները խանգարել, փորձելու են ամեն կերպ պրովոկացիաների ենթարկել, սակայն Հայաստանի Հանրապետությունը սուվերեն, ինքնիշխան, դեմոկրատական երկիր է, և մենք պետք է առաջնորդվենք այդ արժեքներով: Մենք թույլ չպիտի տանք, որ Հայաստանում նորից հնարավոր լինի պետության և պետականության դեմ տարբեր տեսակի ոտնձգություններ անել, այդ թվում՝ նաև այս դահլիճում: (Խոսակցություն դահլիճում): Տեսեք՝ նույնիսկ հիմա իմ ելույթի ընթացքում, որտեղ ես կոչ եմ անում լինել հանգիստ և հետևել օրենքներին, մեր գործընկերները տեղից ինչ-որ բաներ են անում: Ի՞նչ են ուզում անել. փորձում են նորից սադրել, որպեսզի նորից քաշքշուկ լինի, նորից փոխադարձ մեղադրանքներ հնչեն: Ես խնդրում եմ չտրվել այդ սադրանքներին: Մեր գործընկեր Արծվիկ Մինասյանն էստեղ նոր փորձում էր հայտարարել, որ իրենք 20 րոպե ընդմիջում են ուզում: Ես իրեն հրավիրեցի իր տեղը, որտեղից ինքը կարող է դա հնչեցնել: Ինքը չեկավ և չհնչեցրեց այդ իր ցանկությունը, սակայն հաշվի առնելով, որ, այնուամենայնիվ, միգուցե էմոցիոնալ և լարված վիճակ է իրենց մոտ, ես հաշվի եմ առնում այդ խնդրանքը և հայտարարում եմ 20 րոպե ընդմիջում, որից հետո մենք կվերադառնանք դահլիճ և հնարավորություն կունենանք ունենալ ելույթներ: Շնորհակալ եմ և ևս մեկ անգամ բոլորիս հանգստության կոչ եմ անում, հետևենք օրինական մեխանիզմներին: Շնորհակալ եմ:

 ԸՆԴՄԻՋՈՒՄ

Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հարգելի գործընկերներ, շարունակում ենք մեր նիստը: Խնդրում ենք զբաղեցնել ձեր տեղը: Ես հույս ունեմ՝ ընդդիմությունը նույնպես մեզ կմիանա, ու նաև կոչ եմ անում բոլորին պահել սառնասրտություն և հանգստություն, միմյանց հետ խոսել հարգալից: Այժմ հերթագրում մտքերի փոխանակության համար: Հերթագրում: Հերթագրվել է 29 պատգամավոր: Առաջինը ես եմ:

Հարգելի գործընկերներ, քննարկում ենք գլխավոր դատախազի միջնորդությունը Ազգային ժողովի պատգամավոր Արթուր Սարգսյանի նկատմամբ քրեական հետապնդում հարուցելու վերաբերյալ: Գործը կապված է արդեն իսկ հայտնի կանխված ահաբեկչության գործի հետ: Պետք է նշել, որ երեկ մեր ընդդիմադիր գործընկերները տարբեր հարցեր էին տալիս Գլխավոր դատախազին: Ցավոք, այսօր մենք հնարավորություն չունեցանք հարցեր տալ պատգամավոր Արթուր Սարգսյանին, որովհետև վերջինս հրաժարվեց հարցերին պատասխանել, բայց, ըստ էության, ինչպես ես եմ հասկանում, ի՞նչ է տեղի ունեցել. դեռևս 2024 թվականին, երբ Վազգեն Գալստանյանը սկսեց իր շարժումը Տավուշի մարզից, և արդեն հայտնի փաստ է, որ նա միայնակ չի սկսել այդ շարժումը, սկսել է Դաշնակցության, «Հայաստան» խմբակցության, ՀՀԿ-ի, Սերժ Սարգսյանի թիմակիցների հետ, և ինչպես ինքն է բազմիցս ասել, նաև այդ ընթացքում շփվել է օտարերկրյա ուժային կենտրոնների հետ: Ըստ էության, իրենք սկզբից ի՞նչ էին անում. փորձում էին կրկնել թավշյա հեղափոխության ժամանակ մեր օգտագործած մեթոդները: Կհիշեք՝ Տավուշից մարդը քայլում էր Երևան, բարի բաներ էր ասում, նույն գործիքակազմն էր, շատ-շատ նման էր և ոչ օրիգինալ: Դրանից հետո, երբ ակնհայտ դառավ, որ թավշյա մեթոդներով իրենք չեն հաջողում, հետզհետե Վազգեն Գալստանյանը չարացավ, չարիքը պատեց իր հոգին, և գնալով՝ իրենց գործողությունները դառնում էին ավելի ու ավելի ոչ խաղաղ, բռնի:

Կհիշեք, որ անցած տարի Ազգային ժողովի վրա հարձակում տեղի ունեցավ, երբ որ Վազգեն Գալստանյանը ոստիկանությանը հորդորում էր հանել իրենց սաղավարտները, քանի որ իրենց վտանգ չի սպառնում, և դրանից հինգ րոպե հետո իր կոչով ցուցարարները հարձակվեցին ոստիկանական շարքերի վրա, և նպատակն էր, իհարկե, գրավել Ազգային ժողովը։ Ի վերջո, դա էլ չհաջողվեց և… (որ խնդրեմ, պարոն Հակոբյան, հեռախոսով դուրսը կխոսե՞ք, շնորհակալություն) և արդյունքում իրենց մեթոդները դառան էլ ավելի բռնի և բռնի և հանգեցինք ինչի՞ն, տեռորին։

Մեր ընդդիմադիր գործընկերները փորձում են ամեն ինչ կասկածի տակ դնել և դա բավականին զվարճալի է հաճախ, որովհետև սկզբից ասում էին, որ հայտնի հրապարակված ձայնագրությունները արհեստական բանականությամբ են ստեղծված, հետո, երբ որ մեղադրյալների փաստաբանն ինքը հայտարարեց, որ իր կարծիքով մոնտաժված է, այսինքն՝ ոչ թե սարքած, այլ մոնտաժված, սկսեցին ասել մոնտաժված է։ Հիմա խոսակցությունները մեկնաբանում են որպես զուտ զրույց, այսինքն, երբ որ, օրինակ՝ Հայ Առաքելական Եկեղեցու սարկավագը մի դաշնակցականի հարցնում է, որ Նիկոլին, Ալենին և Արարատին սպանեմ, ինձ ի՞նչ կլինի, իրենք դա որակում են, դե, մարդիկ զրուցում են, էլի, շատ լավ, զրուցում են։ Երբ, որ հրապարակվում է Վազգեն Գալստանյանի ձայնագրությունը, որտեղ նա ասում է, որ, դե, մենք, ինչ, պետք ա, մի քանի հոգու գյուլլում ես, մնացածին, մի տասնհինգ հոգու մտցնում ես բերդ, մնացածի ընտանիքներին բան ես տալիս, կոմպենսացիա ես տալիս, իրենք էլ ուրախ կլինեն։ Սա ո՞նց ա հնարավոր մեկնաբանել, ես չգիտեմ, էլի, օրինակ՝ ասում են՝ կոնտեքստից կտրած, ո՞նց է հնարավոր կոնտեքստից ինչ-որ կերպ կտրել ինչ-որ մեկին գյուլլելու ցանկությունը կամ նպատակադրումը, ո՞նց ա դա հնարավոր կոնտեքստից կտրել։ Հետո մի հատ «Հրապարակ» անունով թերթոն կա, եթե չեմ սխալվում, էդ թերթոնն էր, թերթոններ շատ կան, էլի, գրել էր, որ Վազգեն Գալստանյանն իրականում այդ զրույցում նկատի է ունեցել թմրամոլներին կամ թմրավաճառներին։ Մի կողմ թողնենք, որ նույնիսկ թմրավաճառներին դատում են, ոչ թե գյուլլում են ու ընտանիքին կոմպենսացիա տալիս, բայց նույնիսկ դա է ֆեյք, որովհետև ես կարդացի միջնորդագրի մեջ, Վազգեն Գալստանյանը ասում է. այսինքն՝ ասում ենք, որ պետք ա գյուլլել, որովհետև դուք ազգի դավաճան եք, հասկանո՞ւմ եք, ասում է՝ մենք համարում ենք, որ դուք դավաճանել եք պետությանը, դրա համար ենք գյուլլում։ Այսինքն՝ ակնհայտ է, որ թմրավաճառների մասին չի խոսքը ու ակնհայտ է, թե ընդդիմությունը տարիներ շարունակ ում է անվանում դավաճան։ Ու ես, իրոք, չեմ հասկանում ո՛չ խորհրդարանական ընդդիմությանը, ո՛չ արտախորհրդարանական ընդդիմությանը, թե ոնց ա կարելի կանգնել ու սենց անվրդով դեմքով պաշտպանել, չդատապարտել, լղոզել պատասխանատվությունը այն մարդկանց, որոնք ասում են՝ երկու հոգու գյուլլում ես, տասնհինգ հոգու մտցնում ես բանտ, ընտանիքներին տալիս ես կոմպենսացիա ու վերջացավ։ Ի դեպ, Վազգեն Գալստանյանն ասում էր, իր հրապարակային հայտարարություններից մեկում ասում էր. օտարերկրյա ուժային կենտրոններն ինձ ասում են, որ եթե Հայաստանում իշխանություն չփոխեք, Հայաստանում փորձարկվելու են ընտանիքի նոր մոդելներ։ Ընտանիքի նոր մոդելը ո՞րն ա, որ երկու հոգու գյուլլում ես, ընտանիքին կոմպենսացիա ես տալիս, որ իրանք ուրախ լինե՞ն, ու սա Հայ Առաքելական Եկեղեցու արքեպիսկոպոսի խոսքեր ա՞, ուղղակի, սա դասագրքային օրինակ ա, թե ոնց կարելի է մի մարդու հոգին էդքան չարանա, որ ասում ա նեռ, նեռ, հիշո՞ւմ եք, ասում էր նեռ, ինքն ա վերածվել նեռի, ցավոք, բայց նեռը քրեաիրավական կատեգորիա չի, ոչինչ դա թող իր խղճին մնա, բայց իրենք պատասխան են տալու իրենց հանցավոր արարքների համար։

Նաև մի դրվագ նկատեց աչքս, որը, կարծում եմ, շատ հետաքրքիր ցուցիչ է նրա, թե ում հետ մենք գործ ունենք՝ ի դեմ ընդդիմության, Արթուր Սարգսյանը, ում վերաբերյալ միջնորդագիրը հիմա քննարկում ենք, ձայնագրություններից մեկում խոսում է 2018 թվականի թավշյա հեղափոխության մասին, ասում է՝ Սիսիանի մոտ մի 4 հոգի փողոց էին փակել, իմ կաբինետում, ինքն էն ժամանակ Սիսիանի համայնքապետն էր, ասում է՝ իմ կաբինետում 30 հոգով նստած էինք, տղերքին ասացի. դրանց հանկարծ չտփեք, որովհետև կարող է նկարեն. ուշադրություն դարձրեք, էլի, ոչ թե չտփեք, որովհետև չի կարելի մարդ տփել, այլ չտփեք, որովհետև չնկարեն։ Ենթադրում եմ, Մասիսի քաղաքապետը, որ արդեն մարդկանց տփել էր, նկարել էին, դա էր տեսել, մտածում էր մեզ էլ չնկարեն։ Հիշեցնում եմ, Մասիսի քաղաքապետը «Պատիվ ունեմ»-ի վարչապետի թեկնածուն ա։ Ասում ա հետո, բայց տփելու փոխարեն ի՞նչ էր ուզում անել, տփելու փոխարեն, ասում է՝ գնայինք, դրանց սիրուն վեր կալեինք, նկատի ունի վերցնեինք ու տանեինք, այսինքն՝ առևանգեինք։ Ասում է դրանից հետո, բայց մարզպետը զանգեց, ասեց՝ հլը բան չանես, նախագահն ասում է ամեն ինչ կոնտրոլի տակ ա։ Այսինքն՝ էս ա եղել իրենց դիրքորոշումը, խաղաղ անհնազանդության ակցիաների վերաբերյալ, որ կարելի է տփել, բայց եթե չեն նկարում, ու պետք է առևանգել սիրուն։ Ու ինքը դա էլ էն բանով էր ասում, հասկանո՞ւմ եք, ինքը ցավով էր դա ասում, որ դա չեն արել, այնտեղ էլի ա ասում, ասում ա, որ, օրինակ՝ ես, թողնեինք, վիզները կտրեինք, այդ ժամանակ հեղափոխություն չէր լինի, մոտավորապես դա է ասում։ Ու էդ նույն մարդը, էդ նույն արժեհամակարգով, շատ բնական է, որ հիմա խաղաղ, անհնազանդության չի դիմելու, շատ բնական է, որ իրենք հիմա պետք է լինեն մարդկանց գյուլլելու տրամաբանության մեջ, մարդկանց բերդը կոխելու տրամաբանության մեջ, անմեղ մարդկանց ավտոբուս կամ, չգիտեմ, ավտոմեքենայի վրա յուղ լցնելու տրամաբանության մեջ, տուկ, խոտի տուկ վառելու տրամաբանության մեջ, աստղիկներ փողոցում շփելու տրամաբանության մեջ, դրանցից մեկն էլ դա անվանում էր լուսավորչական դիկտատուրա, հանճարեղ, ուղղակի, հանճարեղ է։ Ես չգիտեմ, մեր ընդդիմությունը ինչի վրա է հույսը դրել, նույնիսկ պրակտիկ տեսանկյունից, Հայաստանում երբեք ոչ մի բռնի շարժում չի հասել հաջողության, այսինքն՝ գոնե մեզնից կարող են սովորել, որ միակ շարժումը, որը, բացի ընտրություններից Հայաստանում իշխանություն փոխելու միակ, մյուս ձևը, եթե կա հանրային աջակցություն, ոչ բռնի շարժումներն են, ինչի՞ են իրենք դա անում, ես չեմ հասկանում։

Ու մի բան էլ։ Ես նկատել եմ, որ ահաբեկիչների պաշտպանների շրջանում և՛ խորհրդարանական ընդդիմության, և՛ արտախորհրդարանական ընդդիմության, լևոնականների և մյուսների շրջանում մի էսպիսի կարմիր թելով գնացող թեմա կա, որ, դե, իրենք դա անում են հանուն վեհ նպատակների, քանի որ իշխանությունը դավաճան է, դրանք դրա համար են դա արել, մենք, իհարկե, բռնությունը չենք դատապարտում, բայց, ահա, այսպես, այնպես։ Հարգելի, եթե ստեղ լինեին ընդդիմադիրներ գործընկերները, իրենց կդիմեի, բայց, լավ, իրենց դատարկ աթոռներին դիմեմ, հարգելի ընդդիմադիր գործընկերներ, խնդիրը բռնի, ինչ-որ բռնություն, բռնությանն աջակցելու հանուն վեհ նպատակների, դրա խնդիրը նրանում է, որ եթե բոլորը սկսեն մտածել, որ բռնությունն արդարացված է հանուն ինչ-որ վեհ նպատակի, իսկ բոլորը վեհ նպատակ ունեն, դա կբերի տոտալ քաոսի։ Օրինակ՝ պատկերացրեք, ինչ կլինի, եթե ես, ամբողջ «Քաղաքացիական պայմանագիր»-ը մտածենք, որ հանուն վեհ նպատակի ձեզ բոլորիդ պետք է վերացնել, ի՞նչ կլինի։ Լա՞վ բան ա դա, իհարկե, վատ բան ա դա, միակ վեհ նպատակը օրինականությունն ա, միակ վեհ նպատակը ժողովրդի կամքն ա, ուզում եք ստանալ ժողովրդի կամքը, որ դուք լինեք իշխանություն, գնացեք ընտրությունների, դիմեք խաղաղ ակցիաների, ո՞վ է ձեր ձեռքը բռնել։ Երեք տարի, չէ, ինչ երեք տարի, հինգ տարի իրենք անընդհատ հնարավորություն են ունեցել անցկացնել հանրահավաքներ, երթեր, մի քանի անգամ փակել են Ֆրանսիայի հրապարակը, վրաններ են խփել, էդ վրաններում նույնիսկ թմրամիջոցների գերդոզավորումից մարդ է մահացել, ոչ ոք իրենց ոչինչ չի ասում, սա խայտառակություն է, ուղղակի, ես շատ ասելու բան չունեմ, ես, բնականաբար, կողմ եմ քվեարկելու Արթուր Սարգսյանի վերաբերյալ քրեական հետապնդում հարուցելուն, որովհետև տեռորիզմը, ահաբեկչությունը, ռազմական հեղաշրջումները, ցանկացած ապօրինի հեղաշրջում մեր երկրում տեղ չունի։ Շնորհակալություն։

 Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Ես ելույթ կունենամ վարողի իրավունքով, նաև գրանցված եմ, իհարկե։

Հարգելի գործընկերներ, սիրելի հայրենակիցներ, քիչ առաջ տեսաք, թե Ազգային ժողովում ինչ իրավիճակ էր և դրա մասին ես իմ գնահատականն արդեն հայտնեցի։ Ընդամենը քիչ առաջ նաև տեսա, որ լուրերում կադրեր են տարածվում, թե իբր ես մի կնոջ եմ հրում, ուզում եմ նախ ներողություն խնդրել բոլոր այն կանանցից, լրագրողներից, ներկաներից, ովքեր քիչ առաջ հետևում էին Ազգային ժողովի դահլիճում և միջանցքում տեղի ունեցածին։ Ես հույս ունեմ, որ նրանցից որևէ մեկը չի վնասվել, առավել ևս, հղի կնոջ վերաբերյալ էր այդ գրառումը։ Իհարկե, կադրերում երևում են, որ ես որևէ մեկին չեմ հրում, այլ ընդամենը իմ ձեռքն եմ ազատում, բայց նաև ուզում եմ, լինելով չորս երեխաների հայր, ուզում եմ ասել, որ եթե որևէ մեկն իրեն անհարմար է զգացել, առավել ևս, մի հղի կին, ապա ես նրանից ներողություն եմ խնդրում, ընդհանրապես, այս իրավիճակի համար, որը ծնվեց նրանից, որ մարդը, ում... գլխավոր դատախազը միջնորդությամբ եկել է Ազգային ժողով և մեղադրում է հանցագործության, տեռորիզմի մեջ, ահաբեկչության, չպատասխանեց պատգամավորների հարցերին, փոխարենը տարբեր տեսակի արտահայտություններ անելով, մասնավորապես, մենք տղամարդ ենք, սա մեր ճշմարտությունն է, երդվում է, ինչ-որ երդումներ է հնչեցնում, հայացքը չի փախցնում, գլուխը բարձր է քայլում և այլն։ Ես ուզում եմ հարցնել, օրինակ՝ տղամարդկությունը սկսվում է հեռահար զենքով առյուծ սպանելուց և դրա վրա հեծնելո՞ւց, եթե դուք այդպիսի տղամարդ եք, ապա մենք չենք հարգում ձեր այդպիսի տղամարդկությունը, եթե ձեր տղամարդկությունը «Մարտի 1»-ին քաղաքացիներ փողոցում սպանելով է որոշվում, ապա մենք չենք հարգում այդ ձեր տղամարդկությունը, եթե դուք կարողանում եք ձեր գլուխը բարձր պտտվեք քաղաքում՝ լինելով ահաբեկիչ, ապա մենք ձեր գլուխը կկռացնենք և կխցկենք զնդանը՝ որպես ահաբեկիչ, և մենք չենք հարգում ձեր այդ գլուխը, որն այդքան բարձր եք դուք պտտվում քաղաքում։

Մեզ որակումներ տվեցին՝ ակնարկելով, թե մենք կռանում ենք, ակնարկելով, թե մենք զիջում ենք և այլն։ Ես ուզում եմ ևս մեկ անգամ այս ամբիոնից ասել, որ մենք կռվել ենք, մենք կռիվ ենք տվել, մենք ուղիղ նայել ենք ճշմարտության աչքերի մեջ նույնիսկ այն ժամանակ, երբ դուք, ձեր քաղաքական ուժի առաջնորդ Ռոբերտ Քոչարյանն իր ախռաննիկներով շրջապատված մարդկանց, իր անվտանգության աշխատակիցները մարդկանց էին սպանում զուգարաններում, մենք այդ ժամանակ կանգնած էինք հրապարակներում և ասում էինք այն, ինչ ճշմարիտ է, այն, ինչին հավատում ենք և այն, ինչ բխում էր մեր ժողովրդի սրտից, և դա ցույց տվեց 2018 թվականի թավշյա, ոչ բռնի հեղափոխությունը։ Մենք այդ մարդիկ ենք, ովքեր եկել են այստեղ և կպարտադրեն օրինական իշխանություն բոլորին, այդ թվում՝ առյուծին հեծնողներին, նրանց որդիներին, նրանց խմբակցությանը, նույն Արթուր Սարգսյանին և մնացած բոլորին, ովքեր հանցավոր ճանապարհով ձեռք բերված ունեցվածք ունեն, ովքեր թալանել են, կեղեքել են մեր ժողովրդին, ովքեր բանակի հաշվին հարստացել են, և ձեզ ոչինչ չի փրկի այդ դատաստանից, որովհետև այդ դատաստանը ժողովրդի պարտադրած օրինական իշխանության դատաստանն է, որովհետև այդ դատաստանն է, որը կբերի արդարության, որը կբերի մարդկանց միմյանց նկատմամբ վստահության ավելացման, որը կբերի մեզ այնպիսի մի հանգրվանի, որտեղ մենք կունենանք իրավունք, ունենալ լավ պետություն, որտեղ մարդիկ ցանկանում են գալ, ապրել, այլ ոչ թե թողել ու գնալ, հարյուր հազարներով այլ երկրներում ապրել։

Խոսվեց ճշմարտություններից, մեկը խոսում է ճշմարտությունից, մեկը խոսում է իրենց ճանապարհով հարցեր լուծելուց, իրենց ձևերով։ Ոչ ոք նրանցից չի խոսում օրինականությունից, համենայնդեպս, ինչ էլ, որ խոսում են, փորձում են պաշտպանական թեզը առաջ բերել, որովհետև վաղը կանգնելու են դատարանի առաջ։

Խնդիրը նրանում է, որ բացարձակ ճշմարտությունը, որին մենք հետևում ենք, դա օրինական ճշմարտություն է, խոսել ճշմարտությունից և գնալ գրոհել ոստիկանական ուժերի վրա, խոսել ճշմարտությունից, գնալ, ընտրություններ կեղծել, մանրախնդրությամբ զբաղվել, ժողովրդի ձեռքից իշխանությունը գողանալը դա ո՛չ տղամարդկություն է, ո՛չ ճշմարտություն է, ո՛չ էլ նման բան անողն իրավունք ունի գլուխը վեր պտտվել մեր երկրում։

Այսքանն էի ցանկանում ասել։ Վերջում ևս մեկ անգամ ուզում եմ ասել, որ այն իրավիճակը, ինչ որ ստեղծված էր, ամեն կերպ փորձել ենք հանդարտեցնել և դա երևում է կադրերում, և որևէ մեկը, եթե իրեն վնասված է զգացել, ես անձամբ՝ որպես նաև Ազգային ժողովի փոխխոսնակ, պատրաստ եմ նրանից ներողություն խնդրել դրա համար։ Շնորհակալություն, և հաջորդ ելույթին անցնենք։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Արթուր Հովհաննիսյան։

 Ա.ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Հարգելի գործընկերներ, սիրելի ժողովուրդ, ըստ էության, Ազգային ժողովում նոր ընդդիմությունը բեմադրեց այն, ինչ պետք է աներ Հայաստանի Հանրապետության տարբեր հատվածներում, ուղղակի, առանց աստղիկների, առանց ներկերի, առանց յուղերի, մեզ չվառեցին, մեզ չգյուլլեցին նոր ընդդիմադիրները, որովհետև Ազգային ժողով մտնելուց առաջ ստուգվում են, անցնում են մետաղորսիչի միջով։ Մի անգամ դրա համար էր, երևի, Գեղամ Մանուկյանը կախվել այս Ազգային ժողովի մետաղորսիչներից, որ շուռ տան, նոր մտնեն Ազգային ժողով, երևի այդ ժամանակ էլ էր էդ պլանը ուժի մեջ և էդ ժամանակ էլ ինչ-որ մի բան կար անելու Ազգային ժողովում, միգուցե զուգահեռաբար դրսում, չգիտենք, արդեն, թե սրանք պադվալներում ինչեր են իրար հետ պայմանավորվել Հայաստանի Հանրապետության գլխին, որ բերեն։ «Հոկտեմբերի 27», «Մարտի 1», Լեռնային Ղարաբաղի հանձնում, «Նոյեմբերի 9», ահաբեկչական ակտի նախապատրաստում։ Էս ամեն ինչի հետ ոնց պտտվում ենք, ոնց պտտվում ենք, առնչվում են, հնչում են հետևյալ անունները՝ Ռոբերտ Քոչարյան, Սերժ Սարգսյան, Դաշնակցություն, Ռոբերտ Քոչարյան, Սերժ Սարգսյան, Դաշնակցություն, «Հոկտեմբերի 27», «Մարտի 1», Լեռնային Ղարաբաղի հանձնում, «Նոյեմբերի 9»-ը, Ռոբերտ Քոչարյան, Սերժ Սարգսյան, Դաշնակցություն: Էս անունները դաջված են էս իրադարձությունների վրա ուղղակի, և հիմա էս մարդիկ, դեռևս ունենալով շունչ, փորձում են, ուրեմն, վերջին վատությունն անել Հայաստանի Հանրապետությանը և ահա, իրավապահները հայտնաբերել են և հուսանք, որ կանխել են էն չարիքը, որ պետք է բերեին սրանք մեր երկրի գլխին ու էլի ստեղ, այսօր քննարկում ենք հիմնական, չակերտավոր բացասական իմաստով հերոսներից մեկին, էս ակտի նախապատրաստման՝ «Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Արթուր Սարգսյանի միջնորդության հարցը և ինքն էլ եկավ ստեղ ինչ-որ սենց խրոխտ ելույթներ ունեցավ իրանից գոհ, վերջում էլ Աստծուն հիշեց, իրանց սիրելի սրբազանների անունները տվեց: Դե հա, եթե Քոչարյանը ձեր ղեկավարը լինի, Կտրիճն էլ ձեր կաթողիկոսը պիտի լինի, Աջապահյանն ու Բագրատն էլ ձեր սրբազանները պետք է լինեն էլի, էլ ոնց պետք է լիներ: Իրանց հավաքների պես ձայնագրությունների մեջ տեսել եք, չէ՞, ժողովուրդ ջան, ասում է աղոթքով սկսվեց հավաքը, ուրեմն Բագրատի աղոթքով սկսեցին, հետո սկսեցին քննարկել՝ դե պետք է հեսա աստղիկներ ձուլենք, լցնենք ավտոների ակերը ճղենք, յուղերը լցնենք սրա վրա, ներկերը շփենք, պատերի տակ մարդկանց գյուլլենք: Աղոթելուց հետո են էս ամեն ինչը քննարկում էս մարդիկ, աղոթում են, հետո քննարկում է եկեղեցականը, թե ինչպես պետք է գյուլլի մարդկանց, ակերը ծակի, անկանխատեսելի վթարներ առաջացնի, որ կարան մահ առաջացնեն էն մարդկանց համար, որոնց ինքը կնքել է, որոնց ինքը ամուսնացրել է: Հասկանում եք էս մարդկանց սրբապղծության մակարդակը, թե որքան նրանք թքած ունեն ամեն ինչի վրա: Էս է էս մարդկանց, ուրեմն, պատկերը բարոյական՝ գյուլլել էն մարդկանց, վթարի ենթարկել էն մարդկանց երեխաներին ու ծնողներին ում դու ամուսնացրել ես, կնքել ես ու մի հատ էլ էդ Արթուր Սարգսյանը՝ էդ խուլիգանը, գալիս է ու ես, դե ավելի լավ է գնամ իմ 4 երեխաների հետ, Աստված երջանկություն և առողջություն տա երեխաներիդ, բա դու ուրիշ երեխաների մասին չէիր մտածում, այ տղա, ներողություն, երբ որ փորձում էիր ակեր ճղել, ներկեր լցնել ավտոմեքենաների վրեն, չէի՞ր մտածում, որ էդ մեքենաների մեջ կարա քո, քո ընկերոջ տղան լինի, կարա քո հարազատը լինի: Սա ևս մեկ լավագույն ցուցիչն ու նկարագիրն է, թե դուք ով եք ընդհանրապես, թե դուք ով եք ընդհանրապես: Ձեր էդ չորս երեխաներից մեկի ընկերը, դասընկերը կարող էր լիներ էդ մեքենաներից մեկի մեջ, էդ երեխաներից մեկի ծնողը, վերջիվերջո, ձեզ հարազատ մարդ, ձեր խմբակցությունից մեկը՝ Գառնիկ Դանիելյանը, վերջիվերջո, կարող է լիներ էդ մեքենաներից մեկի մեջ: Ինքը տենց միշտ ինչ-որ անհավանական տեղեր է հայտնվում, հատկապես՝ ըտեղ պետք է հայտնված լիներ, եթե Բագրատի տանը եղել է այդ քննարկումների ժամանակ, ըտեղ էլ կարող է եղած լիներ, ի՞նչ իմանաս: Հա, Գառնիկին ասեցի, հիշեցի՝ ես երեկ էլ հարցումս տիկին գլխավոր դատախազին սրա մասին ասեցի, մարդիկ են գնում–գալիս, ինչ-որ խոսակցությունների մեջ են ներգրավվում, նոր մի հատ սկրինշոտ կար մոտս, ասեցի սա անպայման հնչեցնեմ:

Տեսեք՝ ինչ է ասում Վազգենը Գալստանյան իր խոսակցությունից մեկում ասում է՝ Դաշնակցության Իշխանը ասում է 1000 հոգի մարդ ունեմ, մի 1200 կձգեն, էդ արդեն 60 խումբ անում է: Էս են խմբերն են, որ պետք է աստղիկներ լցնեին, յուղեր, ներկեր: Դաշնակցության Իշխանը ասում է 1000 հոգի, հասկանու՞մ եք: Դաշնակցություն, էլի Դաշնակցություն, էն որ ասում էի «Մարտի 1», «հոկտեմբերի 27», նոյեմբերի 9, ահաբեկչություն, Դաշնակցություն: Հիմա այ էս է, էլի Դաշնակցությունն է այստեղ, հիմա էս մարդկանց հետ շատ շուտ պետք է ինչ-որ մի բան տեղի ունենա, որովհետև հենց նոր Դաշնակցությունը ասում է՝ մոտները, եթե հիմա հրացան լիներ Աղվան Վարդանյանը երեկ, որ ասում էր տունը 2 հատ հրացան ունի, հանկարծ, որ դրանցից մեկը հետը բերած լինել, հաստատ ստեղ մեկնումեկին կարող է գյուլլեին, և հա, էդ ու՞մ էիք դուք ընդհանրապես ուզում գյուլլեիք, էդ ու՞մ տնեցիքին էիք ուզում փող տայիք, որ երջանկանան և այլն:

Ո՞վ եք դուք ընդհանրապես, ո՞վ եք դուք ընդհանրապես: Հեռու մնացեք մեզանից, մեր երեխաներից, մեր տներից, թե չէ դրա պատասխանը ձեզ նենց դուր չի գա, ես ձեզ խոստանում եմ, այ քեզ բան, և Արծվիկ Մինասյանն էլ էստեղ, էս էլ է էլի կարևոր, երեկ քննում էինք Արծվիկ Մինասյանի հարցը, էսօր մեկ է տեսնեմ, էրեկ, դե սենց բանի դեմքով, չէ՞, կերպարով եկել էր, բայց ես բանից տեղյակ չեմ, էս մեկ օրվա: Էսօր խառնվել է իրար, քացով ուզում է մեկին խփի, ձեռով էս մեկին, սենց խառը բաներ է անում, փոխանակ գնաս Սեյրան Օհանյանին ասես, արա, ես քո համար էս եքա տունը սեփականացրեցի, մի հատ 3 օրով կանչեիր գնայի, հանգստանայի գոնե: Երեկ իմացանք, որ անգամ էդ ամառանոցում չի էլ եղել Արծվիկ Մինասյանը:

Էս են սրանք, իրար են գցում, սա է սրանց բարոյական, ուրեմն, նկարագիրը, և գալով էլի մարդկանց, որոնք գնում–գալիս էին՝ ընդեղ շատ մարդկանց անուններ է շրջանառվում՝ Իշխան Սաղաթելյանինը ասեցի, Գառնիկ Դանիելյանն էլ էլի ասեցի՝ իրանից գոհ հելել է, ասում է՝ ես եմ վարձը տալիս Վազգենի Գալստանյան տան, ես բանը, աղքատ տղա չեմ, ես եմ տալիս: Հա փաստորեն դու, կարո՞ղ է դու, էդ աստղիկների փողերն էլ է Գառնիկը տվել, կարո՞ղ է էդ յուղերի փողերն էլ է Գառնիկը տվել, կարո՞ղ է էդ ներկերի փողերն էլ է Գառնիկը տվել: Մի հատ էլ հլը ստեղ գալիս է, իմ անունն է տալիս, էլի էդ լեզու, ականջ կտրելու թեմայով:

Լսի ես էդ արտահայտությունը արել եմ էն մարդկանց վերաբերյալ, ովքեր հայ ժողովրդին կանվանարկեին, և եթե դու դրա հետ խնդիր ունես, վիրավորվում ես դրանից, ուրեմն քեզ էլ էր դա վերաբերելի և հերիք է ստեղ անընդհատ դա ասեք՝ դատական գործ կա և այլն, և այդպես շարունակ, մի հատ էլ հլը փորձում են մեզ ինչ-որ մեղադրանքներ հնչեցնել, մեր հասցեին ինչ-որ մեղադրանքներ հնչեցնել, և սա մի ընդհանուր մեծ պլանի մաս է 2018 թվականի ոչ բռնի, թավշյա, ժողովրդական հեղափոխությունից ի վեր:

Էս մարդիկ եկել են, ամենատարբեր սցենարներով փորձում են Հայաստանը դարձնել գուբեռնիա, բայց էդ ակտերը չեն ստացվելու, չեն էլ ստացվելու, բնում խեղդելու ենք յուրաքանչյուր նման փորձ՝ Հայաստանի Հանրապետության ժողովրդից իշխանությունը խլելու, Հայաստանի Հանրապետության ինքնիշխանությունը խլելու, Հայաստանը գուբեռնիա դարձնելու: Շնորհակալ եմ:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Թագուհի Ղազարյան:

