National Assembly of the Republic of Armenia | Official Web Page | www.parliament.amNational Assembly of the Republic of Armenia | Official Web Page | www.parliament.am
HOME | MAIL | SITEMAP
Armenian Russian English French
Արխիվ
20.03.2024

Երկ Երք Չրք Հնգ Ուր Շբթ Կիր
01 02 03
04 05 06 07 08 09 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31
 
ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԱԶԳԱՅԻՆ ԺՈՂՈՎ
ՈՒԹԵՐՈՐԴ ԳՈՒՄԱՐՈՒՄ
ՅՈԹԵՐՈՐԴ ՆՍՏԱՇՐՋԱՆ


ՍՂԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ N 11

20 մարտի 2024

Ժամը 10:00

            ՆԱԽԱԳԱՀՈՒՄ Է ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԱԶԳԱՅԻՆ ԺՈՂՈՎԻ ՆԱԽԱԳԱՀԻ ՏԵՂԱԿԱԼ ՌՈՒԲԵՆ ՌՈՒԲԻՆՅԱՆԸ

 

Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Բարի լույս, հարգելի գործընկերներ, զբաղեցրեք ձեր տեղերը և նախապատրաստվեք գրանցման։ Գրանցում։ Գրանցվել է 77 պատգամավոր, քվորում կա, սկսում ենք քվեարկությունները։ Հիշեցնեմ, որ քվեարկությունները կավարտենք, ապա կհանդիպենք նորից 16։30-ին` Կառավարության հետ հարց ու պատասխանի համար։

Եվ այսպես, քվեարկության է դրվում Ազգային ժողովի պատգամավորներ Ալեն Սիմոնյանի և Արթուր Հովհաննիսյանի կողմից ներկայացված՝ ««Տեսալսողական մեդիայի մասին» օրենքում լրացումներ կատարելու մասին» ՀՀ օրենքի նախագիծը երկրորդ ընթերցմամբ և ամբողջությամբ ընդունելու մասին հարցը։

Քվեարկություն։

Կողմ` 55

Դեմ` 0

Ձեռնպահ` 23

Որոշումն ընդունված է։ Քարտուղարությանը խնդրում եմ պարոն Պարսիլյանին գրանցել, գրանցումը չի եղել։

Քվեարկության է դրվում Ազգային Ժողովի պատգամավոր Սիսակ Գաբրիելյանի կողմից ներկայացված՝ ««Տեսալսողական մեդիայի մասին» օրենքում փոփոխություն կատարելու մասին» ՀՀ օրենքի նախագիծն առաջին ընթերցմամբ ընդունելու մասին հարցը։

Քվեարկություն։

Կողմ` 57

Դեմ` 19

Ձեռնպահ` 6

Որոշումն ընդունվել է։

Քվեարկության է դրվում Կառավարության կողմից ներկայացված՝ ««Պետական տուրքի մասին» օրենքում լրացում կատարելու մասին» և «Ավիացիայի մասին» օրենքում լրացում կատարելու մասին» ՀՀ օրենքների նախագծերի փաթեթն առաջին ընթերցմամբ ընդունելու մասին հարցը։

Քվեարկություն։

Կողմ` 56

Դեմ` 0

Ձեռնպահ` 26

Որոշումն ընդունել է։

Քվեարկության է դրվում Կառավարության կողմից ներկայացված՝ ««Պետական գույքի մասնավորեցման 2017-2020 թվականների ծրագրի մասին» օրենքում փոփոխություն կատարելու մասին» ՀՀ օրենքի նախագիծը երկրորդ ընթերցմամբ և ամբողջությամբ ընդունելու մասին հարցը։

Քվեարկություն։

Կողմ` 57

Դեմ` 0

Ձեռնպահ` 26

Որոշումն ընդունվել է։

Քվեարկության է դրվում Կառավարության կողմից ներկայացված՝ «Հայաստանի Հանրապետության ջրային օրենսգրքում լրացումներ և փոփոխություններ կատարելու մասին» և կից ներկայացված ՀՀ օրենքների նախագծերի փաթեթը երկրորդ ընթերցմամբ և ամբողջությամբ ընդունելու մասին հարցը։

Քվեարկություն։

Կողմ` 57

Դեմ` 0

Ձեռնպահ` 26

Որոշումն ընդունվել է։

Քվեարկության է դրվում Կառավարության կողմից ներկայացված՝ ««Շահումով խաղերի, ինտերնետ շահումով խաղերի և խաղատների մասին» օրենքում լրացումներ և փոփոխություններ կատարելու մասին» և կից ներկայացված ՀՀ օրենքների նախագծերի փաթեթը երկրորդ ընթերցմամբ և ամբողջությամբ ընդունելու մասին հարցը։

Քվեարկություն։

Կողմ` 57

Դեմ` 0

Ձեռնպահ` 26

Որոշումն ընդունվել է։

Քվեարկության է դրվում Կառավարության կողմից ներկայացված՝ ««Առևտրի և ծառայությունների մասին» օրենքում փոփոխություններ կատարելու մասին» և կից ներկայացրած ՀՀ օրենքների նախագծերի փաթեթն առաջին ընթերցմամբ ընդունելու մասին հարցը։

Քվեարկություն։

Կողմ` 56

Դեմ` 0

Ձեռնպահ` 27

Որոշումն ընդունվել է։

Քվեարկության է դրվում Կառավարության կողմից ներկայացված՝ ««Հայաստանի Հանրապետության և Ասիական զարգացման բանկի միջև «Սեյսմիկ անվտանգության բարելավման ծրագիր (լրացուցիչ ֆինանսավորում)» վարկային համաձայնագիրը վավերացնելու մասին» օրենքի նախագիծը։

Քվեարկություն։

Կողմ` 57

Դեմ` 0

Ձեռնպահ` 27

Որոշումն ընդունվել է։

Քվեարկության է դրվում Ազգային Ժողովի պատգամավոր Լիլիթ Գալստյանի կողմից ներկայացված՝ ««Պատմության և մշակույթի անշարժ հուշարձանների ու պատմական միջավայրի պահպանության և օգտագործման մասին» օրենքում փոփոխություններ և լրացումներ կատարելու մասին» ՀՀ օրենքի նախագիծն առաջին ընթերցմամբ ընդունելու մասին հարցը։

Քվեարկություն։

Կողմ` 83

Դեմ` 0

Ձեռնպահ` 0

Որոշումն ընդունվել է։

Քվեարկության է դրվում Կառավարության կողմից ներկայացված՝ ««Բաժնետիրական ընկերությունների մասին» օրենքում լրացումներ կատարելու մասին» ՀՀ օրենքի նախագիծն առաջին ընթերցմամբ ընդունելու մասին հարցը։

Քվեարկություն։

Կողմ` 57

Դեմ` 0

Ձեռնպահ` 27

Որոշումն ընդունվել է։

Քվեարկության է դրվում Կառավարության կողմից ներկայացված՝ «Հայաստանի Հանրապետության կառավարության և Գերմանիայի Դաշնային Հանրապետության կառավարության միջև 2022 թվականի ֆինանսական համագործակցության մասին» համաձայնագիրը վավերացնելու մասին ՀՀ օրենքի նախագիծը։

Քվեարկություն։

Կողմ` 57

Դեմ` 0

Ձեռնպահ` 26

Որոշումն ընդունվել է։

Քվեարկության է դրվում Կառավարության կողմից ներկայացված «Հայաստանի Հանրապետության և Եվրոպական Միության միջև Հայաստանում Եվրոպական Միության առաքելության (ՀԵՄԱ) կարգավիճակի մասին» համաձայնագիրը վավերացնելու մասին» ՀՀ օրենքի նախագիծը։

Քվեարկություն։

Կողմ` 57

Դեմ` 0

Ձեռնպահ` 27

Որոշումն ընդունվել է։

Քվեարկության է դրվում Կառավարության կողմից ներկայացված՝ «Հայաստանի Հանրապետության քրեական դատավարության օրենսգրքում փոփոխություններ և լրացումներ կատարելու մասին» ՀՀ օրենքի նախագիծն առաջին ընթերցմամբ ընդունելու մասին հարցը։

Քվեարկություն։

Կողմ` 57

Դեմ` 0

Ձեռնպահ` 25

Որոշումն ընդունվել է։

Քվեարկության է դրվում Կառավարության կողմից ներկայացված՝ «Հայաստանի Հանրապետության վարչական դատավարության օրենսգրքում փոփոխություններ և լրացումներ կատարելու մասին» և «Վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ Հայաստանի Հանրապետության օրենսգրքում փոփոխություններ և լրացումներ կատարելու մասին» ՀՀ օրենքների նախագծերի փաթեթն առաջին ընթերցմամբ ընդունելու մասին հարցը։

Քվեարկություն։

Կողմ` 57

Դեմ` 5

Ձեռնպահ` 21

Որոշումն ընդունվել է։

Հարգելի գործընկերներ, կհանդիպենք 16։30-ին։


Ժամը 16:30

ՆԱԽԱԳԱՀՈՒՄ ԵՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԱԶԳԱՅԻՆ ԺՈՂՈՎԻ ՆԱԽԱԳԱՀԻ ՏԵՂԱԿԱԼՆԵՐ ՌՈՒԲԵՆ ՌՈՒԲԻՆՅԱՆԸ ԵՎ ՀԱԿՈԲ ԱՐՇԱԿՅԱՆԸ

 

Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Բարև ձեզ, հարգելի գործընկերներ։ «Ազգային ժողովի կանոնակարգ» ՀՀ սահմանադրական օրենքի 120-րդ հոդվածի համաձայն` յուրաքանչյուր հերթական նիստերի չորեքշաբթի օրվա վերջին հիմնական նիստում Կառավարության անդամները պատասխանում են պատգամավորների բանավոր հարցերին։ Հարցերից յուրաքանչյուրը պետք է վերաբերի Կառավարության մեկ անդամի իրավասությանը վերապահված ոլորտին։ Հերթագրված, սակայն դահլիճից բացակայող պատգամավորը զրկվում է տվյալ հարցի քննարկման ընթացքում հարց տալու իրավունքից։ Նիստն ավարտվում է հերթագրված վերջին պատգամավորի հարցին պատասխանելուց հետո։ Հարցերը տրվում են ըստ հերթագրման հաջորդականության։ Խնդրում եմ նախապատրաստվել հերթագրման։ Հերթագրում։ Հերթագրվել է 27 պատգամավոր։ Տեղեկացնեմ, որ այսօր բացակայում են աշխատանքի և սոցիալական հարցերի նախարար Նարեկ Մկրտչյանը, որն արձակուրդում է, և արտաքին գործերի նախարար Արարատ Միրզոյանը, որը գործուղման մեջ է։

Մինչ անցնենք հարց ու պատասխանին, տեղեկացնեմ, որ այսօր Ազգային ժողովի «Բաց դռներ» ծրագրի շրջանակներում Ազգային ժողով են այցելել Հայաստանում եվրոպական քոլեջի ուսանողները և դասախոսները։ Ողջունենք նրանց։

 ԾԱՓԱՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

Եվ առաջինը հարց կտա Գեղամ Մանուկյանը։ Համեցեք։

 Գ.ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ

-Նախ` մի հաստատում անեմ. Նիկոլ Փաշինյանին թվում է, թե երկիրը սեփական դուքանն է, ու կարող է ոտքի վրա որոշել՝ պատգամավորներին արգելելու իրենց լիազորությունների շրջանակներում գործունեություն ծավալել: Անցած հարց ու պատասխանին որ ոտքի վրա որոշում էիք, որ մենք իրավունք ունենք՝ ծանոթանալու այս կամ այն փաստաթղթին, հետո թութակի պես արտաքին գործերի նախարարությունը մի անհասկանալի ձևակերպում է տալիս, դա չի նշանակում, որ ամեն ինչ վերջացած է:

Իրականում, երբ մենք ծանոթանում էինք Ադրբեջանի հետ բանակցություններում սեղանի վրա դրված փաստաթղթերին, նաև հանրությանը չբացահայտելով բոլոր կետերը, մեր անհանգստություններն էինք փոխանցում, հասկանում էինք, թե ինչ ենք անում: Հասկանում էինք, որ պետք է դիմագրավենք այս իշխանությունների՝ ամիսներ շարունակ այն մանիպուլյացիային, կեղծիքին, սեփական ժողովրդին խաբելուն, թե՝ ժողովուրդ, երկնքից իջել է արդեն խաղաղությունը, հեսա ստորագրում ենք ու գալիս է, մենք ասում էինք՝ սուտ է: Եվ իրականում տեսնում էինք այն կետերը, որ այդ փաստաթղթերում ներկայացնում էր Ադրբեջանը, տեսնում էինք այդ վտանգները: Ի՞նչ է անում Կառավարությունը. հասկանալով, որ դժվար է դա հրամցնել սեփական ժողովրդին, հատիկ-հատիկ, առանց փաստաթուղթ ստորագրելու, փորձում է ի կատար ածել այդ բոլոր պահանջները, որ վերջում մի սպիտակ թուղթ բերի, ասի՝ տեսեք, խաղաղության սպիտակ, ավելի ճիշտ, պարտության դրոշը բերել եմ վավերացնելու:

Հարցս. օրերս Տավուշում որ Նիկոլ Փաշինյանն էր ասում, թե Ադրբեջանն ուզում է ինչ-որ հատված, որը Հայաստանի Հանրապետության մարզ չէ, կոնկրետ ո՞ր քարտեզով է, որ Հայաստանի Հանրապետությունն ու ադրբեջանական հանրապետությունը համաձայնվել են, ասել են` այս քարտեզով համաձայն ենք, որ այս հատվածն Ադրբեջանին է անցնում, այս հատվածը մնում է Հայաստանին։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հարցն ո՞ւմ է ուղղված։

 Գ.ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ

-Նիկոլ Փաշինյանին։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանին է ուղղված հարցը, և նա կպատասխանի հարցին։

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Շնորհակալ եմ հարցի համար, պարոն Մանուկյան, ուղղակի, խորհուրդ կտամ տարբեր կենդանիների հետ ասոցացիվ համեմատություններ չբերել, որովհետև չեմ կարծում, թե այդտեղ դուք շահեկան դիրքում եք։

Ինչ վերաբերում է հարցի մնացած մասին, ես կասեմ հետևյալը. քարտեզների վերաբերյալ այս պահի դրությամբ Հայաստանի Հանրապետության և Ադրբեջանի միջև որևէ համաձայնություն չկա։ Կա համաձայնություն, որ Հայաստանի Հանրապետությունը և Ադրբեջանը միմյանց տարածքային ամբողջականությունը ճանաչում են Ալմա-Աթայի հռչակագրի հիման վրա, և կա ըմբռնում, որ Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև պետք է տեղի ունենա սահմանազատման գործընթաց։ Սահմանազատման գործընթացի համար նույնպես քաղաքական հիմքը պետք է լինի Ալմա-Աթայի հռչակագիրը։ Ինչ ես ասացի, ըստ էության, ոչ մի նոր բան չասացի, որովհետև այն, ինչ ասացի, արդեն իսկ հրապարակվել է դեռևս 2022 թվականի հոկտեմբերի 6-ին քառակողմ հանդիպման արդյունքներով։

Հա, մի րոպե, մի նրբություն էլ. իմ ասածը նշանակում է հետևյալը. ի՞նչ է նշանակում Ալմա-Աթայի հռչակագրի հիման վրա սահմանազատում իրականացնել։ Դա նշանակում է ոչ թե Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև նոր սահման ստեղծել, այլ նշանակում է Խորհրդային Միության ամենավերջին դե յուրե նշանակություն ունեցող սահմանները վերաարտահայտել գետնի վրա։ Այսինքն` այն տրամաբանությունը, որով առաջնորդվում ենք, դա է։

Հա, մի րոպե, մի նյուանս էլ կար հարցի վերաբերյալ։ Ինչ վերաբերում է ձեր նշած առաջին հարցին, ես գիտեմ իմ լիազորությունները, կարող եմ կայացնել որոշումներ ու իմ լիազորությունների շրջանակում կայացնում եմ որոշումներ: Ես չեմ կարող սահմանափակել որեւէ պատգամավորի գործունեությունը և մանդատը, բայց ես կարող եմ նաև սահմանել որոշակի տրամաբանություն, կարգ, նաև արձագանքել որոշակի իրադարձությունների: Եթե ձեզ թվում է, թե Կառավարությունը երկրի անվտանգության հետ կապված խնդիրները պետք է մատուցի ձեզ, որպեսզի դուք ձեր նեղ քաղաքական շահերի շուրջ իրականության հետ աղերսներ չունեցող բեմադրություններ ներկայացնեք, դուք սխալվում եք: Այո, ես կայացրել եմ որոշում, ընդ որում՝ չգիտեմ՝ ո՞նց տեսաք, թե ոտքի վրա որոշումը երբ և որտեղ կայացրի, համենայնդեպս, հիշում եմ, որ նստած եմ եղել որոշումը կայացնելիս:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Արձագանք։

 Գ.ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ

-Ինչ վերաբերում է բեմադրությանը, այստեղ դերասան նստած չէ։ Եթե որևէ մեկն իրեն խեղկատակի կամ ծաղրածուի տեղ է դնում, դա ուրիշ պրոբլեմ է։

Կարո՞ղ ենք առիթից օգտվել, օրինակ` Ռուբեն Ռուբինյանին ասել, որ այսօր կարգը խախտենք, արձագանքից հետո` գոնե մի քանի հարց։

Նորից եմ հարցնում, Ալմա-Աթայի հռչակագրով Խորհրդային Միության «վերջին քարտեզ» ասվածը ո՞րն է. որովհետև Հայաստանն ամիսներ շարունակ պնդում էր Գլխավոր շտաբի 1974-78 թվերի քարտեզը, Ադրբեջանն ասում էր՝ ոչ, ձևակերպենք ընդհանուր քարտեզներ։ Ի վերջո, այդ «սահմանագծում-սահամանազատում» ասվածը թղթի վրա, քարտեզի վրա է լինում։ Նորից եմ հարցնում` կա՞ կոնկրետ քարտեզ, թե՞, ուղղակի, Ադրբեջանը մի թղթի վրա գծել է քարտեզ, ասել է` այ սենց պետք է գնա, ու Տավուշում բնակիչների հետ հանդիպմանն էլ` Ադրբեջանն ինչ է ասում, Ադրբեջանն ինչ է ուզում, Ադրբեջանը ոնց է սպառնում … Էդ նույն փոխանցումն Ադրբեջանի կողմից ներկայացնում են Ոսկեպարում, ներկայացնում են Բաղանիսում։

Եթե հնարավոր է, պարոն Ռուբինյան, Նիկոլ Փաշինյանի արձագանքից հետո մեկ-երկու ...

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Ոչ, հնարավոր չէ, պարոն Մանուկյան։

 Գ.ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ

-Մի անգամ տվեք, էլի, որ էդ բանավեճն էսպես լինի։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Ոչ, պարոն Մանուկյան, ավարտեք, մենք ունենք կանոնակարգ։ Ավելի շուտ, ոչ թե ավարտեք, այլ ավարտեցիք արդեն։ Համեցեք, պարոն վարչապետ։

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Ուրեմն, պիտի արձանագրեմ, որ Ոսկեպարի և Կիրանցի բնակիչների հետ հանդիպման ընթացքում ես ոչ մի աշխատանքային տեղեկատվություն մեր սիրելի հայրենակիցներին չեմ փոխանցել։ Խոսելով Ադրբեջանի դիրքորոշումների մասին, ես խոսել եմ Ադրբեջանի հրապարակային արտահայտած դիրքորոշումների մասին, որոնք հասանելի են բոլորին։ Այսինքն` հիմա ձեր հարցի ենթատեքստը, կամ ենթատեքստը չէ, կոնտեքստն այնպիսին էր, որ ինչ-որ աշխատանքային հատուկ տեղեկատվություն եմ ես այնտեղ կիսել, կամ այդ առումով իմ ասածը տեղավորվում է աշխատանքային հատուկ տեղեկատվության մեջ, ես կիսել եմ հրապարակային տեղեկատվությունը։ Այլ բան, որ այլ զուգահեռ մեկնաբանություններ եմ արել, որոնք այդ տեղեկատվության շրջանակում չեն տեղավորվում։ Նաև, եթե քարտեզ եք ուզում, ես ցույց եմ տվել Հայաստանի քարտեզը և կարող եմ էլի ցույց տալ։ Շնորհակալ եմ։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Պարոն Մանուկյան, կա նիստի ֆորմատ, չենք խախտում ֆորմատը։ Վահե Ղալումյան։

 Վ.ՂԱԼՈՒՄՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Կառավարության հարգելի գործընկերներ, մեծարգո վարչապետ, իմ հարցը նույնպես վերաբերում է, մասնավորապես, վերջին շրջանում ակտիվացած պրոցեսի` Տավուշի մարզում մեկնարկվող սահմանազատման և սահմանագծման գործընթացին։

Հարցս հետևյալն է. հարգելի պարոն վարչապետ, ժամանակ առ ժամանակ դուք այս գործընթացի մեկնարկի հետ խոստացել եք, որ կհանդիպեք մարզի սահմանամերձ գյուղի բնակիչների հետ` իրական խնդիրները ներկայացնելու և նրանց տեսակետները լսելու համար։ Վերջին օրերին այդ հանդիպումների մասին ի՞նչ տպավորություն և ի՞նչ կարծիք ունեք, ես կուզենայի, որ հրապարակային այստեղից հնչեցնեք։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հարցին կպատասխանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը։

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Շնորհակալ եմ, պարոն Ղալումյան, հարցի համար։ Նախ` հանդիպումները շատ կարևոր էին, և, ինչպես նաև առիթ ունեցել եմ ասելու, կարծում եմ` որ այն մտահոգությունները, որ ունեն և՛ Ոսկեպարի, և՛ Կիրանցի, և՛ ենթադրում եմ կամ գիտեմ, որ նաև էլի հարակից գյուղերի բնակիչներ, ուղղակի, հիմա հղում եմ անում վերջին հանդիպումների վրա, այդ բոլոր մտահոգությունները լեգիտիմ են։ Այսինքն՝ չկա այդպիսի մի մտահոգություն, որն այնտեղ բարձրաձայնվել է, և իմ արձագանքը եղել է այն, որ, գիտե՞ք ինչ, ձեր մտահոգությունները ... Հա, ընդ որում, ոնց որ թե, հրապարակային հատվածում էլ այդ մասը կա, որ ես ասում եմ` ժողովուրդ ջան, չկա այնպիսի մի բան, որ հիմա դուք ասում եք, ես ասեմ` չէ, տենց պրոբլեմ գոյություն չունի, բայց իմ ասածն ուրիշ բան է, մենք պետք է այդ պրոբլեմը լուծենք։

Ես ձեզ մի բան ասեմ. ընդհանրապես, դուք էլ գիտեք, և շատերը, ես ինքս էլ, այդ ճանապարհով, երևի, հարյուրավոր անգամներ անցել եմ՝ Կիրանցից Ոսկեպար, Բաղանիս, այդ ճանապարհով հարյուր անգամ անցել եմ, բայց, հետաքրքիր է, որ բաներ կան, որ հարյուր անգամ անցնում ես, չես նկատում և միայն հարյուրմեկերորդ անգամ անցնելուց հետո ես նկատում։ Օրինակ` այս վերջին այցի ժամանակ ես նկատեցի մի բան, որը նախկինում չէի նկատել։ Օրինակ` Կիրանց գյուղից հետո մինչև Բաղանիս միջպետական ճանապարհ է։ Ճանապարհին ոչ մի խանութ, ոչ մի ռեստորան, ոչ մի սրճարան, ոչ մի հյուրատուն չկա, ոչ մի, դա միջպետական ճանապարհ է։ Ինչի՞ համար ես մտածեցի այս փաստի մասին, որովհետև նաև սոցիալական ցանցերում ընդդիմադիր գործընկերների որոշ մեկնաբանություններ կարդալով` ես այդ զգացողությունն ունեի, որ փորձ է արվում՝ ներկայացնելու, որ ահա, տեսեք, թե ամեն ինչ ինչքան լավ էր, այս իշխանությունը եկել է, որ ամեն ինչ դարձնի վատ։ Ես հարց եմ տալիս. Կիրանցից մինչև Բաղանիս միջպետական ճանապարհի վրա ինչո՞ւ ոչ մի խանութ չկա, ոչ մի ռեստորան չկա, ոչ մի հյուրատուն չկա։ Դա կարող է մի բացատրություն ունենալ, որ էն պրոբլեմը, որ մենք այսօր քննարկում ենք, այդ մարդիկ այդ պրոբլեմը գիտեն, անկախ նրանից, թե ով է դրա մասին բարձր խոսում և ով դրա մասին բարձր չի խոսում, միշտ իմացել են և գիտեն։ Եվ, ընդ որում՝ այս հատվածով այնտեղ բանավեճ չկար, բանավեճն ուրիշ բանի շուրջ էր, թե հաջորդ քայլերն ինչ տրամաբանությամբ պետք է իրագործել։ Եվ իմ արձագանքն էլ եղել է, որ մենք ձեզ լսեցինք, ամեն ինչ կանենք, որ հենց ձեր ասած տրամաբանությամբ առաջնորդվենք, բայց պետք է նաև իմանաք, որ դա միայն մեր որոշմամբ չէ, հակառակ դեպքում հենց հիմա այդ որոշումը ես կկայացնեի։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Արձագանք։

 Վ.ՂԱԼՈՒՄՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Մեծարգո վարչապետ, արձագանքս ոչ թե հարց է պարունակում, այլ ավելի շատ դիտարկումներ։

2000 թվականին ընդունվելով աշխատանքի Տավուշի մարզի ամենախոշոր ձեռնարկությունում` Իջևանի «Ճանապարհների շահագործման և շինարարական» ՓԲԸ-ում, իմ աշխատելու օրոք` մինչև 2015 թվականը, ձեր նշած ճանապարհահատվածը չորս անգամ փոփոխության է ենթարկվել։ Առաջին անգամ փոփոխության է ենթարկվել անձամբ իմ ներկայությամբ, երբ կրակեցին մեզ վրա, երեք օր հետո «Լինսի» հիմնադրամը դադարեցրեց Ադրբեջանի տարածքով անցնող ճանապարհի շինարարությունը, որից հետո 3-4 անգամ հատվածական փոփոխություն է եղել։ Եվ դուք իրավացի եք, որ այդ տարածաշրջանի ժողովուրդը, իմանալով, որ էլի հնարավոր են փոփոխություններ, այդտեղ ոչինչ չի ձեռնարկել։

Նշելով այն փաստը, որ այսօր մեր ընդդիմադիր գործընկերները և որոշ լրատվականներ շեշտում են զիջումների մասին` նշելով զիջումներ, ես ևս մեկ անգամ ուզում եմ կրկնել, որ այդտեղ զիջումների խնդիր բացարձակապես չկա։

2018 թվականին, ներողություն եմ խնդրում, որ մի քիչ երկարի, մեր սահմանամերձ գյուղերի գյուղապետերից մեկն ավագանու նիստում 10 հեկտար հողատարածք էր հատկացրել իր ընտանիքի անդամին Բարխուդարլու գյուղի տարածքից։ Կադաստրի վկայական չէր տվել և չէր գրանցել։ Հետո բանավեճի ընթացքում պարզվեց, որ դա Հայաստանի Հանրապետության տարածք չէ և գրանցվելու ենթակա չէ։ Շնորհակալություն։

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Ես էլի էս անգամ չբերեցի, էլի պետք է հասկանանք, թե երբ ասում ենք զիջում, ի՞նչն ենք զիջում, ի՞նչ զիջման մասին է խոսքը։ Մեր դիրքորոշումն ի՞նչն է. որ Հայաստանի Հանրապետության և ադրբեջանական հանրապետության սահմանը 1991 թվականի Ալմա-Աթայի հռչակագրի հիման վրա ինչ պայմանավորվել է, պետք է ենթարկվի սահմանազատման, ապա և սահմանագծման։ Ինչը մերն է` մերն է, ինչը մերը չէ` մերը չէ, և այս տրամաբանությամբ պետք է առաջնորդվենք։ Եվ սա Հայաստանի անվտանգության ապահովման կարևորագույն գործոն է։ Ես համոզված եմ, որ այսօր էլի հարցեր կլինեն և այդ հարցերին ի պատասխան՝ ավելի մանրամասնելու հնարավորություն կունենանք։ Շնորհակալ եմ։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Սերգեյ Բագրատյան։

Ս.ԲԱԳՐԱՏՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Հարցս ուղղում եմ Հայաստանի Հանրապետության առողջապահության նախարար տիկին Ավանեսյանին։

Տիկին Ավանեսյան, մարտի սկզբին բացվեց Վայոց ձորի մարզային բժշկական կենտրոնը, ինձ հետաքրքրում է, թե արդյո՞ք այն ամբողջ ծավալով գործում է և ի՞նչ նշանակություն ունի միավորված կենտրոնը մարզում բժշկական օգնության որակի բարելավման հարցում։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հարցին կպատասխանի առողջապահության նախարար Անահիտ Ավանեսյանը։

 Ա.ԱՎԱՆԵՍՅԱՆ

-Շնորհակալություն, պարոն Բագրատյան, հարցի համար։ Այո, վերջերս բացվեց Վայոց ձորի մարզային բժշկական կենտրոնը, որն իր վրա է վերցնելու ընդհանուր մարզի հիվանդանոցային օղակի սպասարկումը։ Սա նշանակում է, որ Եղեգնաձորի բժշկական կենտրոնի պոլիկլինիկական հատվածը կմնա այնտեղ, Վայքի պոլիկլինիկական հատվածն էլի կմնա, և հիվանդանոցային ծառայությունները կենտրոնացան արդեն Վայոց ձորի մեկ միասնական ամբողջական բժշկական կենտրոնի շրջանակներում։ Այո, բժշկական կենտրոնն արդեն իսկ սկսել է իր գործունեությունը, արդեն ունենք այնտեղ ծնված բալիկ, իրականացվում են վիրահատություններ, և ուրախ ենք, որ թե՛ մեր պացիենտներն են մեծ գոհունակություն արտահայտում, թե՛ նաև բուժաշխատողներն են ուրախ, որ աշխատելու են նման պայմաններում։ Նոր ծառայություններ են մեկնարկել հաջորդիվ էլ, նաև մասնագետների ներգրավման առումով, սա ևս շատ կարևոր հարց է, կարծում եմ` այս բժշկական կենտրոնի մեկնարկն ուժեղ խթան է հանդիսանալու։