 Թ.ՂԱԶԱՐՅԱՆ

-Շնորհակալություն հարգարժան նախագահող, հարգելի գործընկերներ, էս նախորդ հատվածի կադրերում հայտնվել էի, մամաս անհանգստացել էր, հարցնում էր հո բան չի՞ եղել, եթե էլի անհանգստացող մարդիկ կան, ասեմ՝ ուղղակի պարոն Մանուկյանին օգնում էի ակնոցը գտնել, որովհետև էդ հրմշտոցի մեջ կորցրել էր: Տենց մի թեթև ոտքս է վնասվել, առանձնահատուկ բան չի եղել: Հայտնվեցի էդ երկու, բանը, իրար վրա, դեպի իրար գնացող տղամարդկանց խմբերի արանքում, բայց լուրջ չեմ տուժել ու ակնոցը գտել եմ, գտել վերադարձրել եմ տիկին Գալստյանին, հուսով եմ փոխանցել են:

Վերադառնանք քննարկվող թեմային՝ ցավոք սրտի, պարոն Սարգսյանը գնաց կամ ինչպես ինքն էր ասում ապրիլի 29-ի խոսակցության մեջ, ճողոպրեց դահլիճից և ես չեմ կարող իմ հարցերն ուղղել նրան, իսկ ինչի՞ մասին էին իմ հարցերը:

Երեկ իր գործընկերները և տիկին դատախազին հարցեր ուղղելիս իրենց կանխավարկածը էն էր, որ իրանք ուղղակի խաղաղ անհնազանդություն էին կազմակերպում, և ես ուզում էի էդ կանխավարկածից ելնելով հարցեր ուղղել: Վստահ եմ պարոն Սարգսյանին, մնացած գործընկերներին, ովքեր էդ դիրքորոշումն ունեն, կհանդիպեն լրագրողներ, կխնդրեի փոխանցել հետևյալ մի քանի հարցը՝ ապրիլի 29-ին պարոն Սարգսյանն ասում է՝ հիմա վաղը Հոկտեմբերյանից կարաս բերես, օրինակ եմ ասում, 1000 հոգի միտինգի, բայց գործողության, խոսքը ընդհատվում է, Կամոն արձագանքում է՝ կարող է 2 հոգի էլ չլինի: Պարոն Սարգսյանը արձագանքում է՝ ապրես:

Հարցս հետևյալն է՝ էդ ի՞նչ գործողություն պետք էր անել խաղաղ անհնազանդության շրջանակում, որ 1000 հոգուց 2-ը դրանց պատրաստ չէին:

Մենք խաղաղ անհնազանդություն արել ենք: Մենք 100 հազարավոր մարդկանց ենք հրավիրել, ինչպես իրենք են ասում, միտինգի և էդ 100 հազարն էլ պատրաստ են եղել գործողության: Կուզեի նկարագրեին էն գործողությունը, որին պատրաստ չեն 1000-ից նույնիսկ 2-ը:

Հունվարի 2-ին, էլի, ինչ ասում եմ առայժմ 25 թվականի մասին է: Ոմն Հ. Ավետիսյան Վազգեն Գալստանյանի հետ խոսելիս բացատրում է, որ պետք է կանչել և մարդկանց պատմել պատմությունը, թե ինչ են պատրաստվում, ինչ գործողության են պատրաստվում անել, և ասում է, եթե իրանք չիմանան՝ ինչի մեջ են մտնում, խնդրում եմ էդտեղ բաներ, վիդեոները ցածր ձայնով լսեք էլի, և ասում է, եթե իրենք չիմանան՝ ինչի մեջ են մտնում, կարող է ասած լինեն հա, հետո գան ու չմնան, էդ է իմաստը:

Ինչի՞ մեջ են մտնում, շատ կուզեի, որ բացատրեին, թե ինչի մեջ են մտնում, որ մարդիկ կգային, բայց մինչև վերջ չէին մնա և կճողոպրեին, պարոն Սարգսյանի բառով ասած:

Մայիսի 2-ին պարոն Գալստանյանը էդ 100, 150, 250 դոլարի մասին խոսակցություն, որ պետք է տալ մեջներից ակտիվ երիտասարդներին, էդ մասին խոսակցության ժամանակ, պարոն Սարգսյանն ասում է էդ ամեն մարդ չի անի էլի էդ քայլը: Էդ ի՞նչ քայլ է, որ խաղաղ անհնազանդության շրջանակում, որ ամեն մարդ չի անի:

Ներողություն եմ խնդրում, մի ուրիշ հարց կա, որ շատ հետաքրքիր է, կուզեի, որ պարոն Սարգսյանը պատասխաներ, եթե առիթ ունենար. ասում է, բողոքում է, դե որ մարդիկ չեն միանում բան ու ասում է՝ պետք է արագ անել, որովհետև սկսել են մարդիկ, ասում են՝ ինչիս է պետք, նորմալ ապրում են: Ինչու՞ է պարոն Սարգսյանին անհանգստացնում էն, որ մարդիկ նորմալ ապրում են, շատ կուզենայի, որ էս հարցը բացատրեր: Ի՞նչ է, ի՞նչ է պատահել, չեն կարող մարդիկ նորմալ ապրեն: Ի դեպ, էն դրվագի մասին, որ էդքան շատ խոսվեց՝ էդ 2 հոգու պատերի տակ գյուլլելու հետ կապված. էս են խոսակցությունն է, հունվարի 2-ի խոսակցությունն է, որի մասին քիչ առաջ ասեցի, որ ասում է՝ հա, պետք է մարդկանց կանչել, բացատրել, որովհետև ամեն մարդ չի մտնի դրա մեջ: Կարող է գան, հետո փախչեն, եթե բան չլինի, ոնց որ նախապես ասած չլինենք՝ ինչի մեջ են մտնում: Պարոն Գալստանյանը քաղաքացի Ավետիսյանին հարցնում է՝ իմ գրածը չկարդացի՞ր, Ավետիսյանը ասում է ո՞րը, ո՞րը չեմ կարդացել, Գալստանյանը սկսում է պատմել, ասում է պետք է կարդալ, բան, ասում է դե, որ 2 հոգու պատի տակ գյուլլում ես, 15 հոգու էլ դնում ես բանտ, էս միջնորդության 8-րդ, 9-րդ էջերն է: Էդ, էդ գրել է, ենթադրում եմ դա SMS-ով ինչ-որ տեղ պահպանվել է, որովհետև ասում է իմ գրածը չկարդացի՞ր, հետո սկսում է բացատրել ինչ նկատի ունի, հետո ընտանիքներին կոմպենսացիա կտանք, իրանք էլ գոհ կլինեն և այլն, և այսպես շարունակ:

Մի հետաքրքիր դրվագ կա հունիսի 20-ի հետ կապված, որի հաջորդ օրը պետք է լիներ գործողությունը հերթական անգամ, որ հերթական անգամ չի եղել: Արթուր Սարգսյանը Վազգեն Գալստանյանին ասում է՝ վաղը՝ հաջորդ օրվա մասին է պլանավորումը, 3-ին կոչը անում ես, ասում ես, որ տեղեկություն ունենք, որ թուղթ է ստորագրելու, ժողովուրդ ջան, ես կոչ եմ անում: Շատ կուզենայի էս հարցն ուղարկել պարոն Սարգսյանին, եթե ինքը մնար հարցուպատասխանին: Էդ ի՞նչ թղթի մասին է խոսքը, ո՞նց են իմացել, ի՞նչ բովանդակություն ունի էդ թուղթը ու ինչի՞ չի ստորագրվել հունիսի 21-ին էդ թուղթը:

Կարո՞ղ է էլի Իշխան Սաղաթելյանն է կանխել կամ ասենք Վազգեն Գալստանյանն է կանխել, ինչպես՝ տենց էլի, բոլոր բաները բարդ իրավիճակներում իրենք հայտնվում են ու կանխում են: Երեկ գործընկերները շատ էին հարցնում դատախազին, թե երբ էր պլանավորվում էս գործողությունը, ամեն անգամ տարբեր ամսաթվեր էր ասում, զարմանում էի, որ տարբեր ամսաթվեր է ասում: Ստեղ էլ լիքը տարբեր ամսաթվեր կար:

Ես շատ տխրում եմ, որ գործընկերները միջնորդությունը չեն կարդացել գալուց առաջ, որովհետև էդ տպավորությունն է ստացվում, բայց ես գտել եմ ճիշտ ամսաթիվը, ժողովուրդ ջան: Ուրեմն, 2025 թվականի ապրիլի 10-ին էդ խմբերից մեկի հետ հանդիպման ժամանակ ներկաներից մեկը տալիս է այդ հարցը, որ հուզում է բոլոր ընդդիմադիր գործընկերներին: Ասում է՝ ինձ մի հարց է հուզում, ե՞րբ, Վազգեն Գալստանյանը պատասխանում է երբի պատասխանն ունի Հայաստանի Հանրապետության Ազգային ժողովի պատգամավոր, Սիսիանի նախկին քաղաքապետ՝ Արթուր Սարգսյանը: Այ, որ ինքը ստեղ լիներ, ես էդ երբը իրան կհարցնեի, որովհետև ինքն ունի երբի պատասխանը:

Խնդրում եմ հարգելի գործընկերներ, սիրելի լրագրողներ, եթե առիթ կունենաք պարոն Սարգսյանին հարցրեք ե՞րբ, որովհետև մենակ ինքն ունի էդ պատասխանը (խոսակցություն դահլիճից): Միջանցքներում է, չէ եթե չի գնացել մոմ վառելու:

Ի դեպ, էդ բանի վերաբերյալ, Հ. Հակոբյանի վերաբերյալ, կարծես Հրայր Հակոբյանի վերաբերյալ, որը ապրիլի սկզբին ասում էր, որ էն խոսակցությունը հայտնի, որ պարոն Սիմոնյանը դրել է իր էջում, ասում է՝ բան է, երեկ կարդաց տիկին Վարդանյանը Էլինար՝ ասում է, եթե Նիկոլին սպանեմ ի՞նչ կլինի, ասում է, եթե սպանես ցմահ կտան, ասում է, իսկ եթե 3-ին սպանեմ, ասում է՝ դե չգիտեմ: Ասում է տեսեք, նախազգուշացրել է և ասել է չգիտեմ: Սա ի՞նչ, էս խոսակցությունը խի՞ եք բան անում, բերում և որպես արգումենտ ներկայացնում:

2 օր հետո այս նույն մարդը, որն, ըստ երևույթին, էդ նկարներում երևացող սարկավագն է, գուցեև սխալվում եմ, կներեք, եթե սխալվում եմ, պատմում է ուրիշին՝ Իսրայելյան ազգանունով մեկին: Ասում է 3 օր առաջ ասում եմ Իգոր, որ Իգորին ասում եմ օրինակի համար չգիտեմ ոնց, պատահականություն լինի, երեկո կամ գիշեր կամ առավոտ հանկարծ էդ պատահականությամբ Նիկոլն իմ ձեռքով մեռնի, շատ կարևոր է այս երեկո կամ գիշեր կամ առավոտը, ինձ ի՞նչ կլինի դրանից: Ասում է՝ դե ցմահ կտան, ասում եմ լավ, եթե էդ պատահականությունը նենց լինի, որ իմ ձեռքով գնան Նիկոլը, Ալենը, մեկ էլ Արարատը, դե ասում է՝ իշխանությունն էլ կփոխվի արդեն, քեզ ներում կտան: Հիմա մնում է էդ պատահականությունը: Էդ մարդը սևեռուն գաղափար է ունեցել, և եթե նույնիսկ էդ պահին տիկին Վարդանյանի բանով գնանք, կանխավարկածով գնանք, տենց բան է արել, ավելի ու ավելի է մոտիվացվել: Պոռթկումը լինում է մի օր, մի տեղ, մի դրվագում: 8 ամիս շարունակ տենց երկարատև, տևական պոռթկումներ չեն լինում:

Մի ուրիշ դրվագ՝ էջ 32: Ներկաներից մեկը իր դիրքորոշումն է հայտնում պայքարի մեթոդի հետ կապված, ասում է՝ էդ համեստ պայքարը ես չգիտեմ, ես որ չեմ ընդունում էլի, ասենք ավելի լավ է մի քիչ կոշտ միջոցներ ձեռնարկենք, մարդ կա գնա դատվի, թող մարդ էլ կա վիրավորվի, բայց հասնենք մեր ուզածին: Էնտեղ էլ տենց դրվագներ կան, որ մեկի աչքը դուրս կգա, մեկի ոտքը կկտրվի, էս ինչ-որ սենց, բայց, մի խոսքով, իրանց բանը, նպատակին կհասնեն:

Էս բանը, ամբողջը չեմ հասցնի կարդալ, բայց, իսկապես, խորհուրդ եմ տալիս, որովհետև մենք սենց շատ դրվագային ենք նայում: Իսկապես, խորհուրդ եմ տալիս նայել, մեր լրագրող գործընկերներին ամբողջությամբ կարդալ: Հիմա վերջացնում եմ, և մի կարևոր, հետաքրքիր հանգամանք կա: Էդ ութ ամիսների ընթացքում մարդկանց ներգրավվածությունը 30 հազարից իջնում է 500, այսինքն՝ իրանց պլանավորածը, ինչի ընթացքում իրանք ավելի ու ավելի ռադիկալանում են: Շնորհակալություն:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Խաչատուր Սուքիասյան:

 Խ.ՍՈՒՔԻԱՍՅԱՆ

-Հարգելի նախագահող, սիրելի գործընկերներ, ես 2 մասից եմ կազմել իմ ելույթը: Առաջինը ուզում եմ խոսել, պարոն Արծվիկ Մինասյանն ասեց բիզնեսին չե՞ք պաշտպանում: Ուզում եմ ես 80-ական թվականների վերջից ասեմ, որ ամենալավ ժամանակներն է եղել, որովհետև գորբաչովյան ժամանակում թույլ էին տալիս՝ մարդիկ ինչով հնարավոր է զբաղվեն, 90-ականներից, երբ որ սկսեցին արդեն, երբ որ Հայաստանի Հանրապետությունն անկախացավ և սկսեց ձևավորվել անկախ պետություն, տարբեր մարդիկ սկսեցին էդ ինստիտուտները ճիշտ չհասկանալ շուկայական հարաբերությունները, մասնավոր գործունեությունը, բայց հիմա անցնենք, երբ որ պարոն Մինասյանը տարբեր, պարոն Մինասյանի կուսակցությունը տարբեր ժամանակներ եղել է կոալիցիոն իշխանության մեջ:

Ուրեմն, մի հատ Ավետիս Արմենյան, Արմեն Ավետիսյան գտան, բերեցին, դրեցին մաքսայինի պետ: Հագը շոր չկար, ինչ-որ մի տեղից գտան-բերեցին, ասին շատ ուժեղ տղա է: Սա, ուրեմն ամեն օր միլիոնները հավաքում էր պետական բյուջեից, մի հատ մեծ խումբ էր ստեղծել, դառել էր մի հատ մեծ մաֆիոզ, ուրեմն ինչքան ընտանիքներ կային, ուզում էին բիզնեսով զբաղվեին, էդ ովքեր, որ իրանց հետ կապ չունեին, էդ իշխանության հետ կապ չունեին, էդ բիզնեսն իրանց անհատական ընտանիքի բիզնեսն էր, 30-40 տոկոս մաքսազերծումը ավելի թանկ էին անում: Ամիսներ հետո էս մարդիկ մահանում էին: Էդ սրիկային հանեցին, մի հատ ուրիշ սրիկա բերեցին, սա էլ իրա ամբողջ ընտանիքով նայում էր, թե ով որտեղից է ձեռք բերում ապրանքները, էդ ապրանքները, որտեղից որ ձեռք են բերում, նամակ էին գրում, ասում էին մեզ տվեք, մենք ավելի լավ պայմաններով ձեզ ավելի մեծ գումար կտանք: Դրանից հետո բոլոր էդ նախարարությունում, որտեղ որ պարոն Մինասյանն աշխատել է, լսեք ինձ ուշադիր, ձեզ մոտ սանդղակ կար կաշառքի, եթե էս փաստաթուղթն է ստորագրվում, իքս գումար պետք է վճարեին, իքս մինուս էն մյուս փաստաթուղթը: Էդպիսի սանդղակ կար, ու դուք հիմա եկել եք, ստեղից ասում եք բիզնեսին չեք պաշտպանում: Հիմա անցնեմ էն բիզնեսին, որ դուք կոալիցիա եք եղել, մինչև անգամ գնացել էիք գործարան ստուգման, հատուկ երկաթով խփում էիք էլեկտրոնային բլոկներին, ջարդվեր, որպեսզի վնաս տայիք, բայց էդի Հայաստանի Հանրապետության արտադրությունն էր: Նկատի ունեմ՝ դուք ասածը ոչ թե ձեր անձը, այլ ձեր քաղաքական իշխանությանը նկատի ունեմ: Էս սկզբից ուզում եմ ասել, որ անհարմար է, դուք ինձ ասում եք բիզնեսին չեք պաշտպանում: Ուրեմն դուք գնում եք, արգելված տարածքում շինարարության թույլտվություն եք տալիս, ինձ ասում եք բիզնեսին չեք պաշտպանում:

Էդ տարբեր բիզնեսներ կար, կանչում էին, ասում էին պետք է էսքանը տաս, դե պարզ է, որ մենք շատ մեզ ճիշտ ենք պահել, որպես ընտանիք, որպես ու իմ նման հազարավոր ընտանիքներ: Ամեն ինչ արել են, պաշտպանել են էն ինչ-որ իրանց ընտանիքով ստեղծել են, իսկ ձեր նմաններն էլ ի՞նչ են անում՝ քաղաքական մի հատ ինչ-որ տանիք են գտնում, սկսում են ամեն անգամ ինչ-որ մի ամբիոն գտնել, մի լրագրող է մոտենում, մի լրագրողական խումբ ունեք, ուղարկում եք մարդկանց հետևից:

Էս վերջինն ասեմ. ուզում եմ հասարակությունն էլ իմանա՝ 94 թվականին «Սիլ պլազա»-ի մի պատը վաճառում են 5000 դոլարին համարժեք, 5 հատ բնակարանի պահանջ են դնում: 5 բնակարանը ձեռք են բերում, 1 միլիոն դոլարին համարժեք դրամ ծախսում են, շենքը սարքում են, իրանց քաղաքական համակարգը դնում է պատրաստի շենք, ասում է 5000 դոլարով են արել, սրանց կեղծիքները:

Հիմա ես հստակ ասում եմ՝ Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիները հասկացել են կեղծիքը, սուտը, լուտանքը, էդ սուտ, դավաճան բառերն օգտագործելը դրանք էս, էս քաղաքական համակարգի հետ, որը որ էսօր գործում է, էսօրվա քաղաքական համակարգից հիմա:

Ինստիտուտները սկսել են աշխատել, իհարկե, որոշակի բյուրոկրատիա կա, որը որ դժվարությամբ է գնում, կամաց-կամաց ժամանակակից էկոնոմիկան առաջ է գալիս, թվայնացումն էդ բյուրոկրատիան ահավոր կնվազեցներ ու կսկսի Հայաստանը զարգանալ:

Հիմա ձեզ ասում եմ, սիրելի քաղաքացիներ, վստահ եղեք Հայաստանի Հանրապետությունը զարգանալու է, իրա հարևանների հետ շատ լավ հարաբերություն է ունենալու, Հայաստանը դառնալու է կենտրոն տարածաշրջանում, Հայաստանում մարդիկ ուզենալու են ապրել, Հայաստանում ավելի պայմանները լավ է լինելու, մարդիկ իրենց զգալու են Հայաստանում ապահով, գործունեություն են ծավալելու, եկամուտներ են ունենալու, եկած գումարները վայելելու են, ուրիշ բան չի կարող էստեղ լինի: Էս խմբակները, որոնք որ ուզում են Հայաստանի Հանրապետությունում իշխանափոխություն անեն, ուզում են ինչ-որ, դա նախկինից, դուք չեք պատկերացնում մարդը, ոչինչ չանելով, միլիոնավոր դոլարներ ունենա, ոչ մի բիզնես, ոչ մի մրցակցություն: Ընդհանրապես 90-ականներից հետո մրցակցության բոլոր հարթակները եղել են հարցականի տակ, շատ դժվարությամբ են մարդիկ... ես ձեզ ուզում եմ հիշեցնեմ 2000 թվականին Հայաստանի Հանրապետությունում մանկական կերը, մանկական դեղորայքը, ավելացված արժեքի հարկով չէր հարկվում, քանի որ մի քանի կազմակերպություն, էդտեղ մրցակցություն չկա, որովհետև նույն գինն է, բերում են մարդիկ ավելի քիչ եկամտով վաճառում են: Բերեցին ավելացված արժեքի հարկ դրեցին, որ կարողանան իրենց կազմակերպություններին որոշակի արտոնություն տան, որովհետև, եթե 20 տոկոսից 10 տոկոսը չվճարի, մնացածը կմահանան, բայց արդյունքում ի՞նչ եղավ. անապահով ընտանիքների երեխաների դեղորայքի խնդիրը առաջացավ, թոշակառուների դեղորայքի խնդիրը, մինչև անգամ «փամփերս»-ի վրա ավելացված արժեքի հարկ դրեցին, դուք կհիշեք պարոն Բագրատյան:

Հիմա ես նորից խոսքս ուղղում եմ մեր գործընկերներին: Հայաստանի Հանրապետության հասարակությունը ամեն ինչից տեղյակ է, նախկինում տեսել է, թե ոնց են քաղաքացիների հետ վարվել: Այսօր օրենքը գործում է: Իհարկե, շատ տեղեր կլինեն, հնարավոր է 1,2 տեղ կաշառակեր էլ հայտնվի, բայց շատ արագ դրանց խնդիրը կլուծվի, կաշառակերները կհայտնվեն համապատասխան վայրում: Հայաստանի Հանրապետությունում լինելու է հավասար պայմաններ, կա էդ հավասար պայմանները, մրցակցային հարթակ է լինելու, Հայաստանը տարածաշրջանի լավագույն երկրներից մեկն է լինելու, եթե ոչ ամենալավագույնը և ևս մի բան՝ ոչ մեկ Հայաստանի Հանրապետությունում չի կարող հեղաշրջում անել: Դա ականջներիդ օղ արեք, ու ոչ մեկը չի կարող Հայաստանի Հանրապետության անդորրը խանգարել: Սա նորից ձեր ուղեղներին, ձեր ականջներին օղ արեք ու ձեր ուղեղով ամեն օր մտածեք, թե էդ ինչեր եք մտածում Հայաստանի Հանրապետությունում էս կարգի խայտառակություն է, լսում ես էդ խոսակցությունը ոնց-որ մի թշնամական երկրում խոսեն, թշնամական երկրի նկատմամբ անեն, թշնամիների, իսկ էն ժամանակ, երբ որ մենք պատերազմի մեջ էինք էդ ժամանակ չգիտեմ ով, որտեղ էր գտնվում և ամենակարևորը՝ ամենավատ բանը, որ կա Հայաստանի Հանրապետությունում ստեղ շատ գործընկերներ կան, որոնք որ գնում են տարբեր երկրներ, մինչև անգամ իմ վրա եմ բողոքներ գրում տարբեր մարդկանց: Խայտառակություն է: Թող հասարակությունն իմանա՝ իրանք ամեն ինչ անելու են, որպեսզի Հայաստանում հանգիստ չկարողանանք ապրել, իսկ մենք ամեն ինչ անելու ենք, շատ ուժեղ պետություն է, ավելի է ուժեղանալու պետությունը, ինստիտուտները բոլորը շատ լավ, հստակ իրենց գործը, իրենց անելիքը գիտեն: Էդ ինստիտուտները զարգանում են, առավել զարգանալու են, առավել կայուն, հզոր Հայաստան ենք ունենալու: Շնորհակալություն:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Ընդմիջում 30 րոպե:

ՆԱԽԱԳԱՀՈՒՄ Է ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԱԶԳԱՅԻՆ ԺՈՂՈՎԻ ՆԱԽԱԳԱՀԻ ՏԵՂԱԿԱԼ ՀԱԿՈԲ ԱՐՇԱԿՅԱՆԸ

Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Հարգելի գործընկերներ, շարունակում եք մեր աշխատանքը: Հաջորդ ելույթի համար ամբիոնի մոտ եմ հրավիրում Արփինե Դավոյանին: Համեցեք:

 Ա.ԴԱՎՈՅԱՆ

-Շնորհակալություն, պարոն Արշակյան: Հարգելի գործընկերներ, սիրելի քաղաքացիներ, այսօր քննարկում ենք «Հայաստան» դաշինքի պատգամավոր Արթուր Սարգսյանին անձեռնմխելիությունից զրկելու հարցը ահաբեկչության նախապատրաստմանը մասնակցելու հիմքով: Այն օրվանից, երբ Քննչական կոմիտեն հաղորդագրություններ տարածեց նախապատրաստվող ահաբեկչության մասին և նրանում ներգրավված դերակատարների վերաբերյալ, Հայաստանյայց Սուրբ Եկեղեցին և ընդդիմությունն ալեկոծվեցին: Չեմ ուզում արձագանքել հնչած կարծիքներին և համոզմունքներին, կխոսեմ, ընդհանուր առմամբ, որպես ամփոփում վերջին իրադարձությունների: Երեկ ցավով և վերջնական արձանագրեցի, այսօր էլ կարծես թե հաստատվեց, որ սարսափելի այն իրականությունը, երբ մի դահլիճում նստում և աշխատանքային օր ես անցկացնում ահաբեկչությունն ամեն հնարավոր մանևրներով և մանիպուլյացիաներով արդարացնող մարդկանց հետ: Քանի որ երեկ շատ էի վշտացել, այսօր որոշեցի մեկ անգամ ևս վերանայել այս արձանագրումս, որի արդյունքում զարմացա իմ միամտության վրա. ինչպե՞ս, ախր: Փաստ է՝ Դաշնակցություն կուսակցության պատմության կրեդոն և շարժիչ ուժը ահաբեկչությունն է եղել և մնում, էլ ինչո՞ւ եմ սարսափում կամ զարմանք ապրում: Ընդամենը պետք է արձանագրել ևս մեկ անգամ, որ այս կուսակցության լավագույն ավանդույթները շարունակվում են, և մարդիկ աշխարհն ավելի լավը դարձնելու համար հազար ու մի բան են մտածում, այս կուսակցությունը շարունակում է իր անցյալի սև և մութ անդունդներում դեգերել և արյուն ուզել: Եվ այս ամենով հանդերձ, այստեղ ներկա գտնվող «Հայաստան» դաշինքի պատգամավորները կուրծք են ծեծում և փորձում ապացուցել, որ այն, ինչ օպերատիվ գործողությունների արդյունքում ձեռք է բերվել, իրական չէ, մտացածին է, որ Բագրատ Գալստանյանը մի սուրբ մարդ է, որ նա մի շարք ստահակների հետ իր կեցավայրում սուրբ ժողովներ էր անում ընդամենը, որոնցից առաջ անհասկանալի պատճառներով հավաքում էին իրենց հեռախոսները ու սկսում քննարկել, թե ինչպես պետք է խմբեր կազմել, շենքեր գրավել, փողոցներ փակել, մարդկանց գյուլլել պատերի տակ, քարեր լցնել զորամասերի մուտքերի մոտ, ավտոներ վառել, խանութների վրա հարձակվել, բոյ տալ, իշխանությունը վերցնել, քանի որ ընտրությունների միջոցով իշխանափոխության հասնելն անհնար են համարում, բայց նաև չէին մոռանում աղոթել վերոնշյալ սուրբ գործերի ծրագրավորումից առաջ կամ ընթացքում: Իսկ ինչո՞ւ սուրբ, որովհետև երեկ դաշնակցական ողջ խմբակցությունը մեզ ապացուցում էր, որ այնտեղ վատ բան չկար. մարդիկ էին, էլի, եկել էին վեհ գաղափարներից էին խոսում: Հատկանշական է, որ շատ ոգևորված խոսում էին և համոզում էին մեզ, որ ընդամենը Խաչվերաց տոնը նշելու մասին էր խոսքը գնում: Ես եկեղեցական տոները չգիտեմ՝ ինչպես են նշվում և չեմ կարող համոզված ասել, սակայն իմ իմացածով՝ այդ ժամանակ ճայթուկներ չեն օգտագործում, մեքենաներ չեն վառում, որքան գիտեմ՝ մարդ չեն գյուլլում պատերի տակ, ինտերնետը չեն անջատում, չեն հոսանքազրկում հավատացյալ ժողովրդին, և ամենակարևորը՝ ժողովրդին չեն ասում անասուն: Իմ իմանալով Խաչվերաց տոնը նվիրված է տիրոջ խաչափայտի՝ պարսկական գերությունից Երուսաղեմ վերադարձին և Գողգոթայում կանգնեցման ու փառաբանության հիշատակին: Ամբողջ միջնորդագրի մեջ եկեղեցական տոնի վերաբերյալ որևէ ակնարկ չգտա. գուցե ուշադիր չեմ եղել, խնդրում եմ ինձ ուղղել: Ասածս ինչ է. դիմում եմ այս կողմում նստած, ենթադրյալ նստած պատգամավորներին, նրանք այստեղ չեն: Դուք շատ լավ գիտեք և հասկանում եք, թե ինչպիսի պատմության մեջ եք հայտնվել մի խումբ խանդավառ հոգևորականների հետ, որոնք վաղուց հոգևորական չեն, այլ միայն փիլոն ու վեղար են կրում, եպիսկոպոս ու վարդապետ հորջորջվում: Դուք բոլորդ մի մեծ ու զազրելի դավադրության մասնակից եք պետության դեմ, աջակից և պարագլուխ եք ահաբեկչության, հասարակ ժողովրդին արհամարհող, ժողովրդին խորը անասուն ու էշ ասող մեծամիտներ եք: Ու գիտեք՝ երեկ ինչ ծիծաղելի էիք, երբ այս դահլիճում փորձում էիք հեգնել գլխավոր դատախազին և մեզ, ձեր կարծիքով սուր հարցեր տալ, փորձել՝ հնարքներ գտնել արդարացնելու համար այս միջնորդագրում տեղ գտած խոսակցությունների սղագրության առանձին հատվածներ: Հասկանում եմ՝ ինքնապաշտպանական բնազդն է այս պահին ձեզ առաջնորդում, սակայն հավատացնում եմ՝ հրաշալի գիտեք՝ հետդարձի ճանապարհ չկա, վիճակն արդեն նետել եք, և հանկարծ չգաք այստեղ, այս ամբիոնից և տարբեր ամբիոններից ասեք, որ որևէ մեկը վիրավորում է Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցուն կամ Մայր Աթոռը: Ոչ, մենք խոսում ենք միայն կոնկրետ հոգևորականի կոչումը մոռացած, բիզնեսով, քաղաքականությամբ և արդեն ահաբեկչությամբ զբաղվող մի շարք կտրիճների մասին: Եկեղեցին և որոշներին նույնականացնելը մեղք է և անթույլատրելի է: Նրանք ընդամենը եկեղեցու սպասավորներ պիտի լինեին, սակայն, ավաղ, նրանք որոշեցին սպասավորել ամեն մեղքեր և շահեր, սակայն ոչ եկեղեցուն: Չգաք այստեղ ու ասեք, որ սա թուրք-ադրբեջանական շահերի սպասարկման համար է արվում: Շատ ցածր է նման ստորություն հորինելը, դրա թիկունքում թաքնվելը մեծագույն ստորություն է և դրանով փորձել արդարացնել ձեր արարքները: Չգաք ասեք, որ շինծու գործեր են, քաղաքական հետապնդում է. արդեն հոգնեցնում է դա: Չգաք այս ամբիոնից ասեք, որ դուք քաղաքական հալածյալ եք, որ դուք ճնշվում եք ընդամենն այն բանի համար, որ ձեզ թույլ չեն տալիս աղոթել ու քննարկել մարդկանց գյուլլելը և երկիրը պարալիզացնելը: Մեկ էլ չգաք ասեք, որ խոսքը 2024 թվականի պլանի մասին է. հին բան, ո՞ւմ եք ուզում փորձել հիմարի տեղ դնել: Ահաբեկչությունը 2 օրվա պատրաստվելիք գործողությո՞ւն էր, թե՞ երկար և մանրամասն պլանի արդյունք: Չգաք այստեղ ու ասեք, որ ՀԷՑ-ն ազգայնացնելը ապազգային և պետական շահի դեմ ուղղված գործողություն է: Ընդամենը ծիծաղելի եք դառնում և անլուրջ: Այդ մասով էլ մի ուրիշ բան մտածեք, և ամենակարևորը՝ չգաք ու կեղծ զուգահեռականներ անցկացնեք 2018 թվականին տեղի ունեցած հեղափոխության հետ. եզրեր չկան, միևնույն է: Ու ընդհանրապես, այս ամբիոնից խոսելուց առաջ և ընթացքում երկար մտածեք, թե ինչ եք ասում և ինչպես, քանի որ հետևելով օրվա ձեր նեղ և տարբեր շահերի վրա հիմնված հրամայականին՝ ստորադասում եք Հայաստանի Հանրապետությունը, Հայաստանի Հանրապետության պետական շահը և եռագույնը: Շնորհակալություն:

 Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Տաթևիկ Գասպարյան, հաջորդ ելույթի համար համեցեք:

 Տ.ԳԱՍՊԱՐՅԱՆ

-Հարգարժան փոխնախագահ, հարգելի գործընկերներ, սիրելի քաղաքացիներ, արդեն քանի օր է՝ քննարկում ենք Հայաստանի Հանրապետության դեմ ահաբեկչական գործողություններ և իշխանության յուրացում նախապատրաստած անձանց միջնորդագրերը: Այդ միջնորդագրերում ներգրավված են անձինք, որոնք Հայ Առաքելական Եկեղեցու բարձրաստիճան պաշտոնյա սպասավորներ են, Ազգային ժողովի պատգամավորներ, նախկին պաշտոնյաներ:

Վերջին միջնորդագրում իմ ուշադրությունը հատկապես գրավեց 2025 թվականի հունվարի 31-ին Վազգեն Գալստանյանի բնակարանում Վազգեն Գալստանյանի, Արթուր Սարգսյանի, Իգոր Սարգսյանի և Հրայր Նազարյանի միջև տեղի ունեցած զրույցի մի հատված: Ի պատասխան Հրայր Նազարյանի այն խոսքին, որ մեջբերում եմ. «Անհրաժեշտ է անտեր, անգործ մարդկանց մի որոշ տոկոս, որոնք կունենան հացի ու ծախսի խնդիր և որոնց, այդպիսով, հնարավոր կլինի ներգրավել նրանց կողմից պլանավորած ահաբեկչական գործողություններին», Արթուր Սարգսյանը պատասխանում է. «Էսօր տենց մարդ չկա, ես քեզ անկեղծ կասեմ»: Այնուհետև շարունակում է, որ Սիսիանում բանվոր չեն կարողանում գտնել, քանի որ բոլորը ներգրավված են շինարարական աշխատանքներում՝ հավելելով, որ անգամ ԽՍՀՄ-ի ժամանակներում այս մասշտաբի շինարարություն չի իրականացվել: Նա վստահաբար դա գիտի, քանի որ իր այս ելույթում, իր վերջին ելույթում էլ հիշատակեց, որ եղել է Սիսիանի նախկին քաղաքապետ: Հետո շարունակում է, որ հիմա Սիսիանում 8 հատ դպրոց են կառուցում, որոնցից 4-ի գետնահարկը պետք է լինի բունկեր, և նշում, որ այսօր Սիսիանում կատարվում է 50 միլիարդի շինարարություն: Ի դեպ, ցավոք չկարողացա օգտվել հնարավորությունից և հարց ուղղել Արթուր Սարգսյանին, քանի որ նա հրաժարվեց պատասխանել հարցերին: Ես ցանկանում էի հարց ուղղել նրան՝ լավ, եթե նա իսկապես, ինչպես ինքը նշեց՝ Սիսիանի ճակատագրով մտահոգ քաղաքացի է, Սիսիանի զարգացումն ու բարգավաճումը, սիսիանցիների զբաղվածությունը, բարեկեցության հետագա հետզհետե աճն աչքի առաջ ունենալով՝ իրականում ի՞նչ շահագրգռվածություն է ունեցել այս ամենի մեջ այսքան ակտիվ ներգրավվելու համար. կարծում եմ՝ բոլորիս արդեն պարզ է:

Սիրելի քաղաքացիներ, ի դեպ, այս կրթական-շինարարական բումը վերաբերելի է մեր ամբողջ պետության տարածքին: Այս հատվածն ընթերցելիս հիշեցի Թալինում տարիներ առաջ տեղի ունեցած մի դրվագ, որն այժմ այս բոլոր իրադարձությունների ֆոնին ստանում է ավելի ամբողջական իմաստ: Հարցում էի ուղարկել տարածքային կառավարման և ենթակառուցվածքների նախարարություն՝ 1998-2018 թվականներին Հայաստանի Հանրապետության մարզերում օտարված մանկապարտեզների մասին տեղեկություն ստանալու համար: Եվ ի զարմանս ինձ՝ այդ օտարված մանկապարտեզների թվում էր Թալինի մանկապարտեզը, որը 2012 թվականին ավագանու որոշմամբ օտարվել և որպես նվիրատվություն տրվել է Հայ Առաքելական Եկեղեցուն, այսպիսով՝ զրկելով այդ պահին 200-ից ավելի երեխաներին կրթվելու հնարավորությունից, և եթե այդ թիվը բազմապատկենք նաև հաջորդող տարիներով, ապա կստացվի, որ 2 հազարից ավելի երեխաներ զրկվել են իրենց այդ անչափ կարևոր իրավունքից:

Սիրելի քաղաքացիներ, իսկ գիտե՞ք՝ ինչի է վերածվել նախկին մանկապարտեզի շենքը. ոչ մի բանի, մատնվել է անտերության ու մոռացության: Այսօր, երբ հոգևոր հագուստով իբր ժողովրդի անունից և նրանց համար խոսող անձինք կանգնած են պետությունը գլխատելու և քաղաքական դավադրության էպիկենտրոնում, պարզ է դառնում, թե ինչ է տեղի ունենում, երբ հոգևոր կոչումը ժողովրդին, հանրությանը ծառայեցնելու փոխարեն օգտագործվում է հօգուտ անձնական և ընդդեմ հանրային շահի: Մանկապարտեզի այս շենքը պարզապես առարկայական օրինակ էր այս ամենին: Սա պատահականություն չէ. այսօրվա քննարկման առարկա հանդիսացող ահաբեկչական գործողությունների նախապատրաստումը նույն մտածելակերպի շարունակությունն է՝ խլել հանրային գույքը, չծառայել հանրային բարիքին, հետո ավելի հեռուն գնալ, ծառայել այլ պետության շահերի օգտին, հայ ժողովրդի հավատն օգտագործել Հայաստանի Հանրապետության և հենց Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիների դեմ: Այս ամենն իրապես շատ ցավալի է, քանի որ տարիներ շարունակ Հայ Առաքելական Եկեղեցու դերը մեր ինքնության պահպանման հարցում չափազանց բարձր ու կարևոր գնահատող հայ հավատացյալ ժողովրդի համար այս ամենն ընկալելը և իրականության հետ առերեսվելը չափազանց ծանր փորձություն է: Հայաստանում այժմ իբրև թե օրինական ճանապարհով չեն օտարվում և այլևս երեխաներից չեն խլվում կրթական օջախները, ընդհակառակը՝ կառուցվում են այն բնակավայրերում, որտեղ երեխաները տարիներ շարունակ նրանց հակահանրային գործունեության արդյունքում զրկված են եղել, օրինակ, նախադպրոցական կրթությունից, վերանորոգվում են այն բնակավայրերում, որտեղ երեխաները ստիպված են եղել ուսանել կրթության համար ոչ բարենպաստ պայմաններում, այսինքն՝ ամեն ինչ արվում է, որպեսզի մեր երեխաներն օգտվեն և՛ կրթության, և՛ մյուս բոլոր իրավունքներից:

Սիրելի քաղաքացիներ, ահա թե ինչով են զբաղված Հայաստանի Հանրապետության կառավարությունն ու Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիները և ահա թե ինչով են զբաղված երեխաներին միայն ելույթներում և կենացներում սիրող խորհրդարանական ընդդիմությունն ու Հայ Առաքելական Եկեղեցու որոշ բարձրաստիճան սպասավորներ: Շնորհակալություն:

 Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Նարեկ Գրիգորյան, համեցեք:

 Ն.ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ

-Մեծարգո Ազգային ժողովի փոխխոսնակ, հարգելի գործընկերներ, հարգելի դատախազ, ես նախ՝ ուզում եմ ներողություն խնդրել հանրությունից և ձեզնից և մեր գործընկեր, իհարկե, մենակ մեր գործընկեր կանանցից՝ մի քիչ առաջ տեղի ունեցած միջադեպի հետ կապված և ուզում եմ ներողություն խնդրել, եթե ելույթիս մեջ կլինեն բառեր, որոնք հարիր չի լինի, ըստ էության, պատգամավորին, բայց մինչ սկսելս ուզում եմ ներողություն խնդրել: Ուրեմն, սիրելի քաղաքացիներ, տեսեք՝ ինչ է կատարվում. մեր խորհրդարանական ընդդիմությունը, պարոն Մինասյանենց կուսակցությունը տարիներ շարունակ, օրինակ, խանդավառանքի մեջ է եղել, երբ ինչ-որ տեղ կամ տեռորի են ենթարկել, ինչ-որ տեղ սպանություններ են արել, ինչ-որ տեղ ինչ-որ մարդկանց փորձել են ահաբեկչություն անել, որի հետևանքով կարող են մարդիկ մահանալ, նրանք էդ ընթացքում խանդավառանքի մեջ են եղել: Հիմա հիմնավորեմ խոսքս. 1999 թվականի հոկտեմբերի 27, նրանցից մի խեղկատակ ասում է, որ էդ պոռթկում է: Մարտի 1-ին մյուս խեղկատակը կոնյակի բաժակն էնպես էր բռնել, շնորհավորում Սերժին, որ, կարծես թե, մի մեծ տոնակատարություն էր եղել Հայաստանի Հանրապետությունում: Դրանից հետո եկան, Նիկոլ Փաշինյանի կենացը խմեցին: Եվ ուզում եմ իրենց կոշիկ լիզողներին ասել, որ Լևոնի կոշիկները լիզեցիք, Քոչարյանինը լիզեցիք, Սերժինը լիզեցիք, Նիկոլինը լիզեցիք: Ուղղակի լավ չէիք լիզում, ասացին ձեզ հրապարակում՝ ռադ անենք աշխատանքից: Կամ էստեղից՝ Մինասյան Արծվիկի հարցազրույցը, եթե մեկդ մի քիչ առաջ տեսել եք՝ էստեղ ասում է, որ «ՔՊ»-ն անբարոյական է, սրբապիղծ է, էս է, էն է, ուզում եմ Մինասյան Արծվիկին ասել, որ ինքն իր կյանքի ընթացքում միշտ առերեսվել է բարոյականության հետ ու միշտ էդ ընթացքից փախել է, որովհետև ինքն իր կյանքի ողջ ընթացքում բարոյականության հետ ընդհանրապես գործ չունի: Իսկ ինչ վերաբերում է սրբապղծությանը, սրբապիղծը դուք եք, պարոն Մինասյան, որ ուզում էիք աղոթքից հետո Հայաստանի Հանրապետությունում մարդ սպանել: Էդ ո՞ւմ էիք ուզում սպանել՝ մե՞զ ու մեր ընտանիքի՞ն: Տո, ղալլաթ էիք անում, գլուխներդ պատին էիք տալիս: Դուք հըլը շատ պիտի մեծանաք, որ խմբակից դառնաք խումբ, հետո նոր մտածեք՝ մարդկանց սպանելու, սպանելով իշխանության գալու: Էլ չի ստացվելու Հայաստանի Հանրապետությունում, էլ չեք կարող ղեկավարությանը սպանեք, և դուք գաք իշխանության: Ես նույնիսկ հավատում եմ, որ իրենք մի քանի տարի էլ, եթե անցնի, հնարավոր է՝ արդարացնեն ու կամ արդարացնող ելույթներ էստեղ ունենան, օրինակ՝ Նաիրի Հունանյանի մասով: Հետո սրբապղծությունից է խոսում, ասում է՝ մենք, եկեղեցին, չգիտեմ՝ ինչ: Դուք ո՞ւր, եկեղեցին՝ ո՞ւր: Էնտեղ ասում է՝ մտել են Վեհարան: Էսօր վարչապետը մի լավ գրառում արավ, ուզում եմ էդ մասին խոսել: Այո, եթե հանցագործը… ցանկացած տեղ մտնելուց ոստիկանության և իրավապահ մարմինների առաջ ոչ մի դուռ փակ չէ, բայց էն էր ձեր սրբապղծությունը, որ փախել էիք Վեհարան, հանցագործություն արել էիք, փախել էիք Վեհարան, որպեսզի ձեզ էնտեղից չտանեն: Ասում է՝ բանն է… Էստեղ եկել էր մատաղի ուլի դեմքով, նենց բան էր մեզ պատասխանում, մենք էլ ասում էինք՝ մեղք է: Հա, ճիշտ է՝ ինքը մեղք է, քանի որ էդ մատաղի ուլի դեմքով էր սենց եկել, բայց էսօր տեսանք, որ իրենք ահաբեկչությունը դրսում չկարողացան անեին, ուզում էին էստեղ անեին: Ամեն դեպքում իրենց լրատվամիջոցները տարբեր տեղերում ֆիքսում են, որ «ՔՊ» պատգամավորները սենց, «ՔՊ» պատգամավորը նենց: Ինչ ուզում են թող ֆիքսեն, որովհետև Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացին իրենց ճանաչում է, ու էն ժամանակվանից մերժում է իրենց ու իրենց կուսակցությանը, ու ուզում եմ ասել, որ եկել, էստեղ ասում է՝ ես իմ նախարարության ժամանակ նենց արդար եմ աշխատել: Տենց պահի տակ էդտեղ նստած էի, մտածեցի՝ հեսա հրեշտակի թևերն աճելու է, ու Արծվիկ Մինասյանն էս դահլիճից դուրս է թռնելու, բայց ուզում եմ իրեն հիշեցնել, որ 2017 թվականին, որ ինքը նախարար էր, էն ժամանակ ով Դաշնակցությանն ապրիլի ընտրություններին չէր ընտրել, 2017 թվականի ընտրություններին, ազատեց, անբարոյականի պես ազատեց աշխատանքից: Կամ ասում է՝ Սեյրան Օհանյանի դաչան չգիտեի, որի վրա էր: Սուտ ես ասում, սուտ ես ասում, որովհետև դու շատ լավ գիտեիր Արծվիկ Մինասյանի դաչեն, ու էստեղից եկել, ասում է՝ ես երբևիցե չեմ գնացել էնտեղ: Դե դու հըլը փոքր էիր, երևի էնտեղ մեծերն էին հավաքվում, դուք էլ էնտեղ ախրանավատ էիք անում: Կամ Սեյրան Օհանյանն ասում է՝ ռազմական ոստիկանությանը բերել է, որ իր տունը հսկեն: Տո, այ, դե արի ու մի ասա, ռազմական ոստիկանությունում հազար ու մի գործ ուներ, դրա համար էլ պատերազմ պարտվեցինք, դրա համար էլ էս վիճակին ենք էս պահին:

Սիրելի գործընկերներ, շատ չեմ ուզում ձեր համբերությունը չարաշահել, բայց ես կոշիկ լիզող ստահակներին, սրբապիղծներին, անբարոյականներին ուզում եմ ասել, որ հանկարծ մտքներովդ թող էլ չանցնի, որովհետև, եթե էսօր իրավապահ համակարգը շատ փայլուն աշխատեց, և ձեր հանցագործությունն ու ահաբեկչությունը բացահայտվեց, կարող է փորձեք հանկարծ մեզ հետ ահաբեկչություն անեք, ու էդ պահին իրավապահ համակարգն էդտեղ չլինի ու վաղը գան ձեր քառասունքն ու յոթն ու…: Շնորհակալություն:

 Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Տիգրան Պարսիլյան, հաջորդ ելույթի համար համեցեք:

 Տ.ՊԱՐՍԻԼՅԱՆ

-Շնորհակալ եմ հարգելի պարոն փոխխոսնակ: Հարգելի գործընկերներ, հարգելի ժողովուրդ, երեկ պարոն Արծվիկ Մինասյանը, իմ խոսքերը նենգափոխելով, ասաց, որ իմ ասածը քինախնդրություն է. ես ասում եմ, որ դուք մեզ եք արել, մենք ձեզ ենք անում, բայց իրականում իմ խոսքը նրա մասին էր, որ մենք կարողանում ենք Բաղրամյանը փակել 30 վայրկյանում, իսկ ձեր քաղաքական ուժը Բաղրամյան փողոցում վրաններով մնում է էնքան, մինչև քաղաքական կորոզիայի է ենթարկվում, ժանգոտում է, ցեցոտում է, ու տենց ոտքի հետ մաքրվում, գնում է Բաղրամյանի վրայից. իմ ասածը սրա մասին էր: Բայց, իհարկե, հարգելի գործընկերներ, մեր կոռեկտությունը միշտ օգտագործվել է որպես թուլություն: Մենք էդ անընդհատ նկատել ենք, եթե մենք կոռեկտ ենք, եթե մենք թույլ չենք տալիս մեզ հակադարձել համարժեք, դա իրենց կողմից դիտվում է թուլություն: Դրա վառ օրինակն էր՝ էս երկու-երեք օրը, օրինակ, որ հարգելի տիկին գլխավոր դատախազը, կաշկանդված լինելով քաղաքական կոռեկտության պահանջով, իսկ իրենք, էդ առումով մաքսիմալ ազատություն ունենալով, կիսաքաղաքական վիրավորանքներ էին փորձում հնչեցնել: Սա ի՞նչ է, եթե ոչ իրավիճակի օգտագործում, սա ի՞նչ է, եթե ոչ կոռեկտության չարաշահում: Ու շատ հետաքրքիր էր իրականում երեկվա տված հարցերը: Էնտեղ անընդհատ շեշտվում… տենց կոնկրետացել էին ինչի՞ վրա. կոնկրետացել էին, թե երբ է տեղի ունեցել, երբ էին պլանավորում: Նենց տպավորություն է, որ եթե «Մարտի 1»-ը, օրինակ, լիներ մարտի 2-ին է, էդ 10 զոհերը արդարացված էին լինելու, կամ «Հոկտեմբերի 27»-ը նոյեմբերի 27 լիներ, ուրիշ բան էր լինելու: Այսինքն՝ էս մարդկանց երեսպաշտությունը հասել էր նրան, որ էստեղ նստած էին մարդիկ, որոնք պատրաստում էին աստղիկներ նետել քաղաքացիների մեքենաների տակ, որոնք իրենց թույլ էին տվել արտահայտություններ, որոնք պետք է, որ անընդունելի լիներ բոլորի համար, ընկել էին ինչ-որ ամիս, ամսաթիվ էին ճշտում:

Մյուս հարցադրումը, որ արվում էր տիկին Կյուրեղյանի կողմից, տիկին Կյուրեղյան, հիմա բոյն էս էր ձեր կողմից, տեսա՞ք՝ բոյը որն էր իրականում ձեր կողմից հրահրվող, որ պետք է հրահրվեր Կառավարության շենքերի մոտ: Եթե ձեր պատկերացմամբ բոյն էդ բանակցություններն էր, ես պատկերացնում եմ՝ առանց բոյի ո՞նց էր լինելու: Ի՞նչ, գնալո՞ւ էին Կառավարության շենքի մոտ, ասեին՝ բարև ձեզ, կարելի՞ է մտնել: Ասեին՝ ոչ, ասեին՝ դե լավ, կներեք ու գնա՞յին. է՞դ էր: Առանց բոյի էդ է, էն մնացածը… էն մյուսը բոյով է հարձակողական:

Մյուս համեմատությունը, որ արվում էր, երբ պատգամավորի ինստիտուտը և հոգևորականի ինստիտուտը համեմատվում էր պատասխանատվության մակարդակով տաղավարներում և տաքսիներում հնչած խոսակցությանը: Այսինքն՝ դուք պատգամավորի պատասխանատվության աստիճանը բերում, տանում եք, համեմատում եք տաքսիստի պատասխանատվության աստիճանին: Այ, դրա համար մենք ունենք էս: Մի կողմ թողնելով էն, որ ես չեմ կարծում, որ տենց տաքսիստ կարող է գոյություն ունենալ, որ մտածի, որ ընտանիքն էդ նենց բան է, որ կարելի է էդ ընտանիքի անդամներից մեկին գյուլլել, ընտանիքի անդամներին դրա դիմաց փող տալ, ու էդ ընտանիքի անդամները երջանիկ կլինեն. էս է: Եվ էս է, որ բերում, հանգեցնում է նրան, որ Միքայել Աջապահյան սքեմավոր… չէ, ինքը բան էր, տենց զինված հեղաշրջման տենց առաջնորդը չի պատկերացնում, որ իր ցանկացած խոսք կարող է իր հետևորդների, մեծ հետևորդների բերի իրական գործողությունների: Էս է ձեր պատկերացրածը հոգևորականության մասին: Թե, բա, ընտանիքի անդամներին գյուլլենք. էս էլ էր հոգևորական ասում: Էս էլ էր հոգևորական ասում, ու էս երկու հոգևորականներն իրականում սենց ամիսներով աշխատել են մեր նյարդերի վրա: Էս նույն հոգևորականները դուրս էին գալիս փողոց, ու իրենցից մեկն ասում էր՝ հլը չե՞ն ուղարկել իրենց քույրերին, մայրերին, տենց, ընտանիքի անդամներին, եղբայրներին էստեղ: Էս էր իրենց վերաբերմունքն ընտանիքի անդամներին: Երևի ինչ իրենք մտել են էս Ազգային ժողով, իրենք, իրենց արբանյակները, իրենց հոգևոր հայրերը, անընդհատ, անընդհատ աշխատում են մեր նյարդերի վրա՝ ներխուժելով մեր ընտանիք, անթույլատրելի վիրավորանքներ հնչեցնելով մեր և ոչ միայն մեր ընտանիքի անդամներին: Կամ եկել են էստեղ, ինչ-որ թուրքի կոշիկ լիզելուց են խոսում, էլի: Մարգարիտա Սիմոնյանի ֆան ակումբից դուրս են եկել, հոգևոր վալինկեքը հագած, մատրյոշկաները հոգու խորքում՝ եկել, էստեղ մեզ թուրքի սապոգ լիզելուց են խոսում: Իրականում գիտե՞ք՝ ինչն էր իրենց համար տենց շատ զարմանալի, որովհետև մենք արձագանքում ենք համարժեք: Իրենք սովոր էին, որ երբ իրենք հարվածում էին, մենք կոռեկտությունից ելնելով՝ կարող է մյուս այտը դեմ տայինք ու տենց պայքարեինք. մենք տենց ենք պայքարել: Հենց դրա համար էլ 2018 թվին հեղափոխությունը եղավ: Մենք չէինք պատասխանում ուժին ուժով, բայց հարգելի գործընկերներ, կան սահմաններ, կան սահմաններ, և էսօրվա տեղի ունեցածն իրականում ձեր տարիներով եփածի համն էր, որ դուք զգացիք ընդամենը: Կարող է տհաճ էր ձեր քիմքին, բայց դե, նորմալ է, որովհետև տեռորիզմի արդյունքում եփած ճաշը ոչ մեկին հաճելի չէ, ու էդ շոուները թարգեք, դրանք միտինգներ չեն, որ դուք անում եք փողոցում, դրանք քաղաքական ակցիաներ չեն, որ դուք անում եք էստեղ, դրանք ընդամենը շոուներ են, ու ես ուզում եմ հիշեցնել, որ շոուները միշտ ավարտվում են վարագույրով, ու դերասաններն ու հանդիսատեսը գնում են տուն. էդքան բան: Ես պարզապես… մի քիչ ձգձգվում է էդ «The end» գրելու վիճակը, բայց կգա, կգրվի, էդ տիտրերն էլ նենց կգրվեն պատմության մեջ, որ ոչ մեկը չի չկարողանա ջնջել: Շնորհակալ եմ:

 Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Վահագն Ալեքսանյան: Բացակայում է դահլիճից: Բաբկեն Թունյան, նույնպես բացակայում է: Արուսյակ Մանավազյան: Համեցեք, տիկին Մանավազյան:

 Ա.ՄԱՆԱՎԱԶՅԱՆ

-Սիրելի հայրենակիցներ, ինչպես հասկացանք, Արթուր Սարգսյանը հրաժարվեց մեր հարցերին պատասխանելուց և, ըստ էության, իր ելույթով հաստատեց, որ, այո, նա տեռորիստ է և ինչու ոչ, ահաբեկչությունը պլանավորել է, հնարավորության դեպքում նա էլի կանի: Լսելով գլխավոր դատախազի զեկույցը և մանրամասն ուսումնասիրելով միջնորդագիրը՝ պարզ էր, թե ինչ ծրագրեր են կազմվել: Այլևս կասկած չկա. սա եղել է պարզունակ, շատ վտանգավոր և հակապետական մի ծրագիր, որը մինչ այժմ էլ ունի աջակցություն ընդդիմության կողմից: Վերջինս ոչ միայն չի դատապարտում այս ամենը, այլ բացահայտ աջակցում է պլանավորած հանցագործությանը: Սկզբում պնդում էին, թե իբր արհեստական բանականությամբ ձևավորված ձայնագրություն է, հետո իբր խաղաղ հանրահավաքի ծրագիր, իսկ վաղը միգուցե ասեն, թե սա պարզապես թատերական ներկայացման սցենար է եղել: Չեմ կարող ասել: Կամ, օրինակ՝ երեկ նիստի ընթացքում չկարողանալով հերթական փնթի մանիպուլյացիան հորինել՝ մի շարք ընդդիմադիր գործընկերներ հայտարարում են, թե նմանաբովանդակ խոսակցություններ կարող են հնչել խոհանոցում, տաղավարներում կամ ընդհանրապես ցանկացած վայրում՝ փորձելով թուլացնել բացահայտված փաստերի վտանգավորությունը:

Գեղամ Մանուկյանը հարց է տալիս՝ հայտնաբերված զենքերն օրինակա՞ն էին, թե՞ ապօրինի էին: Բայց նույնիսկ այս հարցադրման պարագայում խոսքը ահաբեկչություն իրականացնելու միջոցների ձեռքբերման մասին է: Ուրեմն, ի՞նչ տարբերություն՝ օրինակա՞ն էին, թե՞ ապօրինի: Ինձ մոտ տպավորություն է, որ Արթուր Սարգսյանն ինքն էլ գիտակցում է, որ իր կողքին իսկապես իրեն և իրենց համակից մարդիկ չկան: Ասում է՝ Սիսիանում դահլիճ եմ հավաքել, բայց երբ խոսքը գնում է իրական աջակցության մասին, գիտի, որ հանրության շրջանում աջակցություն չունեն, իսկ հիմա մարդիկ փորձում են մեզ համոզել, թե իբր սա պարզապես խաղաղ հանրահավաքի պլան էր: Նույն իր գործընկեր Իշխան Սաղաթելյանը վստահեցնում է, որ ամենաշատը հազար մարդ կարող է ներգրավել այս գործում: Փաստորեն Դաշնակցությունը ոչ ավելի, քան հազար աջակից ունի իր կողքը: Չեմ ցանկանում մեջբերել Գալստանյանի խոսքերը, թե ինչպես էին նախատեսում խցանումներ առաջացնել, կտրել ինտերնետի մալուխները, հոսանքազրկումներ իրականացնել, ամբողջ աշխատանքը խափանելու համար ինչպես էին նախատեսում խոտի տուկեր վառել թունելներում՝ քաոս ստեղծելու նպատակով: Սա է ձեր հոգևոր հայրերի պատկերացրած պետությունը, սա է ձեր դավանած հավատքը: Եվ ինչպե՞ս պետք է հասկանալ հոտի վերաբերյալ հնչեցրած այնպիսի արտահայտություններ, ինչպիսին են՝ «խորը անասուններ», «էշեր»: Ինչպես պարզվեց դատախազի պատասխանից, նմանաբովանդակ արտահայտություններ քիչ չեն եղել. բազմաթիվ անգամ հնչել են: Եկեղեցին հայհոյում է, հրապարակայնորեն հայտարարում ռազմական հեղաշրջման մասին, իսկ ընդդիմադիրները լեգիտիմացնում են դա, և չգիտեմ գեթ մեկ ընդդիմադիր լրատվամիջոց, որը մինչ այս պահը դատապարտած լինի այս ամենը՝ ներառյալ հոգևորականի ծրագիրը:

Սիրելի հայրենակիցներ, սա պետության և պետականության դեմ ուղղված ահաբեկչական փորձ էր, և յուրաքանչյուր լռող, արդարացնող կամ կողքից աջակցող դառնում է դրա հանցակիցը: Շնորհակալ եմ:

  Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Էմմա Պալյան, հաջորդ ելույթի համար համեցեք:

 Է.ՊԱԼՅԱՆ

-Ազգային ժողովի մեծարգո փոխխոսնակ, հարգելի գործընկերներ, սիրելի քաղաքացիներ, էն, ինչ տեղի ունեցավ էսօր Ազգային ժողովի դահլիճում, բնավ ոչ մեզ համար էր նորություն, ոչ Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիների, առավել ևս, որովհետև փորձը ցույց է տվել, որ էս ընթացքում, էս տարիների ընթացքում հենց ընդդիմությունը նեղն է ընկնում, փորձում է սադրանքներ հրահրել, դրանով ինքնապաշտպանվել, վերջում թողնել և հեռանալ կամ լավագույն դեպքում թաքնվել իրենց խմբակցության կանանց թիկունքում, ինչպես անում է փոքրիկ Քոչարյանը: Ի դեպ, այսօր ևս Լևոն Քոչարյանը էդ թեժ պահերին թաքնվեց իրենց կանանցից մեկի թիկունքում: Սա կարծում եմ՝ շատ կարևոր արձանագրում է, որովհետև թե՛ վերջինս, թե՛ իր հայրը միշտ փորձել են ուժեղ տղու կերպարի տակ հանդես գալ, մինչդեռ մի անգամ ևս առիթ ունեցել եմ ասելու՝ շաբաթը մի քանի անգամ մարզումների գնալը բնավ չի նշանակում լինել ուժեղ տղամարդ կամ սատկած առյուծի վրա նստելը: Էնպես որ, հարգելի քաղաքացիներ, ուզում եմ սա մեկ անգամ ևս ֆիքսենք: Արդեն մի քանի օր է՝ Ազգային ժողովում մենք արտահերթ նիստեր ենք գումարել: Շարունակում ենք մեր աշխատանքները, տարատեսակ թեմաների քննարկումներ ենք իրականացնում: Երեկվանից էլ տիկին գլխավոր դատախազն Ազգային ժողովի այս ամբիոնից մեզ ներկայացնում է միջնորդություն՝ կապված Քոչարյանի պատգամավորներից մեկին անձեռնմխելիությունից զրկելու հետ, բայց նույն դաշնակները, «Պատիվ ունեմ»-ը, Քոչարյանի մյուս պատգամավորները փորձում են անլրջացնել էս պրոցեսը և դեմքի լուրջ արտահայտությամբ իբր հարցեր են տալիս գլխավոր դատախազին՝ փորձելով ոչ հիմնավոր տպավորություն, հա՞, ներկայացնել, որ դատախազն էստեղ եկել է և ինչ-որ ոչ հիմնավոր և որևէ թույլ գործ է ներկայացնում: Մինչդեռ բացարձակապես հակառակն է, և տիկին դատախազի ներկայացրածը սարսափելի մի իրականության մասին է խոսում:

Հարգելի քաղաքացիներ, բանից պարզվում է, որ էս դահլիճում մեր կողքին նստած է եղել մի մարդ՝ Արթուր Սարգսյան անուն-ազգանունով, ով մաս է կազմել, մասնակից է եղել մի օրհնված, չակերտավոր օրհնված ահաբեկչության, որի ընթացքում վերջինս իր ընկերների հետ պատրաստվում էր սպանել ոչ միայն վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանին, ոչ միայն Ազգային ժողովի նախագահ Ալեն Սիմոնյանին կամ արտաքին գործերի նախարար Արարատ Միրզոյանին, այլ, սիրելի քաղաքացիներ, նաև ձեզանից մի քանիսին: Այո, նրանք պատրաստվում էին այրել մեքենաներ, մի քանիսին գյուլլել պատերի տակ: Իմիջիայլոց, էստեղ իրենք ցույց են տալիս, որ իրականում իրենք ոչ միայն Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացուն ուղղակի անվանում են անասուններ կամ էշեր, այլ հենց հավատում են, որ դուք էդպիսին եք, հարգելի քաղաքացիներ, որովհետև չի կարող մեկը խոսել մի քանիսին գյուլլելու և հետո ընտանիքին որևէ փոխհատուցում տալու մասին և արտահայտվել, որ էդպիսով էդ ընտանիքները կլինեն գոհ և երջանիկ, և իրենք էլ կգան իշխանության: Ես վստահ եմ, որ Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիներն էս ամեն ինչը շատ լավ գիտակցում են, ու վստահ եմ, որ նաև էս գիտակցումը հասկանում են էս նույն մարդիկ, ահաբեկչություն իրականացնող մարդիկ, որովհետև իրենք հասկանում են, որ Հայաստանի Հանրապետությունում 2018 թվականից ի վեր իշխանության գալ հնարավոր է միայն ու բացառապես արդար ընտրությունների միջոցով: Իսկ Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացին վաղուց իրենց քաղաքական աղբանոցն է նետել, և իրենք քաջ գիտակցում են, որ միակ տարբերակը, որ կարող են գալ իշխանության, դա ահաբեկչությունն է, որն ի պատիվ և ի շնորհիվ Հայաստանի Հանրապետության իրավապահ համակարգի, բնում խեղդվեց էդ ձեր օպերացիան: Շնորհակալություն եմ հայտնում, առիթից օգտվելով, ևս մեկ անգամ մեր իրավապահ համակարգին:

Հարգելի քաղաքացիներ, էս սրբապիղծ ահաբեկչական ծրագիրը ղեկավարում էր Տավուշից Երևան գալու ճանապարհին գառնուկներ գրկող, երեխաներին համբուրող և Աստծո անունից հանդես եկող, բայց միևնույն ժամանակ, սատանայի հետ գործարք կնքած Վազգեն Գալստանյանը: Սրանք խոսում են եկեղեցու անունից, խոսում են, որ էսօր «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցությունը, խմբակցությունը, իշխանությունը դուրս է եկել Հայոց Եկեղեցու դեմ: Այսօրվա իշխանությունը, հարգելի քաղաքացիներ, փորձ է անում և ամեն ինչ անելու է, որպեսզի Սուրբ եկեղեցին ահաբեկիչների որջ սարքած անձանցից ազատի և իրականում վերադարձնի էն մարդկանց, ովքեր կրում են հոգևոր արժեքներ: Բանից պարզվում է՝ մեր Հայոց Եկեղեցու պատերի ներսում էսքան ժամանակ ահաբեկիչներ են բուծվել ընդամենը և սրբապղծություններ տեղի ունեցել: Մեկն էլ Շիրակի մարզում կար եկեղեցականի սքեմով ու անընդհատ խոսում էր ռազմական հեղաշրջումից, բայց հենց փաստերն ի հայտ եկան և որոշեցին, որ իր հետևից է գնալու իրավապահ համակարգը, գնաց և թաքնվեց Վեհարանում, և դրանից հետո սկսվեց ամպագոռգոռ հայտարարություններ, թե Վեհարանը սուրբ վայր է, և էդտեղ որևէ գործողություն իրականացնել չի կարելի: Լո՞ւրջ եք ասում: Բա, ձեզ կարելի՞ էր սրբապիղծ և ահասարսուռ ծրագրեր մշակել և իրականացնել: Ես գիտեմ, որ ձեզ մոտ միայն դա է լավ ստացվում, և երբ էս բացահայտումները տեղի ունեցան, սրանցից ոմանք հայտարարեցին, որ էդ ձայնագրությունները, էդ հրապարակումներն արհեստական բանականությամբ ստեղծված ինչ-որ հրապարակումներ ու ձայնագրություններ են: Բայց ես ուզում եմ ձեզ շնորհավորել, դուք էս հարցում անգամ արհեստական բանականությանն եք կարողանում հաղթել և անգերազանցելի եք: Ես ապշած էի մի բանի վրա, որ էս օրերի ընթացքում սրանցից որևէ մեկը չեկավ և էս ամբիոնից որևէ դատապարտող նախադասություն, մի միտք չհնչեցրեց բացահայտված ահաբեկչական ծրագրի մասին, բայց հետո էլ ինքս ինձ հարց եմ տալիս՝ ինչպե՞ս կարող էին գալ և դատապարտել էս ահաբեկչությունը, սպասվելիք ահաբեկչությունն էն մարդիկ, որոնց քաղաքական հայրերը «Հոկտեմբերի 27» և «Մարտի 1» կազմակերպած մարդիկ են: Ինչպե՞ս կարող էին: Էսօր էլ Արթուր Սարգսյանն եկավ, էս ամբիոնից հայ տղամարդու կերպարից խոսեց, ներկայացրեց, որ ինքը իսկական հայ տղամարդ է, և վերջում էլ ասաց՝ հարցերին չեմ պատասխանում, որպեսզի երեխաներիս և կնոջս հետ գնամ եկեղեցի: Լավ, դուք ամոթ, մի գրամ ամոթ ի՞նչ է, չունե՞ք, ու դուք դեռ համարձակվո՞ւմ եք եկեղեցու կողքով անգամ անցնել: Կամ, երբ խոսում եք ձեր անչափահաս երեխաների, չորս երեխաների մասին, ես իրականում ուզում եմ, որ Աստված բոլորիս երեխաներին առողջություն տա, բայց ուզում եմ մի բան հարցնել ձեզ, հա, վստահ եմ՝ կլսեք, բա, որ դուք պլանավորում էիք, դուք և ձեր ընկերները պլանավորում էիք մեքենաներ վառել, չգիտեմ՝ ինչեր անել, չէի՞ք մտածում, որ էդ մեքենաների մեջ ևս երեխաներ կարող են լինել, թե կարևորը ձեր երեխաների ապահովությունն է, որոնց դուք ձեր տարիների թալանած դղյակներում ապահով պահում եք: Եվ ինչպես էսօր Հայաստանի ընտրված վարչապետն իր ֆեյսբուքյան էջում գրառում կատարեց, որ ի վերջո մենք ազատագրելու ենք եկեղեցին նման ահաբեկիչներից, ես՝ որպես Ազգային ժողովի պատգամավոր, էս ամբիոնից հայտարարում եմ, որ միանալու եմ և լինելու եմ վարչապետի կողքին էդ գործընթացի ընթացքում: Շնորհակալ եմ:

 Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Հարգելի գործընկերներ, մեր գործընկերներից ոմանք վերադարձան դահլիճ, նրանց ձայնի իրավունք եմ տալու: Բաբկեն Թունյան, համեցեք:

 Բ.ԹՈՒՆՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Հարգելի գործընկերներ, սիրելի հայրենակիցներ, հասկանում եմ, որ հիմա բոլորիդ ուշադրությունը կենտրոնացած է Ազգային ժողովում մի քիչ առաջ տեղի ունեցած էդ միջադեպի վրա, բայց ես առաջարկում եմ՝ մենք վերադառնանք հարցի բուն էությանը ու հասկանանք՝ ի՞նչ է ընդհանրապես տեղի ունեցել: Ուրեմն, երբ առաջին անգամ էս ձայնագրությունները հրապարակվեցին, առաջին արձագանքը հետևյալն էր, որ դա կեղծված է, ու անգամ իրենց աջակիցները հասկանում էին, որ էդ ձայնագրությունների մեջի խոսքը, դրա բովանդակությունն էնպիսին է, որ դա արդարացում չի կարող ունենալ, ու միակ հնարավոր փաստարկը մնում էր, որ դա սարքած է, այսինքն՝ արհեստական բանականությամբ գեներացված է, բայց էդ միֆը… Օրինակ՝ Գառնիկ Դանիելյանը ասում էր՝ ի՞նչ եք խոսում, սա սրբազանի խոսքը չէ, ինքը տենց բառապաշար չունի և այլն: Էն մյուս պատգամավորն իրենց մոտից ասում էր՝ ես չեմ էլ տեսել, ամեն ինչը կեղծ է և այլն, բայց դրանից հետո արդեն իրենց փաստաբանի խոսքից և դատախազին երեկ տրված հարցերի կոնտեքստում, եթե նկատեցիք, որևէ մեկը կասկածի տակ չդրեց այլևս, որ էդ ձայնագրություններն իրական են: Արդեն խոսքը սկսեց վերաբերել նրան, որ կոնտեքստից կտրված է, որ ուրիշ բան են նկատի ունեցել, բայց էնտեղ էնպիսի մանրամասնությամբ էնպիսի խոսակցություններ են նկարագրված, որ մեծագույն ցանկության դեպքում դա այլ կերպ հասկանալ չես կարող: Այսինքն՝ մարդիկ ոչ թե մի անգամ կամ երկու անգամ պատահաբար խոսքի մեջ ինչ-որ բան են ասել, այլ ամիսներ շարունակ մշակել են ինչ-որ սխեմա, բայց հլը իրավական կողմը մի կողմ թողած, եթե էդ 70-ից ավելի էջանոց միջնորդությունը կարդում ես, էդտեղ հետաքրքիր շերտեր են բացահայտվում: Օրինակ, որ Արթուր Սարգսյանը դահլիճից չգնար, ես իրեն մի հատ հարց էի տալու, ինձ ամենաշատն էդ հարցն էր հետաքրքրում. ուրեմն, միջնորդության մեջ կա մի էսպիսի հատված, երբ խոսք է գնում, որ պետք է մարդիկ գտնել, որոնք գործի կարիք ունեն, հացի խնդիր ունեն, ու ենթադրում է, որ երևի որոշակի շահագրգռվածություն իրենց ցուցաբերեն, երևի վարձատրեն, որ էդ մարդկանցով համադրեն իրենց շարքերը: Նշվում է, որ Արթուր Սարգսյանն ասում է՝ հիմա Սիսիանում էդպիսի մարդ գտնել անհնար է: Ասում է՝ բանվոր չենք կարողանում գտնել, ու համեմատական է բերում, ասում է՝ անգամ ԽՍՀՄ-ի ժամանակ Սիսիանում էդքան շինարարություն չի եղել, ոնց որ հիմա է: Ու որպես օրինակ՝ ասում է՝ էս պահին Սիսիանում 8 դպրոց է կառուցվում, որից 4-ը՝ բունկերով: Հիմա ես ուզում էի հարցնել, ասել՝ պարոն Սարգսյան, նախ՝ առաջինը, էս խոսքերը դուք կարող եք վերահաստատել: Եթե, այո, ապա ինչպե՞ս եք պատկերացնում, որ իշխանությունը, որին մեղադրում եք Սյունիքը հանձնելու մեջ, անվտանգային խնդիրները աչքաթող անելու մեջ, Սյունիքի մարզում շինարարություն է իրականացնում ու անվտանգային հարցերն էլ է լուծում ու կրթության մեջ, անվտանգության մեջ էդքան գումար է դնում, ու էս իշխանությանը դուք պատրաստվում էիք բռնի ճանապարհով հեռացնեիք, բայց, ցավոք սրտի, էդ հարցը տալու հնարավորություն չեղավ: Ու էս ամեն ինչի ֆոնին, երբ տարբեր ժամանակներում եղած հայտարարություններ, տարբեր գործիչների քայլեր, ելույթներ միացնում ես իրար, պատկերը ամբողջական է դառնում, ու էդ պատկերն էն է, որ Հայաստանի Հանրապետության պետականության դեմ, ոչ թե իշխանության, այլ Հայաստանի պետության դեմ իրականացվում է լայնածավալ արշավ, որն ուղեկցվում է ինֆորմացիոն աջակցությամբ: Կան լրատվամիջոցներ կամ բլոգերներ, որ իրականացվում է որոշ հոգևորականների ներգրավվածությամբ, որոշ գործարարների, քաղաքական գործիչների ներգրավվածությամբ, ու վերջում էդ ամեն ինչն էլի փորձ է արվում հայրենասիրական շղարշներով ներկայացնելու: Ու հայրենասիրության մասին խոսում են էն մարդիկ, որոնք էդ նույն խոսակցությունների մեջ ասում են, որ սա խորը անասուն ազգ է: Իրականում, եթե էս ազգը խորը անասուն լիներ, իրենց հավատացողների թիվը շատ ավելի մեծ կլիներ, ու իրենք ամիսներ շարունակ 5 հազար հոգու փնտրտուքների մեջ չէին լինի, շատ արագ կկոնսոլիդացնեին իրենց շուրջն ամբողջ հասարակությանը: Բայց հասարակությունը շատ լավ ամեն ինչ տեսնում է ու հասկանում է, ու տեսնում է, որ էս մարդկանց գործողություններն իրար հակասում են. մի կողմից վեր են կենում, ասում են՝ հասարակության 80-85 տոկոսն էս իշխանություններին դեմ է, մյուս կողմից ընտրություններին մնացել է 10 ամիս, իրենք ինչ-որ տվայտանքների մեջ ընկած՝ փորձում են այլ ճանապարհներով իշխանությանը հեռացնել ու եկել են էստեղ, ինչ-որ արտահայտություններ են անում, ակտիվ ներգրավվում են էս պրոցեսի մեջ: Ու պրոցեսը իրականում բազմաթիվ, ասում եմ՝ շերտեր է բացահայտում, որի մասին գիտենք ու որի մասին ավելի հիմնավոր փաստեր ստացանք: Ասենք, օրինակ, մեր «Քաղաքացիական պայմանագիր» խմբակցության պատգամավորներից շատերը պարբերաբար ստանում են անհայտ հեռախոսահամարներից, հիմնականում «Տելեգրամ»-ով ու հիմնականում Ռուսաստանում գրանցված համարներից զանգեր, sms-ներ, օրինակ՝ ես ֆիքսել եմ արդեն, ես մի 5 հոգի ունեմ էդպես, սովորաբար զանգում են գիշերը ժամը 4-5-ն ընկած հատվածում ու գրում են: Էդ խոսակցություններ ժամանակ, օրինակ, պարզվեց, որ մեր հեռախոսահամարներն ու կոնտակտները «Սրբազան շարժմանը» փոխանցելու գործառույթը վերապահված է եղել Իշխան Սաղաթելյանին, որը փոխանակ գա, քննարկի տնտեսությանը, սոցիալական հարցերին նվիրված հարցեր, որպես կանոն, միշտ զբաղված է լրիվ ուրիշ բաներով, ու ամենալավն իր մոտ ստացվում, որ երբ մեզնից մարդ չկա, կամերաները կան, ժպիտը դեմքին՝ ասում է՝ սրանք անհայրենիք են: Հիմա էստեղ երևում է՝ ով է անհայրենիքը, ու էդքանից հետո մեկ էլ նայում ես՝ կեցվածքը, խոսելաձևը, էնպես են քայլում, ոնց որ մի բան էլ մենք ենք մեղավոր, որ իրենք էդ ամեն ինչն արել են: Աղվան Վարդանյանը հանրահավաքի ժամանակ ասում է՝ շուտով, շուտով: Շուտով ի՞նչ, պարոն Վարդանյան: Այ, էդ կուզեի, դրա համար չեմ սիրում, որ ընդդիմադիրներն էստեղ չեն լինում: Ասենք՝ 2021 թվականի օգոստոսից էստեղ նստած՝ շուտով են ասում: Շուտով ինձ թվում է՝ ձեր ասած շուտովի փոխարեն շուտով պիտի Հայաստանի Հանրապետությունն ի վերջո առողջանա վերջապես էն լրտեսական, չգիտեմ՝ գործակալական ազդեցություններից, որոնք կան: Եվ մի բան էլ ապացուցվեց, որ մենք ասում ենք, որ մեր ընդդիմության համար, ընդդիմության որոշ թևերի համար Հայաստանի Հանրապետության վիճակը, քաղաքացու վիճակը, անվտանգությունը, խնդիրներն ընդհանրապես չեն մտահոգում, հակառակը՝ իրենք առաջնորդվում են էն սկզբունքով, որ ինչքան վատ՝ էնքան լավ, այսինքն՝ ինչքան վատ լինի, էնքան իրենք դա կարող են օգտագործել: Ու էդ խոսքը, որ ասում են՝ երկրում պիտի քաոս լինի, բանկերը պիտի չաշխատեն, պետական համակարգը չաշխատի, բա ուրիշ ժամանակ թոշակների համար գալիս են առավոտից իրիկուն էստեղ իրենց կոտորում են: Բա, պետական համակարգի քաոսը, որ լիներ, մտածո՞ւմ եք՝ դրա տակից հասարակության շերտերը ո՞նց էին դուրս գալու, ասենք, օրինակ՝ հիվանդանոցները ո՞նց էին աշխատելու, թոշակառուն իր թոշակը ո՞նց էր ստանալու, էրեխեքի խնամքի միջոցներ կամ, չգիտեմ՝ սնունդ ո՞նց էին… ու մնացած բաները. էս բաները որևէ մեկին չի հետաքրքրել: Հակառակը, որ հետ վերադառնանք էդ Սիսիանի թեմային, ստացվում է, որ լավ բանը իրենց համար շատ վատ բան է, պիտի դրա դեմ պայքարել:

Իրականում, հարգելի գործընկերներ, ես ինքս անձամբ տենց առանձնապես մեծ հաճույք չեմ ստանա, երբ խոսքը վերաբերում է որոշ մարդկանց անձեռնմխելիությունից զրկելուն, բայց էս էն դեպքն է, որ սա այլընտրանք չունի, որովհետև նույն Արթուր Սարգսյանը իր խոսքի մեջ մի քանի անգամ ասում է, որ եթե մեզ մոտ չստացվի, մեզ կկալանավորեն, այսինքն՝ իրենք էլ գիտեն, որ իրենց արածը, իրենց պլանավորածն օրենքից, մեղմ ասած, դուրս էր: Կամ ընթացքում, որ որոշում են՝ ինչ մարդկանց ներգրավեն, էդտեղ զգուշավորության որոշակի էլեմենտներ են ի հայտ գալիս, որ հանկարծ ինֆորմացիայի արտահոսք տեղի չունենա, որովհետև էլի գիտեն՝ էն, ինչն իրենք պլանավորում են, դա հակաօրինական է: Էնպես որ, հարգելի հայրենակիցներ, իմ կարծիքով՝ մենք շատ խոսելու կարիք չունենք, որովհետև ամեն ինչ դուք տեսնում եք, ու ինչքան էլ որոշ լրագրողներ, բլոգերներ իրենց բլոգերների տեղ դրած պատգամավորներ, որ ամեն էսպիսի առիթը տեսնելով՝ հեռախոսը վերցնում, սկսում են ուղիղ եթեր մտնել, բայց ամենակարևոր խորքային բաները մոռանում են, էդ ամեն ինչի հանդեպ մեր հասարակությունն արդեն իմունիտետ ունի, ու մի քիչ էլ դիմացեք, հույս ունեմ՝ 2026 թվականի ընտրություններին Հայաստանի Հանրապետության հասարակությունը կունենա իրեն արժանի խորհրդարանական ուժեր ու հատկապես՝ խորհրդարանական ընդդիմություն: Շնորհակալություն:

 Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Վահագն Ալեքսանյան, հաջորդ ելույթի համար համեցեք:

 Վ.ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Մեծարգո փոխխոսնակ, սիրելի գործընկերներ, սիրելի հայրենակիցներ, Արթուր Սարգսյանն էստեղից ասում է՝ գնամ, չորս անչափահաս երեխաներիս հետ ժամանակ անցկացնեմ: Աստված պահի էրեխեքին, բայց էն մարդիկ, որ պետք է էս տեռորիստական ակտի զոհը դառնային, անչափահաս էրեխեք չունեի՞ն, էն մեքենաները, որոնց ակերի տակ երթևեկության ժամանակ պետք է էդ աստղիկ կոչվածները գցվեին, որ էդ մեքենաները վթարվեին, մեկը կամուրջից ընկներ, մեկը շուռ գար, մեկը կողքի մեքենային խփեր, մեկը պրոտիվ մեքենային խփեր, էդ մեքենաների մեջ անչափահաս էրեխեք չկայի՞ն: Էն մեքենաների մեջ, որոնք պետք է թունելներում մնային, դուք էլ էդտեղ խոտի տուկ վառեիք, էդ մեքենաներն էլ գազով աշխատելուց ելնեին օդ, էդ մեքենաների մեջ անչափահաս էրեխեք հաստատ չկայի՞ն: Էն, որ էդտեղ նստած խոսում եք, ասում եք՝ երկու հոգու գյուլլում եք, ընտանիքներին էլ կոմպենսացիա եք տալիս. էդ գյուլլվողները անչափահաս էրեխեք չունեի՞ն, էդ ընտանիքները կոմպենսացիա ստացող, ստանալիք անչափահաս էրեխեք չունեի՞ն, թե՞ տենց բան է՝ ով դաշնակ չէ, կարող է և մեռնի, ով քոչարյանական չէ, կարող է և մեռնի, ով՝ չգիտեմ՝ էս ինչից, չգիտեմ՝ էս ինչ է էս խմբի անունը, էլի, ինչ անուն են իրենք, ինչ դրոշ, սևի վրա սպիտակ տառերով ինչ դրոշ են իրենց համար ձևակերպել, էլի, ով սրանից չէ, պիտի մեռնի ու կարող է մեռնի, ու նորմալ է, որ մեռնի, էդ թվում՝ և իր անչափահաս էրեխեքի հետ. է՞դ է: Առհասարակ աշխարհում տեռորիստները ասոցացվում են վախկոտության, ճղճիմության, մարդկային ամենացածր արժեքների ու առհասարակ անսկզբունքայնության հետ, որովհետև մենակ թույլ, ստոր, վախկոտ, նենգ, ողորմելի մարդը կարող է գնալ ու տեռորիզմ իրականացնել: Վառ օրինակն էս դահլիճում, էս շենքում իրականացված տեռորիզմի տենց «հերոսներ»-ն են, որոնք, ի դեպ, էլի սերում են Դաշնակցությունից: Մեծ հաշվով մենակ էդ Նաիրի Հունանյանին նայելով՝ ոնց է դուրս եկել Դաշնակցությունից, Դաշնակցությունը տենց կարելի է, շատ մարդկանց կողմից կարող է և դիտարկվի որպես տենց տեռորիզմի զավոդ, խոսքի կամ տեռորիստի զավոդ: Նաիրի Հունանյան արտադրածը տենց բան է, էլի, խումբ է ինքը: Մի հատ էլ գալիս են՝ բա, ի՞նչ չկա, սենց կիսամուննաթ, կիսաբան տենց խոսակցություններ են տանում, իբր մենք ենք էլի, մի բան էլ մենք ենք մեղավոր, որ կանխել ենք, որ պետք է, չգիտեմ, անմեղ քաղաքացիներին փողոցներում սպանեին, փողոցներում անկարգություններ անեին, մարդիկ մեռնեին, մի երկու հոգու էլ վերջում գյուլլեին: Մենք ենք մեղավոր, որ դա կանխվել է: Ո՞նց եք համարձակվել կանխել, վապշե, անհայրենիքներ: Թե, բա, պատիվ, թասիբ ունեմ. պատիվ, թասիբ ունեցող մարդը տեռորիզմի հետ ի՞նչ գործ ունի: Պատիվ, թասիբ ունեցող մարդը տեռորիզմի հետ չի կարող գործ ունենա, որովհետև ցանկացած տեռորիզմ անսկզբունքայնության դրսևորում է, ցանկացած տեռորիզմ պատվի իսպառ բացակայության դրսևորում է: Ցանկացած տեռորիզմ առհասարակ մարդու ցածրագույն արժեքի մասին վկայող բան է, որովհետև տեռորիզմի ժամանակ դու թքած ունես՝ դու ում ես սպանում: Տեռորիզմի ժամանակ, դու անմեղ մարդկանց սպանում ես, ուղղակի, պատահական մարդկանց սպանում ես կամ նրանց կյանքին ու առողջությանը ծանրագույն վնաս ես պատճառում, ինչ է թե քո նպատակներին հասնես, որոնք էդ մարդկանց կյանքով կամ չապրելով, կամ ապրելով չեն լուծվում: Ասում է, ես վատ էի զգում, որ… ես պատրաստ էի, չգիտեմ, պարտվել հազար անգամ, մենակ թե մեր էդքան տղերքը չզոհվեին: Ու դրա համար որոշեցիք, որ պետք է տենց նոր տղերքի զոհե՞ք, հա՞, է՞դ է ձեր լոգիկան: Վա՞տ էիք զգում, որ տղերք են զոհվել, ու որոշեցիք նոր տղերքի զոհել: Էս փայլուն, ասենք, մտաեզրահանգում է կամ չգիտեմ՝ էս ինչ է: Էդ քանի՞ ախպեր եք տենց խելոք, հլը ասեք՝ իմանանք, էլի: Կամ էն մեկը՝ էն տերտերը, կարդում ես, ու մազերդ բիզ-բիզ է կանգնում. ասում է, որ Նիկոլին, Ալենին, Արարատին սպանեմ, ինձ դրանից ի՞նչ: Տո, գլուխդ պատին, ի՞նչ, այ, քեզ բան: Մի հատ էլ ասում է՝ դուք հարձակվել եք եկեղեցու վրա: Եկեղեցին սարքել եք բան, արա, կիլլերներ եք արդեն բուծում: Ասում է, որ սպանեմ, ինձ դրանից ի՞նչ. կիրպիչ, ասենք, ի՞նչ: Ողորմելի ստահակներով հավաքվել են, նստել, գծել են՝ ով ում սպանի, ով ոնց սպանի, բա, որ սենց սպանենք, բա ոնց անեմ, որ մենակ Նիկոլին չսպանեմ, Արարատն ու Ալենն էլ հետը լինեն, էս մեկն էլ լինի, բա, էս մեկը ո՞նց անենք, էն մեկը ո՞նց անենք, եկել է էստեղ՝ բա, մենք հայրենիք, պատիվ, արժեք… Տո, թքած ունեմ տենց պատվի վրա էլ, տենց արժանապատվության վրա էլ, որ մարդկանց արյան միջով է անցնում, արա, դե, արի մի ասա: Բայց էդ ամեն ինչը ես… ասում է՝ ինտերնետը պետք է անջատեին, բան: Պատկերացնում եք՝ ավտորիտար իշխանությունների դեմ պայքարը իրենք սենց են ասում, էլի. ասենք՝ աշխարհի, որ երկրում գնաս, պատմես, ասես, որ կոնկրետ կա Հայաստանում տենց ընդդիմադիր մի հատ խմբավորում, որը պնդում է, որ Հայաստանի իշխանությունը տենց ավտորիտար է, ու ավտորիտար իշխանության դեմ պայքարի շրջանակներում որոշել է երկրում ինտերնետն անջատի: Դուք հասկանում եք՝ էս ինչ իդիոտիզմ է առհասարակ. ընդդիմությունը փորձում է ընդդիմադիր յանիմ թե խաղաղ անհնազանդության ակցիաները, էն, որ գալիս էստեղ կուտ են, իրենց արևին, իրենք իրենց տալիս, գնում են, է, խաղաղ անհնազանդության շրջանակներում ասում է՝ ինտերնետն անջատի. այ, դուք հո հիվանդ չեք: Ասենք՝ մի հատ հիշեք 2018-ը, էլի. աղոթում էին մարդիկ ինտերնետի վրա, որ հանկարծ ինտերնետը չանջատվի ոչ մի պարագայում, որովհետև ամբողջ տեղի ունեցածը տեղի է ունեցել հիմնականում ինտերնետի շնորհիվ, որովհետև հանրային լուսաբանում չկար հեռուստացույցով, ոչ մի բան չկար: Կար ինտերնետ, կար Նիկոլ Փաշինյանի ֆեյսբուքյան էջը, կար մնացածի էջերը, ամբողջ ինտերնետով խմբեր էին: Ես էդ ժամանակ արտերկրում էի. մենք արտերկրում սովորող ուսանողներով էինք խմբեր սարքել, տարբեր մարդիկ Հայաստանում էին խմբեր սարքել: Ինտերնետով էինք ամբողջը… սրանք ասում են՝ ինտերնետն անջատենք: Էդ ի՞նչ բարի նպատակների համար եք ուզում ինտերնետն անջատել, հլը ասեք իմանանք, էլի: Էդ ի՞նչ բարի նպատակ կարող է լինել վապշե ինտերնետն անջատելու տակ, կամ ասում է՝ ազնվությունը հաղթելու է ստախոսությանը, էդ ո՞ր ազնվությունը. էն, որ երկու տերտեր հացադուլ հայտարարեցին, հետո իմացանք, որ հաց են կերել հացադուլ հայտարարած օրը: Մի օր է, այո, հայտարարել են, էդ մի օրն էլ հաց են կերել: Հա, հայտարարել են հացադուլը ու չեն արել էդ հացադուլը: Հիմա չեմ դատապարտում, որ սնվել են, բայց պետք է հայտարարեին, որ չեն անում էս կամ էն պատճառով էդ հացադուլը: Հացադուլը հայտարարել են, բայց չեն արել էդ հացադուլը: Է՞դ է ձեր ազնվությունը: Մի հատ էլ մինչև վերջ պրիզնատ չեն գալիս, է, որ ոնց որ թե, որ բանը չեն արել իրականում, բայց ինձ թվում է՝ տենց դժվա՞ր է իմանալը առհասարակ: Մամուլն է դաժե գրել դրա մասին: Ձեր ազնվության գագաթնակետն էդտեղ է, բայց էս ամեն ինչն ինչի՞ մասին է նորից և նորից, որովհետև նախ՝ առաջինը ժողովրդավարական ճանապարհով դուք երբեք ոչնչի չեք հասնելու, երբեք, բացառում եմ՝ դուք երբևիցե կարողանաք ժողովրդավարական ճանապարհով ինչ-որ մի բանի հասնել ուղղակի: Դա բացառված բան է, որովհետև մարդիկ ձեզ չեն սիրում: Մարդիկ ձեզ վատ են վերաբերվում: Վստահ եմ՝ էս դեպքերից հետո արդեն եռակի ու քառակի անգամ ավելի շատ, որովհետև դուք մարդկանց առաջարկելու ուրիշ բան չունեք, բացի արյունը, ու էս դեպքում հենց էդ մարդկանց արյունը, ում որ պետք է դա առաջարկեիք: Դուք մարդկանց ուրիշ առաջարկելու բան չունեք, բացի սպանությունը: Առհասարակ, ես խնդրում եմ՝ չգիտե՞մ ոնց անենք, որ Քննչական կոմիտեն հրապարակի հենց բուն ձայնագրությունը, էլի, էդ որ բանում կա, իհարկե, տեքստայինով մենք ունենք, որ Արթուր Սարգսյանը խոսում է, ասում է՝ Սիսիանում պարապ մարդ չես գտնի, բոլորը զբաղված են, 8 հատ դպրոց է սարքվում, 8 հատ դպրոցի շինարարություն կա: Սենց բան, ասում է՝ սովետի ժամանակ էլ չի եղել: 4 հատը 8 հատից բունկերով է: Պարապ մարդ չկա, սաղ շինարարության մեջ են: Ես չգիտեմ, էդ զապիսը հենց բան լինի, դա պետք է դնել մեր նախընտրական հոլովակում 2026 թվականի ուղղակի: Անկեղծ, որովհետև նույնիսկ էդ մարդիկ, ովքեր պլանավորել էին մեզ գյուլլել, քաղաքացիներին սպանել, բան, որ գան իշխանության, ընդունում են, որ նույնիսկ սովետի ժամանակ տենց շինարարություն ու տենց աշխատանքներ չի եղել: Ի դեպ, ասեմ՝ հլը շատ փոքր մասն է ասում Սիսիանում կատարվող աշխատանքների, մենակ էդ 8 հատ դպրոցը չէ, շատ ավելի շատ է, բայց դե, ամեն դեպքում ընդդիմադիր է, ներելի է: Հետո գալիս են էստեղ, բա, դուք կործանել եք: Արա, ո՞նց ենք կործանել, եթե ընկած մարդ եք ման գալիս, իսկի չեք կարողանում պարապ մարդ ճարել Սիսիանում, որ կարողանաք ինչ-որ մի բան անել, ո՞նց ենք կործանել: Ու էս ամեն ինչի հետ մեկտեղ մի հատ էլ էստեղից ինչ-որ հաթաթաներ կամ բան են տալիս կամ էստեղից, իրականում էստեղ չեն կարողանում հաթաթաներ տալ, որովհետև իրենց բնույթի մեջ մտնում է նաև անասնական վախկոտությունը, որն իրենց շատ բնորոշ է, որն իրենց առավել քան բնորոշ է. փախնում են, գնում են, չգիտեմ՝ ում հետևն են մտնում, էնտեղից սկսում են բան անել՝ օյ, դուք բան-ման, սենց մեծ-մեծ փրթելը, բայց մոռանում են, էլի, իրականում, որ ամեն մի հանցագործի ու ամեն մի ստահակի անպայման հասնելու է արդարությունն ու արդարադատությունը, ու ցանկացած մեկը, ով ձեռք կբարձրացնի Հայաստանի Հանրապետության ժողովրդի վրա, նրա ձեռքը կկոտրվի, ու ցանկացած մեկը, ով հայ ազգին կանվանի անասուն, նրա լեզուն կչորանա, ու ցանկացած մեկը, ով իր հետևորդներին, անձամբ իր հետևորդներին կասի էշ, էստեղ արդեն չգիտեմ, էդ արդեն թող իրենց հետևորդները մտածեն:

 Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Էդգար Հակոբյան: Գուրգեն Մելքոնյան: Համեցեք, պարոն Մելքոնյան:

 Գ.ՄԵԼՔՈՆՅԱՆ

-Ազգային ժողովի հարգելի փոխխոսնակ, հարգելի գործընկերներ, սիրելի հայրենակիցներ, ուշադիր հետևում եմ մեր ուժային կառույցների՝ պրոֆեսիոնալ աշխատանքի շնորհիվ ժամանակին բացահայտված ահաբեկչական ծրագրերի հետ կապված գործընթացներին և ակամայից հետ եմ գնում 1999 թվականը՝ հոկտեմբերի 27. այդ ահաբեկչությունն էլ մեկ օրում չէր ծրագրավորվել, այլ երկար ամիսների ընթացքում, և այդ մասին տեղյակ էին ուժային կառույցները, որոնք այն ժամանակ մերը, այսինքն՝ ժողովրդինը չէին, և արդյունքում եղավ այն, ինչ եղավ: Ահաբեկիչների պարագլուխը դաշնակցական էր ու Ազգային ժողովի դահլիճից անընդհատ փորձում էր հեռախոսով կապվել դաշնակ Ժիրոյի ու Դաշնակցության բյուրոյի ներկայացուցիչ Հրանտ Մարգարյանի հետ. թե ինչու, ինքներդ մտածեք: Ի դեպ, այդ օրերին դաշնակներն ու նրանց համակիրներն այդ ահաբեկչությունը ռոմանտիկ ու հերոսական էին անվանում:

1989 թվականից սկսած Արցախի ջոկատների դաշնակցականացումը, Հայաստանից նաև սփյուռքի մեր հայրենակիցների կողմից ձեռք բերված զենքերը դաշնակները բաժանում էին ժողովրդին ու դա իրենց էին վերագրում, արհեստականորեն անջրպետ էին առաջացնում դաշնակցական ջոկատների ու մյուս ջոկատների միջև: Երբ Արթուր Մկրտչյանը դարձավ դաշնակցական, մեկ օրում դաշնակցական դարձան Հադրութի գրեթե բոլոր կռվող տղերքը:

1992 թվականին Շահումյանում էինք: Շահեն Մեղրյանը Գետաշենը ազատագրելու օպերացիա էր կազմակերպում, ասում էր՝ դաշնակցական ջոկատներն են իրականացնելու օպերացիան, աշխարհը պետք է իմանա, որ Դաշնակցությունն է ազատագրել Գետաշենը: Արդյունքում հանձնեցին նաև Շահումյանը, իսկ հանձնումը փորձեցին վերագրել Առաջին նախագահին: Հիմա չեմ մանրամասնի, բայց եթե դաշնակները ցանկանան, իրենց անուններով ու օրերով կպատմեմ ամեն ինչ: Պատերազմը դեռ շարունակվում էր, երբ դաշնակները հետ քաշեցին իրենց ջոկատները, դրանց մեծ մասը վերադարձավ Երևան, ու մինչև Արցախում կռիվ էր գնում, սրանք Երևանի փողոցներում ցույցեր էին անում ու պահանջում էին երկրի նախագահի հրաժարականը:

1994 թվականի օգոստոս-դեկտեմբերին ահաբեկչություն էր նախապատրաստվում Վազգեն Սարգսյանի դեմ: Կազմակերպիչները դարձյալ դաշնակցականներն էին: Ահաբեկչությունը կանխվեց, դաշնակները՝ Վահան Հովհաննիսյանը, ևս 31 դաշնակ կալանավորվեցին: Հայաստանի առաջին նախագահի հրամանագրով Դաշնակցության գործունեությունը կասեցվեց: Եթե Հայաստանի Հանրապետության Առաջին նախագահն ուրիշ ոչինչ արած չլիներ, իսկ իմ համոզմամբ՝ նա շատ բան է արել մեր երկրի համար, միայն Դաշնակցության կասեցումը բավական կլիներ, որ նա մնա պատմության մեջ որպես իսկական պետական գործիչ:

1998 թվականին Ռոբերտ Քոչարյանը զավթեց իշխանությունը, և անհասկանալի իրադրության փոփոխություն ձևակերպմամբ հանցագործ դաշնակներն ազատ արձակվեցին: Քոչարյանը զավթել էր նախագահի աթոռը, բայց Ազգային ժողովի նախագահն էր Կարեն Դեմիրճյանը, վարչապետը Վազգեն Սարգսյանը, ինչը, մեղմ ասած, լիարժեք իշխանությունից զրկում էր Քոչարյանին:

1999 թվականի հոկտեմբերի 27-ին ահաբեկչությունը չկանխվեց, դաշնակների ձեռքերն ազատվեցին, Քոչարյանն էլ լիարժեք իշխանություն ստացավ:

2000 թվականին պաշտպանության փոխնախարար նշանակվեց դաշնակցական ղեկավարներից մեկը, ու դրանից անմիջապես հետո սկսվեց նաև բանակի դաշնականացումը: Քոչարյան-Սարգսյան զույգի իշխանավորման 20 տարիների ընթացքում, երբ երկրում ծաղկում էր կոռուպցիան, տեղի էին ունենում տասնյակ քաղաքական սպանություններ, պետության ռազմական ենթակառուցվածքները կոպեկներով օտարվում էին օտարին, քանի՞ երթ ու հանրահավաք արեցին դաշնակները. ճիշտ է, զրո: Չերկարացնեմ, վերադառնանք մեր օրերը: Իմ տան, Գուրգեն Արսենյանի գրասենյակի, «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցության գրասենյակի մոտ տեղադրվեցին ռումբեր: Նույն ձեռքի գործ էին: Ովքե՞ր էին դատվում դրա համար. դարձյալ դաշնակցականները: Այն, ինչ մենք այսօր քննարկում ենք, ասածներիս տրամաբանական շարունակությունն է, և վերջում՝ դաշնակցական Գեղամ Մանուկյանն ու Քրիստինե Վարդանյանը ստախոսներ են. ո՛չ աղջիկս, ո՛չ ես, ո՛չ իմ ընտանիքի անդամները, որևէ մեկը Սևանի ափին երբևէ տուն չի ունեցել և չունի, մեզ ձեր արշինով մի՛ չափեք: Շնորհակալություն:

 Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Անուշ Քլոյան, հաջորդ ելույթի համար համեցեք:

 Ա.ՔԼՈՅԱՆ

-Ազգային ժողովի մեծարգո փոխխոսնակ, հարգելի գործընկերներ, սիրելի քաղաքացիներ, ի՞նչ տեղի ունեցավ այս դահլիճում, ո՞վ է ահաբեկիչ Արթուր Սարգսյանը: Ես չեմ խուսափում այս որակումը տալ նրան, քանի որ իր ելույթը նրա մասին էր, որ ինքը մի վայրկյան անգամ չի զղջում իր էդ քայլերի համար, չի ցավում, որ ահաբեկչությունը կանխվեց, և ինքը ցանկացած պահին պատրաստ է իրականացնել ահաբեկչական գործողություն: Եվ, ահա, ամբողջ նրանց խմբակցությունը ծափահարում է այդ խոսքերին: Սա վկայում է մի շատ վտանգավոր իրողության մասին. այդ խմբակցությունն ու նրա առաջնորդը սատարում են ահաբեկչությունը, բայց ես արդեն չեմ զարմանում. չէ որ, քաղաքական ղեկավարն էլ նրանցից չի տարբերվում: «Հոկտեմբերի 27», «Մարտի 1»-ին 10 քաղաքացիներին գնդակահարողից ի՞նչ սովորեն, և այստեղ հենց տեղին է հիշել ժողովրդական ասացվածքը՝ «Շունը շան մոտ կապես, կա՛մ կծան կլինի, կա՛մ հաչան»:

Սիրելի քաղաքացիներ, երեք նախագահների գրասենյակները ոչ միայն հայտարարություն չտարածեցին՝ ռազմական հեղաշրջումը դատապարտելով, այլ նույնիսկ հակառակը՝ փորձում էին արդարացնել ահաբեկչությունը, որն ուղղված է մեր ժողովրդի և մեր պետականության դեմ: Ինչո՞ւ, քանի որ մեր անկախությունը և պետականությունը նրանց համար երբեք արժեք չեն ունեցել, նրանց երբեք չի մտահոգել ժողովրդի բարեկեցությունը, մեր երեխաների ապագան, մեր ինքնիշխանությունը կամ հզոր պետություն ունենալու տեսլականը, ընդհակառակը՝ նրանք ամեն ինչ արել են, որպեսզի մեր պետությունը մնա ֆորպոստ, խամաճիկ պետություն՝ օտարի ձեռքում:

Սիրելի քաղաքացիներ, Լևոն Տեր-Պետրոսյանը այն ղեկավարն էր, որ մեր երկրի անվտանգությունը վստահեց մեկ պետության, այն դեպքում, երբ հնարավոր էր ստեղծել բազմավեկտոր անվտանգային համակարգ: Նա նաև սեփական երկրի սահմանների պաշտպանությունը և սահմանային անցակետերի վերահսկողությունը, բացառությամբ հայ-վրացական սահմանային անցակետի, նույնպես հանձնեց այլ պետության: Լևոն Տեր-Պետրոսյանը ամեն ինչ արեց, որ պետական մտածողություն ունեցող մարդիկ երբեք պետության ղեկին չլինեն: Նա քաղաքական դաշտ բերեց այնպիսի անձանց, ովքեր կիսում են իր գաղափարները ու երբեք չեն շեղվի իր գծած ուղուց, և հենց այդ ժամանակ էլ ի հայտ եկավ Ռոբերտ Քոչարյանը: Ի՞նչ արեց Ռոբերտ Քոչարյանը. նրա իշխանության տարիներին տեղի ունեցավ «Հոկտեմբերի 27»-ի ոճրագործությունը, որի հետևանքով Վազգեն Սարգսյանը և Կարեն Դեմիրճյանը, ովքեր հանձն էին առել կառուցել ինքնիշխան և հզոր Հայաստան. մեր ժողովուրդը լավ է հիշում, որ սգո օրը Ռոբերտ Քոչարյանը կանգնած էր այնտեղ լայն ժպիտով և այդ ակնհայտ հրճվանքով, կարծես անմասն լինելով կատարվածից:

2008 թվականին հենց Ռոբերտ Քոչարյանի իշխանությունն իրականացրեց մարտի 1-ի ողբերգությունը, որի արդյունքում 10 անմեղ քաղաքացի գնդակահարվեցին: Այս ամենն ուղղված էր ոչ միայն ժողովրդավարության դեմ, այլև մեր պետության դեմ, չէ որ Ռոբերտ Քոչարյանի առաքելությունն է շարունակել Լևոն Տեր-Պետրոսյանի գծած ուղին, որով Հայաստանը պետք է զրկված մնար իրական ինքնիշխանությունից:

Ի՞նչ արեց Սերժ Սարգսյանը: Հոկտեմբերի 27-ի ահաբեկչության օրը Սերժ Սարգսյանը գտնվում էր Արցախում, սակայն չպետք է մոռանանք, որ հենց Սերժ Սարգսյանն էր այն ժամանակվա Հայաստանի ազգային անվտանգության ծառայության տնօրենը: Հարց է առաջանում՝ ինչո՞վ էր զբաղված Սերժ Սարգսյանը, ինչո՞ւ նա, լինելով երկրի ազգային անվտանգության պատասխանատուն, չկանխեց ահաբեկչությունը: Մի՞թե նա տեղյակ չէր սպասվող ոճրագործությունից: Եթե տեղյակ չէր, նշանակում է՝ շատ վատ է աշխատել, չի տիրապետել երկրում օպերատիվ իրավիճակին, եթե տեղյակ էր, բայց չի կանխել, դա արդեն լուրջ հանցավոր հանցագործություն է:

2008 թվականին Սերժ Սարգսյանն արդեն Հայաստանի վարչապետ էր: Մի՞թե նա տեղյակ չէր, թե ինչ է կատարվում Երևանի փողոցներում, մի՞թե չգիտեր, որ խաղաղ ցուցարարների դեմ պատրաստվում են ուժ կիրառել: Իր լուռ համաձայնությամբ տեղի ունեցավ «Մարտի 1»-ի ոճրագործությունը: «Հոկտեմբերի 27»-ի և «Մարտի 1»-ի գործերը ոչ միայն իրենց իշխանության տարիներին չբացահայտվեցին, այլ ընդհակառակը՝ արվել է ամեն ինչ, որպեսզի դրանք մնան կոծկված և փակված: Սերժ Սարգսյանը այդ ամբողջ ընթացքում գործում էր նույն գծով՝ ընդդեմ մեր պետության շահերի, և հենց այս նույն գծի շարունակությունն է Վեհարանը զավթած, իրեն կաթողիկոս հռչակած Կտրիճ Ներսիսյանը: Նա, եկեղեցու զանգերը հնչեցնելով, փորձում էր կազմակերպել շոուներ և հավաքում է իր մոտ 1500, այսպես կոչված, հավատացյալների: Սա հստակ ցուցիչ է այն բանի, որ իրականում նա չունի հավատացյալ հոտի լայն աջակցությունը և օր առաջ պարտավոր է հեռանալ:

Սիրելի քաղաքացիներ, պետք է հստակ գիտակցենք՝ նախկին երեք նախագահները և Կտրիճ Ներսիսյանը այսօր սատարում են ահաբեկչությանը, աջակցում են հակապետական շարժումներին, և իրենց նպատակը մեկն է՝ զավթել իշխանությունը, զրկել ժողովրդին իր իրավունքներից և կրկին վերածել մեր պետությունը հպատակ տարածքի, որտեղ իրենք պետք է լինեն վարչակազմի ձեռնոցները: Այս ուժերը գործում են մեկ համակարգի շրջանակում, ժողովրդի կամքի, Հայաստանի ինքնիշխանության և մեր երեխաների ապագայի դեմ:

 Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Շնորհակալություն, տիկին Քլոյան: Լուսինե Բադալյան: Համեցեք հաջորդ ելույթի համար, տիկին Բադալյան:

 Լ.ԲԱԴԱԼՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Մեծարգո փոխխոսնակ, հարգելի տիկին գլխավոր դատախազ, սիրելի գործընկերներ, սիրելի հայրենակիցներ, նախ՝ առաջին հերթին ուզում եմ մենք այսօր արձանագրենք, որ պատգամավոր Արթուր Սարգսյանն այս ամբիոնից խոսելու ժամանակ չհերքեց բացարձակապես իր մասնակցությունը ահաբեկչության պլանավորմանը, չհերքեց նաև, որ պլանավորվել է ահաբեկչությունը, այլ ընթացքում ուղղակի փորձում էր արդարանալ, թե ինչու է նա դա արել՝ մեջբերելով թասիբը, իր՝ նոյեմբերի 9-ից հետո էսպես զգացմունքները և այլն: Կարող ենք մենք սա նաև համարել որպես ինքնախոստովանական ցուցմունք, և այսքանով հանդերձ՝ մեզ համար անընդհատ ասում են, որ դուք այլևս այստեղ անելիք չունեք և պիտի հեռանաք: Բազմիցս ասել եմ, ևս մեկ անգամ ուզում եմ կրկնել՝ դուք չէ, որ մեզ կարող եք ասել՝ մենք անելիք ունե՞նք այստեղ, թե՞ չունենք, և մեզ դա կարող է ասել միայն սահմանադիրը, այսինքն՝ ժողովուրդը, և այն էլ հերթական ընտրությունների ժամանակ իր քվեի միջոցով, որը տեղի կունենա 2026 թվականին, իսկ մինչ այդ, ինչպես ասվում է՝ հանգիստ բոլորդ նստեք ձեր տեղը, սա՝ մեկ, իսկ ես կարող եմ ինձ թույլ տալ ձեզ ասել, որ դուք այլևս անելիք չունեք մեր կյանքում: Ինչո՞ւ, որովհետև միակ արժեքը, որ դուք ստեղծել եք, դա արժեքների խեղաթյուրումն է եղել այս վերջին տարիների ընթացքում: Այն ընթացքում, երբ մենք դպրոցներ, ճանապարհներ էինք կառուցում, երբ մենք փորձում էինք բարեփոխումներ անել, դուք դարձրել եք մեր կյանքում հայհոյանքը առօրյայի մաս, բամբասանքները՝ առօրյայի մաս: Դուք խեղաթյուրել եք նաև թասիբը: Այսօր Արթուր Սարգսյանը այս ամբիոնից բազմիցս նշեց իր թասիբի մասին և վերջում, երբ դուրս էր գալիս դռներից, դռներից դուրս գալու ժամանակ անպատշաճ խոսքեր, չասեմ՝ հայհոյանք, թողեց ու փախավ: Եթե թասիբի մասին ձեր պատկերացումներն այդքանն են, ապա ես այն հարիր չեմ համարում ո՛չ հայ ժողովրդին, ո՛չ քրիստոնեությանը:

Ինչ վերաբերում է քրիստոնեությանը, ի դեպ, դուք խեղաթյուրել եք նաև քրիստոնեական բոլոր արժեքները: Պատկերացրեք մի իրավիճակ, երբ կիսամութ սենյակում եկեղեցականները՝ հոգևորական էսպես հագուստով, վեղարներով, նստած խոսում են գյուլլելու մասին: Սա ինձ հիշեցնում է միայն ծայրահեղ իսլամիստներին, որոնք նման քննարկումներից հետո ասում են՝ «Ալլահ աքբար», և մի պայթյուն է տեղի ունենում, որի ընթացքում վախճանվում են բազմաթիվ քաղաքացիներ, այդ թվում՝ երեխաներ, ծերեր, կանայք և այլն: Այսօր դուք մտել եք բոլորի ընտանիքները, բոլորի: Եթե ձեզ համար ձեր 4 երեխան սրբություն է, ինչպես պարոն Ալեքսանյանն ասաց, իսկապես Աստված պահի ձեր երեխաներին, ձեր բոլորի երեխաներին, բայց դուք մտնում եք մեր բոլորի ընտանիքներ, դուք չեք նայում, որ ձեզանից բացի, ձեր մյուս հայրենակիցներն էլ ունեն երեխաներ, ծնողներ, հարազատներ, որոնց ամեն օր, ամեն օրվա ռեժիմով դուք ցավ եք պատճառում: Դուք դա էլ եք խեղաթյուրել, դուք ամեն ինչ խեղաթյուրել եք, և այստեղ այլևս այլընտրանք չկա: Էս ամենին մեկընդմիշտ պետք է վերջ դրվի, և կարծում եմ, որ ինչպես Օստապ Բենդերն էր ասում՝ մեզ ոչ ոք չի սիրում, չհաշված քրեական հետապնդմանը, չնայած նա էլ մեզ չի սիրում: Կարծում եմ, որ քրեական հետապնդումն արդեն ձեզ շատ կսիրի, որովհետև սա Ռիո դե Ժանեյրոն չէ: Եվ հիշելով Օստապ Բենդերին՝ քաղաքացի Կիրիենկո, օյ, ներողություն, քաղաքացի Կորեյկո, ձեր թատերախումբն այստեղից հավաքեք և տարեք: Շնորհակալություն:

 Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Հասմիկ Հակոբյան, հաջորդ ելույթի համար համեցեք:

 Հ.ՀԱԿՈԲՅԱՆ

-Հարգելի գործընկերներ, սիրելի քաղաքացիներ, էս մարդկանց համար փաստորեն խոսել ու փախնելը տենց գործելաոճ է, էլի, իրենք բոլորը պետք է էդ հմտություններին տիրապետեն. էստեղից խոսեն ու առանց պատասխան տալու թռնեն ուղղակի դահլիճից: Էստեղ նամուս-թասիբից խոսողը, էս ամբիոնից 44-օրյա պատերազմի զոհերի անունը շահարկողը, գիտե՞ք՝ ինչ էր պատրաստվում անել. պատրաստվում էր այդ նույն 44-օրյա զոհերի ընտանիքի անդամներին, ձեզնից յուրաքանչյուրին, սիրելի քաղաքացի, գյուլլել փողոցում, ձեզնից յուրաքանչյուրի մեքենան հնարավոր է՝ վառեր փողոցում, կազմակերպում էր երկրի ղեկավարությանը մի տեղում սպանել: Իգիլի տենց խմբավորում են, էլի, գլխներիս դառել. նամուս ունեցողներիս տեսեք: Ու միակ պաշտպանությունը երեկվանից այն է էս մարդկանց, որ այս գործողությունը նախորդ տարի պետք է տեղի ունենար: Տեսա՞ք՝ ոչ մեկը չի մահացել, մենք ոչինչ չենք արել, այնինչ միայն այս միջնորդագրում տեղ գտած հունիսի 20-ի սղագրությունը նրա մասին է, որ հետագայում պլանավորվող գործողություն է, ասում է, արդեն ժամերը դրած, էլի, ասում է՝ ժամը 3-ին կհայտարարեմ, որ հստակ տեղեկություն ունեմ, որ վարչապետը թուղթ է ստորագրելու, ժամը 3:15 Տավուշում էսինչ բանը կանենք, Թալինում ժամը 3:30 սա կանենք, էսինչ ժամին Հերացի փողոցում աստղիկներ շաղ կտանք: Բայց դա երկնքի աստղերը չեն, էլի, հարգելի հայրենակիցներ, դրանք էն աստղերն են, որոնք մետաղյա իրեր են, որոնք տրաքացնում են մեքենայի անվադողը: Դրա մասին էս վերջերս շատ ենք խոսել, չծավալվեմ: Ամենակարևորը՝ էդ բոլոր էդ իրենց 2 հազար ջարդարար խմբերը խումբ-խումբ էին, չէ՞, իրենք, 20-25 հոգանոց, բոլորը պետք է ունենային նկարողներ, հա՞, մի խումբ էլ, կարծեմ՝ Աբովյանի խումբը չուներ, կազմակերպում էին, որ անպայման ունենա, որովհետև շատ կարևոր է, որ էդ ամբողջ պրոցեսը նկարվի և ձեզ ցույց տան, որ, սիրելի քաղաքացի, չեմ ուզում էլի անվանարկեմ, ինչպես իրենք են ձեր մասին մտածում, որ դուք սիրում եք մասնակիցներին, դուք տեսնեք, որ իբր մարդիկ ընդվզում են, այնինչ այդ 2 հազար ջարդարարներն են, որ խումբ-խումբ ինչ-որ գործողություններ են իրականացնում: Ու խնդրում եմ նաև ֆիքսել խոսքիս սկզբում ասած՝ այդ, որ ժամը 3-ին կհայտարարեմ, որ ինչ-որ բան է ստորագրում, հստակ ինֆո ունեմ: Սա թիրախային ապատեղեկատվություն է, իրենց այս գրոհի մի մասն է, ու սա արդեն ահագին ժամանակ է պարբերաբար անում են, ինչպես օրինակ, Կիրանցի եկեղեցին մնալու է ադրբեջանցիներին, ինչպես օրինակ, պատրաստվում է, այսպես կոչված, Զանգեզուրի միջանցք տալ և այլն: Էս թիրախային… Ի դեպ, էստեղից էլ էս տեռորիստների երկրորդ համարը՝ Արթուրը Սարգսյան, ասում է՝ հաջորդը Սյունիքն է. էլի տենց թիրախային ապատեղեկատվությունն անգամ հիմա նա շարունակում էր էս ամբիոնից, ու նաև ամբողջ այս ձայնագրության մեջ խոսում էին, որ իրենց պետք է ընդամենը 20 հազար մարդ և ամեն կերպ փորձում էին հավաքել էդ 20 հազար մարդուն, որովհետև նրանք անգամ 20 հազար մարդ չունեն: Հետո տարբեր տենց սակարկումներով եկան, եկան, ժողովրդի լեզվով ասած՝ բազար անելով եկան, կանգնեցին 2 հազար մարդու վրա, ու էս… Բայց մի բանում ուզում եմ, որ համաձայնեմ էս Արթուր Սարգսյանի հետ, ասում է՝ ես անգամ քաղաքապետ եմ եղել Սիսիանում և էդքան ծանոթություն, փող, բան, ամեն ինչ ունեմ, բայց անգամ 10 հոգի հազիվ եմ կարողանում հավաքել շուրջս: Սրա հետ համաձայն եմ, որովհետև ասում է՝ Սիսիանում դպրոցներ են կառուցվում, մարդիկ բոլորը աշխատում են, զբաղված են, այնինչ իրենց պետք էր անտուն, անտեր մարդիկ, որոնք փողի դիմաց կգնան նման քայլերի. սրա հետ համաձայն եմ, Արթուր Սարգսյանի հետ: Եվ այս թիրախային ապատեղեկատվության, այս բեմականացրած ոչ իրական պատկերից այս կողմ՝ արդեն իրական կյանքում, սիրելի հայրենակիցներ, մենք իրականում այս ամբողջ ընթացքում բացի դիմագրավելուց էս տեղական տեռորիստներին, նաև ջանք ու եռանդ չենք խնայում, որ դու ապրես ավելի արժանապատիվ, որ ավելի խաղաղ երկրում շարունակես ապրել և հաշտ քո հարևանների հետ: Շնորհակալություն:

 Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Ալխաս Ղազարյան, հաջորդ ելույթի համար համեցեք:

 Ա.ՂԱԶԱՐՅԱՆ

-Շնորհակալ եմ: Հարգելի գործընկերներ, տիկին գլխավոր դատախազ, սիրելի հայրենակիցներ, երբ խոսում ենք արդեն վերջին օրերին բացահայտված ահաբեկչության փորձի մասին, թվում է, թե դա այս խմբակների համար նոր ձեռագիր է, բայց երբ նայում ենք նրանց քաղաքական պատմությունը, հետաքրքիր դրվագներ ենք արձանագրում՝ «Դրոյի գործ»-ը, «Հայրենիք և ազատություն» գաղտնի խումբը, «Հոկտեմբերի 27»-ը, «Վահան Հովհաննիսյան գումարած 30»-ը, «Մարտի 1»-ը, ի վերջո, «Նոյեմբերի 9»-ը և ահա, «Կտրիճ ու ընկերներ» խումբը, և այս բոլորը վերաբերում են Հայաստանի անկախությունից ի վեր կանխված և ցավալիորեն չկանխված ահաբեկչությունների հետ: Այս բոլոր ահաբեկչական ու գաղտնի զինված խմբավորումները կապված էին նույն քաղաքական շրջանակների, այսօրվա, այսպես կոչված, ընդդիմության անվան հետ: Այս դահլիճում էլ այս պահին կան մարդիկ, այսինքն՝ հիմա լքել են, բայց կան մարդիկ, ովքեր անցնում են այս գործերով: Վերը նշված թվարկումն արեցի նրա համար, որպեսզի բոլորին պարզ լինի, որ տեռորիզմը և հատկապես Հայաստանի պետականության դեմ տեռորը այս ուժերի քաղաքական մշակույթի մի մասն է: Սրանք արտաքին ուժերի կողմից Հայաստանի դեմ օգտագործվող սմերտնիկներ են, և պատահական չէ, որ եկեղեցու բարձրաստիճան հոգևորականների կողմից նախապատրաստված և արդեն կանխված հերթական ահաբեկչության շահառուները, գաղափարախոսներն ու ոգեշնչողը նույն քաղաքական շրջանակներն են: Օրինակ՝ ինչպես արդեն նշեցի, «Դրոյի գործ»-ով անցնում էր նախկին դաշնակցական Հրանտ Մարգարյանը: Նույնը անձը բազմաթիվ հանդիպումներ է ունեցել նաև նախկին դաշնակցական Նաիրի Հունանյանի հետ, և ինչպես որոշ աղբյուրներ հաղորդում են, Հրանտ Մարգարյանն է եղել անուղղակի ուղղորդողը Նաիրի Հունանյանին: Վերջերս այդ նույն Հրանտ Մարգարյանը հրապարակայնորեն փորձում էր արդարացնել Հայաստանի Հանրապետության իշխանությունների դեմ հնարավոր ահաբեկչությունը՝ այն համարելով ինչ-որ մեկի ազնիվ պոռթկում. սա է ժողովուրդ, ջան, և այսօր հերթական անգամ բացահայտված փաստերի հիման վրա մենք քննարկում ենք այս քաղաքական թիմի անդամներից մեկին պատգամավորական անձեռնմխելիությունից զրկելու դատախազի միջնորդությունը՝ կրկին ահաբեկչության մեղադրանքով:

Սիրելի գործընկերներ, սիրելի հայրենակիցներ, սա է այս ուժերի և նրանց հոգևոր ընկերների ձեռագիրն ու տեսակը, սակայն դրանով հանդերձ՝ պետք է վստահեցնեմ, որ ինչպես արդեն ականատես եղաք, բնում խեղդելու ենք Հայաստանի դեմ ցանկացած ահաբեկչություն՝ անկախ նրանց կուսակցական պատկանելիությունից, հագուստի բովանդակությունից և գույնից: Բոլոր իրական և պոտենցիալ ահաբեկիչները հայտնվելու են այնտեղ, որտեղ արդեն հայտնվել են: Հայաստանում քաղաքական հարցերը, ինչպես իմ գործընկերներն էլ բազմիցս նշեցին, լուծվելու են այսուհետ միայն քաղաքական ճանապարհներով, և իմ անձնական կարծիքով, հաշվի առնելով այս ուժերի և անձանց նախկին փորձը, հակումը տեռորիզմին և ծառայամտությունը օտար ուժերին՝ ժամանակն է, որպեսզի նրանք դուրս բերվեն քաղաքական գործընթացներից և քաղաքական մասնակցությունից, քանի որ սա արդեն ազգային անվտանգության և քաղաքական համակարգի անվտանգության հարց է: Շնորհակալ եմ:

 Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Էդուարդ Աղաջանյան, հաջորդ ելույթի համար համեցեք: Պարոն Աղաջանյան, մենք ընդմիջում ունենք 6 րոպեից: Կարծում եք՝ ավելի կտևի՞ ելույթը: Թողնենք ընդմիջումից հետո: Ընդմիջումից հետո համեցեք: Ընդմիջում 30 րոպե:

ՆԱԽԱԳԱՀՈՒՄ Է ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԱԶԳԱՅԻՆ ԺՈՂՈՎԻ ՆԱԽԱԳԱՀԻ ՏԵՂԱԿԱԼ ՌՈՒԲԵՆ ՌՈՒԲԻՆՅԱՆԸ

Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հարգելի գործընկերներ, շարունակում ենք նիստը: Հարցերի համար հերթագրում: Հաջորդը ելույթ կունենա Էդուարդ Աղաջանյանը:

 Է.ԱՂԱՋԱՆՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Ազգային ժողովի հարգարժան նախագահ, հարգելի գործընկերներ, սիրելի հայրենակիցներ, ես, նախ՝ ուզում եմ ներողություն խնդրել մեզ հետևող բազմաթիվ մեր հայրենակիցներից այս դահլիճում տեղի ունեցածի համար: Ցավոք, այս դահլիճում հերթական անգամ տեղի ունեցածի համար ես ուզում եմ ներողություն խնդրել «Քաղաքացիական պայմանագիր» ֆրակցիայի անունից՝ որպես Ազգային ժողովում մեծամասնություն կազմող քաղաքական ուժ:

Բնականաբար, ընդդիմությունից նմանատիպ կեցվածք ակնկալելը անիմաստ է առաջին հերթին այն տրամաբանական պատճառով, որ նրանք բացակայում են այս դահլիճից, բայց վստահաբար, նույնիսկ, եթե ներկա լինեին, նման խոսքեր վերջիններից ակնկալելը անիմաստ կլիներ: Ես մեր գործընկերներին, «Քաղաքացիական պայմանագիր» ֆրակցիայի գործընկերներին կոչ եմ անում ինչքան էլ, որ դժվար է, բայց այսուհետ փորձել իսկապես չտրվել այդ սադրանքներին, և՛ անդրադառնալ և՛ հակադարձել միայն այս ամբիոնից և միայն ու միայն խոսքերով և քաղաքակրթության շրջանակներում, բայց և այնպես, հարգելի գործընկերներ, պիտի անդրադառնամ նրան, ինչ տեղի ունեցավ և պիտի անդրադառնամ նրան, թե ինչու դա տեղի ունեցավ, իսկ տեղի ունեցավ, հարգելի գործընկերներ, սիրելի հայրենակիցներ, հետևյալը՝ ուրեմն, Ազգային ժողովի պատգամավոր Արթուր Սարգսյանը, ով մեղադրվում է Հայաստանի Հանրապետության դեմ ահաբեկչություն կազմակերպելու մեջ, մոտեցավ այս ամբիոնին և ունեցավ ելույթ: Էդ ելույթի ընթացքում վերջինս այստեղից անվերջանալի և պաթոլոգիկ հիմարություններ դուրս տալուց հետո ոչ ավել, ոչ պակաս թողեց և հեռացավ այստեղից՝ հիմնավորելով իր հեռացումը իր երեխաների հետ, նշեց անչափահաս երեխաների հետ եկեղեցի գնալու և մոմ վառելու պատճառը:

Հա, իհարկե, վերջինիս ելույթը համեմված էր բազմաթիվ և բազմապիսի վիրավորանքներով թե՛ մեր քաղաքական ուժի նկատմամբ և հասցեին, թե՛ մեր անձնապես մեր հասցեին, թե՛ Հայաստանի Հանրապետության ժողովրդի և ժողովրդի բանականության հասցեին, և այս վիրավորանքներին և անմտություններին բնականաբար, պետք է հետևեին հարցեր, ընդ որում այդ հարցերը վստահաբար չէին վերաբերվելու, հավանաբար, վերջինիս ելույթին, այլ վերաբերվելու էին գործի բուն էությանը, և ինչպես նախորդ իմ գործընկերը նախորդիվ այստեղ ելույթ ունենալիս, բազմաթիվ գործընկերներ հնարավորություն չունենալով Արթուր Սարգսյանին հարցեր ուղղել այստեղից, էդ հարցերն ուղղեցին և իրենք իրենց հարցերին սկսեցին պատասխանել, բնականաբար, ես ևս նման հարցեր ունեի և էդ հարցերը կհնչեցվեն, բայց նախքան այդ հարցերին անդրադառնալը ես կուզեմ ուղղակի մի ռեպլիկ հնչեցնել:

Պարոն Սարգսյանը այստեղից տենց մեծ-մեծ խոսում էր, որ ինքը, ցիտում եմ նրան, կռացող, թե կզող ինչ-որ տղա չի: Նա տենց քիթը բարձր, չգիտեմ, քայլում է Հայաստանում և այլ, ուզում եմ մեր հայրենակիցներին ուղղակի տեղեկացնել, որ միակ պատճառը, թե ինչու վերջինս ճողոպրեց այստեղից, նա էր, որ մեր բոլորիս հարցերի, ուրեմն, քաշի ներքո պարոն Սարգսյանը այս ամբիոնում վստահաբար կկզեր և նրա ծնկները կծալվեին. ինչու՞, որովհետև այդ հարցերի պատասխանները, ըստ էության, վերջինս վստահաբար չունի կամ եթե ունի, դրանք հնչեցնելը ևս շատ վատ դրության մեջ կդնեին նրան, և ուզում եմ այդ հարցերից ընդամենը մեկը հնչեցնել կամ թերևս հարց չէ սա, ուղղակի դիտարկում է, որով պիտի կիսվեմ մեր գործընկերների և հայրենակիցների հետ: Ուրեմն, 24 թվականի օգոստոսի 10-ին Գալստանյանն իր բնակության հասցեում հանդիպում է ունեցել Արթուր Սարգսյանի, Մովսես Շահբազյանի և մի տղամարդու հետ, որի ընթացքում կայացել է հետևյալ զրույցը:

Զրույցի ամբողջ, ուրեմն, խոսակցությունը բնականաբար չեմ ցիտի, բայց ուզում եմ անդրադառնալ մի նախադասությանը հնչած Գալստանյանի կողմից.

«Մի քանի խմբեր կան, մի հատ հանդիպենք, հասկանանք՝ ով, ում բարեկամն է: Մնացածը արդեն կասեմ՝ ով, ում բարեկամն է: Հեշտ է լինելու, նայի Վլադիմիր ջան, հեշտ է լինելու մի պարագայում, եթե, էլի եմ ասում, կարգապահությունը պահեցինք: Եթե էսինչ մարդը, որ պիտի էսինչ քայլի գործողության պատասխանատվություն ստանձնի, վերցնի ու գնա մինչև վերջ անելու, էն ինչ մարդը կամ մարդիկ, որ կետը վերցնի ու գնան անելու, էն ինչ տեղերն անեն, 4,5 գործողություն է պետք, ուրիշ բան պետք չի, ինքը մնալու է մեն-մենակ, դեմ դիմաց»:

Նույն խոսակցության ընթացքում, հաջորդը նույն Գալստանյանի կողմից հնչում է հետևյալը. «Ընթացքում Տավուշում խնդիր է, Մեղրիում, բան, Սյունիքում խնդիր է և այլ և այլ: Էդ պահին, որ ստեղից գնան, ընդեղ Տավուշի կողմից էլ լոռի-մոռի տղերքին պիտի ասենք էն կողմից իջեք, նայած որտեղ է, Սևան է, ուր է, կարող է ստեղ բունկերը մտնի, պաշտպանության չգիտեմ ինչ, էդ ժամերի ընթացքում ես էս ամբողջը կարգավորված է, վստահ գիտենք, որ մեր ձեռքերում ինչ է, ամեն ինչ տեղի է ունենում, ես հայտարարում եմ, ասում եմ քեզ 2 ժամ ժամանակ եմ տալիս հանդիպման, չեկար հանդիպման, ուրեմն, ուրեմն մենք վերականգնում ենք սահմանադրական կարգը, ես հենց հիմա մտնելու եմ էս շենք»:

Հարգելի գործընկերներ, էս, բնականաբար նրանք, ովքեր ամբողջ էս տեքստին ծանոթ են, կարձանագրեն մի բան, որ մեծ հաշվով էս գլոբալ, գեներալ մի պլան է, այսպես ասած, ուներ մեկ նպատակ: Ըստ էության, քաոսը ոչ թե նպատակն էր, այլ միջոցը, ինչի՞, որովհետև քաոսի պայմաններում այս տեռորիստական խմբի կողմից նպատակ էր հետապնդվում, որպեսզի ամբողջ պետական և, մասնավորապես ուժային համակարգը զբաղված լինի էդ քաոսի հետևից ընկնելով և էդ քաոսի հետևանքները վերացնելով, ստեղծելով մի իրավիճակ, երբ որ Հայաստանի Հանրապետության պետական, ուրեմն, պաշտոնյաները և մասնավորապես՝ Հայաստանի Հանրապետության վարչապետը մնան անպաշտպան:

Ես ուզում եմ հիշեցնել, հարգելի գործընկերներ, որ սա, ըստ էության, ուղիղ մի ռեպլիկանտ գործողություն է, որը հիշեցնում է 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ի, ուրեմն, իրադարձությունները: Ես ուզում եմ հիշեցնել, որ այն ինչ տեղի ունեցավ այդ օրը, տեղի ունեցավ այն պայմաններում, երբ Հայաստանի Հանրապետության ոստիկանական, ազգային անվտանգության համապատասխան ստորաբաժանումների ուժերը Հայաստանի Հանրապետության սահմաններն էին պաշտպանում և այս առիթը բնականաբար, այդ ժամանակ գործող տեռորիստական խմբակը կամ խումբը բաց չթողեց, և այս կապը անհնար է չտեսնել:

Ես այս հարցերը, իհարկե, կուղղեի պարոն Սարգսյանին, բայց նա հեռացավ և ուզում եմ նաև մի բան հիշեցնել, իհարկե էս մտքերն անընդհատ կրկնվում են այս ամբիոնից, և, երևի, մեր քաղաքացիներն արդեն հոգնել են էդ մտքերից և այլ, բայց և էդ խոսույթը, հա, Արցախը հանձնած, դավաճան և այլ, և այլ, որպեսզի էդ խոսույթին մեկընդմիշտ, ես կարծում եմ, հակադարձ տրվի և էս թեման ամբողջությամբ փակվի, ես ուզում եմ, որպեսզի մենք հիշենք օրեր առաջ պարոն Ալեքսանյանի կողմից բերած վիճակագրությունը, ըստ որի համեմատություն էր տարվում Ռոբերտ Քոչարյանի պաշտոնը ստանձնելու պահին, ուրեմն, Հայաստանի և հարևան երկրի ռազմական բյուջեների և Ռոբերտ Քոչարյանի պաշտոնը, ուրեմն, պաշտոնաթող լինելու պահին Հայաստանի Հանրապետության ռազմական բյուջեի և հարևան պետության ռազմական բյուջեի, և ես կարծում եմ՝ այսքանով ամեն ինչ ասված է, որովհետև էդ բառերը ընդհանրապես, հարգելի գործընկերներ, որևէ արժեք չունեն, քանի դեռ դրանց հիմքում թվեր և վիճակագրություն չկա և վերջում, քանի որ պաշտպանելով տեռորիստական ակտի նախապատրաստումը, մեր գործընկերները ընդդիմադիր բոլոր հնարավոր հնարքները փորձեցին օգտագործել և որ, մասնավորապես թերևս ամենահաճախ հնչող էդ բանը, հակադարձումը էս ամեն ինչին այն էր, որ փողոց փակելը էդ երբվանի՞ց է համարվում ահաբեկչության ակտ:

Փորձելով համեմատականներ տանել 2018 թվականի թավշյա հեղափոխության հետ՝ ես ուզում եմ մի բան իսկապես, չնայած որ մեր գործընկերները բնականաբար չեն հավատում էդ ասածին, ես ուզում եմ իրանց այդ ռակուրսից փորձել էս իրադրությանը նայել, և փորձելով օգնել նրանց, ասել հետևյալը՝ հարգելի գործընկերներ, ձեր, ուրեմն բոլոր տակտիկական հնարքները, որոնք ուղիղ կարող են մեկը մեկին կրկնություն հանդիսանալ մեր գործողությունների նախկինում կամ ինչ-որ դրանց որոշակի փոփոխված տարբերակով լինեն, դուք բաց եք թողել ամենակարևոր անկյունաքարային բովանդակությունը, և ուզում եմ մի շատ կարևոր դրվագ պատմել, ևս կես րոպե, պարոն Ռուբինյան, երբ ապրիլի 16-ին, 15-ին վարչապետը հայտարարեց և կոչ արեց մեր քաղաքացիներին փակել փողոցները և մնացած գործողությունները, էդ ընթացքում մեր խմբային գործողություններին մասնակից բոլոր մարդիկ առավոտվա կոնկրետ ժամերին արդեն բերման էին ենթարկվել և էն, ինչ տեղի ունեցավ, տեղի ունեցավ ժողովրդի ինքնաբուխ նախաձեռնողականության արդյունքում, և, հետևաբար դուք ձեր խմբերով որևէ բան չեք կարող անել, քանի դեռ ժողովուրդը ձեր հետ չի, ժողովուրդը երբեք ձեր հետ չի լինելու: Շնորհակալություն:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Մարինա Ղազարյան:

 Մ.ՂԱԶԱՐՅԱՆ

-Մեծարգո փոխնախագահ, հարգելի գործընկերներ, հարգելի գլխավոր դատախազ, սիրելի ժողովուրդ, քննարկում ենք գլխավոր դատախազի կողմից Ազգային ժողով ներկայացրած «Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Արթուր Սարգսյանի նկատմամբ քրեական հետապնդում հարուցելուն համաձայնություն տալու միջնորդագիրը:

Պարոն Սարգսյան, ես ուզում էի ձեզ հարց ուղղեի, բայց դուք փախել եք դահլիճից, չեք բարեհաճել պատգամավորներին հարցեր տալ, և ինձ մոտ տպավորություն է և արդեն իսկ համոզմունք, որ դուք մեղավոր եք և դուք դա հասկանում եք: Ես ուզում եմ ձեզանից հարցնել՝ ձեր խոսքի մեջ դուք ասել եք՝ ես Արցախ չեմ հանձնել, պարոն Սարգսյան ո՞վ է Արցախը հանձնել: 44 օր Հայաստանի Հանրապետությունը պայքարում էր Ադրբեջանի դեմ: Ցավոք, մենք պարտվել ենք այդ պատերազմի ժամանակ, բայց մենք չեք հանձնել: Դուք ասել եք, որ ես չեմ կզել: Ի՞նչ է նշանակում կզել բառը, կարո՞ղ է այստեղ ռազբորկաների տեղ է: Սա ինչ ժարգոն է: Մի հատ ձեր տեղը բերեք, թե դուք որտեղ եք գտնվում: Մի այլ հարց եմ ուզում ձեզ ուղղել, երբ որ դուք նախապատրաստվում էիք այդ ոճրագործությանը, այստեղ հնչել են արդեն այդ խոսքերը, դուք մտածե՞լ եք ձեր երեխաների մասին, իսկ էն մնացած մարդիկ չունե՞ն երեխաներ, այսինքն՝ դուք պատրաստ էիք զոհաբերել փոքր երեխաների, մարդկանց ցանկացած, ծերեր, ցանկացած հասակի մարդկանց:

Ուղղակի ցավում եմ, որ դուք սյունեցի եք և այստեղ ես ստիպված եմ ասել դա, բայց ես գիտեմ, որ սյունեցիները պայքարող ժողովուրդ են և կհասկանան մեզ, կհասկանան ինձ, քանի որ ես արդեն ինձ համար որոշում են կայացրել, որ ես կտամ գլխավոր դատախազին իմ համաձայնությունը՝ հետապնդում ձեր նկատմամբ հարուցելու համար: Տիկին Վարդանյանի համար երեկ նստել եմ, աշխատել եմ, երբ որ հարց տվեց գլխավոր դատախազին, թե ինչ է ահաբեկչությունը, կարո՞ղ եք սահմանումը տալ:

Ես նստել եմ երեկոյան աշխատել եմ: Ուրեմն, տիկին Վարդանյան, ահաբեկչություն, տեռորիզմ բառը թարգմանում է որպես վախ, բռնության կամ դրա սպառնալիքի կիրառումն է մարդկանց ահեցնելու, հասարակության մեջ վախ ու խուճապ տարածելու կամ քաղաքական, կրոնական, գաղափարական նպատակների ստիպողաբար հասնելու համար: Ահաբեկչության ժամանակ օգտագործվում են հետևյալ միջոցները, դե, քանի որ դահլիճում չեք, ստիպված եմ նայել ձեր կողմը, բայց պատկերացնել, որ դուք այդտեղ նստած եք:

Առաջինը՝ ֆիզիկական բռնություն, այսինքն՝ սպանություններ, պայթուցիկների օգտագործում, հարձակումներ:

Երկրորդը՝ սպառնալիքի ու վախի տարածում:

Երրորդը՝ քաղաքացիական բնակչության թիրախավորում, որպեսզի ճնշում գործադրի իշխանությունների վրա:

Չորրորդը՝ հանրային վայրերի վրա հարձակումներ, որպեսզի առավել մեծ աղմուկ ու վախ առաջանա:

Ինչ տեսակներ ունի ահաբեկչությունը: Տեսակները կան, մի 4-5 տեսակ կա, ես առանձնացրել եմ երկուսը: Ահաբեկչությունը կարելի է բաժանել ըստ նպատակի և թե ովքեր են կատարում այդ ահաբեկչությունը՝ կատարողների:

Առաջինը՝ քաղաքական ահաբեկչություն: Նպատակը իշխանությունը փոխել կամ ստիպել Կառավարությանը որոշումներ փոխել: Օրինակ՝ քաղաքացիական գործիչների դեմ հարձակումներ, ծանոթ է չէ՞ դա ձեզ, հիշենք էլի:

Երկրորդը՝ պետական ահաբեկչություն, երբ պետությունը ինքն է ահաբեկում իր բնակչությանը՝ վախի միջոցով իշխանությունը պահելու համար: Օրինակ՝ բռնապետական ռեժիմներում զանգվածային ճնշումները, հեռու չգնանք՝ 2008 թվականի մարտի 1-ը: Մեր քաղաքական ուժը խստորեն դատապարտում է ահաբեկչության բոլոր ձևերն ու դրսևորումները: Եվս մեկ անգամ ուզում եմ դա կրկնել՝ ահաբեկչությունը սպառնում է մարդու իրավունքներին, ժողովրդավարությանը և խաղաղ համակեցությանը:

Չնայած մեր պետությունը համարվում է այնպիսի երկիր, որտեղ ահաբեկչության ընդհանուր մակարդակը համարվում է ցածր, սակայն Երրորդ հանրապետության ընթացքում կարելի է մատնանշել գոնե 3 ծանր ահաբեկչություններ, օրինակ՝ 1999 թվականի հոկտեմբերի 27-ը, 2008 թվականի մարտի 1-ը, և իհարկե 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ը: Գիտե՞ք ցավալին որն է՝ այն է, որ հոկտեմբերի 27-ին և մարտի 1-ին ահաբեկիչներին հաջողվեց հասնել նպատակներին: Հոկտեմբերի 27-ին գնդակահարվեց պետության օրենսդիր և գործադիր ղեկավարությունը: Այս ահաբեկչության արդյունքում զոհվեցին 8 պաշտոնյաներ, վիրավորվեց ավելի քան 30 մարդ, շուրջ 90 հազար գերի վերցվեց: Հայ հանրությունում այս ոճրագործությունը գնահատվեց որպես պետական հեղաշրջում, միջազգային շրջանակներում դատապարտվեց որպես հակընդդեմ ժողովրդավարությանը և անկախությանը: Ժողովրդավարական ինստիտուտները զգալիորեն թուլացան, տեղի ունեցան քաղաքական հաստատությունների կենտրոնացում, ինչը ուզում էին ղեկավարները:

Հոկտեմբերի 27-ը Հայաստանի պատմության մեջ սև, մռայլ օր է: Այս ողբերգական դեպքը մեծ ազդեցություն թողեց Հայաստանի ներքին և արտաքին քաղաքականության վրա: Մինչ օրս լայն հանրության համար հստակ չէ՝ արդյո՞ք գործը լիովին բացահայտված է, թե՞ կան չբացահայտված կազմակերպիչներ:

2008 թվական, մարտի 1, ծննդյան օրս էր, հիշում եմ այդ օրը, չեմ սիրում մարտի 1-ը: Իրավաբանորեն չի դասվում մարտի 1-ը ահաբեկչությունների շարքին, այլ համարվում է քաղաքական ճգնաժամ, որով պետական ուժը դուրս եկավ վերահսկողությունից՝ հանգեցնելով զոհերի և բռնությունների: Այսպես է որակավորում մարտի 1-ի գործողությունները գրականության մեջ, իսկ ես համոզված եմ, որ մարտի 1-ը իշխանությունների ահաբեկչություն է սեփական ժողովրդի դեմ:

Նշենք, որ իշխանության կողմից ռազմականացված ուժի կիրառումը ոչ միայն ընդդիմության, ակտիվիստների, այլև շարքային քաղաքացիների նկատմամբ էր և նպատակ ուներ սարսափից փռել և կանխել հետագա անհնազանդությունները, ահաբեկչությունները, հարգելի գործընկերներ, հո պոզով–պոչով չի լինում:

Հանրապետական հրապարակում խաղաղ նստացույցը վեր է ածվել, դուք գիտեք, ողբերգության, գիշերային հարձակում էր, ոչ մեկը չի նախազգուշացրել, և սա կարելի է բնութագրել որպես համակարգված ահաբեկչության գործունեություն և գործողություն, ո՞րն է նպատակը՝ ի ցույց պետք է դրվել, թե ինչ է սպասվում ցանկացած այն մարդկանց, ովքեր դուրս են գալիս իշխանության դեմ: Այսպիսով` մարտի 1-ը միանշանակ պետական ահաբեկչություն է ընդդեմ սեփական ժողովրդի:

Իշխանությունները կիրառել էին ուժ բռնի՝ քաղաքացիներին ահաբեկելու և իշխանությունը պահպանելու համար: Դա նույնքան ահաբեկչություն է, որքան ահաբեկչական խմբավորումների գործողությունները, որոնք պատրաստ են զավթել իշխանությունը ուժի միջոցով և ուզում եմ հորդորել, հարգելի ընդդիմություն, չի լինելու, չի ստացվելու ձեր կողմից որևէ քայլ, որ դուք հիմա, որ անում եք ընդդեմ ժողովրդի, գիտե՞ք ինչու, քանի որ իշխանությունը պատկանում է ժողովրդին, և իրենք կարող են համեմատել ձեր ժամանակվա, ձեր կողմից կատարած իշխանությունը և մեր ժամանակ:

Մենք կարող ենք սխալվել, բայց մենք ողբերգական քայլեր չենք անում: Մենք հարգում ենք մեր ժողովրդին և ծառայում ենք մեր ժողովրդին, և ես ուզում եմ ասել, որ Հայաստանի Հանրապետությունը միշտ լինելու է անկախ ժողովրդավար պետություն: Շնորհակալություն:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Նարեկ Բաբայան:

 Ն.ԲԱԲԱՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Հարգարժան պարոն փոխխոսնակ, հարգարժան տիկին դատախազ, հարգելի գործընկերներ, սիրելի քաղաքացիներ, ես, իհարկե, չեմ զարմանում Դաշնակցության տեռորիստական հակումներից, բայց այդուամենայնիվ, այս օրերին նրանց ստի և փարիսեցիության դոզան խտացավ և հասավ իր գագաթնակետին, և իսկապես, զարմացրեց ինձ: Նրանք մանր շուստրիությամբ սկզբից որոշեցին, որ կխուսափեն Սեյրան Օհանյանի հետ կապված հարցի քննարկումից և չեն պատասխանի, թե ինչպես և ինչքան է թալանել նրանց ֆրակցիայի ղեկավարը, հետո եկան սրբադասելու Արծվիկ Մինասյանին՝ պաշտպանելով ամեն կերպ նրա կատարածը, և հետո պլանի հաջորդ քայլն այն էր, որ տեռորիզմի մեջ մեղադրվող Արթուր Սարգսյանի քննարկումը նորից տապալեն և ճողոպրեն այս դահլիճից, որովհետև բնականաբար, այս դահլիճում այդ իմաստով որևէ ասելիք չէին կարող ունենալ:

Այս իմաստով այս ընդդիմությունը մեծ հաշվով որևէ ասելիք և անելիք չունի և դա, իհարկե, վաղուց է պարզ բոլորին և այդ պատճառով հիմա ընկած նոր տերեր են փնտրում: Այս օրերին 2 խմբակցություններից հայտարարություններ են հնչել, որ Սամվել Կարապետյանը կարող է լինել քաղաքական նոր գործոն, ծանրակշիռ հայտ ներկայացնել և առաջնորդել 2 այդ «քոչարյանասերժական» ուժերի պայքարը:

Նորից մոռանում են, որ էդ մարդը Ռուսաստանի քաղաքացի է, չի կարող Հայաստանի Հանրապետությունում ընտրվել: Ոնց պտտվում են, անպայման, մի անօրինական առաջնորդ են գտնում. նախորդը՝ Վազգեն Գալստանյանն էր, որ Կանադայի քաղաքացի էր, ինչպես պարզվեց և, ինչպես նաև հիմա պարզվեց նաև չարիքի մարմնացում և այսպես շարունակ: Ի դեպ, այս օրերին ես նաև զանգեր ստացա և նաև տեսա ինքս համացանցում, ուրեմն, տարբեր լուրեր են տարածվում, թե իբր Ռուսաստանի Դաշնությունը ուժեղացնում է Գյումրու 102-րդ ռազմաբազայի կոնտինգենտը՝ Ռուսաստանի Դաշնություն-Ադրբեջան հակասությունների սրացման ֆոնին և ասվում է, որ դա Կովկասում ապակայունացման ստրատեգիայի մաս է կազմում:

Իրականում, եթե կան քաղաքացիներ, որ լսել են և անհանգստացել, ուզում եմ հանգստացնել: Բացարձակապես նման լուրեր իրականությանը չեն համապատասխանում, որևէ ռազմական շարժ չկա, միակ շարժը, որ կա և դա տեսանելի է եղել դա Սամվել Կարապետյանի կոնտինգենտն է եղել, այն էլ փոքրաթիվ, և վերջերս տեսանք, որ նաև ի պաշտպանություն Սամվել Կարապետյանի, Եզրաս Ներսիսյանի, ուրեմն, ժամանումը Հայաստան և այդ ցույցի առաջնորդումը:

Ուզում եմ մեր քաղաքացիներին հիշեցնել, թե ով է Եզրաս արքեպիսկոպոս Ներսիսյանը: 1999 թվականի հոկտեմբերի 27-ին Կտրիճ Ներսիսյանը բռնաճնշումներով դարձավ կաթողիկոս, որից հետո Ռուսաստանի թեմի առաջնորդ նշանակեց հարազատ եղբորը՝ Եզրասին: Ռուսաստանի Դաշնության, ուրեմն, հայերը լուրջ դիմադրություն էին ցույց տալիս, ընդվզում և չէին ուզում, որ նման փոփոխություն տեղի ունենա, և նրանց առաջնորդում էր Տիրան արքեպիսկոպոս Կյուրեղյանը, ու էդ պայքարը տևեց բավականին երկար, եթե չեմ սխալվում ամիսներ, այդուամենայնիվ տարբեր մաֆիոզ խմբավորումների, ուժայինների, տարբեր խմբավորումների միջոցով կարողացան ճնշել և Եզրասը բազմեց այդ աթոռին, իսկ այդուհետև Տիրան արքեպիսկոպոս Կյուրեղյանը Կտրիճ Ներսիսյանի կողմից կարգալույծ արվեց և դրանից հետո տասնյակ հոգևորականներ կարգալույծ են արվել, ովքեր որ դեմ են եղել եկեղեցին զավթած մաֆիոզ խմբավորման գործելաոճին: Այստեղ, իհարկե, բացակայում է ընդդիմությունը, որ շատ հաճախ քառօրյա պատերազմը հաղթական պատերազմ է կոչում, բայց կան, մամուլում կան հրապարակումներ, կոնկրետ մարդիկ կան իրենց վկայություններով, որ ասում են և ի դեպ, կարգալույծ եղած հոգևորականներ, որ ասում են, որ վկայություն են տվել, որ օրինակ՝ քառօրյա պատերազմից հետո Ռուսաստանի թեմում հանգանակություն է իրականացվել, գումար է հավաքվել զոհերի և վիրավորների ընտանիքներին օժանդակելու համար. կոնկրետ չեմ հիշում քանի միլիոն գումարի մասին էր խոսքը և այդ գումարը Եզրասը և եղբայրը իրենցով են արել, որովհետև անցել էր արդեն էդ ամենը և նման վկայություններ և մեղադրանքներ շատ կան և օրինակ՝ Գառնիկ Դանիելյանը, որ ասում է ինքը բոլորին է պաշտպանում, և մյուսները, չգիտես ինչի, էն հոգևորականներին, ովքեր որ ճնշվել են, էն հոգևորականներին, որ ասել են իրականությունը, երբեք նրանց կողքը չեն կանգնել, այլ կանգնել են մաֆիոզ խմբավորման կողքին և հիմա, փաստորեն, վերջին հույսը այս խմբավորման, փաստորեն, Տաշիրի Սամոն և Կտրիճ Ներսիսյան և Եզրաս Ներսիսյան, էս եռամիասնությամբ, փաստորեն, քաղաքական պրոցեսի գեներացումն է, որը ինչպես նշեցի, բնականաբար, չի կարող հաջողել, ապօրինի է նաև և տեռորիստական, ուրեմն, գործելաոճը, գյուլլելը, որը բնականաբար չի հաջողվելու և նաև էս շարժումը, որ փորձում են սկսել, որը նույնպես չի հաջողելու, ընդամենը վերջաբանն է այս ընդդիմության:

Հայաստանում լինելու է հերթական օրինական ընտրություններ և հերթական օրինական ընտրություններով այսօրինակ ընդդիմությունը այլևս որևէ շանս չունի հայտնվել Հայաստանի Հանրապետության Ազգային ժողովում: Շնորհակալություն:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Արեն Մկրտչյանը դահլիճում չէ, Արուսյակ Ջուլհակյան: Մինչ տիկին Ջուլհակյանը կմոտենա ամբիոնին, հարգելի գործընկերներ, տեղեկացնեմ, որ այսօր «Հրապարակ» անունով թերթոնը սուտ է գրել, թե իբր իմ օգնականը ներխուժել է դահլիճ և ծեծել է ընդդիմադիրներին: Դա ամբողջությամբ սուտ է, իմ օգնականը չի մտել դահլիճ, ոչ մի ընդդիմադիր չի ծեծել, հորդորում եմ «Հրապարակ» անունով թերթոնին հերքել իրենց սուտ լուրը, չհերքելու դեպքում էլ, կարծում եմ, լիովին ռետրոսպեկտիվ արդարացված կլինի իմ որակումը: Խնդրեմ, տիկին Ջուլհակյան:

 Ա.ՋՈՒԼՀԱԿՅԱՆ

-Շնորհակալ եմ մեծարգո փոխխոսնակ, հարգելի գործընկերներ, երկրում մոլեգնում էր դաշնակների տերտերը, տեռորը. սա մի արտահայտություն է հայտնի «Նվագախմբի տղաները» ֆիլմից, որը ժամանակին ծիծաղ էր առաջացնում, անշուշտ, բայց մեր 34-ամյա անկախ պետականության պատմության կոնկրետ դրվագներ ստիպում են այլևս չծիծաղել այս արտահայտության վրա, ավելին՝ թվում է խոսքերն այս յուրօրինակ մարգարեություն էին: Հետևողականորեն փորձ է արվում հանրային քաղաքական խոսույթ ներմուծել բռնությամբ, զենքով, իբր ապստամբությամբ, ֆիզիկական հաշվեհարդարի, զինված հեղաշրջման, ահաբեկչության միջոցով քաղաքական հարցեր լուծելու թույլատրելիության թեզը: Նպատակը մեկն է՝ բթացնել հանրության զգոնությունը, հանրության շրջանում ձևավորել ընկալում, որ բռնությունը ընդունելի, բնականոն միջոց է ներքաղաքական հարցեր լուծելու համար և այս հանցավոր գաղափարներն արդարացնելու համար հղում է արվում պատերազմում պարտությանը, այնինչ պարտությունն ընդամենը պատրվակ է: Այս փորձերը, այս խոսույթը նոր բան չեն հայաստանյան քաղաքական լանդշաֆտում:

Այս ամենը մենք լսել և տեսել ենք դեռևս 90-ականներին պատերազմում հաղթանակից հետո: 1995 թվականի հուլիսին այն ժամանակ դեռ չեղած համացանցը ցնցեց հետագայում «31-ի գործ» անվանումը ստացած գործողությունը, որն ըստ մամուլի ծրագրված էր նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի դեմ: Սիրում եք օգտագործել հաղթած նախագահ արտահայտությունը, իհարկե այլ մարդու մասին խոսելիս, որը հաղթանակի ժամանակ ո՛չ նախագահ էր և ո՛չ էլ հաղթած և այսպես, իսկապես, հաղթած նախագահի դեմ ահաբեկչություն էր պլանավորվում, այլ հարց, որ հետագայում այդ հաղթած նախագահը համագործակցության փորձեր պարբերաբար արեց իր դեմ ահաբեկչություն ծրագրավորած խմբակների հետ, բայց ինչևէ, ահաբեկչություն էր պլանավորում նրա դեմ և այդ ահաբեկչությունը կանխեց ոչ ավել, ոչ պակաս այդ օրերին ներքին գործերի նախարար Սերժ Սարգսյանը:

Ձերբակալվեցին և ապա դատապարտվեցին Հայ Հեղափոխական Դաշնակցության մի շարք կարկառուն ներկայացուցիչներ, որոնք 1998 թվականի պալատական հեղաշրջումից հետո ազատ արձակվեցին իրադրության փոփոխության անհասկանալի հիմքով: Վերջիններս չարդարացվեցին, պարզապես հայտարարվեց, որ իրավիճակ է փոխվել, իհարկե, հիմա հայտարարում են, որ դա սարքած գործ էր, բայց հետագայում այդ գործը իբր սարքող Սերժ Սարգսյանի հետ քանիցս կոալիցիա կազմելու հանգամանքն այլ բան է հուշում:

Բռնության այս քարոզը մենք նաև լսել և տեսել ենք մեր պետականության կայացման գործում առանցքային դերակատարում ունեցած Վազգեն Սարգսյանի վերաբերյալ «Հոկտեմբերի 27»-ից առաջ, այն նույն Վազգեն Սարգսյանի, որն ընկավ ոչ թե մարտի դաշտում թուրքի փամփուշտից, այլ սպանվեց Հայաստանի քաղաքական թիվ 1 հարթակում, այստեղ, մի խումբ հայերի ձեռքով, նախկին դաշնակցական, որոնց մեր ընդդիմության սրտի վարչապետի երբեմնի թեկնածուն՝ Վազգեն Մանուկյանը կոչեց մի խումբ ռոմանտիկներ:

Իհարկե, Ազգային ժողովում քաղաքական ղեկավարության գլխատմամբ ուղեկցված ահաբեկչությունը կարող էր ռոմանտիկ թվալ մեկի համար, ով նախկինում հետընտրական պայքարի շրջանակներում փորձել էր ժողովրդից ստանալ ամբոխ, գազազացնել նրան և առաջնորդել Ազգային ժողովի շենքը գրոհելու, ինչի հետևանքով բռնության ենթարկվեցին Ազգային ժողովի նախագահը և նրա տեղակալը:

Ռոմանտիկայի ժանրից էր նաև Վազգեն Մանուկյանի կուսակցության գրասենյակի՝ Ազգային ժողովը գրոհելուն հաջորդած խուզարկության ժամանակ հայտնաբերած «ինչպես անել» վերտառությամբ ձեռագիրը, որում ի թիվս իշխանափոխության հասնելու այլ մեթոդների, նաև նշվել էր հետևյալը՝ հաշվի առնելով, որ ժողովրդի մեջ ընկած է հեղափոխական ու մարտական ոգին, հարկավոր է այն բարձրացնել արհեստականորեն, այն է՝ կատարել մահափորձեր, պայթեցումներ: Դա բավականին դժվարին, բայց արդյունք տվող գործ կլինի թատերական հրապարակում զանգվածային հավաքներ ստեղծելու առումով և որն ամենասարսափելին է, նույն ձեռագրում քաղաքական հակառակորդների նկատմամբ հաղթանակի հասնելու մեթոդների շարքում նաև գրված էր հետևյալը՝ կարելի է նաև աշխատանք տանել Ադրբեջանին նախահարձակ դարձնելու Արցախի և Հայաստանի սահմանային ճակատներում:

Հարգելի գործընկերներ, ինչպես տեսնում եք, շատ բան չի փոխվել, և երբ մենք կարդում ենք դատախազի կողմից ներկայացված միջնորդագիրը, ի՞նչ ենք տեսնում՝ էլի պարզվում է՝ ժողովրդի մեջ ընկած է հեղափոխական հոգին, իսկ ավելի ճիշտ սույն սուբյեկտներին միացող պարզապես չկա և այդ պատճառով ոմն կրկին Վազգեն անունը կրող մեկը, այս անգամ Գալստանյան անվանմամբ, ասում է՝ մենք դրել ենք բանի վրա, համոզենք, քարոզենք, ի՞նչը համոզենք, ի՞նչը քարոզենք. 2 հոգու պատի տակ գյուլլում ես, մի 15 հոգու դնում ես բանտը, պրծավ, գնաց, սաղ բնաջնջվում են:

Մեկ այլ տղամարդ ասում է՝ ես դրան լուսավորչական դիկտատուրա եմ ասում, Վազգեն Երկրորդը արձագանքում է՝ չէ գնդակահարում ես, համարում ես, որ ինքը գործել է դավաճանություն պետության դեմ, գնդակահարում ես, ընտանիքին էլ կոմպենսացիա ես տալիս կյանքի համար, իրանք էլ ուրախ կլինեն և ահա, երբ գալիս են այստեղ նստող գործընկերները, այլ քաղաքական իբր գործիչներ, խոսում են այն մասին, որ դա իրականում եղել է խաղաղ անհնազանդության պլանավորում, որտե՞ղ եք տեսել խաղաղ անհնազանդություն, որտեղ մարդ են գյուլլում, ինչևէ:

Հիշենք մեկ այլ արտահայտություն Վազգեն առաջինի, այսինքն՝ Վազգեն Մանուկյանի արդեն հայտնի դարձած քերտվածքից՝ մազոխիստների հասարակությունում միայն սադիստը կարող է ընտրվել նախագահ: Վերադառնանք մեր օրեր. «էս խորը անասուն ազգն ամեն ինչում ուզում է հիմնադիր լինի»։ Սեփական ժողովրդի նկատմամբ այսչափ քամահրանքով արված այս արտահայտություններն ունեն միայն մեկ պատասխան՝ մազոխիստներ ու անասուններ մեր հասարակությունում չկան, իսկ սադիստի, մարդասպանի ու ահաբեկչի տեղը ոչ թե երկրի ղեկավարի աթոռն է, այլ բանտը:

Հարգելի գործընկերներ, տարիներ տևած անարձագանք և անպատիժ մնացած բռնության քարոզն է պատճառը նրա, որ այսօր արդեն ականատես ենք լինում ահաբեկչության և զինված հեղաշրջման փորձի, և ողջունելի է իրավապահների արագ և տեղին արձագանքը: Բռնություն քարոզող որևէ մեկը չպետք է աչքաթող արվի իրավապահների կողմից: Բռնության քարոզը պետք է արժանանա ամենակոշտ արձագանքի: Մենք մեկընդմիշտ պետք է պայմանավորվենք, որ բռնությունը պետք է բացառվի ներհայկական ներքաղաքական որևէ հարցի լուծման գործիքակազմից:

Բռնությունից զերծ հանրության, բռնությունից զերծ ժողովրդի տեսլականը պետք է մեր համազգային միավորման անկյունաքարային դրույթը դառնա և վերջում խոսքս ուղղեմ հերթական չակերտավոր ռոմանտիկին՝ ոմն սարկավագ՝ Հրայր Հակոբյան անունով, ձայնագրությունների մեզ հասանելի դարձած վերծանումներում հարցնում է կրկին ոմն դաշնակցականի՝ Իգոր, եթե Նիկոլին սպանեմ ինձ ի՞նչ դրանից, ցմահ կտան, եթե ողջ մնաս՝ պատասխանում է Իգորը. «Իսկ եթե Նիկոլին, Արարատին, Ալենին մի տեղում վերացնեմ, իրանցից իշխանության էլ մարդ չի գա, չէ՞: Իշխանությունը կփոխվի ու իմ հետ ոչ մի բան չի լինի, ներում կստանամ: Էդ երեքին մի տեղ բռնեցնենք»:

Ոչ այնքան հարգելի և ոչ այնքան ռոմանտիկ սարկավագ, տոչնը սենց դեպք Նաիրի Հունանյանի հետ էր եղել: Իրեն էլ էին հավատացրել, որ Վազգենին, Դեմիրճյանին և մյուսներին մի տեղ բռնեցնեն ու գյուլլեն իշխանություն կփոխվի ու իրանց էլ բան չի լինի, ներում կտան: Տվեցի՞ն. ահաբեկիչներից երկուսը Նաիրին և իր եղբայրը մինչ այսօր փտում են բանտում, մյուսները կրկին բանտում կասկածելի պայմաններում կա՛մ մահացել են, կա՛մ ինքնասպան եղել իբր: Էնպես, որ հաջորդ անգամ քյանդրբազությունների մեջ ներգրավվելուց առաջ իմացեք՝ ձեզ սպասում է միայն բանտ և ուրիշ ոչինչ: Շնորհակալություն:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Ռուստամ Բաքոյան:

 Ռ.ԲԱՔՈՅԱՆ

-Ես վստահ եմ, որ պղծերի խմբակը, եթե գա իշխանության, ապա Նաիրի Հունանյանը՝ որպես ազգային հերոս դուրս կգա բերդից, և քանի որ իրենք էս պահին չեն հասել դրան, հետևաբար նոր նաիրի հունանյաններ են աճեցնում, Արթուր Սարգսյան անուններով և մնացածով: Ուղիղ կապ կա «Հոկտեմբերի 27»-ի, «Մարտի 1»-ի, «Նոյեմբերի 9»-ի և ձեռնարկվող նոր ահաբեկչական ակտի միջև և այս մարդիկ, ովքեր ուզում էին ժողովրդին այրել ավտոբուսներում, մի քանիսին պատի տակ գյուլլել և դրա արդյունքում իշխանություն ձեռք բերել, խոսում են սրբությունից: Իհարկե, էս մարդկանց համար սրբությունը փողն է և միայն փողը, սրբության այլ օբյեկտներ կամ երևույթներ էս մարդկանց համար գոյություն չունի, ընդհուպ սրբություն չունեցող այս խմբակը կամ խմբակները և ընդդիմության մեծագույն զանգվածը նաև դիմել է առ ամենաանբարոյական քայլերից մեկին՝ եկեղեցուն ուղիղ խառնել էս պրոցեսների մեջ և երբ եկեղեցուն խառնում են պրոցեսներին, փորձում են դա ներկայացնել, որ իշխանությունները եկեղեցու հետ խնդիրներ ունեն: Իշխանությունը որևէ խնդիր չունի եկեղեցու հետ, իշխանությունը եկեղեցուն պաշտպանում է և տիկին գլխավոր դատախազ, ես վստահ եմ, որ ոչ մի ձուկ չի պլստալու էս պրոցեսից, և ես որքանով որ նկատում եմ և միջնորդագրում էլ հայտնի է, ոչ միայն մի պատգամավոր է էստեղ մասնակից, այլ նաև այլ պատգամավորների ականջներ են երևում կամ խռիկներ են երևում, և ես կարծում եմ, որ լուրջ ուսումնասիրության առիթ կա և «Հայաստան» խմբակի քարտուղարը, որը փորձում է «Քաղաքացիական պայմանագիր» խմբակցությունը մի շարք այլ երանգներով ներկայացնել, վստահ է, որ իր խմբակցությունն ուղղակի սրբություն չունեցող պղծության խմբակ է: Այո, պղծության խմբակ է, որովհետև հենց հիմա քննարկվում է իրենց խմբակցությունից մի պատգամավորի անձեռնմխելիությունից զրկելու, ով ահաբեկչական ակտի մեջ ուղիղ մեղադրվում է, և էս մարդիկ, փորձելով իրենց պղծության աստիճանը թաքցնել և ամեն հնարավոր քայլի դիմել, գալ իշխանության, փորձում են այլ ֆոնի տակ ներկայացնելով իշխանություններին, կարողանալ իրենց համար հնարավորության ճանապարհ բացել, բայց ես ուզում եմ նաև Ազգային ժողովի նախագահի ուշադրությանը հրավիրել մեկ այլ հանգամանքի վրա և երբ ընդդիմության խմբակը, պղծության խմբակը խոսում է բարոյականության մասին, միևնույն ժամանակ իրենց օգնականները կամ իրենց ներկայացուցիչները Ազգային ժողովի էս հատվածում, կանանց մասին է խոսքը, սեղանների վրա թռվռում էին, սեղանների վրա թռվռում էին, և էս մարդիկ խոսում են բարոյականությունից, և ես նաև Ազգային ժողովի նախագահի ուշադրությունը հրավիրում եմ մեկ այլ հանգամանքի վրա՝ կան հաստագլուխ օգնականներ, հաստագլուխ օգնականներ, ովքեր Ազգային ժողովի պատգամավորներին սպառնում են, ովքեր Ազգային ժողովի պատգամավորների նկատմամբ ոչ միայն անհարգալից վերաբերմունք չեն ցուցաբերում, այլ պատրաստ են նաև այլ վերաբերմունք ցուցաբերել, հետևաբար իրենք իրավունք չունեն գտնվելու Ազգային ժողովում, և ես հույս ունեմ, որ այս հարցը պարոն Սիմոնյանը շատ արագ կլուծի, և ես մեկ անգամ ուզում եմ հիշեցնել, որ Հայաստանի Հանրապետությունը Հայաստանի Հանրապետության ժողովրդի տունն է և մի խմբակի տուն չէ, ով տարբեր ժամանակներում 1999-ի հոկտեմբերի 27-ին, 2008-ի մարտի 1-ին և հիմա, որ փորձում էր նորից նույն ճանապարհով իշխանություն ձեռք բերել:

Պարզապես այլևս այդ ճանապարհը փակված է և Հայաստանի Հանրապետությունը այլևս գոյության այլ ճանապարհ չունի, և եթե հյուսիսի սապոկը լզողները, հյուսիսի սապոկը պաչողներն ու համբուրողները գալիս են, ներկայացնում եմ, որ Հայաստանի Հանրապետության գործող իշխանությունները՝ ի դեմս «Քաղաքացիական պայմանագիր» խմբակցության ներկայացուցիչների, որևէ այլ երկրի, որևէ այլ պետության շահեր է սպասարկում, պարզապես ինքնախաբեություն է և ջայլամային քաղաքականություն, երբ իրենց գլուխը մտցնում են ավազի մեջ կամ էս դեպքում ավազի մեջ չէ, այլ այլ վայրերում, այլ տեղի մեջ են մտցնում և իրենց ամբողջ մարմինը ակնհայտ բոլորին ի ցույց են դնում, իրենց թվում է, որ ոչ մեկ իրենց պես ոչինչ չի տեսնում:

Ես ուզում եմ նորից հիշեցնել իրենց, որ պետք է իրենք իրենց կեղտոտ, փչացած քաղաքական պատուհանները մի քանի անգամ լվան, որպեսզի մաքուր պատուհանից կարողանան տեսնել Հայաստանի Հանրապետությունը, և Հայաստանի Հանրապետությունը խաղալիք չի, որպեսզի վեղարի տակ հանդես եկող մի շարք նորաթուխ քաղաքական գործիչներ տարբեր երկրների ուժային կենտրոնների հետ շփումների արդյունքում որոշեն, որ Հայաստանի Հանրապետությունում պետք է ահաբեկչության ակտ իրականացնեն: Այս երևույթը դատապարտելի է և այս երևույթը այլևս Հայաստանի Հանրապետությունում գոյություն ունենալ չի կարող: Շնորհակալություն։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Ջուլիետա Ազարյան:

 Ջ.ԱԶԱՐՅԱՆ

-Հարգարժան նախագահող, տիկին գլխավոր դատախազ, հարգելի գործընկերներ, սիրելի ժողովուրդ, ուրեմն երեկ մեր ընդդիմությունը, ունեմ տպավորություն, որ հավաքվեց մի փակ սենյակում, հասկացան, որ, կարծես թե, չի լինելու փրկություն, չի լինելու դրական ելք իրենց համար դուրս գալու որևէ դռնից և որոշեցին հետևյալը՝ համատեղ հայտարարության տեքստ քննարկեցին և երևի թե, հայտարարության տեքստը հետևյալն էր. այն ինչ չհաջողվեց անել դրսում, կանենք այսօր կամ վաղն արդեն, կանենք վաղը Ազգային ժողովի շենքի ներսում, և ես ակամայից հիշեցի 2 օր առաջ տեղի ունեցած իրենց հանրահավաքը անհաջող իրենց լոզունգներով, որտեղ շապիկներ էին բաժանում անսահմանափակ, պլյուս գլխարկներ ակցիայի շրջանակում հետաքրքիր անհաջող լոզունգ կար, հեշթեգեր կային էնտեղ «Մեր ձևով»:

Սա էր իրենց ձևը, ըստ էության, Ազգային ժողովի նիստերի դահլիճում զբաղվել խուլիգանությամբ, և հարգելի գործընկերներ, Արթուր Սարգսյանին այսօր շատ մեծ վնաս տվեցին և ովքե՞ր տվեցին էդ վնասը, եկեք մի հատ հասկանանք:

Այն տեքստը, որը տվել էին Արթուր Սարգսյանին, որպեսզի նա կարդա այս ամբիոնից, այո, վստահաբար Արթուր Սարգսյանը ծանոթացել էր տեքստին, ի տարբերություն իր մյուս գործընկերների, ովքեր առանց ծանոթանալու են մոտենում այս ամբիոնին: Տեղ-տեղ Արթուր Սարգսյանի խոսքը շատ համոզիչ էր, տեղ-տեղ նույնիսկ թվում էր՝ նա անգամ հավատում է իր ասածին՝ ի տարբերություն իր մյուս գործընկերների, ովքեր անգամ չեն հավատում իրենց հնչեցրած տեքստերին, բայց տեքստը տալով Արթուր Սարգսյանին՝ տեքստի վերջը լսելուց հետո կուլմինացիան, առնվազն ամենամեծ վնասը հասցրեցին կուլմինացիայի ընթացքում, որտեղ Արթուր Սարգսյանը հայտարարեց, որ այսպես ասած, թանկ ժամանակը նա չի պատրաստվում անցկացնել նիստերի դահլիճում: Նա ցանկություն է հայտնում՝ գնալ եկեղեցի: Իհարկե, շատ տրամաբանական է, որ այն պրոցեսների մեջ, որի մեջ թաթախված էր, առաջին բանը ինտուիտիվ պիտի գար գլխում մարդու՝ գնալ եկեղեցի և ապաշխարել, բայց պարոն Սարգսյան, եթե լսում եք ինձ, մինչև եկեղեցի գնալ և ապաշխարելը, կհասցնեիք դեռ ձեր թանկ ժամանակը օգտագործեիք էստեղ: Ամենալավագույն բանը, որ ձեզ տրվել էր էստեղ, պատասխանել պատգամավորների հարցերին, ձեզ կլսեր գլխավոր դատախազը, մի ամբողջ ժողովրդի առաջ, այսպես ասած, ապաշխարեիք մի հատ, հետո նոր կհասցնեիք եկեղեցի գնալ:

Արծվիկ Մինասյանը մի քիչ առաջ դրսում ճեպազրույց է տալիս, հարգելի գործընկերներ, սիրելի ժողովուրդ, ճեպազրույցի ընթացքում մոտ 20 անգամ պիղծ բառը արտասանեց, ասում է էս պիղծ խմբակը, էս պիղծ խմբակը, բայց էս էլ հլը դնենք մի կողմ. խոսքի մեջ ասում է էդ պղծված ամբիոնին ես էլ չեմ մոտենա: Նախ, որ եկավ մոտեցավ էս ամբիոնին, ես անձամբ եմ հիշեցնելու այս արտահայտությունը պարոն Մինասյանին, որ Հայաստանի Հանրապետության Ազգային ժողովի ամբիոնը համարեց պղծված ամբիոն, և էն նույն ամբիոնը, որի առաջ երեկ կանգնած, մոտավորապես կես ժամ, շատ-շատ հանգիստ, տեղ-տեղ խնդրելով, տեղ-տեղ փորձելով, լավ խնդրելով դնենք այլ անուն չտանք դրան, այլ որակավորում չտանք, փորձում էր մեղմացնել այն, ինչ արել է և, այսպես ասած, իշխանության ներկայացուցիչներից էլ աղերսում էր, խնդրում էր, որ դե հաշվի առեք էլի անմեղության կանխավարկած կա, բա էդ անմեղության կանխավարկածը հարգելով գլխավոր դատախազը այստեղ է նստած, մեզ էլ խնդրում է, միջնորդում է, որպեսզի ի վերջո հասկանանք էդ անմեղության կանխավարկածը ձեր դեպքում աշխատու՞մ է, թե՞ ոչ: Կա՞ր օրենքի խախտում, թե՞ ոչ, կա՞ր կոռուպցիա, թե՞ ոչ:

Տիկին Կյուրեղյանը, Արմենուհի Կյուրեղյանը ի՞նչ է ասում. մի հատ տրիգեր է գտել, ասում է՝ տիկին դատախազ, դուք ասացիք, որ ձեր խոսքում նշեցիք, որ չկային ավտոբուսներ, եղել են մեքենաներ միայն։ Այսինքն՝ մի հատ հասկացեք՝ ինչից է կախվել պատգամավորը ընդդիմադիր և ինչ է ակնկալում լսել: Տիկին Կյուրեղյան, մենք Սինգապուրում ենք ապրում, Արաբական Միացյալ Էմիրություններում ենք ապրում, էդ անօդաչու ինչ-որ թռչող բան, տաքսիներ են առանց վարորդների, ինքնաշխատ ինչ-որ սարքեր են, ասենք թե դիցուք, պայմանական, ասենք թե մեքենաներ են և ձեր պլանների մեջ այդ չարագործությունների մեջ նախատեսված չէին մարդաշատ, չգիտեմ կամ հասարակական տրանսպորտը ընդգրկված չէր, լավ, բա էդ մեքենաները, էդ մեքենաները ինքնաշխատ գնալու էին, մեջն էլ մարդիկ չէին լինելու, տեղափոխելու էինք կարտոֆիլ և բան, բազուկ, օրինակ:

Ինչի՞ մասին է խոսքը: Կախվել եք էդ բաներից, բառերից, դե գիտեք շատ մարդկանց չէինք ոչնչացնելու, բայց ոչնչացնելու էինք 1, 2 հոգու, կամ մի հատ ընդդիմադիր պատգամավոր կա, ասում է՝ անգամ պարսից շահը չէր հանդգնի ոտնձգություն կատարել հայ եկեղեցու նկատմամբ: Այո, պարսից շահը գուցե չէր հանդգնի, բայց էդ Վազգեն Գալստանյանը հանդգնել էր մի ամբողջ ժողովրդի ոչնչացնել, և վերջում, սիրելի ժողովուրդ, հատկապես իմ կոչով ուզում եմ դիմել այն քաղաքացիներին Հայաստանի Հանրապետության, ովքեր որևէ կերպ, որոնց որևէ կերպ շահագրգռել էին, որևէ դրամական գրավիչ միջոցներ խոստացել էին այս անձինք, այս պոտենցիալ տեռորիստները, այն 500 հազար, թե 2000, ժամանակը ցույց կտա: Այս անձինք ովքեր ներգրավված էին կամ կարող էին ներգրավված լինել այս գործընթացներին, ես կոչ եմ անում ձեզ հետ կանգնել այդ ցանկություններից, զերծ մնալ նման իրավիճակներում հայտնվելուց, որովհետև, եթե օրինակ՝ Արթուր Սարգսյանը այսօր հնարավորություն ունեցավ իր պաշտոնով պայմանավորված հայտնվել այս ամբիոնին, գոնե որևէ չափով չասենք մեղմացնել, բայց գոնե հանրության առաջ պատասխաններ տալ հնչեցված հարցերին, և ի պատասխան այդ տեքստի նա չօգտվեց այդ փայլուն հնարավորությունից, դուք, հարգելի քաղաքացիներ, ովքեր ընդգրկված են կամ էին, չեք ունենալու այդ հնարավորությունը՝ ի տարբերություն Արթուր Սարգսյանի: Շնորհակալություն:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հարգելի գործընկերներ, «Քաղաքացիական պայմանագիր» խմբակցության անունից ես ելույթ կունենամ:

Հարգելի գործընկերներ, սիրելի ժողովուրդ, նախ՝ ես նույնպես ուզում եմ միանալ ներողություններին՝ ուղղված մեր հանրությանն այսօր Ազգային ժողովում տեղի ունեցածի համար։ Իհարկե, ես դրանում մեղավոր չեմ, ոչ էլ «Քաղաքացիական պայմանագիր» խմբակցությունն է մեղավոր, բայց ամեն դեպքում սա Ազգային ժողովն է, և մենք դրա համար պատասխանատվություն կրում ենք։ Բայց իրականում ինչո՞ւ է ընդդիմությունն այսպես անում, ինչո՞ւ է ընդդիմությունը սադրում Ազգային ժողովում հրմշտոց, հետո հեռանում։ Սա ունի կոնկրետ երկու պատճառ։

Պատճառ համար մեկ. մեր ընդդիմադիր գործընկերներին պետք էր պատճառ չլինել դահլիճում և ստիպված չլինել պատասխանել իրենց ուղղվող կոնկրետ փաստական հանգամանքներին, նաև իրենց համար դժվար է լինելու իրենց առանձնացնել իրենց իսկ խմբակցության անդամից, որը մեղադրվում է ահաբեկչություն կազմակերպելու մեջ։

Եվ կա երկրորդ պատճառը և այդ պատճառը հետևյալն է. իրենց պետք էր ստեղծել իրավիճակ, որից հետո պետք է բոլորին, այդ թվում՝ իրենց ենթակա մամուլով և թերթոններով ասել՝ հասեք, «Քաղաքացիական պայմանագրի» ոհմակը (իրենց բառերով), հարձակվել է և ծեծում է մեզ, ինչը, իհարկե, իրավականությանը չի համապատասխան։ Բայց եթե տեսնենք, էս գործելաոճն իրենց մոտ թրենդ է և ավանդույթ է, և դա երևում է նույնիսկ այս միջնորդագրից։ Օրինակ՝ իմ ուշադրությունը գրավեց միջնորդագրի ամենավերջին հատվածը, որտեղ դրված է հեռախոսային չէ ինչ-որ ձայնագրություն՝ արված հունիսի 20-ին՝ այս տարվա հունիսի 20-ին, այսինքն՝ մոտ մեկ ամիս առաջ և խոսում են միմյանց հետ Վազգեն Գալստանյանը՝ Հայ Առաքելական Եկեղեցու արքեպիսկոպոս և Արթուր Սարգսյանը՝ Հայաստանի Ազգային ժողովի պատգամավոր։ Ի՞նչ են խոսում, հիշեցնեմ՝ հունիսի 20-ին Հայաստանի վարչապետի այցն էր Ստամբուլ, որտեղ ինքը պիտի հանդիպեր և արդյունքում հանդիպեց Թուրքիայի նախագահի հետ՝ Հայաստան-Թուրքիա կարգավորման գործընթացի շրջանակներում, ես էլ էի վարչապետի հետ։ Ի՞նչ են խոսում, նայեք, սկզբից Վազգեն Գալստանյանն ասում է հետևյալը. ասում է՝ էն մեր պլանը, ինչ-որ կա, իրականացնենք։ Դնում ենք նախապես խոսում ենք բոլոր խմբերին, ճշտում ենք լրիվ ժամերը ու երկրով մեկ կամ մեր պատկերացրածներն ալիք ենք ստեղծում։ Ո՞րն է ալիքը, ասենք՝ ժամը   1-ին, 2-ից մտնում եմ եթեր ասում եմ՝ ժողովուրդ, մեր ունեցած տեղեկություններով, այ, սենց բաներ են անելու, դրանք ամբողջական մեզ հասած տեղեկություններ են և դրանք հավաստի են նաև էն իմաստով, որ էս մարդը ոչ մի բան չի հրապարակում, թե ինչ օրակարգով է գնալու, հետևաբար՝ հենց հիմա կոչ եմ անում, որպեսզի յուրաքանչյուրը ձեր կերպով, ձեր ձևով, որտեղ որ կաք, ինչպես որ կաք և այլն, հավաքվել։ Նույն խոսակցության ընթացքում Ազգային ժողովի պատգամավոր Արթուր Սարգսյանն ասում է՝ երեքին կոչն անում ես, ասում ես, որ տեղեկություն ունենք, որ թուղթ է ստորագրելու, ժողովուրդ ջան։ Ես կոչ եմ անում՝ հայ ժողովուրդ, տեսնում եք ինչ է կատարվում, ա՛յ մեծահարուստներ, ա՛յ ձեր ցավը տանեմ, հիմա դուրս ենք գալիս մեր անհնազանդությունը կատարում ենք փողոցում, ժամը 9-ին էլ հավաքվում ենք այրոպորտում՝ չենք թողնում, որ նա մոտիկանա։ Նույն խոսակցության շարունակության մեջ էլ ինչ է ասում Արթուր Սարգսյանը՝ սուրբ մարդը, որ էսօր եկել էր ասում էր՝ եկեղեցում գնամ մոմ վառեմ, երեխեքիս տենամ, սրբագույն անձնավորություն, ասում է, առաջարկում է՝ վայրէջքի ժամը ճշտել՝ նկատի ունի վարչապետի օդանավի, որ վերադառնում է Երևան, ժամը ճշտել և հավաքվել օդանավակայանում, մեծ բազմության հավաքվելու դեպքում էլ քայլել դեպի ամառանոց՝ նկատի ունի կառավարական ամառանոցը։ Ասում է՝ էլ չենք էթում դաչա, էլի ամառանոցի հետ է, կանգնում կոչեր անում, էթում ենք բոյ ենք տալիս, էդ բոյի վախտ հավատում եմ, որ ժողովուրդը տենան ծեծում են մեզ ու տեղ չի լսում ինչ-որ բան, բայց 20,000 կարաս բոյ տաս, 2, 3, 4, 5 հազարով չես կարա, 20,000-ով էսօրվա մեր կամանդը, որ կանգնի առաջին գիծ, մենք կարանք բոյ տանք, կարան մլիցեքը հետ քաշեն։

Այսինքն՝ ժողովուրդ ջան, ի՞նչ է ստացվում, որ հունիսի 20-ին, որ, ընդ որում, սա իրենք հունիսի 19-ինը լույս 20-ի գիշերն է էս հեռախոսազրույցը, հեռախոսազրույցը չէ, զրույցն ունեցել։ Չգիտեմ հեռախոսազրո՞ւյց է, թե՞ ուրիշ ձայնագրություն է։ Ի՞նչ են ասում, ասում են՝ եկեք մարդկանց խաբենք ասենք, որ Փաշինյանը գնում է Ստամբուլում ինչ-որ թուղթ ստորագրի, էդ ստի հիման վրա ալիք ստեղծենք, մարդ հավաքենք օդանավակայանում ասենք՝ գնանք օդանավակայան չթողենք ինքն իջնի, եթե շատ մարդ հավաքվի՝ գնանք ամառանոց կառավարական ու ոչ թե հայտարարություններ ու կոչեր անենք, այլ բոյ տանք։ Այսինքն՝ էս սուրբ Ազգային ժողովի պատգամավորը, որ ասում է՝ ես գնամ մանկահասակ երեխեքիս տենամ, պատրաստվում էր հարձակվել կառավարական ամառանոցի վրա, որտեղ ոչ պակաս մանկահասակ երեխեք կան ապրող։ Հասկանո՞ւմ եք, ստեղծել սուտ, ստի հիման վրա փորձել կառուցել ալիք, ալիքի հիման վրա փորձել գրոհել կառավարական շենքեր։ Սա է էս մարդկանց նկարագիրը, ընդ որում, քանի որ ես եղել եմ Ստամբուլ կատարած այցին ներկա, ո՛չ այցից առաջ է եղել որևէ խոսակցություն, որ նախապատրաստվում է ստորագրել որևէ թուղթ կամ որևէ համաձայնության մասին խոսք չի եղել, ո՛չ էլ դրանից հետո է հայտարարվել, որ ինչ-որ բան է ստորագրվելու։ Այսինքն՝ լիակատար փուչիկ, օդ և սա, իհարկե, համընկնում է այն հրապարակված հայտնի հեղաշրջման պլանի տրամաբանության հետ, ըստ որի՝ էս մեր չստացված ահաբեկիչները պլանավորել էին թիրախավորված ապատեղեկատվություն տարածել, հետո ասել՝ վա՜յ, հասե՛ք, դավաճանություն է տեղի ունենում ու անեն իրենց ապօրինի գործողությունները։ Էդ, որ ասում են՝ կտտոց, կտտոց իրենց պատկերացմամբ իրենք պետք է էդ կտտոցին հասնեին սուտ խոսելով, էլ չեմ ասում, որ էս պլանը մի անգամ իրագործվել է։ 2022 թվականին, երբ հերթական հարձակումն էր տեղի ունենում Հայաստանի Հանրապետության ինքնիշխան տարածքի վրա, ես հիշում եմ՝ սուտ տարածեցին, որ, հասե՛ք, Փաշինյանը ստորագրել է՝ Սյունիքը տալիս է ու բազմություն հավաքվեց, լիքը խաբված մարդիկ։ Իհարկե, իրենք շատ արագ հասկացան, որ ստի զոհ են դառել և հեռացան։

Սա է էս մարդկանց պատկերն ու ես էս լույսի ներքո... հա, ուշադրություն դարձրեք, ասում է՝ ժողովուրդը, որ տենա մեզ, ասում է՝ գնանք բոյ տանք։ Ասում է՝ գնանք կոչ չանենք, բոյ տանք և ես վստահ եմ, որ ժողովուրդը մեզ տեսնի ծեծում են՝ կգան։ Այսինքն՝ ինքը պիտի հարձակվի ոստիկանների վրա, հետո ժողովրդին ասի՝ ժողովուրդ, մեզ ծեծում են, հավաքվեք։ Ու էդ նույն գործելաոճն է ստեղ՝ սադրել հրմշտոց, հետո ասել՝ մեզ ծեծում են բորենիները։ Իսկ սուտ խոսելը բորենիություն չէ կամ պղծություն չէ, դրա հիման վրա մարդկանց տանելը դեպի կառավարական շենքեր գրոհի մասնակից դարձնելը պղծություն չէ։

Ես զարմացած եմ նաև, որ Արծվիկ Մինասյանն ասում է՝ մենք չենք գա էս դահլիճ, որովհետև էս ամբիոնը պղծված է։ Էս ամբիոնը դուք պղծել եք ձեր ամբողջ խմբակցությունով։ Ձեր կեսն ապօրինի գույքով է անցնում, մյուս կեսը՝ կոռուպցիայով, մյուս կեսը՝ ահաբեկչության կազմակերպմամբ։ Սրանից ավելի մեծ պղծությո՞ւն էս ամբիոնի։

Սիրելի ժողովուրդ, ձեզ մոտ հարց կառաջանա՝ լա՛վ, ի՞նչ անել, եթե մենք ունենք էսպիսի ընդդիմություն։ Ես նաև պետք է ասեմ, որ տարբեր քաղաքացիներ ինձ մոտենում են ասում են՝ ե՞րբ ենք դրանցից ազատվելու կամ ինչո՞ւ են դրանք խոսում։ Սիրելի ժողովուրդ, ես պետք է ձեզ ասեմ, որ իրենք, ես հարգալից եմ խոսում իրենց մասին, ես չեմ անվանում սրբապղծեր, պիղծեր և ստահակներ, ինչպես իրենք են դա անում, իրենք այստեղ են, որովհետև մեր ժողովրդի մի մասն իրենց ընտրել է՝ 2021 թվականի Ազգային ժողովի ընտրությունների ընթացքում և մեզ համար, քանի որ ժողովրդի խոսքն օրենք է, կարևոր չէ՝ մենք իրենց համարում ենք հանցագործներ, դավաճաններ, չգիտեմ, վատ քաղաքական գործիչներ, թե այլն, իրենք այստեղ են մեր ժողովրդի մի հատվածի քվեի բերումով։ Էս խայտառակությունը, որին վերածվել է Ազգային ժողովը և որից արդարացիորեն բողոքում է մեր ժողովրդի մեծ մասը, որ սա մի տեղ է, որտեղ միայն գոռգոռոցներ են, վիրավորանքներ և հրմշտոցներ, սա ձևավորվել է էս Ազգային ժողովում մեր ժողովրդի քվեի արդյունքում և մեր ժողովրդի մի հատված, ցավոք, որոշել է իր քվեն տալ հանցագործներին, իրենց թալանը պաշտպանողներին, տեռորիզմ պլանավորողներին, սրբազաններ պղծողներին և էսպես շարունակ։

Լուծումը մեկն է՝ 2026 թվականի ընտրություններում թալանողները, պղծողները, եկեղեցին պղծողները, եկեղեցին պղծության կենտրոն դարձնողները, եկեղեցուն ահաբեկչության պլանավորման մեջ ներքաշողները պիտի ստանան 0 ձայն։ Ռոբերտ Քոչարյանի հետ փոխկապակցված ուժերը պիտի ստանան 0 ձայն։ Հայ Հեղափոխական Դաշնակցությունը, որը հայտնի է իր 004 շրջաբերականով, ըստ որի՝ պետք է մատաղ արվի Հայաստանի անկախությունը, պիտի ստանա 0 ձայն, «Հանրապետական» կուսակցությունը պիտի ստանա 0 ձայն, «Հայ ազգային կոնգրեսը» սենց թե նենց 0 ձայն էր ստանում, բայց պիտի շարունակի ստանալ 0 ձայն, որովհետև չի կարելի արդարացնել ահաբեկչությունը, չի կարելի արդարացնել իշխանության բռնազավթումը։

Ու նաև ես շատ կուզեի, որպեսզի մեր լրագրողական համայնքը, եթե իրենք, իրոք, ուզում են ապացուցել, որ իրենք անկախ լրատվամիջոցներ են, արդար, անկախ, մի օր գնան հարցնեն մեր ընդդիմադիր գործընկերներին՝ լավ, իրենք ո՞նց են մեկնաբանում իմ մեջբերած հատվածը, որ Արթուր Սարգսյանը՝ ընդդիմադիր պատգամավոր, Վազգեն Գալստանյանի հետ՝ ընդդիմադիր արքեպիսկոպոս, քննարկում են ինչպե՞ս խաբել, սուտ հրամցնել հանրությանը, որ, հասե՛ք, Փաշինյանն ինչ-որ բան է ստորագրել կամ ստորագրելու, հավաքվեն, հետո գնան ու բոյ տան, ո՞նց են սա մեկնաբանում։ Թո՛ղ էդ հարցը տան, թո՛ղ ապացուցեն, որ իրենք թերթոն չեն, թո՛ղ ապացուցեն, որ իրենք վարձկան չեն, թո՛ղ ապացուցեն, որ իրենք արժանի են կոչվել ազատ լրատվամիջոց և ոչ թե չարաշահում են մեր կողմից իրենց տրված ազատությունը։ Ես ուզում եմ հիշեցնել, որ Հայաստանը լրատվամիջոցների ազատությամբ 36-րդ տեղում է աշխարհում։ Թո՛ղ ապացուցեն, որ իրենք դրան արժանի են։

Հա, ամենակարևորը՝ բնականաբար, մենք կողմ ենք քվեարկելու քրեական հետապնդում հարուցելուն և թույլ ենք տալու քրեական հետապնդում հարուցել պատգամավոր Արթուր Սարգսյանի վերաբերյալ։ Ես կարծում եմ՝ ստեղ բացատրություններ նույնիսկ պետք չեն։ Շնորհակալություն։

Այժմ եզրափակիչ ելույթների ժամանակն է։

Արթուր Սարգսյանը եզրափակիչ ելույթ չի ունենա, որովհետև ճողոպրել է, բայց ոչ թե ճողոպրել է Ազգային ժողովից ներս, այլ ճողոպրել է Ազգային ժողովից դուրս (խոսում են դահլիճում)..., որովհետև դահլիճում չէիք մյուսին, մյուսին հերթագրվեք և հետևաբար՝ ձայնը տրվում է գլխավոր դատախազին, եթե կարիք տեսնում. չեք տեսնում։ Շատ լավ, հարցի քննարկումն ավարտվեց։

Այժմ ձայնը տրվում է հաշվիչ հանձնախմբի նախագահ Նարեկ Բաբայանին՝ քվեարկության կարգը, տեղը և ժամը ներկայացնելու համար։ Համեցեք։

Շատ լավ, մենք հաջորդ... (խոսում են դահլիճում) ինչո՞ւ չի կարելի... (խոսում են դահլիճում) տրամաբանական բան է ասում պարոն Աղազարյանը։

Պարոն Բաբայան, համեցեք։

 Ն.ԲԱԲԱՅԱՆ

-Հարգելի գործընկերներ, Ազգային ժողովի պատգամավոր «Արթուր Լավրենտի Սարգսյանի նկատմամբ քրեական հետապնդում հարուցելուն համաձայնություն տալու մասին» և «Ազգային ժողովի պատգամավոր Արթուր Սարգսյանին ազատությունից զրկելուն համաձայնություն տալու մասին» նախագծերի քվեարկությունները կանցկացվեն 16։00-16։40 ընկած ժամանակահատվածում, մշտական վայրում՝ դահլիճին կից գտնվող նախասրահում։

Քվեաթերթիկում 2 քվեարկություն կա՝ երկու առանձին հարցերի հետ կապված։ Մեկ A4 ֆորմատի թղթի վրա կա երկու քվեաթերթիկ երկու առանձին քվեարկությամբ՝ առաջին և երկրորդ...

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Պարոն Բաբայան, մի վայրկյան։ Պարոն Աղազարյան, մի վայրկյան։ Պարոն Բաբայան, հիմա անում ենք հետևյալ կերպ. քանի որ հիմա մենք լսել ենք մեկ միջնորդագիր, որը վերաբերում է քրեական հետապնդում հարուցելուն թույլտվություն տալուն։ Մենք, նախ՝ կքվեարկենք սա, որովհետև պարոն Աղազարյանը ճիշտ է ասում, որովհետև տեսականորեն կարող է մերժվում է և հետևաբար՝ հաջորդն արդեն անիմաստ է դառնում։ Մենք նախ՝ քվեարկում ենք միայն քրեական հետապնդում հարուցելուն թույլտվություն տալու հարցը, ապա վերադառնում ենք և սկսում ենք քննարկել արդեն ազատությունից զրկելուն համաձայնություն տալու մասին դատախազի միջնորդագիրը։

Հիմա խնդրում եմ քրեական հետապնդման վերաբերյալ քվեարկության ժամ և կարգ ասել միայն։

 Ն.ԲԱԲԱՅԱՆ

-Այդ դեպքում՝ 15։30-16։00 առաջին քվեարկությունը կանցկացվի։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Շատ լավ, իսկ հիմա կընդմիջվի նիստը։

ՆԱԽԱԳԱՀՈՒՄ Է ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԱԶԳԱՅԻՆ ԺՈՂՈՎԻ ՆԱԽԱԳԱՀԻ ՏԵՂԱԿԱԼ ՌՈՒԲԵՆ ՌՈՒԲԻՆՅԱՆԸ

Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հարգելի գործընկերներ, զբաղեցրեք ձեր տեղերը, պարոն Բաքոյան, զբաղեցրեք ձեր տեղը, պարոն Խաչատրյան, զբաղեցրեք ձեր տեղը։

Ձայնը տրվում է Հաշվիչ հանձնախմբի նախագահ Նարեկ Բաբայանին քվեարկության արդյունքները ներկայացնելու համար։

 Ն.ԲԱԲԱՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Հարգարժան պարոն փոխխոսնակ, հարգելի գործընկերներ, ՀՀ գլխավոր դատախազը միջնորդել է Ազգային ժողովի պատգամավոր Արթուր Լավրենտի Սարգսյանի նկատմամբ քրեական հետապնդում հարուցելուն համաձայնություն տալու մասին։

Ազգային ժողովի 107 պատգամավորներից քվեարկությանը մասնակցել են 62-ը, քվեատուփում առկա էր 62 քվեաթերթիկ, անվավեր քվեաթերթիկներ չեն եղել, ձայները բաշխվել են հետևյալ կերպ՝ կողմ՝ 62, դեմ՝ 0։ Շնորհակալություն։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Այսպիսով, որոշումն ընդունված է։

Այժմ քննարկում ենք «Ազգային ժողովի պատգամավոր Արթուր Սարգսյանին ազատությունից զրկելուն համաձայնություն տալու մասին» Հայաստանի Հանրապետության գլխավոր դատախազի միջնորդագիրը։

Ձայնը տրվում է տիկին Վարդապետյանին։

 Ա.ՎԱՐԴԱՊԵՏՅԱՆ

-Սույնով ներկայացնում եմ Ազգային ժողովին ուղղված միջնորդագիրը, որը վերաբերում է Ազգային ժողովի ութերորդ գումարման պատգամավոր Արթուր Լավրենտի Սարգսյանին ազատությունից զրկելուն համաձայնություն տալուն։

Ըստ էության, նոր տվյալ, քան արդեն ներկայացվել է, չունեմ ներկայացնելու, որովհետև մանրամասն քննարկվեց քրեական հետապնդում հարուցելուն համաձայնություն տալու միջնորդագրի շրջանակում, և գիտեք, որ ազատությունից զրկելու հետ կապված խափանման միջոցները, ըստ էության, երկու պայմանի պետք է բավարարեն։ Առաջին հերթին պետք է առկա լինի հիմնավոր կասկածն արարքը կատարելու վերաբերյալ, և քվեարկության արդյունքներով, ըստ էության, Ազգային ժողովը թույլ տվեց, որպեսզի հանրային քրեական հետապնդում հարուցվի։

Ուստի, այդ առումով չեմ չարաշահի Ազգային ժողովի ժամանակը և նորից չեմ ներկայացնի, ըստ էության, կալանավորման պայման հանդիսացող հիմնավոր կասկածի առկայության մասին վկայող փաստական տվյալները։

Ձեր թույլտվությամբ կարճ կներկայացնեմ կալանավորման հիմքերը, թե ինչու ենք մենք կարծում, որ ազատությունից զրկելու հետ կապված խափանման հենց այս միջոցն է մեր կարծիքով, որ հնարավորություն կտա ապահովել վարույթի համար անհրաժեշտ պայմանները։

Նախ, ինչպես նշեցի, վարույթը գտնվում է սկզբնական փուլում, և դեռևս հարցաքննված չեն վարույթի համար էական նշանակություն ունեցող հանգամանքների, դրանց փոխկապակցվածության, նախնական պլանավորվածության մասին վկայող հնարավոր տեղեկություններ ունեցող անձինք, այդ թվում՝ հանցավոր խմբի ենթադրյալ անդամներ, որոնց հետ Արթուր Սարգսյանն անձամբ ծանոթ է, իսկ որոշների հետ գտնվում է մտերիմ հարաբերությունների մեջ, և նրա ազատության մեջ գտնվելու դեպքում նա կարող է խոչընդոտել քրեական վարույթով ապացույցների ձեռքբերման գործընթացին՝ դեռևս չհարցաքննված անձանց նկատմամբ անօրինական ազդեցություն գործադրելու ճանապարհով, այդ թվում՝ օգտագործելով իր դիրքը և դիրքով պայմանավորված՝ հեղինակությունը։

Հարկ է  նշել նաև, որ Արթուր Սարգսյանը նախկինում զբաղեցրել է մի շարք պաշտոններ, այժմ էլ հանդիսանում է ԱԺ պատգամավոր, ինչը ողջամտորեն ենթադրում է, որ իր պատգամավորական մանդատով պայմանավորված՝ ունի կապեր ու լծակներ ինչպես պետական համակարգի տարբեր օղակներում պաշտոններ զբաղեցնող անձանց, այնպես էլ հասարակության շրջանում, և այս հանգամանքն էականորեն բարձրացնում է նրա կողմից ապացուցման գործընթացին միջամտելու հնարավոր հավանականությունը:

Միևնույն ժամանակ, Արթուր Սարգսյանին մեղսագրվող ենթադրյալ հանցանքների կատարման եղանակը, դա մանրամասն քննարկել ենք երեկ և այսօր, դրանցում ներգրավված անձանց քանակը, դա ևս քննարկել ենք, և նրանց հետ Արթուր Սարգսյանի ունեցած կապերը հիմնավոր կասկած են հարուցում այն մասին, որ նա կարող է ոչ միայն ապօրինի ազդեցություն ունենալ վարույթով ներգրավված անձանց, գործով դեռևս չհարցաքննված անձանց վրա, այլ նաև թաքցնել կամ ոչնչացնել վարույթի համար նշանակություն ունեցող նյութերը։

Հետևաբար՝ այս առումով անհրաժեշտ է հաշվի առնել Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանի կողմից ձևավորված կայուն նախադեպային իրավունքն այն մասին, որ անձի ազատության իրավունքը սահմանափակելիս կարևոր դերակատարում ունի նրա ունեցած դերը հասարակության մեջ, զբաղեցրած պաշտոնը և հնարավոր ազդեցությունը գործով անցնող վկաների վրա, մինչդատական վարույթին բնականոն ընթացքին խոչընդոտելու հնարավորությունը ևս:

Բացի այդ, մեղսագրվող արարքների փաստական հանգամանքները, նախապատրաստվող հանցագործությունների մանրակրկիտ պլանավորվածությունը, ենթադրյալ հանցանքներին մեծաթիվ մարդկանց ներգրավվածությունը, ինչպես նաև ենթադրյալ հանցանքների կատարման շարժառիթները և Արթուր Սարգսյանի ակտիվ դերակատարությունը թույլ են տալիս հիմնավոր եզրահանգում կատարել առ այն, որ ազատության մեջ մնալով՝ նա կարող է ձեռնամուխ լինել արդեն իսկ նախապատրաստված հանցանքների իրագործմանը՝ այդ կերպ կատարելով քրեական օրենքով նախատեսած հանցանք:

Գործի նշված հանգամանքները և դրանցից բխող ռիսկերը համակցության մեջ գնահատելիս, մենք ունենք ենթադրություն, որ առկա է հիմնավոր կասկած նաև առ այն, որ ազատության մեջ գտնվելու դեպքում Արթուր Սարգսյանը հնարավոր է, որ դիմի փախուստի։

Ուստի, ղեկավարվելով Սահմանադրության 96 հոդվածով, «Ազգային ժողովի կանոնակարգ» սահմանադրական օրենքի 108 հոդվածով, ինչպես նաև Քրեական դատավարության օրենսգրքի 37-րդ հոդվածի 1-ին մասի 9-րդ կետով՝ միջնորդում եմ տալ համաձայնություն Ազգային ժողովի ութերորդ գումարման պատգամավոր Արթուր Լավրենտի Սարգսյանին ազատությունից զրկելու վերաբերյալ։ Այսքանը, շնորհակալություն։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Հարցերի համար հերթագրում. Հովիկ Աղազարյան։

 Հ.ԱՂԱԶԱՐՅԱՆ

-Տիկին գլխավոր դատախազ, հարցերս կարող է պատահել պայմանավորված լինեն իմ իրավագիտական, ասենք, ցածր մակարդակով, բայց, այդուհանդերձ, եթե ես ճիշտ եմ հասկանում, կալանքի համար որոշում պետք է կայացնի դատարանը։ Դատարանին պետք է միջնորդի, ասենք, քննչական մարմինը, դա էլ եմ ճիշտ հասկանում, թե՞ չէ, թե՞ դատախազը կարող է միջնորդել, կներեք։

  Ա.ՎԱՐԴԱՊԵՏՅԱՆ

-Հարցը վերջացրեք, կպատասխանեմ։

 Հ.ԱՂԱԶԱՐՅԱՆ

-Հա, թե՞ դատախազը կարող է միջնորդել։ Հետևաբար, եթե ես ճիշտ եմ հասկանում, դատարան պետք է դիմի քննչական մարմինը, դատախազն էլ պաշտպանի այդ, ասենք, տեսակետը, այդ դեպքում այսպիսի հարց է առաջանում՝ օրինակի համար տնային կալանքը հանդիսանո՞ւմ է ազատությունից զրկելու որոշում, թե՞ տնային կալանքը չի հանդիսանում ազատությունից զրկելու, այսպես կոչված, խափանման միջոց։

 Ա.ՎԱՐԴԱՊԵՏՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Ձեր հարցը երկու մասից էր բաղկացած, երկուսին էլ պատասխանեմ։

Առաջին հերթին՝ միջնորդությունը ներկայացնում է քննչական մարմինը, դատախազությունը մասնակցում է այն իրավիճակներում, երբ անհրաժեշտությունը կա, որպեսզի դատախազը մասնակցի՝ պայմանավորված գործի բարդությամբ։ Այս գործի շրջանակներում եղել են իրավիճակներ, երբ դատախազը ևս մասնակցել է դատարանում կալանքի միջնորդության քննարկմանը։ Դա դատախազի հայեցողությանն է թողնված, բայց միջնորդությունը ներկայացնում է քննչական մարմինը։

Բացի այդ, գիտեք, որ Ազգային ժողովը պետք է համաձայնություն տա, որպեսզի բացի քրեական հետապնդում հարուցելուց, վարույթն իրականացնող մարմինը, տվյալ դեպքում՝ քննչական մարմինը, կարողանա նաև ազատությունից զրկելու հետ կապված խափանման միջոց ընտրելու նպատակով դիմի դատարան։

Նախկին Քրեական դատավարության օրենսգիրքը, որի ժամանակ գործել է նաև «Ազգային ժողովի կանոնակարգ» օրենքը, տնային կալանքը չէր նախատեսում, նոր Քրեական դատավարության օրենսգիրքը նախատեսում է նաև տնային կալանք։ Եվ ինչպես դատավորների պարագայում է, երբ գլխավոր դատախազը դիմում է Բարձրագույն դատական խորհրդին և ի թիվս քրեական հետապնդման համաձայնության՝ կարող է նաև ազատությունից զրկելու հետ կապված համաձայնություն հայցել, նույնը Ազգային ժողովի պարագայում է։ Դուք ճիշտ նշեցիք, խոսքը գնում է ազատությունից զրկելու հետ կապված խափանման միջոցի մասին, և տվյալ դեպքում դատարանը կորոշի՝ ազատությունից զրկելու հետ կապված ո՞ր խափանման միջոցն է ենթակա կիրառման։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Արձագա՞նք։

 Հ.ԱՂԱԶԱՐՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Այսինքն՝ դատարանը կորոշի՝ տնային կալա՞նք, թե՞ տնային, այսպես կոչված, ինչ է կոչվում, վերջը, թե՞ կալանքի ձև կընտրի։

Փաստորեն, դուրս է գալիս, որ մի տեսակ օրինականության տեսակետից հարց է առաջանում, տիկին դատախազ։ Այսինքն՝ միգուցե հարցադրումն այնպես լիներ, որ թույլ տրվեր, որ խափանման միջոց կիրառելու համար այդ գործընթացն իրականացնի։ Չէ՞ որ քննչական մարմինը կարող է պատահել՝ գտնի, ենթադրենք, էլի, գտնի, որ, ասենք, այդ աստիճանի վտանգավորություն չկա և տնային կալանքի առաջարկությամբ ներկայանա դատարան, թե՞ բոլոր դեպքերում դա կարելի է։ Ես ճիշտ հասկացա՞։

  Ա.ՎԱՐԴԱՊԵՏՅԱՆ

-Եթե ուշադրություն դարձնեք, միջնորդագրի 86-րդ էջում բառացի նշված է, ես էլ ընթերցեցի՝ տալ համաձայնություն Ազգային ժողովի ութերորդ գումարման պատգամավոր Արթուր Լավրենտի Սարգսյանին ազատությունից զրկելու վերաբերյալ։ Մենք կոնկրետ խափանման միջոցի մասին չենք խոսում, մենք խոսում ենք խափանման միջոցի մասին, որը կապված է ազատությունից զրկելու հետ։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Սարգիս Խանդանյան։

 Ս.ԽԱՆԴԱՆՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Տիկին դատախազ, հարցս բուն այս միջնորդությանը չի վերաբերում, այլ ընդհանուր կոնտեքստին. երբ իրավապահ համակարգի մարմիններն այս բացահայտումների մասին հանդես եկան հայտարարություններով, երբ այս միջնորդությունները հրապարակային դարձան, մի շարք քաղաքական կուսակցություններ, հասարակական միավորումներ, անհատներ հանդես եկան այդ գործողությունները, ահաբեկչական գործողություններն արդարացնելու, սատարելու հայտարարություններով։ Եվ դա Քրեական օրենսգրքի, եթե չեմ սխալվում, 313 հոդվածի համաձայն՝ հանցակազմ է պարունակում։ Արդյո՞ք այս մասով կան վարույթներ՝ ահաբեկչությունն արդարացնելը, քարոզելը կամ ահաբեկչություն կատարելու կոչերի վերաբերյալ։ Շնորհակալություն։

 Ա.ՎԱՐԴԱՊԵՏՅԱՆ

-Շնորհակալություն հարցի համար։ Պարոն Խանդանյան, ես նշեցի, որ վարույթը գտնվում է շատ նախնական փուլում և մի շարք ուղղություններով, այդ թվում՝ տարբեր անձանց արարքներում տարբեր հանցակազմերի առկայության վերաբերյալ քննություն է իրականացվում, և այս փուլում ես չեմ կարող հրապարակել տվյալներ և նախորդիվ էլ հրաժարվել եմ տվյալներ տրամադրել պատգամավորների հարցադրումներին ի պատասխան, թե էլ ինչ գործողություններ են իրականացվում, որովհետև դրանով պայմանավորված՝ ուղղակի կարող ենք ապացուցողական նյութը կորցնել։

Ձեր կողմից նշված հանցակազմը Քրեական օրենսգրքի, բնականաբար, կա, և այս մասով քննությունը ցույց կտա, թե ինչ անձանց արարքում ինչ հանցակազմի հատկանիշներ էլ կլինեն։ Եթե դրանց մեջ կլինեն պատգամավորներ, բնականաբար, առանց Ազգային ժողովի այդ հարցը առաջ գնալ չի կարող, կգամ Ազգային ժողով, կքննարկենք։ Այս փուլում՝ նախաքննության շահերից ելնելով, այլ տվյալ ուղղակի չեմ տրամադրի։

Մի քանի անգամ  հարցեր եղան այդ աստղիկների հետ կապված, մյուսի հետ կապված։ Ես հասկանում եմ, որ և´ իշխանական պատգամավորների մոտ, և´ ընդդիմադիր պատգամավորների մոտ մեծ հետաքրքրություն կա վարույթի հետ կապված, բայց վարույթի տվյալներն էլ տեսնում եք՝ ինչ ծավալի են և ինչքան անձ կա ներգրավված, և եթե մենք անուշադիր լինենք այդ տեղեկատվության նկատմամբ, կարող ենք կորցնել այդ տվյալները։ Դրա համար, ուղղակի կանխատեսական դատողություններ չեմ անի և չեմ նշի, թե էլ ինչ նախաձեռնված վարույթներ կան և ինչ շրջանակով է իրականացվում քննությունը։

Եթե նկատեցիք, երեկ երկու անգամ հարց հնչեց նաև Վեհափառ անձի հետ կապված, կաթողիկոսի հետ կապված հնարավոր ու քրեական վարույթի մասով, ես ենթադրում եմ, որ մտահոգություններ կան, անհանգստություններ կան և մեծ ցանկություն կար ինձնից կորզելու որևէ տվյալ՝ արդյո՞ք Վեհափառի մասով կա քննություն։

Այդ հարցին չեմ պատասխանել, բնականաբար, և մյուս հարցերին էլ՝ կանխատեսական, չեմ պատասխանի։ Շնորհակալություն։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Արձագա՞նք։

 Ս.ԽԱՆԴԱՆՅԱՆ

-Շնորհակալություն պատասխանի համար։ Ճշգրտում անեմ. իմ հարցը վերաբերում էր վերջին երկու շաբաթվա ընթացքում տեղի ունեցած հայտարարությունների վերաբերյալ՝ Դաշնակցությունն է հայտարարություն արել, Հանրապետական կուսակցությունն է հայտարարություն արել, և այստեղ ևս մեկ հարց է առաջանում, ինչը, ենթադրում եմ՝ դուք չեք հասցեատերը, բայց արդյո՞ք դա միայն քրեաիրավական գնահատական պիտի ունենա, թե՞ նաև՝ սահմանադրաիրավական գնահատական։ Շնորհակալություն։

 Ա.ՎԱՐԴԱՊԵՏՅԱՆ

-Վարույթի շրջանակներում։ Պարոն Խանդանյան, վարույթի շրջանակներում կիրականացվեն անհրաժեշտ գործողություններ, և եթե մեղադրանքի համար անհրաժեշտ հիմնավոր կասկածից վեր չափանիշը բավարարող տվյալներ կլինեն, կլինեն դատավարական փաստաթղթեր։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Հարցերն ավարտվեցին, կարող եք զբաղեցնել ձեր տեղը։

Ըստ ընթացակարգի, հիմա ձայնը պիտի տրվեր պատգամավոր Արթուր Սարգսյանին, բայց նա այստեղ չէ, ձայնն իրեն չի տրվելու։

Մտքերի փոխանակության համար հերթագրում. Սոնա Ղազարյան։

Ս.ՂԱԶԱՐՅԱՆ

-Սիրելի գործընկերներ, մեծարգո փոխխոսնակ, սիրելի քաղաքացիներ, չեմ չարաշահի ձեր համբերությունը, բայց երկու օր հանգիստ, լուռ, հանդարտ լսում էի մեր գործընկերների ելույթները։ Ես իրապես կարծում եմ, որ արձագանքելու կարիք կա։

Պարոն Ռուբինյան, դուք ուզում էիք հասկանալ, թե ինչու պարոն Սարգսյանը հրաժարվեց հարց ու պատասխանի հնարավորությունից և ինչո՞ւ տեղի ունեցավ այն, ինչ տեղի ունեցավ։

Ձեր բացահայտումները ճշմարիտ էին, բայց կա մեկ այլ հանգամանք նաև՝ սա ինստիտուտի տոտալ արժեզրկման գործընթացն է։ Եթե նկատեք, «Հայաստան» դաշինքը և ՊՈՒ դաշինքն ինչ է անում տևական ժամանակ, դա ինստիտուտների արժեզրկումն է Հայաստանի Հանրապետությունում կամ չպետության ձևավորումը։ Սկզբից՝ Ազգային ժողովը, փորձում են արժեզրկել Ազգային ժողովը՝ որպես քաղաքական մարմին, անում են դա շատ մանրակրկիտ, պարբերաբար հրահրելով այստեղ կռիվներ և չեզոքացնելով հնարավոր քաղաքական ելույթների կամ քաղաքական բանավեճի հարթակը։

Ի՞նչ է անում եկեղեցին կամ եկեղեցու որոշ սպասավորներ. կրկին արժեզրկում են Հայ Առաքելական Եկեղեցին։ Կարո՞ղ եք ինձ ասել որևէ մեկին, ով ավելի շատ է արժեզրկել Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին, քան եկեղեցու սպասավորները, մասնավորապես՝ Բագրատ սրբազանը, ով իր սրբազան շարժումն ի ցույց դրեց, որ նա՝ ի դեմս եկեղեցու, չունի որևէ աջակցություն։

Ո՞վ է ամենաշատն արժեզրկել բանակը։ Բանակն ամենաշատն արժեզրկել են այստեղ նստած նախկին նախարարները, որոնք իրենց տան պահպանության համար պարզվում է, որ դիմել էին ռազմական ոստիկանությանը։

Ո՞վ է, սիրելի գործընկերներ, փորձել չպետություն ձևավորել Հայաստանի Հանրապետությունում՝ արժեզրկելով, ամենակարևորը, ընտրությունների ինստիտուտը. Այստեղ նստած և ոչ միայն այստեղ նստած նախկին նախագահները, երբ քաղաքացիներին, ուղղակի զրկել են ընտրությունների իրենց հնարավորությունից։

Օրինակ՝ վերջերս ՀԷՑ-ի հետ կապված իրադարձությունների շրջանակում իրավաբան, գլխավոր տնօրենի ժամանակավոր պաշտոնակատար Ղազինյանն ասում է. «ՀԷՑ-ն ավելի մեծ վարկանիշ ունի, քան Հայաստանի Հանրապետությունը»։

Սիրելի գործընկերներ, սա նշանակում է մի բան՝ իրենց պետք է չպետություն, որտեղ նրանք կարող են ստանձնել ժամանակավոր ղեկավարի պաշտոնը։ Սա նույնքան վերաբերելի է, ուրեմն, խորհրդարանական ընդդիմությանը, եկեղեցական որոշ սպասավորների և արտախորհրդարանական որոշ ուժերի, ովքեր փորձել են ամեն ձև արդարացնել տեռորը։

Իսկ ի՞նչ էր լինելու տեռորի արդյունքում։ Տեռորի արդյունքում մենք ունենալու էինք չիշխանություն՝ որպես պետություն, կամ չպետության գոյություն՝ քաոս, և դրանից տուժելու էին ոչ թե Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիները, այլ օտարերկրյա որոշ ուժեր։

Ցուցմունք տալ պետության դեմ, ո՞վ սա կարող էր անել. Սերժ Սարգսյանը՝ Գյանջայի մասին իր պնդումներով, Ռոբերտ Քոչարյանը՝ ասելով, որ Հայաստանի Հանրապետությունն է հրահրել պատերազմ։

Իրենց գործողությունների նպատակը մեկն է՝ Հայաստանի Հանրապետությունը՝ որպես չպետություն։

Սիրելի գործընկերներ, տիկին Վարդանյանը, Քրիստինե Վարդանյանը ճիշտ է ընդգծում այն մարդկանց խմբերին, ովքեր հիմա ձերբակալվում են կամ ձերբակալվել են, բայց սխալ է ընդգծում պատճառը։ Ասում է՝ որ ձեր դեմ են պայքարում, փակում եք։

Նրանք մեր դեմ չեն պայքարում, նրանք պայքարում են պետության ու պետականության դեմ։

Տիկին Աննա Գրիգորյանն այս ամբողջ խոսակցությունը լսելուց հետ տիկին դատախազին հարցնում է և փորձում մեղադրանք ներկայացնել, թե, իբր, տիկին դատախազը ստում է, և ինչի՞ վրա։ Ասում է՝ էական չի ինչ է եղել, էական չի, որ պետության դեմ տեռոր էին նախաձեռնում, տիկին դատախազ, ամոթն այն է, որ մենք չենք կարողացել իդենտիֆիկացնել՝ դա սեպտեմբերի՞ն է լինելու, թե՞ մեկ այլ ամսին։ Իբր, դրանից իրողությունը փոխվելու է։

Ես հասկանում եմ, որ տիկին Աննա Գրիգորյանին արդեն բարդ է կողմնորոշվել, թե ինչպես պաշտպանել այս թիմին, և կարող եմ ենթադրել, որ տիկին Աննա Գրիգորյանը փնտրում է այլ թիմ տեղափոխվելու հնարավորություն և դրա համար բարձրացնում է սեփական գինն ու հնարավորությունը։

Տիկին դատախազ, այս քանի օրերին զուգահեռներ են անցկացվում այս հեղաշրջման փորձի, տեռորիզմի միջև և հեղափոխության։ Ես, տիկին Մարիա Կարապետյանը, Թագուհի Ղազարյանը, Արեն Մկրտչյանը, Սոս Ավետիսյանը, այլ ընկերներ նախաձեռնել էինք «Մերժիր Սերժին» շարժումը, և ես ակամայից հիշողությունների գիրկն էի ընկել և փորձում էի պատկերացնել, որ եթե մեզ գաղտնալսեին կամ ձայնագրություններ ի հայտ գային, ինչեր կլիներ։

Ես զարմանում և հիանում եմ մեր քաղաքական մտքով և այդ միամտությամբ, գուցե, որովհետև եթե, թող ինձ ների պարոն Գարեգին Միսկարյանը, երբ մենք կարգախոսներ էինք մտածում, ինքն առաջարկել էր Կասկադում անցկացվելիք մեր ցույցի ընթացքում կիրառել հետևյալ կարգախոսը՝ «Մի լանչիր, արի Սերժին չանչիր»։ Եվ մենք դատապարտեցինք, փաստորեն, պարոն Միսկարյանին՝ ասելով, որ դա չափազանց բռնի կարգախոս է։ Ախ, մենք՝ միամիտներս, որ այդքան հոգ էինք տանում մեր պետության նկատմամբ, բայց շնորհակալ եմ այդ պահին մեր քննադատությանը, որովհետև այդ օրը մենք, երևի թե, ենթագիտակցորեն վերահաստատեցինք մեր նվիրումը խաղաղ, ոչ բռնի գործընթացներին։

Եվ համաձայն եմ, պարոն Ռուբինյան, սկսեցի ձեզ արձագանքելով, կավարտեմ նույնպես՝ Հայաստանում հնարավոր է բան փոխել միայն ոչ բռնի, թավշյա գործողություններով, բայց դա էլ հիմա անհնար է, որովհետև Հայաստանում վերականգնվել է ամենակարևոր ինստիտուտը։ Դա ընտրելու, ընտրվելու ինստիտուտն է, որը հիմք է դրել ժողովրդավարության անշրջելիությանը և հիմք է դրել նրան, որ Հայաստանի Հանրապետությունում այլևս երբեք որևէ բռնի գործողություն տեղի ունենալ չի կարող ո´չ այս նիստերի դահլիճում, ո´չ դրանից դուրս։ Շնորհակալություն։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Արմենուհի Ղազարյան։

 Ա.ՂԱԶԱՐՅԱՆ

-Ազգային ժողովի հարգարժան փոխխոսնակ, հարգարժան տիկին գլխավոր դատախազ, հարգելի գործընկերներ, սիրելի քաղաքացիներ, արդեն 3 օր է, ինչ լսում ենք Հայաստանի Հանրապետության գլխավոր դատախազի միջնորդությունները։ Պետք է ասել, որ մինչ հեղափոխությունը, մեր իրականության մեջ օրենք ու օրինականության խնդիրները չեն գտնվել իրենց բարձրության վրա։ Այդ է հանդիսացել պատճառը, որ քրեածին բարքերը Հայաստանում արմատախիլ չեն արվել, որի հետևանքով երկրի և հասարակության զարգացումը չի գտնվել բավարար մակարդակի վրա, քաղաքացիական գիտակցությունն էլ չի գտնվել անհրաժեշտ բարձրության վրա։ Այդ իսկ պատճառով մեր բազմաշնորհ, ստեղծագործ ազգը չի կարողացել իր հողի վրա գտնել զարգանալու, ինքնադրսևորվելու լայն հնարավորություններ։

Երբ աշխարհն արագորեն փոխվում էր, ի հայտ էին գալիս նոր մարտահրավերներ, հրամայականներ, մեր հասարակության շատ ու շատ ներկայացուցիչներ իրենց մասնագիտական գիտելիքներն իրացնելու փոխարեն՝ զբաղվում էին բոլորովին այլ գործերով իրենց հանապազօրյա հացի խնդիրները հոգալու համար, որի հետևանքով երկրում արձանագրվեց լրջագույն հետընթաց, Հայաստանի քաղաքացին չէր զգում իրեն պաշտպանված և չէր կարողանում ունենալ արժանապատիվ կյանքի հնարավորություններ։

Երեկ գլխավոր դատախազի խոսքում իմ ուշադրությունը գրավեց մի հանգամանք, որի բովանդակությունը հետևյալն է. երբ փորձ է արվել Հայաստանի քաղաքացուն ներգրավել, մեղմ ասած, քաղաքական գործընթացների մեջ, սակայն վերջինս հրաժարվել է՝ ասելով, որ ինքը դպրոց է կառուցում և պարզապես չի կարող մասնակցություն ունենալ այդ գործընթացներին։

Ես՝ որպես Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացի, վստահ եմ, որ հետայսու և ընդմիշտ մեր հայրենիքում պիտի գերակայեն օրենքն ու օրինականությունը, քաղաքացիականության բարձր դրսևորումները, Սահմանադրությունը, մարդու իրավունքների պաշտպանությունը։

Վստահ եմ, բոլոր քաղաքական խնդիրները լուծվելու, կարգավորվելու են բացառապես ոչ բռնի, օրինական և սահմանադրական ճանապարհով։

Հեղափոխությունից հետո մեր երկրում շարունակվում է անհաշտ պայքարը հովանավորչության, թալանի, բռնության, պետական միջոցների ապօրինի յուրացման դեմ։ 2018 թվականից հետո ընդմիշտ փակված է ընտրակեղծարարության արատավոր դրսևորումները և այլ բացասական մեր ազգային և պետական օրգանիզմը քայքայող, վերացնող երևույթներ։

Սիրելի քաղաքացիներ, յուրաքանչյուր մարդ այլևս մեր երկրում պետք է զբաղվի իր գործով, կարողանա լիարժեքորեն իրականացնել իր ստեղծագործական և մասնագիտական հմտությունները՝ հանուն մեր հայրենիքի զարգացող և բարեկեցիկ ապագայի։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Լիլիթ Ստեփանյան։ Հանո՞ւմ եք, այդ դեպքում ես ելույթ կունենամ (ծիծաղում են դահլիճում)։

Հարգելի գործընկերներ, քանի որ քննարկվում է մի գործ, որի հետ առնչություն ունեն Հայ Առաքելական Եկեղեցու երկու սպասավորներ, նաև կարծում եմ՝ ընդհանրապես միջնորդագրից դուրս պետք է նաև անդրադառնանք նաև այս թեմային։

Հիշեցնում եմ՝ այս գործի շրջանակներում ձայնագրություններով պարզվել է, որ Հայ Առաքելական Եկեղեցու արքեպիսկոպոսը, մարդ, որին պետք է ասել՝ սրբազան, պետք է ասել՝ Աստված օգնական, սրբազան, ասել է, որ պետք է երկու հոգու գյուլլել, մի 15 հոգու լցնել բանտերը, ընտանիքներին կոմպենսացիա տալ, (պարոն Հակոբյան, կրկին հորդորում եմ դահլիճից դուրս խոսել հեռախոսով), մի երկու հոգու կոմպենսացիա տալ ու վերջացավ։

Եկեղեցու երկրորդ սպասավորը, մի սարկավագ հարցրել է մի դաշնակցականի, թե եթե, մեջբերում եմ. «Ես Նիկոլին, Ալենին, Արարատին սպանեմ, ինձ դրանից ի՞նչ», հետո էլ ասում է՝ այ, բայց որ դրանից հետո իշխանություն փոխվի, գուցե ես ցմահ չստանա՞մ, այսինքն՝ ոչ մի բան ինձ չլինի՞։

Հիմա, ես այստեղ մի քանի խնդիր եմ տեսնում։ Նախ՝ խնդիր եմ տեսնում, որ Հայ Առաքելական Եկեղեցու սարկավագը չգիտի, որ սպանելուց հետո, մարդը դժոխք է ընկնում։ Այսինքն՝ նույնիսկ եթե իշխանափոխություն լինի, ինքը չդատվի, այսինքն՝ ռազմական հեղաշրջում անեն, չգիտեմ, բռնի հեղաշրջում անեն, իրեն չդատեն, ասենք՝ նախագահ դառնա, չգիտեմ, Գևորգ Աջապահյանը նախագահ դառնա կամ վարչապետ դառնա, նախագահը ներում իրեն շնորհի, մեկ է, ինքն ընկնելու է դժոխք։ Դա ինքնին պրոբլեմ է, բայց նաև պրոբլեմ է, որ այս ամեն ինչին ի պատասխան, Գերագույն հոգևոր խորհուրդը չի արձագանքում կամ ավելի շուտ արձագանքում է՝ ի պաշտպանություն։

Տեսեք, օրինակ՝ վերջերս, երբ Հայաստանի վարչապետն այցելել էր Էստոնիա, եթե չեմ սխալվում, այնտեղի թեմի առաջնորդը ողջունել էր իր խաղաղության օրակարգը, այսինքն՝ Հայ Առաքելական Եկեղեցու սրբազաններից մեկը ողջունել էր Հայաստանի վարչապետի խաղաղության օրակարգը։ Դրանից հետո Գերագույն հոգևոր խորհուրդը՝ Կտրիճ Ներսիսյանի գլխավորությամբ, բռնեց հայտարարություն տարածեց, որ վերոնշյալ սրբազանի հայտարարություններն իր անձնական կարծիքն են և եկեղեցու պաշտոնական դիրքորոշումը չեն։

Շատ լավ, այսինքն՝ խաղաղության օրակարգի ողջունելը դատապարտելի է։

Լավ, հարգարժան սրբազան հայրեր, հատուկ այս առիթով նույնիսկ կասեմ՝ հարգարժան Վեհափառ Տեր, մարդ գյուլլելու մեջ խնդիր չե՞ք տեսնում, Վեհափառ Տեր, մարդկանց սպանելու մեջ խնդիր չե՞ք տեսնում։ Կարո՞ղ է արժե Գերագույն հոգևոր խորհրդի հավաք կազմակերպել և դատապարտել երկու հոգի պատի տակ գյուլլելու նպատակադրումը, կարո՞ղ է տենց բան պարզվի։ Կարո՞ղ է պարզվել, որ պետք է դատապարտել այն փաստը, որ Հայ Առաքելական Եկեղեցու սարկավագը հարց է տալիս՝ որ այս երեքին սպանեմ, ինձ ի՞նչ կամ ուրիշ հարց տամ։ Լավ, ասենք թե, մեր հարգարժան սրբազան հայրերն ասում են՝ մի´…, կուսակրոնության թեմա մի´ բարձրացրեք, դա եկեղեցու ներքին գործն է։ Ասենք թե, մեր լրագրողներն էլ այնքան եկեղեցապաշտ են՝ չեն ուզում, ի վերջո, Կտրիճ Ներսիսյանին հարցնեն՝ դուք, ի վերջո, զավակ ունե՞ք, թե՞ չէ, կամ մյուսներին։

Լավ, շատ լավ, մարդ գյուլլելու հա՞րցն էլ է եկեղեցու ներքին գործը։ Ասենք թե, լավ, Կտրիճ Ներսիսյանը չի ուզում կարգալույծ անի ինքն իրեն կամ այլ եկեղեցականների, որոնք կուսակրոնության ուխտը խախտել են, ասենք թե, լավ, «Մի շնացիր» պատվիրանը համարում ենք, որ, չգիտեմ, ժամանակավորապես չի գործում։ Լավ, «Մի սպանիր» պատվիրանն էլ չի՞ գործում։ Ինչո՞ւ Վազգեն Գալստանյանը հիմա կարգալույծ չի արվում։ Վեհափառ Տեր, ինչո՞ւ երկու հոգու պատի տակ գյուլլել ցանկացող Վազգեն Գալստանյանը կարգալույծ չի արվում։ Սարկավագը նշյալ, որ հարցնում է, որ երեք հոգու սպանեմ, ինձ դրանից ի՞նչ, ինչո՞ւ ինքը չի հեռացվում եկեղեցուց և կամ ինչո՞ւ չեք բացատրում այդ մարդուն, որ սպանության համար մարդիկ գնում են դժոխք, ինչո՞ւ։

Բայց իրականում իմ բոլոր հարցերը հռետորական են, որովհետև պատասխանն ակնհայտ է, որովհետև այս ամեն ինչի քաղաքական պատասխանատվությունը կրում է և կիսում է Կտրիճ Ներսիսյանը՝ իր գործընկերներ Ռոբերտ Քոչարյանի, Լևոն Տեր-Պետրոսյանի հետ։ Դա ակնհայտ փաստ է, ակնհա´յտ փաստ է։ Էլ չեմ ասում, որ Վազգեն Գալստանյանը, երբ իր շարժումը սկսեց, անընդհատ իրեն հարցնում էին՝ Վեհափառն ինչ կարծիքի է սրա մասին, ասում էր՝ մենք առանց Վեհափառի օրհնության, չենք կարող ոչինչ անել։ Օրհնությունն էլ չուշացավ, բացահայտվեց հեղաշրջման փորձ, ահաբեկչության փորձ, փոխարենը եկեղեցին դատապարտի նման դրսևորումները, դատապարտի բռնությունը՝ կոչ արեցին անհապաղ ազատ արձակել Վազգեն Գալստանյանին։

Ես չգիտեմ՝  էս ինչ աշխարհում ենք մենք ապրում: Սա ինչ է, էլի, այսինքն՝ մենք ունենք կաթողիկոս, որը կուսակրոնության ուխտ է տվել, բայց չի պահում, մենք ունենք սրբազան, որ ուզում է երկու հոգու գյուլլել, ունենք սարկավագ, որ չգիտի՝ մարդ սպանելու համար դժոխք են գնում: Ու այս ամեն ինչը, որ ասում եմ, ես եկեղեցու վրա եմ հարձակվո՞ւմ, հա՞, հիմա: Եվ մենք եկեղեցու վրա հարձակվողներն ենք, հա՞, բայց ուխտը խախտած Կտրիճ Ներսիսյանը չի հարձակվել եկեղեցու վրա կամ մարդ գյուլլել պատրաստվող Վարգեն Գալստանյանը չի հարձակվել եկեղեցու վրա, հա՞, երեք հոգի  սպանելու մասին հարց տվող սարկավագը չի հարձակվել եկեղեցու վրա՞, սուտ ասող և կառավարական առանձնատուն գրոհող Արթուր Սարգսյանն է եկեղեցու պաշտպանը, հա՞, Քոչարյան Ռոբե՞րտն է եկեղեցու պաշտպանը, Սերժ Սարգսյա՞նն է եկեղեցու պաշտպանը։ Ո՞վ եք դուք, ընդհանրապես։ Այսքանը, թերևս։

Սիրելի գործընկերներ, ես կրկին կոչ եմ անում, այս անգամ էլի հատուկ, չեմ ասելու Կտրիճ Ներսիսյան, Վեհափառ տեր, խնդրում եմ ազատեք եկեղեցին ձեր խայտառակությունից: Շնորհակալություն։

Տիկին գլխավոր դատախազ, եզրափակիչ ելույթ չունեք։ Արթուր Սարգսյանն այստեղ չէ, քննչականի դիմաց է, պատրաստվում է հանձնվել և, հետևաբար՝ ձայնը տրվում է Հաշվիչ հանձնախմբի նախագահ Նարեկ Բաբայանին՝ քվեարկության կարգը ներկայացնելու համար։

 Ն.ԲԱԲԱՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Հարգարժան պարոն խոսնակ, հարգելի գործընկերներ, Ազգային ժողովի պատգամավոր Արթուր Լավրենտի Սարգսյանին ազատությունից զրկելուն համաձայնություն տալու մասին քվեարկությունը տեղի կունենա, կսկսվի արդեն 7 րոպեից, 16։50-17։20, կտևի կես ժամ տևողությամբ, մշտական վայրում։ Կրկնում եմ՝ 16։50-17։20։ Շնորհակալություն։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Այժմ կընդմիջենք, կհետևեք կոչնակին, որպեսզի վերադառնանք և քվեարկության արդյունքները լսենք։

 ԸՆԴՄԻՋՈՒՄ

Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հարգելի գործընկերներ, զբաղեցրեք ձեր տեղերը, տիկնայք, զբաղեցրեք ձեր տեղերը։ Ձայնը տրվում է Հաշվիչ հանձնաժողովի նախագահ Նարեկ Բաբայանին քվեարկության արդյունքները ներկայացնելու համար։

 Ն.ԲԱԲԱՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Հարգարժան պարոն փոխխոսնակ, հարգարժան տիկին դատախազ, հարգելի գործընկերներ, ՀՀ գլխավոր դատախազը միջնորդել է Ազգային ժողովի պատգամավոր Արթուր Լավրենտի Սարգսյանին ազատությունից զրկելուն համաձայնություն տալու մասին։

Ազգային ժողովի 107 պատգամավորներից քվեարկությանը մասնակցել են 62-ը, քվեատուփում առկա էր 62 քվեաթերթիկ, անվավեր քվեաթերթիկներ չեն եղել, ձայները բաշխվել են հետևյալ կերպ՝ կողմ՝ 62, դեմ՝ 0։ Շնորհակալություն։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Այսպիսով, որոշումն ընդունված է, համաձայնությունը տրված է, մեր նիստն ավարտվեց։ Ցտեսություն։