Առաջիկայում մենք նախապատրաստում ենք արդեն Վայքի պոլիկլինիկայի ամբողջական վերանորոգում, նաև ընդհանուր ասեմ, որ վերակառուցելու ենք նաև երկու ամբուլատորիա մարզում, Ջերմուկի առողջության կենտրոնի նոր շինությունն է կառուցվելու։

Տեսնում ենք, որ ամբողջ մարզային բժշկական ծառայություններն առաջիկա 1-2 տարուց հետո լինելու են համապարփակ, նոր ստանդարտներով, և ես շատ ուրախ եմ, որ մեր բնակիչները հենց իրենց բնակավայրում կարողանալու են ստանալ բարձրակարգ բժշկական ծառայություններ։

Պետք է ասեմ, որ այս քաղաքականությունը, իհարկե, Վայոց ձորով չի սահմանափակվում, այլ բոլոր մարզերին է վերաբերում, մենք քայլ առ քայլ մոտենում ենք նրան, որ բոլոր մարզային կենտրոնական բժշկական կենտրոններն արդեն լինելու են թե՛ հագեցած, թե՛ ստանդարտներին համապատասխան վերակառուցված։ Մենք նաև աշխատում ենք մասնագետների, երիտասարդ կադրերի ներգրավման հարցերով։ Այսքանը։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Արձագանք։

 Ս.ԲԱԳՐԱՏՅԱՆ

-Շնորհակալություն, տիկին նախարար։ Ճիշտն ասած, այն հարցերը, որոնք նախատեսել էի շարունակել, դուք այլևս բացահայտեցիք և պարզաբանեցիք, մասնավորապես, կադրերի հարցը, կադրային բազան: Գիտեք, որ միշտ բարդ է եղել որակյալ բժիշկ ընտրել, պահել մարզերում, սա միշտ խնդիր է եղել։

Հիմա ի՞նչ է ծրագրվում. դուք նշեցիք, որ Վայքում և Եղեգնաձորում գործող բժշկական կենտրոնները վերածվելու են պոլիկլինիկաների։ Այսինքն` ի՞նչ առաջնահերթ ծառայություններ կարող են նրանք մատուցել, որ ամեն անգամ չլինի, որ, ասենք՝ Վայքի Բարձրունի գյուղից բերեն մինչև մարզկենտրոն, որպեսզի այդ ծառայությունից օգտվեն։ Հնարավո՞ր է, որ Վայքում կան որոշակի ծառայություններ, որոնք կապահովեն նաև հեռավոր գյուղերի ավելի հասանելիությունը։

 Ա.ԱՎԱՆԵՍՅԱՆ

-Տեսեք, պարոն Բագրատյան, մենք պետք է հասկանանք, որ մեր բժշկական ծառայությունները պետք է քարտեզավորված լինեն ըստ հնարավորության, թե դրանք կարելի է մատուցել ամբուլատոր օղակում, այսինքն` արտահիվանդանոցային պայմաններում, շտապօգնության ծառայությունում և հիվանդանոցային օղակում, և կարևոր է սահմանազատել այս ծառայությունները և դրանք ապահովել մաքսիմալ այնպիսի պայմաններում, որ կարողանանք ապահովել մասնագետներ, սարքավորումներ և պացիենտների հոսունություն։ Սա ևս շատ կարևոր է։ Անգամ, եթե ունենք թե՛ շենքը, թե՛ սարքավորումները, թե՛ մասնագետները, բայց բավարար հոսունություն չունենք որակ ապահովելու համար, այստեղ ևս շատ տուժում են բժշկական օգնության ստանդարտները։ Դրա համար բոլոր արտահիվանդանոցային պայմանները պատշաճ պայմաններում ստանալու համար վերանորոգվում են, վերազինվում են ամբուլատորիաներն ու պոլիկլինիկաները, դրանք կանխարգելիչ հետազոտություններ են, որոշակի սքրինինգային ծրագրեր, նաև բուժօգնություն, և այս մասով էլ մենք վերազինում ենք մեր առաջնային օղակը, այսինքն` չենք բավարարվում այն կարողություններով, որոնք կան։ Շնորհակալություն, կներեք։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Լևոն Քոչարյան։

 Լ.ՔՈՉԱՐՅԱՆ

-Մի քիչ առաջ էստեղ խոսք գնաց՝ զիջումների հետ կապված, հարց հնչեց՝ բայց ի՞նչն ենք մենք զիջում, այսինքն` երևի թե, նկատի ունենալով, որ այն, ինչ մեր վերահսկողությունից պետք է անցնի Ադրբեջանին, այսպես թե այնպես, մերը չէր։ Էս է, հա՞, էն, ինչ իշխանությունն ասում է։ Էստեղ մենք զիջում ենք մեր մարտավարական դիրքն ու թուլացնում ենք նախ և առաջ՝ մեր պաշտպանությունը, ու հասկանալի չէ, թե դրա դիմաց ինչ ենք ստանում, այսինքն՝ հասկանալի է, ոչինչ չենք ստանում, օդի մեջ ինչ-որ խոստումներ։ Նույնիսկ կային պատգամավորներ, որ ասում էին` դե, եթե բան չստանանք դրա դիմաց, կհայտնվենք տուպիկում։ Տուպիկում չէ, ավելի վատ վիճակում ենք հայտնվելու։ Իմ խորին համոզմամբ, եթե մենք զիջում ենք, նախ` անհասկանալի ինչ-որ պրոցեսի վրա, եթե դելիմիտացիա չի արվում, ինչի՞ վրա է արվում դեմարկացիան։ Սա, ուղղակի. անհասկանալի է։ Ու եթե այս ամեն ինչը լիներ ինչ-որ տեղ հայելային սկզբունքով, այսինքն` որտեղ իրենք են, իսկ դա միաժամանակ է արվում, միգուցե ինչ-որ տեղ հասկանալի լիներ, բայց այս ամեն ինչն այս ձևով անելով, ուղղակի, մենք հայտնվում ենք շատ ավելի թույլ ու վատ վիճակում։ Հիմա, այս ամեն ինչի ֆոնին, որ գնում եք ու մարդկանց ահաբեկում, գնում եք, մարդկանց ահաբեկում, ու, ցավալիորեն, նաև էնպես է ստացվել, որ «պատերազմ» հասկացողությունը միանգամից ասոցացվում է պարտության հետ, էս ամեն ինչից հետո, էս դիրքորոշումից հետո ինձ մոտ, ուղղակի, հարց է առաջանում. դուք էս երկրի վարչապե՞տն եք, թե՞ Ադրբեջանի անշարժ գույքի գործակալ։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հարցն ո՞ւմ է ուղղված։

 Ռ.ՔՈՉԱՐՅԱՆ

-Կառավարության գլխին։

Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Պարոն Քոչարյան, ես վստահ եմ, որ դուք հայերեն լեզվին տիրապետում եք և կարող եք տերմինները ճիշտ օգտագործել։

Խոսքը տրվում է Հայաստանի Հանրապետության վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանին։

Ուղղակի, ես չեմ ուզում, էլի, անձնական դաշտ մտնել, որովհետև գլուխների հետ կապված տարբեր օրինակներ կարող եմ բերել տարբեր թվականներից, տարբեր կառավարություններից։ Խնդրում եմ մնացեք բարեկրթության սահմաններում։ Շնորհակալություն։

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Ես այս երկրի վարչապետն եմ: (Խոսում են դահլիճում:) Ի՞նչ չի …

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Լռություն։

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Հիմա՝ հաջորդ հարցը. ի՞նչ ենք մենք ստանում։ Մենք ստանում ենք պետական սահման։ Կա երկու տրամաբանություն։ Տրամաբանություն մեկ. մենք դիրքերի տեղափոխման հնարավորություն ենք տալիս: Եվ կա երկրորդ տրամաբանությունը, որ մենք ունենում ենք պետական սահման: Դրանք երկու տարբեր տրամաբանություններ են։

Եվ այն անվտանգային ճեղքը, որի մասին խոսվում է, նախկինում էլ ասել ենք, որ այդ անվտանգային ճեղքը կարող է լրացվել պետական սահման ունենալու դեպքում: Եվ երբ ասում ենք, որ մեր անվտանգությունը պետք է հենվի, այդ թվում` լեգիտիմության հիմքերի վրա, պետք է հենվի լեգիտիմության հիմքերի վրա։ Լեգիտիմության հիմքերի վրա մենք պետք է ունենանք պետական սահման: Եվ, բնականաբար, Հայաստանի Հանրապետության տարածքային ամբողջականությունը պաշտպանելը, վերականգնելը, այդ թվում` Կառավարության օրակարգում է, չի կարող չլինել Կառավարության օրակարգում։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Արձագանք։

 Լ.ՔՈՉԱՐՅԱՆ

-Ախր, խնդիրն այն է, ինչ մենք անընդհատ ասում ենք, որ էդ նույն մոտեցումը ձեր կողմից, Կառավարության կողմից, էն, ինչ ասում եք, որ փոխզիջումային մոտեցում է, չի կիսում մյուս երկիրը։ Դրա համար մենք միշտ կանգնում ենք մի իրավիճակի առջև, երբ լսում ենք, որ Հայաստանից հնչում է Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը ճանաչելը, կոնկրետ քառակուսի կիլոմետրեր նշելը, բայց հակառակը չենք ստանում։ Խոսքն այն է, որ մենք տալիս ենք անընդհատ, տալիս ենք, այսինքն` դուք, ձեր իշխանությունը, ու դրա դիմաց չենք ստանում։ Հակառակը, էն կոչերը, որոնք գալիս են Ադրբեջանից, շատ մտահոգիչ են, ու էստեղ, չնայած դրան, մեկ է՝ մենք զիջում ենք։ Իհարկե, միշտ փոխզիջման տրամաբանության մեջ շատ բան կարող է լինել, բայց մենք տեսնում ենք, որ դա այդպես չի աշխատում։ Հենց դրանից էլ իմ հարցն առաջացել է։

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Պետք է պարզաբանվի, թե ինչն ենք զիջում։ Եվ, էլի եմ ասում, չեմ հոգնի ասել, որ սա Հայաստանի Հանրապետությունն է, և ես Հայաստանի Հանրապետության վարչապետն եմ, և պայմանավորվածությունը, որն արձանագրվել է միջազգային մակարդակում, որ Հայաստանը և Ադրբեջանը միմյանց տարածքային ամբողջականությունը պետք է ճանաչեն:

Սա 1991 թվականի Ալմա-Աթայի հռչակագրի հիման վրա Հայաստանի Հանրապետության տարածքի ուրվագիծն է։ Սա Հայաստանի Հանրապետության միջազգայնորեն ճանաչված տարածքն է, և Հայաստանի Հանրապետությունը չի պատրաստվում որևէ մեկին Հայաստանի Հանրապետության միջազգայնորեն ճանաչված տարածք զիջել: Ես կարծում եմ, որ սա պետք է շատ հստակ լինի բոլորի համար:

Այո, մենք ասում ենք, որ Հայաստանի Հանրապետության տարածքներ կան, որոնք գտնվում են օկուպացիայի տակ, և այս ձևակերպմամբ արդեն ակնհայտ է, որ Հայաստանի Հանրապետության ինքնիշխան տարածքի որևէ հատված Հայաստանի Հանրապետության Կառավարությունը չի պատրաստվում որևէ մեկին զիջել: Շնորհակալություն: (Աղմուկ դահլիճում, չի հասկացվում։)

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Լռություն, լռություն։ Գառնիկ Դանիելյան։

 Գ.ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ

-Ես լսել էի, որ կան դժբախտ ու դժգույն քաղաքներ, կան սարեր, որոնք ձյունով ծածկված են և մեզ պետք չեն, լճեր, որոնց համար պետք չէ պայքարել, բայց առաջին անգամ լսեցի, որ կան գյուղամիջյան ճանապարհներ, որտեղ չկան ռեստորաններ և հյուրատներ, այդ տարածքները հարցականների տակ են։ Էս՝ մի փոքր ռեպլիկ։

Ինչ վերաբերում է էն խոսակցություններին, որոնք վերջին շրջանում շրջանառվում են՝ Տավուշի հետ կապված. ես կարող եմ բերել բազմաթիվ փաստեր, որ այդ հողերը մեր պատմական հայրենիքի անբաժանելի մասն են, այդտեղ վեր են խոյանում 8-րդ դարի եկեղեցի, բերդեր, ամրոցներ, շիրմաքարեր, այդտեղ ամեն մի քար ու թուփ հիշեցնում է հայկականություն, և այդ ամեն ինչը հարցականի տակ դնել Ազգային ժողովի ամբիոնից … Լավ, լո՞ւրջ եք, էս ի՞նչ եք անում։ Այդ տարածքներում ապրող մարդիկ մտածում են, որ առաջնագիծը կազմաքանդվելու դեպքում, երբ թշնամին հայտնվի գյուղում, դուք էլ գիտեք, հանդիպման ժամանակ ասել եմ, որ թշնամին հայտնվելու է հենց, այդտեղ տներ կան, այդ տների մոտ, ճանապարհն անցնելու է Ադրբեջանի վերահսկողության տակ, դուք այդ մարդկանց ասում եք՝ Ադրբեջանի հետ համատեղ այդ ճանապարհների անվտանգությունը կապահովենք։ Լո՞ւրջ եք ասում։ «Յաշմա» ու «Կոմանդո» ջոկատնե՞րը պիտի ապահովեն այդ ճանապարհների անվտանգությունը։ Էս ո՞ւր հասանք, որտե՞ղ հասանք մենք, ի՞նչ է կատարվում։ Լոռու մարզը սարքում եք սահմանապահ, սահմանամերձ մարզ, գազամուղը տալիս եք Ադրբեջանի վերահսկողության տակ, որ փական դնի և գազամուղը փակի, Արցախի օրն ընկնե՞նք, հիմա էլ ասում եք` մենք ինքնիշխան տարածքից զիջում չենք արել։ Իսկ 300 կմ², որ ադրբեջանցին նստած է հիմա Ջերմուկի մատույցներում, էդ ադրբեջանցիները չե՞ն նստած, էդ ո՞ր պահանջներն են իրենք բավարարել, ձեր ասած ո՞ր պահանջներն են բավարարել։ Ադրբեջանցիները 31 բնակավայրերը մեզ հանձնե՞լ են։ Ձեր կողքին նստած փոխվարչապետի գրասենյակից ասել են, որ մերժել են ադրբեջանցիները, իսկ դրա մասին խոսք չկա։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հարցն ո՞ւմ էր ուղղված։

 Գ.ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ

-Կառավարության ղեկավարին։

  Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Շատ լավ։ Մինչ վարչապետը կմոտենա ամբիոնին, պարոն Դանիելյան, երկու օրվա մեջ երկրորդ անգամ եմ ուզում ուղղել ձեզ աշխարհագրորեն, եթե 8-րդ դարի եկեղեցի ասելով նկատի ունեք Սուրբ Աստվածածինը, այն Հայաստանի ինքնիշխան տարածքում է գտնվում և անհնար է այն հանձնել։

Երկրորդ ուղղումն էլ. Լոռու մարզը չի կարող դառնալ սահմանամերձ, որովհետև Ադրբեջանին սահմանակցում է Տավուշի մարզը: (Խոսում են դահլիճում:)

Համեցեք, պարոն վարչապետ։

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Շնորհակալ եմ հարցի համար։ Պարոն Դանիելյան, եթե Շուշին ձեր տրամաբանությամբ և ձեր տեսակետից ինչպես դուք եք փորձում ասել, դժգույն քաղաք չլիներ, ձեր քաղաքական ուժի գլուխը և նրանից կախված մյուս օրգանները «Գոլդեն փելիս» հյուրանոցը Մոնումենտում չէին կառուցի, բա, տանեիք, էնտեղ կառուցեիք, Հունաստանում կղզի չառնեիք, գնայիք, մի հյուրանոց էլ կառուցեիք Ոսկեպարում, երկու հատ էլ Կիրանցում կառուցեիք, այդ ճանապարհների երկայնքով սարքեիք ձեր ավտոսալոնները։ Այսինքն` էս ինչի՞ մասին եք եկել բան անում, հո գոռալով չէ՞։ Խնդիրը տան մասին չէ, խնդիրը Հայաստանի Հանրապետության ինքնիշխան տարածքի մասին է։ Լսեք, ես շատ կոնկրետ բան եմ ասում` էն, ինչ Հայաստանի Հանրապետության ինքնիշխան տարածքում է, Հայաստանի Հանրապետության ինքնիշխան տարածքում է։ Կներեք, ես պատմական Հայաստանի վարչապետը չեմ, ես Հայաստանի Հանրապետության այսօրվա վարչապետն եմ։ Կներեք, եթե դուք էլ պատմական Հայաստանի պատգամավոր եք, առաջարկում եմ ձեր աշխատասենյակը տեղափոխել պատմական Հայաստան, եթե սա պատմական Հայաստան չէ։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Լռություն։ Պարոն Մանուկյան, մի ընդհատեք։

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Լսեք, կարծում եմ` ձեր քաղաքական ուժն ունի բավարար ֆինանսական ներուժ, գնացեք հյուրատուն կառուցեք, գնացեք հյուրանոց կառուցեք Ոսկեպարում։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Պարոն Մանուկյան, լռեք։ Պարոն Մանուկյան, ես ձեզ նախազգուշացում եմ հայտարարում։ Շարունակեք, պարոն վարչապետ։

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Նկատի ունեմ` հիմա ձեր հարցը տենց շատ բան էր, ավելի շատ էմոցիոնալ էր, ինչը կանխորոշում է պատասխանը։ Ես առաջարկում եմ, լուրջ ենք քննարկում, եկեք բովանդակային քննարկենք, որովհետև մենք լավ հասկանանք, թե դուք ինչ եք հարցնում ... (Խոսում են դահլիճում:) Լսեք, մենք չենք խոսում ճանապարհի կառուցման մասին։ Մենք խոսում ենք Հայաստանի Հանրապետության սահմանը դելիմիտացնելու մասին։ Լսեք, ճանապարհը կառուցվող բան է։ Պարոն Ղալումյանը նշեց, որ այն ժամանակ, երբ այս թեմաները չկային, ճանապարհի ձևը վեց անգամ փոխվել է։ Դուք էլ գիտեք, վեց անգամ ասացիք, չգիտեմ` քանի անգամ, չորս անգամ փոխվել է ճանապարհը։ Բա, էդ ժամանակ էլ մեր իշխանությունը չկար, ինչո՞ւ է փոխվել։ Ծրագիրն իրականացվել է ձեր քաղաքական ուժի գլխի իշխանավորության տարիներին «Լինսի» հիմնադրամով։ Բա, ինչո՞ւ է փոխվել։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Արձագանք։

Գ.ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ

-Էդ տարիներին բազմաթիվ ճանապարհներ են կառուցվել` անվտանգային տեսանկյունից ելնելով, շրջանցիկ ճանապարհներ են կառուցվել անվտանգությունն ապահովելու համար։ Դուք, մենք բոլորս օգտագործել ենք այդ ճանապարհները և բազմաթիվ այլ ճանապարհներ, և պետք չէ այստեղ հեգնական տոնով սրա մասին խոսել։

Ինչ վերաբերում է իմ հարցերին, դրանք շատ կոնկրետ և հստակ են. Ադրբեջանն օկուպացրել է 300 կմ² տարածք, հետ չի կանգնել այդ տարածքներից, Ադրբեջանը պատրաստվում է միակողմանի զիջումներ կորզել Հայաստանից, պատրաստվում է ամբողջ պաշտպանական գիծը վերցնել իր վերահսկողության տակ, գալ գյուղի մատույցները, դուք էլ գիտեք, արդեն կանգնելու է միջպետական այդ ճանապարհների վրա, և կոնկրետ իմ հարցն այն էր այդ իրավիճակում, նաև դուք եք նշել, որ դա չի երաշխավորում այն, որ դրանից հետո պատերազմ չի լինելու։ Սրա տրամաբանությունն եմ ուզում հասկանալ։

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Պարոն Դանիելյան, երբ ձեր քաղաքական ուժի գլխի տղան ասաց, հարց տվեց, ես պատասխանեցի, որ ... (Աղմկում են դահլիճում, չի հասկացվում։)

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հանգստացիր, արա։ Լռություն, լռություն … (Շարունակում են աղմկել, չի հասկացվում։) Հարգելի գործընկերներ, լռեք։

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Հարգելի գործընկերներ, ես ուզում եմ հասկանալ` մեր ընդդիմությունը կամ կոնկրետ անձը «գլուխ» բառից վատ զգա՞ց, թե՞ «տղա» բառից վատ զգաց։ Եթե գլխի տղան չէ, թող հայտարարի, որ գլխի տղան չէ, ի՞նչն է պրոբլեմը: (Աղմկում են դահլիճում։) Լսեք, ես նախորդ անգամ էլ գլխի փոքրիկ տղային խորհուրդ տվեցի, ասացի` քեզ պատշաճ պահիր, հակառակ դեպքում գիտես, թե ինչ է լինելու։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Պարոն Քոչարյան, սուս մնա։

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Ասում եմ` ես գլխի փոքրիկ տղային զգուշացրի՝ պատշաճ պահիր քեզ, հակառակ դեպքում, գիտես, թե ինչ է լինելու։ Հիմա հանդարտվեցի՞ք. հանդարտվեցիք։

Հարգելի պարոն Դանիելյան, ձեր հարցին ի պատասխան՝ ասում եմ, որ ես իրականում ձեր հարցին պատասխանեցի, և, ի միջի այլոց, եթե հետևել եք, ձեր իրավունքն է` հետևել կամ չհետևել, բայց մեր սիրելի ոսկեպարցիների հետ հանդիպման ընթացքում ձեր տված հարցը ես բարձրացրել եմ և ինքս էլ պատասխանել եմ։ Եվ, ի միջի այլոց, պարոն Ղալումյանի հարցին ի պատասխան՝ ասացի, որ այնտեղ հնչած ոչ մի մտահոգություն չկար, որ ես ասեի` ժողովուրդ, էս ի՞նչ եք ասում, տենց թեմա չկա, տենց խնդիր չկա, տենց պրոբլեմ չկա։ Այսինքն` այնտեղ այդ նույն հարցը տալիս էին, ես էլ այդ նույն հարցը բարձրացրել եմ։ Հիմա, եթե ձեզ հետաքրքրում է իմ բովանդակային պատասխանը, ես ասում եմ, որ եթե մենք գնում եք շփման գծի տրամաբանությամբ, ձեր մտահոգությունները լիարժեք տեղին են։ Եթե մենք սահմանազատման արդյունքում, կամ ոչ թե եթե, սահմանազատման արդյունքում ստանում ենք պետական սահման, այդտեղ պետք է տրամաբանորեն չլինի բանակ, ընդհանրապես, պետք է լինեն սահմանապահներ, որոնք կհսկեն սահմանը, դե, սրանից էլ արդեն բխում է այս թեմայի և տրամաբանության շարունակությունը։

Ես էլի եմ ասում, ես չեմ ասում, որ էն, ինչ դուք ասում եք, էդ մտահոգությունը գոյություն չունի։ Ես ասում եմ` ձեր բարձրաձայնած մտահոգությունը … Կներեք, ձեզ թվում է, որ մենք քննարկում ենք, այդ նույն հարցերը մեզ չե՞նք տալիս։ Չենք կարող չտալ, և պատասխանը հետևյալն է. շփման գծի փոխարեն դելիմիտացիայի արդյունքում պետք է ունենալ պետական սահման` սրանից բխող բոլոր հետևանքներով և արդյունքներով։ Շնորհակալություն։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Պարոն Քոչարյան, ես ձեզ հիմա նախազգուշացում եմ հայտարարում։ Մյուս անգամ, եթե ձեր նմանատիպ վարքը կրկնվի, ձեզ կհեռացնեմ դահլիճից, դա՝ լավագույն դեպքում, վատագույն դեպքում չեմ հեռացնի դահլիճից, և այլ կերպ կլուծենք այս խնդիրը։

Դուք նաև այսօր ականատես եղաք նրան, որ, ընդհանրապես, երբ մարդ օգտագործում է մի լեքսիկոն, տրամաբանական է, որ պատրաստ լինի, որ կարող է ուրիշներն էլ նրա համար ընդունելի համարել այդ լեքսիկոնը։ Հուսով եմ` այս խոսակցությանը չենք վերադառնա։

Արփինե Դավոյան։

 Ա.ԴԱՎՈՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Հարցս ուղղում եմ Հայաստանի Հանրապետության վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանին։

Պարոն վարչապետ, իրականում խնդիրն այն է, որ երեկվանից մեր ընդդիմադիր գործընկերները խոսում են չորս բնակավայրերի մասին` չհիշատակելով այն, որ դուք և Կառավարության մեր գործընկերները խոսել են ադրբեջանական անուններ ունեցող բնակավայրերից, որոնք Հայաստանի Հանրապետության սահմաններից ներս չեն գտնվում, և անընդհատ քննարկվում է չորս բնակավայր, և պնդում են, որ բնակավայրերը մտնում են Հայաստանի Հանրապետության սահմանների մեջ։ Այսինքն` իմ պատկերացումով տեղի է ունենում հերթական խեղաթյուրումը և մանիպուլյացիան, որը տեղի ունեցավ 2020 թվականից հետո, երբ էստեղ նստած մարդիկ պնդում էին, որ դուք խոստացել եք Զանգեզուրի միջանցք տալ, և մինչև Ադրբեջանի նախագահը ելույթ չունեցավ և ասաց, որ այդ խոսույթը որևէ պայմանավորվածության արդյունք չէ և ինքն է դրա մասին խոսել, էս ընկերները չհանգստացան։

Հիմա, իմ կարծիքով, հերթական նմանատիպ քննարկումն են ծավալում` մանիպուլյացիաներով հանդերձ, մեր գործընկերները, ուզենալով զուտ խնդիրներ առաջացնել մեր և հասարակության միջև, որովհետև, պարոն վարչապետ, քաղաքացիներն անընդհատ գրում և անհանգստանում են` կապված նրա հետ, որ այս մարդիկ պնդում են, որ մենք պատրաստվում ենք մեր 29,800-ի մեջ մտնող տարածքները զիջել, և այստեղ է խնդիրը դառնում խնդիր։

Ես չգիտեմ` հարցս ո՞նց ձևակերպել, որ ճիշտ լինի, ինչպե՞ս և ինչքա՞ն պիտի մենք խոսենք մեր հասարակության հետ, Տավուշի մեր բնակիչների հետ, որ այս հարցը մանիպուլյացիաների դաշտից դուրս գա։ Շնորհակալություն։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հարցին կպատասխանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը։

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Շնորհակալ եմ, տիկին Դավոյան։ Կա, այո, մի այսպիսի երևույթ, երբ ընդդիմության ներկայացուցիչներն ասում են, որ Հայաստանի Կառավարությունը պատրաստվում է հանձնել Տավուշի մարզի 4 գյուղերը։ Պետք է այդ դեպքում խնդրել կամ հորդորել կամ պահանջել, որ նման բան ասողներն ասեն, թե Տավուշի մարզի որ գյուղերի մասին է խոսքը: Որովհետև դուք խոսեցիք ադրբեջանական անունով գյուղերի մասին, ես ուզում եմ ձեր ուշադրությունը հրավիրել, որ ես ինքս որևէ ադրբեջանական գյուղի անուն չեմ տվել մինչև այն պահը, երբ ուրիշն է տվել: Նախորդ օրը Կիրանցի վարչական հարգելի ղեկավարն ինքը խոսեց` նշելով Խրեմլի գյուղ, Խերեմլի կամ Խրեմլի, ես էլ ուղղակի դրան արձագանքեցի՝ հարցնելով, որ Տավուշի մարզում նման Խրեմլի անունով գյուղ կա՞:

Հիմա, օգտվելով առիթից, նաև ենթադրում եմ, ավելի լայն կոնտեքստով ընդդիմադիր գործընկերների հարցին ի պատասխան՝ ուզում եմ նաև ներկայացնել մեր դիրքորոշումը, թե մենք ինչի պատրաստակամություն ունենք: Մենք ասում ենք, որ այո … Հա, ի միջի այլոց, գյուղերի անուններ բարձրաձայնել է նաև Ադրբեջանը։ Հիմա, տեսեք, մենք ի՞նչ ենք ասում։ Մենք ասում ենք, որ պատրաստ ենք, ընդ որում՝ պետք է արձանագրել նաև, որ սա մեր սահմանի ամենախնդրահարույց հատվածներից մեկն է իր կտրտվածության բարդությամբ, և մենք ասում ենք հետևյալը. Հայաստանի Կառավարությունը պատրաստ է Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև դելիմիտացիան սկսել հետևյալ հատվածում, որպեսզի աշխարհագրական տարածքը նշենք։ Հայաստանի Հանրապետության կողմից այդ տարածքը, որից պետք է սկսենք, գյուղի մասին չէ, այլ՝ գյուղի դիմաց գտնվող սահման։ Սա էլ է շատ կարևոր, չշփոթեք հանկարծ, որ այ այս գյուղերի դիմաց գտնվող սահմանների դելիմիտացիային մենք ամբողջական պատրաստ ենք: Հայաստանի կողմից` Բաղանիս, Ադրբեջանի կողմից` Բաղանիս Այրում: Ես ուզում եմ, որ մենք ֆիքսենք, որ նույն գյուղերը չեն սրանք: Անունների մեջ կա Բաղանիս Այրում, դեռ Խորհրդային Միության ժամանակներից Ադրբեջանում գոյություն է ունեցել Բաղանիս Այրում գյուղ, Հայաստանում՝ դիմացը՝ Բաղանիս գյուղ:

Հաջորդը. Հայաստանի կողմից` Ոսկեպար գյուղ և Ոսկեպարի դիմաց գտնվող սահմանը, որ ադրբեջանական, մոտավորապես, Աշաղի-Ասկիպարա բնակավայրի հատվածի մասին է:

Շարունակությունը. Հայաստանի կողմից` Կիրանց գյուղ, և նրա դիմաց գտնվող գյուղ, որն ադրբեջանական կողմից այդ հատվածում` Խերեմլի գյուղ: Սրանք նույն գյուղերը չեն:

Հայաստանի կողմից` Բերքաբեր գյուղ, և Բերքաբերի դիմաց գտնվող սահմանի հատվածը, որն Ադրբեջանի կողմից կհամընկնի Կիզիլ-Հաջիլի գյուղի հետ: Ընդ որում՝ օրինակ` Կիզիլ-Հաջիլի գյուղն Ադրբեջանի տիրապետության ներքո է այսօր էլ, երեկ էլ, երեկ չէ առաջին օրն էլ, 20 տարի առաջ էլ:

Այսինքն` այստեղ դետալներ կան, որոնց շուրջ աղմուկ է բարձրացվում, օրինակ` ասում եմ` Կիզիլ-Հաջիլի գյուղը միշտ գտնվել է Ադրբեջանի վերահսկողության ներքո։ Եվ հիմա, որ Հայաստանի Կառավարությունն ուզենա էլ, Կիզիլ-Հաջիլի գյուղը չի կարող հանձնել, որովհետև Կիզիլ-Հաջիլի գյուղն Ադրբեջանինն է եղել միշտ և այսօր էլ Ադրբեջանինն է, երեք տարի առաջ էլ Ադրբեջանինն էր, 15 տարի առաջ էլ Ադրբեջանինն էր, 20 տարի առաջ էլ Ադրբեջանինն էր, 40 տարի առաջ էլ էր Ադրբեջանինը։ Եվ, ընդ որում՝ ուզում եմ ասել, որ բոլոր այս գյուղերը ոչ անկլավային գյուղեր են, իմ նշած բոլոր գյուղերը ոչ անկլավային գյուղեր են։ Խնդրեմ։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Արձագանք։

 Ա.ԴԱՎՈՅԱՆ

-Պարոն վարչապետ, շնորհակալություն։ Ես դիտել եմ Տավուշի բնակիչների հետ ձեր հանդիպման տեսագրությունը, այնտեղ ձեր խոսակցությունը բավականին պարզ էր, մատչելի և շատ հասկանալի էր։ Այս ամբողջ աղմուկը սարքելու համար կարելի էր նայել, և այդտեղից պարզ կդառնար ամեն ինչ, թե ինչի մասին էր խոսքը գնում, և գյուղացիների պատասխաններն էլ բավականին պարզ էին և հասկանալի։

Ես ուզում եմ արձագանքի կարգով հարցնել. դուք ասացիք, որ շարունակական հանդիպումներ կունենաք բնակիչների հետ և աշխատանքներին կներգրավվեն նաև գյուղերի բնակիչներ։ Ուզում եմ հասկանալ, թե իրենք ինչպես արձագանքեցին այդ գործընթացին և ինչպիսին կլինի նրանց մասնակցությունը։ Շնորհակալություն։

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Տիկին Դավոյան, ես փորձեմ, ուղղակի, այս պահին մտածեցի, որ պատասխանը պետք է ավելի ճշգրտել` էլի ցույց տալով այս քարտեզը։

Ուրեմն, Բաղանիս գյուղը գտնվում է այ այս քարտեզի մեջ, Բաղանիս Այրում գյուղը դուրս է այս քարտեզից և միշտ դուրս է եղել: Խորհրդային Միության ժամանակ Բաղանիս Այրում գյուղը դուրս է այս քարտեզից:

Բաղանիս գյուղը միշտ եղել է և կա, և կմնա այս քարտեզի մեջ։

Ոսկեպար գյուղը գտնվում է այս քարտեզի մեջ և միշտ կմնա այս քարտեզի մեջ։

Աշաղի-Ասկիպարան միշտ դուրս է գտնվել այս քարտեզից և այսօր էլ դուրս է։

Կիրանց գյուղը գտնվում է այս քարտեզի մեջ և միշտ կլինի այս քարտեզի մեջ։

Խերեմլի գյուղը դուրս է այս քարտեզից և միշտ դուրս է եղել այս քարտեզից։

Բերքաբեր գյուղն այս քարտեզի մեջ է և միշտ կմնա այս քարտեզի մեջ։

Կիզիլ-Հաջիլի գյուղը դուրս է եղել միշտ այս քարտեզից և այսօր էլ դուրս է։

Ես ձեզ ավելին ասեմ, ուղղակի, աշխատանքային բնույթի տեղեկություններ կան, մենք շատ չենք մանրամասնում։ Նույն Աշաղի-Ասկիպարա բնակավայրը, որի մասին այդքան մտահոգվում ենք, Ոսկեպարի դիմացի ադրբեջանական բնակավայրն է։ Այդ բնակավայրը նույնպես այսօր գտնվում է ադրբեջանական վերահսկողության ներքո, միշտ էլ գտնվել է ադրբեջանական վերահսկողության ներքո, Խորհրդային Միության ժամանակ եղել է Ադրբեջանի Հանրապետության մաս։

Ոսկեպար գյուղի մասին խոսք չկա։ Այլ բան, որ, ինչպես բարձրաձայնվեց սահմանի դելիմիտացիայի հատվածների հետ կապված, Ոսկեպարի անվտանգության հետ կապված խնդիրներ կան, գյուղացիների բոլոր բարձրացրած հարցերը լեգիտիմ են։

Ընդ որում, ասում եմ` այս բանը, ինչ ասացի, չէ՞, քարտեզից ներս, քարտեզից դուրս, ոչ ոք չի վիճարկում, Ոսկեպարի մեր հարգելի բնակիչները չեն վիճարկում։ Այս քարտեզը Ոսկեպարի մեր բնակիչները չեն ասում` չէ, դու Հայաստանի սխալ քարտեզ ես ցույց տալիս։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Պարոն Օհանյան, տեղից մի խոսեք: Տեղից խոսեիք, երբ Քոչարյանի տղան էստեղ իրեն տենց էր պահում։

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Այո, դա շատ լուրջ խնդիր է, չեմ կարող ժխտել: (Խոսում են դահլիճում:)

Պարոն Օհանյան, ես արդեն, ինձ թվաց, թե նույնիսկ մինչև ձեր հարցը տալը, ես ձեր հարցին պատասխանեցի, նաև նախորդ հարցին։ Բայց եթե գտնում եք, որ կիսատ եմ պատասխանել, ձեր խմբակցության պատգամավորներից ահագին հերթագրվել են, կարող են նորից տալ, նորից կպատասխանեմ։ Շնորհակալ եմ։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Ռուստամ Բաքոյան։

  Ռ.ԲԱՔՈՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Ես ցավում եմ, որ երկրի նախկին ղեկավարի որդին, չհարգելով երկրի ղեկավարի ինստիտուտը, կարող է երկրի ղեկավարի մասին նման կերպ խոսել, և երկրի նախկին ղեկավարի ընտանիքի անդամը կարող է իրեն նման կերպ պահել երկրի ամենաբարձր օրենսդիր մարմնում։ Սա ցավով եմ արձանագրում։

Հիմա, քանի որ այս հարցի մասին` Հայաստանի Հանրապետության սահմանազատման և սահմանագծման մասին, Հայաստանի Հանրապետության վարչապետը բավականին մատչելի ձևով ներկայացրեց, և, իմ պատկերացմամբ՝ ընկալելի է բոլորի համար, հարցս կուղղեմ Հայաստանի Հանրապետության կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի նախարար տիկին Անդրեասյանին։

Տիկին Անդրեասյան, մենք մի քանի օր առաջ Ազգային ժողովում շատ կարճ խոսեցինք Ջրահովիտի և Արևաբույրի դպրոցի խնդրի մասին։ Եվ, քանի որ Ջրահովիտի դպրոցն արդեն մրցույթով նաև շահել էր և այստեղ երկու գյուղերի համար պետք է կառուցվեր մեկ դպրոց, հիմա, կարծեք թե, քննարկումներ են ընթանում, որ երկու գյուղերի համար, երկու բնակավայրերի համար դպրոցը պետք է կառուցվի Արևաբույրի ծայրամասում, որը գտնվում է Ջրահովիտի լրիվ հակառակ կողմում։ Ինձ մոտ նաև քարտեզը կա, տիկին Անդրեասյան, ես ձեզ կփոխանցեմ քարտեզը։ Դպրոցը, որը նախատեսվում է և պիտի կառուցվի, կառուցվելու է ճահճոտ մի հատվածում, և այստեղ բազմաթիվ այլ խոչընդոտող հանգամանքներ կան։ Ես կուզենայի, որ պարզաբանեք, թե ի՞նչ փուլում են հիմա այդ քննարկումները և ի՞նչ լուծումներ եք դուք առաջարկում և տեսնում։ Շնորհակալություն։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հարցին կպատասխանի կրթության, գիտության, սպորտի և մշակույթի նախարար Ժաննա Անդրեասյանը։

Ժ.ԱՆԴՐԵԱՍՅԱՆ

-Շնորհակալություն, պարոն Բաքոյան։ Մենք մի քանի անգամ քննարկել ենք՝ Ջրահովիտի և Արևաբույրի հետ կապված, հատկապես դպրոցի տեղորոշման հարցերը։ Ասեմ, որ ի սկզբանե, երբ, ընդհանրապես, այս դպրոցների հարցը եկավ օրակարգ, դա մի հարց չէր, որը մեր կողմից էր բարձրացվել, այլ բարձրացվել էր տեղից, որովհետև երկու գյուղերը բավական մոտ են իրար, այսինքն` այնտեղ անցումը նույնիսկ մի գյուղից մյուսին այնպես է, որ նույնիսկ կարող է աննկատ թվալ։ Երկու գյուղերում էլ դպրոցական շենքերը գտնվում են բավական վատ վիճակում։ Արևաբույրի պարագայում դա նույնիսկ տիպային շենք չէ, այլ հարմարեցված շենք է, որը ճահճոտ վայրում է գտնվում։ Ջրահովիտի պարագայում էլ էլի բազմաթիվ խնդիրներ կային՝ շենքի սեյսմակայունության հետ կապված։ Եվ երբ մարզից եկել էր այդ առաջարկը, դա դարձավ օրակարգային և քննարկվեց։ Այնուհետև արդեն սկզբնապես որոշումն այն էր, որ Ջրահովիտում կկառուցվի դպրոցը, որի մասով տեղից եկավ արձագանք, որ նպատակահարմար չէ, ինչ-որ պրոցեսներ գնացին և առաջարկ եղավ` կառուցել մեկ այլ հողակտորի վրա։ Սա հատուկ եմ ընդգծում, որովհետև մենք քննարկում ենք և առաջ ենք տվել այն առաջարկները, որոնք հենց տեղից են բարձրացվել։ Եվ առաջարկվել է նոր հողակտոր դպրոցի համար, որը, ըստ ներկայացված տրամաբանության, պետք է երկու բնակավայրին էլ հարմար լիներ։ Եվ այդ տրամաբանությամբ կազմակերպվել է մրցույթը և, ինչքան հիշում եմ, այս մասով նաև կնքված պայմանագիր կա։ Ամեն դեպքում, եթե կան ինչ-որ հանգամանքներ, որոնք հիմա բարձրացվում են, մենք միշտ պատրաստ ենք դրանք նույնպես հաշվարկել, հաշվի առնել։ Չմոռանանք, որ 300 դպրոցների ծրագիրը, այսպես կոչված, առաջին 300 դպրոցների ծրագիրն է։ Մենք բազմաթիվ տեղերում ունենք դպրոցական շենքերի վերակառուցման ու կառուցման խնդիր, ու եթե այս խնդրի լուծումից հետո մնա հավելյալ խնդիր, որին կարիք կա՝ անդրադառնալու, երկրորդ փուլում պատրաստ կլինենք՝ դա նույնպես քննարկելու։ Բայց նաև պիտի հասկանանք, որ այդ քննարկումները չեն կարող անվերջ շարունակվել։ Շատ հաճախ մեր տեղի բնակավայրերի բնակիչներն էլ պետք է հասկանան և առաջնահերթություն սահմանեն, թե իրենց համար որն է կարևոր։ Եվ, քանի որ մենք փորձում ենք նաև, հենց հատկապես տեղի կարիքները հաշվի առնելով, ամենահարմար լուծումը գտնել, ապա հենց այդ փուլում կարիք կա, որ ամբողջական ինֆորմացիա տան։

Այս պարագայում մի քանի ամիս է, որ մենք այս դպրոցների հարցը քննարկել ենք, ամբողջ ինֆորմացիան եղել է, և հենց տեղի կողմից առաջարկված հողակտորի համար կազմակերպվել է մրցույթը։ Եթե կան հավելյալ խնդիրներ, կարծում եմ, որ արդեն հետագա նախագծման փուլում դրանք ի հայտ կգան։ Շնորհակալություն։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Արձագանք։

 Ռ.ԲԱՔՈՅԱՆ

-Շնորհակալ եմ։ Ես էլ եմ այդպես մտածում, տիկին Անդրեասյան։ Հետևաբար` եթե մրցույթը կայացել է, և Ջրահովիտում պետք է դպրոց կառուցվի, ես կարծում եմ, որ հստակ որոշում կա, պետք է գնալ այդ ճանապարհով և կառուցել դպրոցը։ Եվ եթե Արևաբույրում էլ նման խնդիր կա և չի մտնում այդ 300 դպրոցների ծրագրի մեջ, ապա կարելի է հավելյալ, դրան հաջորդող ծրագրերի մեջ ներառել։ Ո՞րն է խնդիրը, որ մենք տանում ենք գյուղի լրիվ հակառակ կողմում, աշխարհագրորեն Ջրահովիտի դպրոցը գտնվում է երկու գյուղերի հենց կենտրոնում, ընդամենը մի միջհամայնքային ճանապարհ է բաժանում այստեղ։ Ես կարծում եմ` պետք է հստակ որոշում կայացնել։ Որոշումը կայացվել է, մրցույթը հայտարարվել է, հաղթող կա, հիմա պետք է դպրոցը կառուցվի։ Ընդամենը, սա պետք է տեղի ունենա, և ես ակնկալում եմ, այո, որ ամիսներ տևած քննարկումների արդյունքում պետք է որոշում կայացվի և դպրոցը կառուցվի։ Շնորհակալություն ձեզ։

Ժ.ԱՆԴՐԵԱՍՅԱՆ

-Շնորհակալություն, պարոն Բաքոյան, կարծես թե, նույն բանն ենք ասում, ինչի համար միայն ուրախ եմ։ Շնորհակալություն։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Թադևոս Ավետիսյան։

 Թ.ԱՎԵՏԻՍՅԱՆ

-Համայնքային և մարզային այցելությունների շրջանակներում, ինչպես նաև գրավոր ձևով բազմաթիվ մեր հայրենակիցներից, Արցախի Հանրապետությունից բռնի տեղահանված մեր հայրենակիցներից ստանում ենք ահազանգ-հարցումներ, որոնք վերաբերում են նախ և առաջ՝ իրենց կարգավիճակի խնդրին։

Տեսեք, տարբեր անգամներ տարբեր իշխանական ներկայացուցիչներ տարբեր ինչ-որ ձևակերպումներ են անում։ Այս խնդիրը մարդկանց իրավունքներին և հիմնարար իրավունքներին է վերաբերում։ Հիմա առնվազն տեղն ու ժամանակն է` շատ կոնկրետ պատասխանել հետևյալ 2-3 հարցերին։

Առաջին. օրինակ` եթե Արցախի Հանրապետությունից բռնի տեղահանված մեր հայրենակիցներն ստանում են Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիություն, ո՞ր իրավունքներից են իրենք զրկվում, որոնք ունեն, ասենք` փախստականի կարգավիճակի պարագայում։

Երկրորդ հարցը՝ էլի այս ոլորտին վերաբերող. Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիություն ստանալուց հետո արդյո՞ք Արցախից բռնի տեղահանված մեր հայրենակիցները կորցնում են փոխհատուցման իրենց իրավունքը, իրենց հայրենիք վերադառնալու և մնացած երաշխիքներն ու հատուցումները, որոնք կապված են ցեղասպանական այս գործողության հետ։

Երրորդ հարցը, որը նորից վերաբերում է այս համատեքստին. ինչո՞ւ են Հայաստանի Հանրապետության տարբեր պետական մարմիններն այս հարցով տարբեր մեկնաբանություններ տալիս մեր հայրենակիցներին և ինչո՞ւ են մարդկանց թյուրիմացության մեջ գցում։ Արդյո՞ք դա արվում է դիտավորյալ, ծրագրված, համակարգված, թե՞ անգիտության և օրենքի չիմացության հետևանքով։ Կարծում եմ` հարցիս կարող է պատասխանել արդարադատության նախարարը։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Կարծո՞ւմ եք, թե՞ հարցն ուղղում եք իրեն։

Հարցին կպատասխանի փոխվարչապետ Տիգրան Խաչատրյանը։

 Տ.ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ

-Շնորհակալություն, պարոն Ավետիսյան, հարցի համար։ Նախ` ուզում եմ պարզաբանել, որ Լեռնային Ղարաբաղից բռնի տեղահանված մեր հայրենակիցները Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիություն ստանալուց հետո չեն զրկվում ոչ մի իրավունքից, որը կապված է Հայաստանի Հանրապետությունում աջակցության ծրագրերի հետ։ Մենք առ այսօր իրականացրել ենք մի շարք սոցիալական ծրագրեր։ Դրանք եղել են դրամական աջակցության միջոցով։ Գիտեք բովանդակությունը, բայց, որպեսզի չկրկնեմ, դրանք երեք տարբեր ծրագրեր են եղել` հոկտեմբեր-մարտ ամիսների համար կեցության, դրամական աջակցության ծրագիրը, նաև սպառողական ծախսերի աջակցության ծրագիրը։ Բոլոր դեպքերում, մենք չենք դրել այն հարցը, թե արդյո՞ք Լեռնային Ղարաբաղից տեղահանված մեր հայրենակիցները Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացի դառնալու բերումով կարող են չօգտվել ծրագրից։ Բոլորը հանդիսացել են շահառուներ։ Ավելին, առաջիկա բնակարանային ապահովման մեր աջակցության ծրագիրը, որ պետք է սահմանենք, այնտեղ նախատեսում ենք կիրառել մեկ կարևոր չափորոշիչ, որը պետք է հաստատի, որ մեր հայրենակիցներն իրենց կենսական շահերի բերումով են ակնկալում Հայաստանի Հանրապետությունում ունենալ մշտական կացարան, և այդտեղ քաղաքացիությունը կլինի նաև պայման։ Եվ այդ ճանապարհին, քանի որ դա լինելու է փուլային ծրագիր, 3 տարվա կամ 3-5 տարվա ընթացքում իրականացվող ծրագիր, քանի որ բազմաթիվ մեր հայրենակիցների, մինչև ըստ հերթի իրենց բնակարան ունենալու ժամանակը կգա, շարունակելու ենք աջակցություն ցուցաբերել, որ կեցության ծախսերը հոգան, այնտեղ նույնպես, անկախ այն հանգամանքից, թե լինելու է արդյոք տեղահանվածը ժամանակավոր կացության կարգավիճակ ունեցող, թե քաղաքացիություն ստացած անձ, շարունակելու է օգտվել Կառավարության աջակցության ծրագրերից։ Հետևաբար` այն, ինչ դուք նշում եք, այսինքն` տեղեկություն կամ տարբեր կառույցների կողմից հակասական տեղեկություններ, որ քաղաքացիություն ընդունելու բերումով մեր հայրենակիցները կարող են զրկվել Հայաստանի Հանրապետության Կառավարության կողմից ցուցաբերվող որևէ աջակցության ծրագրից, այդպիսի բան, ուղղակի, չկա։ Իսկ եթե կա այդպիսի տեղեկատվություն կամ ապատեղեկատվություն, ապա դա իրականությանը չի համապատասխանում։

Ինչ վերաբերում է ձեր վերջին դիտարկմանը, որ տարբեր մեկնաբանություններ են լինում տարբեր կառույցների կողմից, կխնդրեմ կոնկրետ լինել, որովհետև ես չգիտեմ, թե ինչ մեկնաբանություններ նկատի ունեք։ Եթե արձագանքեք, կշարունակեմ։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Արձագանք։

 Թ.ԱՎԵՏԻՍՅԱՆ

-Ես կոնկրետ եմ և մեջբերում եմ բազմաթիվ քաղաքացիների շատ կոնկրետ, այսպես հա՞, դիմումները և փաստագրումները։ Կոնկրետ, օրինակ` սոցիալական ծառայությունները կամ անձնագրային ծառայությունները և այլն, տարբեր մեկնաբանություններ են անում։ Եվ սա ոչ թե ապատեղեկատվություն է, այլ կոնկրետ մարդկանցից լսած և ձեզ փոխանցվող բան է։ Եվ շատ ուրախ կլինեի, որ դուք էլ այցելեիք, մարդկանց հարցնեիք, և վստահ եմ, որ այդ նույն մարդիկ հիմա մեզ լսում են, ձեզ էլ կասեն նույն բանը։

Դուք չպատասխանեցիք նաև իմ կարևոր հարցերից մեկին` փոխհատուցման հարցին, որը բխում է բռնի տեղահանումից, ցեղասպանությունից։ Ես դրա պատասխանը շատ լավ գիտեմ, ես դրա համար էի ասում, որ նաև արդարադատության նախարարը կարող է ասել։ Նաև պիտի լավ քարոզվի, տարածվի, այդ մարդկանց բացատրվի, որ այդ փոխհատուցման պահանջը, որ իրենք ունենալու են, որովհետև բռնի տեղահանվել են, որովհետև նաև ցեղասպանության զոհ են, այդ իրավունքն իրենք չեն կորցնելու այս ընթացիկ աջակցություններից օգտվելու պարագայում և Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացի դառնալու պարագայում։ Այ, սա է հիմնական խնդիրը, որ տարբեր մեկնաբանություններ են լինում։

Եվ մի կարևոր հանգամանք էլ. այն, ինչ հիմա խոսում եք և մեկ-երկու անգամ ասում եք, ես ձեզ վստահեցնում եմ, որ չի հասնում շահառուներին, մարդիկ դրանց մասին չեն տեղեկանում։ Ձևը գտեք և, օրինակ` ձեր կայքերում կամ ավելի շատ տեղեկատվական միջոցներ կիրառելով` տարածեք, որ մարդիկ դա իմանան, որովհետև դա վերաբերում է իրենց իրավունքներին, հատկապես այդ վերջին ծրագրի մասով։

Ներողություն, մի կարևոր հանգամանք էլ. շատ են բողոքում քաղաքացիություն ստանալու ընթացակարգերի ժամկետներից և անհարկի խոչընդոտներից և, պարզ ասեմ, ժողովրդի լեզվով, նաև փնթի կազմակերպումից։ Խոսքը վերաբերում է քաղաքացիություն ստանալու գործընթացներին։ Դա էլ պահեք ուշադրության կենտրոնում, այստեղ էլ լուրջ խնդիրներ կան։

Տ.ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ

-Ես կառաջարկեի ձեր գնահատականներում կոռեկտ մնալ, որովհետև եթե հարց եք տալիս պատասխան ստանալու համար, տվեք հարց, եթե գնահատականներ եք տալիս, ապա ես կարծում եմ, որ դա դրա առիթը չէ։ Եթե ունեք այնպիսի հարցեր, որոնք բավարար չեն պարզաբանվի, գրավոր դիմեք, կլրացվի արդարադատության նախարարի կողմից նույնպես։ Իսկ ինչ դուք հնչեցնում եք` տեղյակ չլինելով իրականությունից, այ դա է ապատեղեկատվության հետևանք։ Այսինքն` դուք այնպիսի բաներ եք բերում, փաստարկներ եք բերում, որոնք իրականության հետ կապ չունեն։

Եղել են աջակցության ծրագրեր, որոնք նախատեսված չեն եղել ի սկզբանե Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիների համար։ Հնարավոր է` եղել է մարդ, որը Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացի էր, բնակվում էր Լեռնային Ղարաբաղում, տեղափոխվել է Հայաստան, այդ թվում` բռնի տեղահանվածների հետ միասին։ Եղել են աջակցության ծրագրեր, որ այդ քաղաքացիների համար նախատեսված չէին, որովհետև նրանք, օրինակ` Հայաստանի Հանրապետությունում ունեին սեփականության իրավունքով բնակարան, կարող էր կեցության աջակցության ծրագրից չօգտվել որպես շահառու` իր ձևակերպմամբ և սահմանմամբ։ Դուք անտեղյակության պատճառով հիմա որակումներ եք տալիս և ուզում եք, որ ես ձեր անհիմն հարցերը պարզաբանեմ։ Որպեսզի այդ իրավիճակում չհայտնվեք, այդ վատ վիճակում, տվեք գրավոր հարցեր, կստանաք պատշաճ պարզաբանումներ։ Շնորհակալություն։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Պարոն Ավետիսյան, մի խոսեք տեղից։

Էմմա Պալյան։

 Է.ՊԱԼՅԱՆ

-Շնորհակալ եմ: Հարգելի Կառավարություն, հարցս ուղղում եմ առողջապահության նախարար տիկին Ավանեսյանին: Տիկին Ավանեսյան, հարցս վերաբերում է էլեկտրոնային դեղատոմսերին: Այն, որ բազմաթիվ դեղեր պետք է դուրս գրվեն բացառապես դեղատոմսով, դա չի քննարկվում: Այն, որ այս որոշումը կայացրել եք՝ միայն մեր քաղաքացիների առողջության մասին մտածելով, դա ևս չի քննարկվում։ Բայց, դրան զուգահեռ, էս որոշման ուժի մեջ մտնելուց հետո, քաղաքացիների համար մի շարք խնդիրներ են ի հայտ եկել, չնայած, որ առողջապահության նախարարությունն իր պաշտոնական էջով պարբերաբար տեղեկացնում է, իրազեկում է քաղաքացիներին, տարատեսակ բարձրացված հարցերի վերաբերյալ պարզաբանումներ է տալիս, բայց, այնուամենայնիվ, խնդիրները շարունակում են մնալ: Մեզ՝ որպես պատգամավորներ, կոնկրետ ինձ շատ քաղաքացիներ են դիմում հատկապես բժշկական գաղտնիքի հետ կապված հարցով և պնդում են, որ այս նոր որոշումն ուժի մեջ մտնելուց հետո դեղատան աշխատակիցը կարողանում է ամբողջությամբ ծանոթանալ իրենց հիվանդությանը, որը վերջիններս, բնականաբար, անընդունելի են համարում։ Նորից եմ նշում՝ դուք առողջապահության նախարարության պաշտոնական էջով նշել եք, որ նման բան չկա, բայց ես ձեզ վստահեցնում եմ, որ դեղատներում քաղաքացիներին նման ինֆորմացիա են փոխանցում: Կխնդրեմ ևս մեկ անգամ հնարավորությունն օգտագործել և պարզաբանում տալ՝ էս հարցի հետ կապված: Շնորհակալ եմ:

 Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Հարցին կպատասխանի առողջապահության նախարար տիկին Ավանեսյանը: Համեցեք։

  Ա.ԱՎԱՆԵՍՅԱՆ

-Շնորհակալություն հարցի համար, տիկին Պալյան: Այո, Հայաստանի Հանրապետությունում դեղատոմսով դուրս գրվող դեղորայքն այսուհետ հնարավոր է ձեռք բերել միայն էլեկտրոնային դեղատոմսի շրջանակներում, և, գիտեք, հնարավորինս շատ մարդկանց վերաբերելի ցանկացած նման փոփոխություն, իհարկե, սկզբում որոշակի անհարմարություններ առաջացնում է, և ես ևս մեկ անգամ նախ՝ շնորհակալ եմ թե՛ դեղատների, թե՛ բուժհաստատությունների մեր մասնագետներին, նաև պացիենտներին, որոնք մեզ հետ այս կարևորագույն բարեփոխման մաս են կազմում։ Հայցում եմ ներողամտություն՝ առաջին օրերին որոշակի դժվարությունների հետ կապված, բայց ուրախությամբ նշեմ, որ արդեն համակարգը լայնամասշտաբ ձևով, նորմալ աշխատում է, 140 հազարից ավելի դեղատոմս է դուրս գրվել, և սա խոսում է այն մասին, որ գործարկման փուլն արդեն բարեհաջող անցել ենք: Իհարկե, կան որոշակի հարցեր, կան որոշակի սխալ պատկերացումներ, թե ինչպես է գործելու համակարգը, որին ի պատասխան՝ մենք անընդհատ փորձում ենք տեղեկատվական ձևով բացատրություններ տալ: Եվ շնորհակալ եմ առիթի համար, հիմա կփորձեմ ևս մի քանի հարցերի ևս մեկ անգամ անդրադառնալ։ Տեսեք, բժշկական գաղտնիքի մասով էլեկտրոնային շտեմարանները, ընդհանրապես, շատ ավելի պաշտպանված են, քան թե թղթային տարբերակները։ Մենք բոլորս շատ հաճախ տեսնում ենք, որ, օրինակ՝ պոլիկլինիկայում թղթային մատյանները հենց միջանցքում դասավորված են, և որևէ մեկը, ըստ էության, էսպես, եթե շատ խիստ մոտենանք, չի կարող վերահսկել կամ հետագծելի ձևով տեսնել, թե ով ունի հասանելիություն այդ ամբուլատոր քարտերին: Էլեկտրոնային շտեմարանները պաշտպանված են, և ցանկացած մուտքը և հասանելիությունը մեզ համար և՛ սահմանելի է, և՛ վերահսկելի է, և եթե անձը որևէ անպատշաճ գործողություն է թույլ տվել, ապա հնարավոր է պարզել դա և օրենքի համաձայն դրա հետևանքները վրա կհասնեն։

Ուրեմն, ինչ վերաբերում է դեղատան աշխատակցի կողմից պացիենտի առողջական վիճակի վերաբերյալ տեղեկատվությանը, ապա այս տեղեկատվությունը փակ է, որևէ դեղատան աշխատակից չի կարող տեսնել պացիենտի որևէ առողջական տվյալ։ Եվ մենք, մեր քաղաքացիների առաջարկները լսելով, փակել ենք նաև բժշկի մասնագիտացումը, թե ինչպիսի մասնագիտացում ունի բժիշկը: Եվ սա ևս կարևոր արձագանք էր, որը մենք լսել ենք և ընդունել ենք, և փոփոխությունն իրականացրել ենք: Ես ևս մեկ անգամ հավաստիացնում եմ, որ այս համակարգի շնորհիվ բժշկական գաղտնիքը շատ ավելի պաշտպանված է, քան թե առաջ թղթային տարբերակներով է եղել: Արձագանքեք, շարունակեմ։

 Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Ունե՞ք արձագանք: Համեցեք:

 Է.ՊԱԼՅԱՆ

-Շատ լավ, շնորհակալ եմ: Տիկին Ավանեսյան, այնուամենայնիվ, կխնդրեմ ուշադրության կենտրոնում պահել, որովհետև, նորից եմ կրկնում՝ էդ դժգոհությունները կան, միգուցե պետք է դեղատան աշխատակիցների վերապատրաստո՞ւմ իրականացնել, որպեսզի էս նոր որոշմանը զուգահեռ՝ նմանատիպ խնդիրներ չունենանք, միգուցե: Բայց նաև ես ունեմ ահազանգ, որ կան դեղատներ, ու դա համատարած է, որոնք վաճառում են դեղերն առանց էլեկտրոնային դեղատոմսերի: Սա էլ, կարծում եմ՝ մեկ այլ խնդիր է ու էստեղ ևս հետևողական աշխատանքի կարիք կա։ Խնդրում եմ նաև էս հարցը պահել ուշադրության կենտրոնում, սրա հետ կապված ևս ահազանգերը շատ են։ Շնորհակալ եմ շատ:

  Ա.ԱՎԱՆԵՍՅԱՆ

-Ես կխնդրեմ ձեզ հասած բոլոր ահազանգերը փոխանցել մեզ և տեսչական մարմիններին, որպեսզի վերահսկողության առումով, բացթողում չունենանք։ Դեղատան աշխատակիցներն անցել են վերապատրաստումներ և շարունակում են անցնել, էս մասով ևս առաջիկայում մենք դեռ կշարունակենք աշխատանքները: Մենք հասկանում ենք, որ, ընդհանուր առմամբ, տեխնոլոգիաներից օգտվելու հմտությունների մասով մենք օր օրի տեսնում ենք փոփոխությունը, բայց նաև պիտի աշխատենք, որ դրանք շատ ավելի հասանելի դառնան բոլորին: Ասեմ, որ նաև գործարկվել են հավելվածի որոշակի փոփոխություններ և, օրինակ՝ բժիշկները կարողանալու են իրենց հեռախոսի միջոցով հասանելիություն ունենալ «Արմեդ» համակարգին և դեղատոմս դուրս գրել այս մեթոդով: Սա ևս շատ ավելի պարզեցնում է գործընթացը: Ես վստահ եմ՝ հաջորդիվ էլ առիթ կունենամ՝ հաջորդ կտորներով պատասխանելու։ Շնորհակալություն:

 Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Շնորհակալություն ձեզ ևս: Լիլիթ Մինասյան՝ հաջորդ հարցի համար:

  Լ.ՄԻՆԱՍՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Մինչ հարցս տալը մի փոքր դիտարկում կուզեմ անել՝ պարոն Ավետիսյանին ի շարունակություն։ Երեկ էլ պարոն Ավետիսյանը բարձրացրեց հարցը, ինչպես միշտ, պատասխանը չլսեց ու գնաց: Ես երեկ հենց էդ հարցին պատասխանել եմ Ազգային ժողովի ամբիոնից՝ ավելի հանրամատչելի տեսքով ներկայացնելով Կառավարության որոշումը և դրա բնույթը: Հարցս ուղղում եմ փոխվարչապետ Տիգրան Խաչատրյանին նաև այս հարցի շարունակության տրամաբանության մեջ, նաև հարցով կխնդրեմ պարոն Ավետիսյանին՝ հորդորել այն քաղաքական շրջանակներին, որոնք Լեռնային Ղարաբաղի մեր հայրենակիցների մոտ գցում են այն կեղծ թեզերն ու մանիպուլյացիաները մեդիայի միջոցով և իրենց նեղ շրջանակին մոտ մեդիայի միջոցով, կխնդրեմ, որ պարոն Ավետիսյանը հետևողական լինի, որպեսզի այդ մեդիան իրական տեղեկատվություն փոխանցի մեր հայրենակիցներին։

Պարոն Խաչատրյան, երբ մենք հրապարակեցինք բնակարանային ապահովության ծրագիրը, Լեռնային Ղարաբաղի հայրենակիցների մոտ, ակնհայտ քաղաքական ուղղորդմամբ, ընկան մի քանի թեզեր:

Առաջինն այն էր, որ Հայաստանի Հանրապետության Կառավարությունն ստիպում է արցախցիներին՝ ստանալու քաղաքացիություն, որպեսզի փակեն Արցախի էջը, մոռանան Արցախը, հրաժարվեն իրենց իրավունքներից։

Երկրորդն այն էր, որ գումարի չափն այնքան է, որ պարտադիր միայն սահմանամերձ գյուղերում քաղաքացիները կարող են բնակարաններ գնել կամ տուն կառուցել։

Երրորդն այն էր, որ մենք տալիս ենք քաղաքացիություն, որ Լեռնային Ղարաբաղի մեր հայրենակիցները գնան ծառայության և, ժողովրդի լեզվով ասեմ՝ թշնամու բերան ենք ուղարկում Լեռնային Ղարաբաղի քաղաքացիներին։ Իհարկե, այս շահարկումները հիմնականում քաղաքական են, բայց ես կխնդրեմ, որ դուք, չանդրադառնալով էս կեղծ թեզերին, ուղղակի, բացեք հենց բնակարանային ապահովության ծրագրի չափանիշները, թե ինչով ենք կողմնորոշվել, ինչի համար ենք այդպիսի որոշում ընդունել: Շնորհակալություն:

 Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Հարցին կպատասխանի փոխվարչապետ Տիգրան Խաչատրյանը։ Համեցեք:

  Տ.ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ

-Շնորհակալություն, տիկին Մինասյան, հարցի համար: Նախ՝ ինչո՞ւ է Հայաստանի Հանրապետության Կառավարությունը որոշել, որ Լեռնային Ղարաբաղից բռնի տեղահանված մեր հայրենակիցներին պետք է հնարավորություն տա՝ գնելու բնակարաններ կամ կառուցելու. մեկ պարզ պատճառով, որովհետև դժվար է պատկերացնել երկարատև բնակություն էնպիսի պայմաններում, երբ այդպիսի մշտական կացարանի պատճառով մարդը կարող է մշտապես գտնվել անորոշության տիրույթում: Եվ ուզում եմ պարզաբանել, որ սա բացառիկ որոշում է: Մենք համանման սոցիալական վիճակում գտնվող Հայաստանի Հանրապետության բազմաթիվ քաղաքացիներ ունենք, որոնց համար էդպիսի մեծածավալ ծրագրեր չեն իրականացվել անցյալում: Մենք, իհարկե, քննարկում ենք, որ առաջիկայում դրանց մոտարկված ծրագրեր կիրականացնենք, բայց առաջնահերթ ենք համարում Լեռնային Ղարաբաղից տեղահանված մեր հայրենակիցների խնդիրը լուծել էս փուլում, հետո զուգահեռաբար մտածել նաև մեր քաղաքացիների համար նման ծրագրեր իրականացնելու մասին:

Ինչպե՞ս ենք որոշել աջակցել. այս հարցը նույնպես կարող է պարզ պատասխան չունենալ, որովհետև մենք, այնուամենայնիվ, փորձում ենք հասկանալ, թե ինչպես պետք է օգնել, որ դա շատ չտարբերվի գոյություն ունեցող ծրագրից։ Գիտեք, որ մենք Հայաստանի Հանրապետությունում ունենք նման ծրագրեր, որ երբ որոշակի բնակավայրերում ընտանիքները կառուցում են բնակարան, ապա վարկ է տրվում 16 միլիոնի սահմաններում, որը հետագայում Կառավարությունը տոկոսների հետ միասին շահառուի փոխարեն վերադարձնում է առևտրային բանկերին: Մենք ավելի ազատ մեխանիզմ մենք նախատեսում, մտածում ենք, որ այդ աջակցությունը Լեռնային Ղարաբաղից տեղահանված մեր հայրենակիցներին կլինի մեկ անձի հաշվով 3-5 միլիոն դրամի չափով։ Ընդ որում՝ 5 միլիոն դրամ կլինի բնակավայրերի էնպիսի ցանկի համար, որոնք, ներդրումային տեսանկյունից առաջնահերթ են որակվում մեր գնահատականներով, էդտեղ Կառավարությունը ներդրումներ է կատարում կրթական նոր հաստատություններ, առողջապահական հաստատություններ կառուցելու համար, սոցիալական ենթակառուցվածքի ծառայող շենքերի, շինությունների կառուցման համար, նախատեսում է նաև բնակավայրի զարգացման այլ ենթակառուցվածքային ծրագրեր իրականացնել: Կլինեն բնակավայրեր, որոնք 4 միլիոն դրամ աջակցության չափով կտարբերվեն և, ընդհանուր առմամբ, 3 միլիոն դրամ աջակցության չափով: Ես չէի ցանկանա հիմա շատ վերջնական բաներ ասել, որովհետև այդ քննարկումները դեռևս ամփոփված չեն և առաջիկայում կլինեն վերջնական տեսքով, ըստ դրա արդեն, բնականաբար, կլինեն ավելի հստակ և սպառիչ պատասխաններ։ Բայց ուզում եմ ևս մեկ կարևոր հանգամանք առանձնացնել. դա փուլային կամ աստիճանական լուծման հարցն է: Տարբեր գնահատականներով, 25,000-30,000, ընտանիքների բնակարանային ապահովության խնդիրը միանգամից լուծել չի կարող երկու պատճառով:

Առաջինը. այդչափ մեծ քանակով բնակարաններ և տներ շուկայում առկա չեն: Եթե արձագանքեք, ես կշարունակեմ: Ժամանակս սպառվեց:

 Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Համեցեք, արձագանք։

 Լ.ՄԻՆԱՍՅԱՆ

-Իհարկե, հասկանալի է, որ այս պահին Հայաստանի Հանրապետությունում վաճառքի 30,000 բնակարան չկա, և անհրաժեշտ է լինելու նաև բնակարանաշինության ծրագիր անել։ Ես կխնդրեմ նաև մատնանշել, թե խոցելի խմբերի համար արդյո՞ք առանձնացված մոտեցում լինելու է, թե՞ ոչ: Մենք մոտավոր ի՞նչ ժամկետներում կունենանք ծրագրի գոնե նախնական պատկերը, որպեսզի քաղաքացիները կանխատեսելիություն ունենան տարվա կտրվածքով: Երեկ նաև հրապարակվեց, որ շուտով Կառավարության որոշմամբ կշարունակվի բնակվարձերի ծրագիրը: Կխնդրեմ, որ մի փոքր դրա մասին էլ մանրամասնեք: Շնորհակալություն:

 Տ.ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ

-Էլի, ժամանակը շատ քիչ է՝ բոլոր հարցերին էությամբ պատասխանելու համար, բայց, այո, աստիճանականություն է լինելու, և մենք որոշել ենք, որ առաջին փուլում նախապատվություն կունենան այն ընտանիքները, որտեղ կան անչափահաս երեխաներ: Մասնավորապես, 3 և ավելի երեխաներ ունեցողներն առաջին շահառուները կլինեն։ Երեկ արդեն աշխատանքի և սոցիալական հարցերի նախարարի տեղակալն առիթ ունեցավ՝ նաև եթերում այդ մասին մանրամասն պարզաբանելու, և նախորդ շաբաթվա ընթացքում վարչապետն էլ իր խոսքում նշեց, որ 40 պլյուս 10 հազարական ծրագիրն առանց փոփոխության կշարունակվի մինչև տարեվերջ, այսինքն՝ մեր հայրենակիցները կունենան կեցության ծախսերը հոգալու այդ դրամական աջակցությունը: Հուսով եմ, որ առաջիկա երկու-երեք շաբաթների ընթացքում կվերջնականացնենք բոլոր քննարկումները և արդեն կկարողանանք բնակարանային ապահովության կամ մշտական կացարանով ապահովելու հետ կապված ծրագրի մանրամասները ներկայացնել Կառավարության քննարկմանը։

Մենք էդտեղ արդեն առանձին առիթներով պարզաբանել ենք բավականաչափ հարցեր, դրանք վերջնական տեսքի կբերվեն մինչև հաջորդ ամսվա 15-ը: Կարծում եմ՝ էդ ժամկետում Կառավարությունը հաստատման հնարավորություն կունենա: Շնորհակալություն:

 Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Շնորհակալություն պարոն Խաչատրյան: Արմենուհի Կյուրեղյան՝ հաջորդ հարցի համար:

 Ա.ԿՅՈՒՐԵՂՅԱՆ

-Մինչև հարցս հնչեցնելը … Բազմաթիվ վանաձորցիներ ինձանից պահանջել են իրենց Կառավարության ներկայությամբ հանրությանը փոխանցել հետևյալը. «Սիրելի հայրենակից, մի հավատա գերագույն գլխավոր սուտասանին: Նա մեզ բոլորիս խաբել է, խաբում է ու խաբելու է, քանի դեռ զբաղեցնում է վարչապետի աթոռը: Փաշինյանը վանաձորցուն խաբեց՝ բացելով գազաբալոնների գործարան և հայտարարելով, թե կունենաք նոր աշխատատեղեր, սակայն բացվելուց հետո այդ գործարանը չի աշխատել, ոչ մի աշխատատեղ չի բացվել, մեզ ու ձեզ խաբեցին: Փաշինյանը խաբեց՝ հայտարարելով, թե մեր երկիրը ժողովրդավարության բաստիոն է, սակայն երբ վանաձորցին ընտրեց Մամիկոն Ասլանյանին, քրեական գործ կարվեց և Ասլանյանն արդեն 2,5 տարի է, որ կալանքի մեջ է, որովհետև ընդդիմությունն իրավունք չունի՝ իրենց բաստիոնում հաղթելու: Համայնքապետի ժամանակավոր պաշտոնակատար նշանակվեց վարչապետի ճաշակով՝ հաշվի չառնելով ժողովրդի ընտրության արդյունքները: Նա 2023 թվականը հայտարարեց Թումանյանի ռազմավարական գործերի ընթերցման տարի, սակայն Թումանյանի «Չարի վերջ»-ի հերոսի նման Հայաստանի տարածքները կտոր-կտոր հանձնում է թշնամուն և Լոռին դարձնում Ադրբեջանի սահմանակից:»:

Հիմա՝ կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի նախարարին: Տիկին նախարար, Փաշինյանը մարտի 16-ին Դիլիջանում հայտարարեց. «Եթե մենք բուհերը հավաստագրենք միջազգային ստանդարտներով, հայաստանյան ոչ մի բուհ հավաստագրում չի ստանա»: Եվ դա՝ այն դեպքում, երբ ընդամենը մարտի 7-ին Երևանի պետական բժշկական համալսարանն ստացել էր միջազգային հավատարմագրման հավաստագիր, և դուք էլ անձամբ ներկա էիք այդ միջոցառմանը։ Հարց. արդյո՞ք դուք վարչապետին գոնե հետո զգուշացրիք, որ, մեղմ ասած, ոչ մասնագետի կողմից նման, առավել ևս սխալ, գնահատական տալը ճիշտ չէ, թե՞ դուք էլ եք համաձայն նրա գնահատականի հետ և համարում եք, որ իրականում այդ բուհը նման հավաստագրի արժանի չէր:

 Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Հարցին կպատասխանի կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի նախարարը:

Տիկին Կյուրեղյան, էնպիսի տպավորություն է, որ համարձակություն չունեք՝ ձեր անունից գնահատական հնչեցնելու, փորձում եք քաղաքացիների միջոցով դա անել: Դա վատ պրակտիկա է, առաջարկում եմ այդ վատ պրակտիկայով չգնալ և խոսույթը, ընդհանուր առմամբ, Ազգային ժողովին հարիր պահել և ձեր կեցվածքին՝ պատգամավորի կեցվածքին, հարիր պահել, քաղաքացիների բերանով և շուրթերով չգալ էստեղ, փորձել ինչ-որ օրակարգեր առաջ տանել: Պիտի խնդրեմ, որ դրան հետևեք և մեզ բոլորիս հարգեք էդ առումով: Համեցեք, տիկին նախարար:

 Ժ.ԱՆԴՐԵԱՍՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Տիկին Կյուրեղյան, նախ և առաջ՝ պետք է հասկանալ, թե ինչի մասին ենք խոսում։ Երևանի պետական բժշկական համալսարանն ստացել է հավատարմագրում կոնկրետ կրթական ծրագրերի համար, դա ծրագրային հավատարմագրում է և ունի բոլորովին այլ ընթացակարգ և բոլորովին այլ տրամաբանություն, քան այն, ինչի մասին խոսում ենք: Կարծում եմ, հուսով եմ՝ ծանոթ եք Հայաստանի Հանրապետության կրթության մինչև 2030 թվականի զարգացման պետական ծրագրին, որտեղ շատ հստակ թիրախ ունենք, որ մինչև 2030 թվականը մեր գոնե 4 բուհ պետք է հայտնվի միջազգային վարկանիշավորման համակարգերի 500-ակում, և կարծում եմ՝ առավել քան տրամաբանական է ենթադրել, որ երբ մենք խոսում ենք այն մասին, որ մեր բուհերն այդ չափանիշներին չեն համապատասխանում, խոսում ենք այն թիրախի համեմատ, որը դրված է և այն աշխատանքի համար, որ ունենք անելու՝ այդ թիրախին հասնելու: Այն, որ մեր բուհերից որևէ մեկն այդ վարկանիշավորման համակարգերի սանդղակների պահանջներին չի համապատասխանում, որպեսզի հայտնվի այդտեղ, առավել քան ակնհայտ ճշմարտություն է, որովհետև այդ սանդղակները հրապարակված են, այդ չափանիշները պարզ են, և մեր որևէ բուհ էդտեղ տեղ չունի։ Այնպես որ, կարծում եմ՝ ձեր հարցադրումը բոլորովին տեղին չէ։ Իսկ այն, որ մեր բուհերն ունեն լիցենզիաներ և հավատարմագրում, դա մեր օրենսդրության պահանջ է, և մենք չունենք երկրում որևէ բուհ, որը չլիցենզավորված գործունեություն է իրականացնում, դա առաջին հերթին չթույլատրված գործունեություն կլիներ։ Եվ այստեղ մենք խոսում ենք եղած իրավիճակի և այն կրթության մասին, որը պիտի ստանանք, ու, կարծում եմ՝ չարժե մանիպուլացնել այդ երկու պարզ հանգամանքները։ Շնորհակալություն:

 Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Արձագանք ունե՞ք։ Համեցեք, տիկին Կյուրեղյան:

 Ա.ԿՅՈՒՐԵՂՅԱՆ

-Պարոն Արշակյան, ես՝ որպես պատգամավոր, պարտավոր եմ ներկայացնելու իմ ընտրողների մոտեցումները Կառավարությանը …

 Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Տիկին Կյուրեղյան, ես ձեզ զգուշացնում եմ, որ հաջորդ անգամ վիրավորական բան պարունակելու դեպքում ձեզ, ուղղակի, ձայնի իրավունքից կզրկեմ: Խնդրում եմ արձագանքը շարունակել և ինձ դասեր չտալ:

 Ա.ԿՅՈՒՐԵՂՅԱՆ

-Հաջորդ անգամ չփորձեք ինձ պատասխանել…

Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Անջատեք տիկին Կյուրեղյանի խոսափողը: Շնորհակալություն, տիկին Կյուրեղյան: Տիկին նախարար, կարող եք զբաղեցնել ձեր տեղը։ Հաջորդ հարցը: (Խոսում են դահլիճում:) Պարոն Սեյրան Օհանյան, ձեզ նույնպես նախազգուշացում։ Խնդրում եմ, այլևս տեղից չմիջամտել… (Խոսում են դահլիճում:) Տիկին Օհանյան, ներողություն եմ խնդրում: Համեցեք, պարոն Ռուբինյան, ձեզ եմ փոխանցում ձայնը։

 Ս.ՕՀԱՆՅԱՆ (առանց խոսափողի)

-Տիկինը դու ես, արա …

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Պարոն Օհանյան, պարոն Օհանյան… (Խոսում են դահլիճում:) Պարոն Օհանյան, ձեզ ոչ ոք… Մի վայրկյան, ես հիմա կասեմ… (Խոսում են դահլիճում:) Պարոն Օհանյան, ձեզ ոչ ոք տիկին չասաց, ասաց՝ տիկին նախարար:

 Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Պարոն Օհանյան, խնդրում եմ, ներողություն եմ ակնկալում ձեզանից հիմա… (Խոսում են դահլիճում:) … Որովհետև դուք ինձ ասացիք՝ տիկինը դու ես, արա, էն դեպքում, երբ ես ձեզ տիկին չեմ ասել, ասել եմ՝ տիկին նախարար, խնդրում եմ զբաղեցնել ձեր տեղը: (Խոսում են դահլիճում:)… Հենց հիմա ներողություն եմ ակնկալում ձեզանից, պարոն Սեյրան Օհանյան, որը եղել է նախկին պաշտպանության նախարար և, համոզված եմ՝ ունի տղամարդկային պատիվ՝ հիմա ներողություն խնդրելու։ Համեցեք:

   Ս.ՕՀԱՆՅԱՆ

-Ես ձեզանից ներողություն խնդրելու բան չունեմ, որովհետև դուք իմ գործընկերոջն ընդհատում եք, չեք թողնում, որ մինչև վերջ խոսի:

 Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Պարոն Օհանյան, ես հասկացա, թե դուք ինչ արժանիքների տեր մարդ եք … (Խոսում են դահլիճում:) Շնորհակալություն: Համեցեք, պարոն Ռուբինյան, կներեք ընդհատելու համար:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Ես, ամեն դեպքում, շարունակեմ: Պարոն Օհանյան, իրականում ճիշտ կլիներ, որ ներողություն խնդրեիք, որովհետև, վստահ եմ՝ հավատում եք ինձ և պարոն Արշակյանին նույնպես հավատում եք, որ ձեզ «տիկին»-ով չի դիմել: Բոլորն էլ լսել են: Դա՝ մեկ … (Խոսում են դահլիճում:) Հա, էդ հետո կարող եք ստուգել:

Երկրորդը. պարոն Օհանյան, դժվար չէ, նկատել, չէ՞, որ էսօրվա մեր դահլիճի մթնոլորտը լավը չէ, որովհետև ձեր խմբակցության մի շարք պատգամավորներ, ուղղակի, չեն կարողանում առանց վիրավորանքի: (Խոսում են դահլիճում:)… Ձեզ ասում եմ, որովհետև դուք ձեր խմբակցության ղեկավարն եք:

 Ս.ՕՀԱՆՅԱՆ

-Դուք ինձ դասեր մի տվեք:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Ես դաս չեմ տալիս, ես ձեր հետ զրուցում եմ:

  Ս.ՕՀԱՆՅԱՆ

-Իմ պատգամավորին մի ընդհատեք:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Դուք էլ խնդրում եմ ձեր պատգամավորներին սովորեցրեք ինչպես խոսել առանց վիրավորանքների, և ես հուսով եմ, որ էս նիստից հետո պարոն Արշակյանին կմոտենաք և կպարզաբանեք հարցը և ներողություն կխնդրեք, եթե չեք խնդրի, արդեն ձեր խղճի վրա թող մնա։

Արսեն Թորոսյան:

 Ա.ԹՈՐՈՍՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Իհարկե, դժվար է նման լեզվակռվից հետո բովանդակությանն անցնելը, բայց փորձենք մի քիչ էլ ներքին հարցերից խոսել:

Հարցս՝ հավանաբար՝ վարչապետին, բայց եթե վարչապետը հարկ համարի, կարող է այլ պաշտոնյա էլ պատասխանել: Տեսեք, բազմաթիվ երկրներ, հատկապես երկրներ, որոնք ելք չունեն դեպի ծով, նաև շրջափակված են երկար տարիներ, ձգտում են ունենալ սեփական ավիացիա, ազգային ավիափոխադրող, և մենք էլ էինք ձգտում և, կարծես թե, ունեինք, բայց վերջերս հասկացանք, որ «Fly Arna»-ն, որը հիմնվել է նաև պետության ներդրումով 2021 թվականի որոշմամբ, կարծես թե, 4,8 միլիարդ դրամ էր ներդրվել կապիտալի մեջ, դադարեցրել է թռիչքները և օդանավերն էլ հանել է գրանցումից: Հարցս հետևյալն է. մենք էդ մասով ի՞նչ դիրքորոշում ունենք, ի՞նչ ենք անելու, անելո՞ւ ենք ինչ-որ բան, թե՞ չենք անելու, և եթե կա պատճառների վերլուծություն, թե ինչո՞ւ է այդպես ստացվել, խնդրում եմ դա էլ ասել: Եվ էդ ինչուի վերաբերյալ նաև կա՞ր նման ռիսկերի մասին պատկերացում, որ կարող էր նման ելք լինել, որովհետև, ըստ էության, քիչ փող չէ և քիչ կարևորության ուղղություն էլ չէ, որ մեզ անհրաժեշտ է, հատկապես ճգնաժամային իրավիճակներում, երբ մենք որոշումը կկայացնենք՝ էդ ինքնաթիռները թռչե՞ն, թե՞ չթռչեն և ո՞ւր թռչեն: Շնորհակալություն:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հարցին կպատասխանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը։

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Շնորհակալ եմ, պարոն Թորոսյան, հարցի համար: Ստիպված եմ խոստովանել, որ այդ ծրագիրը ձախողվել է։ Բայց պետք է հաշվի առնել նաև հետևյալ հանգամանքները, որ այդ որոշումը կայացվել է մի իրավիճակում, երբ Covid-ի համավարակի շրջանն էր և, ըստ էության, նաև այն ավիաընկերությունները, որոնք Հայաստանը կապում էին արտաքին աշխարհի հետ, և ունեինք պայմանավորվածություն, բյուջետային ավիաընկերությունները Covid-ի համավարակի բերումով դադարեցրին իրենց թռիչքները դեպի Հայաստանի Հանրապետություն: Մասնավորապես, «Ryanair»-ի մասին է խոսքը, «Wizz Air»-ի մասին է խոսքը, և մենք այդ իրավիճակում կայացրել ենք որոշում, ըստ էության, ընկերության կառավարումը վստահելով արտաքին շուկայի խոշոր խաղացողներից մեկին, բայց հետագայում նաև շուկայի կոնյունկտուրան որոշակի փոփոխություն է կրել, և, ըստ էության, նաև շուկայում նոր ընկերություններ են հայտնվել, այդ թվում՝ հայաստանյան շուկայում և «Fly Arna»-ն մրցակցությանը, ըստ էության, չի դիմացել: Բայց նաև հարցի երկրորդ մասին. տեղյակ եք, որ այդ ընթացքում որոշակի զարգացումներ են եղել՝ մեր քաղաքացիական ավիացիայի հետ կապված, մասնավորապես, Եվրոպական միության սև ցուցակում հայտնվելը, և, այո, դա վատ պատմություն է, և որոշակի հետևություններ արվում են, և, եթե չեմ սխալվում, երեկ նաև Ազգային ժողովում մի օրենսդրական փոփոխություն է տեղի ունեցել, որով որոշակի գործողությունների համար, որոնք կատարվում են Ավիացիայի կոմիտեի կողմից, պետական տուրքեր են սահմանվել: Դա արվում է նրա համար, որ Ավիացիայի կոմիտեի ֆինանսական հնարավորություններն ավելանան, որպեսզի Ավիացիայի կոմիտեն հնարավորություն ունենա՝ պատշաճ մասնագետներ վարձելու, որոնց գործունեության արդյունքում մենք հույս ունենք, որ Հայաստանը շատ շուտով դուրս կգա Եվրոպական միության սև ցուցակից:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Արձագանքը։

 Ա.ԹՈՐՈՍՅԱՆ

-Շնորհակալություն, պարոն վարչապետ, ամեն դեպքում, ես լավ չհասկացա, թե մենք ինչ-որ բան անելո՞ւ ենք էդ մասով, թե՞ համարում ենք հարցը փակված: Կխնդրեմ դրան պատասխանել և մի խնդրանք-առաջարկ ունեմ: Հաշվի առնելով էդ միջոցների մեծ լինելը, կարծում եմ՝ մենք պետք է փարատենք բոլոր այն կասկածները, որ, օրինակ՝ էդ ձախողումը վատ կառավարման կամ միտումնավոր վատ կառավարման կամ անփութության հետևանք չէ, որովհետև փոքր միջոցների մասին չէ խոսքը, հատկապես հաշվի առնելով, որ վերջերս նաև ականատես ենք լինում, օրինակ՝ քրեաիրավական գործընթացների, որ նույնիսկ 0 դրամ ծախսով, այնուամենայնիվ, մենք մեղադրանքներ ենք առաջադրում տարբեր պաշտոնյաների, մենք չէ, այլ իրավապահ մարմինները: Կարծում եմ՝ էս դեպքում առավել ևս պետք այդ կասկածները փարատված լինեն հասարակության մոտ և՛ կարևորության ոլորտի, և՛ միջոցների մեծ լինելու մասով:

Եվ էն մասով կխնդրեմ պատասխանել, թե էս հարցը համարում ենք փակվա՞ծ, թե՞ չէ:

  Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Գիտեք, առաջին մասով լիարժեք համաձայն եմ և ես գիտեմ, որ նաև որոշակի ստուգողական գործողություններ են իրականացվել, և եթե այդ գործողությունների արդյունքները քրեաիրավական գնահատականի համապատասխան են, անպայման, կտրվի քրեաիրավական գնահատական։ Եվ ես կարծում եմ, որ ցավոք, այդ նախագիծը շարունակելու մտածելու մասին մենք լավատեսական ոչ մի հիմք չունենք։ Շնորհակալ եմ:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հռիփսիմե Հունանյան:

 Հ.ՀՈՒՆԱՆՅԱՆ

-Մեծարգո վարչապետ, հարգելի Կառավարություն, հարցս ուղղում եմ առողջապահության նախարար տիկին Ավանեսյանին: Տիկին Ավանեսյան, տիկին Պալյանն արդեն հնչեցրեց հարցի մի մասը՝ կապված էլեկտրոնային դեղատոմսերի հետ, ես փորձեմ մի քիչ այլ ձևակերպում տալ հարցին։ Ես նորից կուզենայի խնդրել ձեզ թվարկել այն դեղերի ցանկը, որոնք պացիենտները պետք է ստանան էլեկտրոնային դեղատոմսով և էսպիսի խնդիր, որն առաջացել է նաև բժիշկներին շրջանում, ալերգիկ, հակաալերգիկ դեղորայքների մասին է: Մենք գիտենք, թե ալերգիկ ռեակցիաներն ինչ արագությամբ են զարգանում, ընդհուպ մինչև Կվինկեի այտուց, և այդ դեղորայքը նաև էլեկտրոնային դեղատոմսի ցանկում է, որը բժիշկը պետք է թողարկի։ Եվ խնդրում եմ ինձ ասել, թե այն մարդիկ, որոնք հեռու կլինեն շտապօգնության օգնությունից և կընկնեն նման իրավիճակում, ինչպե՞ս պետք է հաղթահարեն այս իրավիճակը։ Դեռ այսքանը:

  Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հարցին կպատասխանի առողջապահության նախարար Անահիտ Ավանեսյանը։

 Ա.ԱՎԱՆԵՍՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Փորձեմ շարունակել հարցերի պատասխանը՝ կապված էլեկտրոնային դեղատոմսերի հետ: Ուրեմն, ասեմ, որ խմբերը, որոնք անցել են էլեկտրոնային դեղատոմսերի պարտադիր պահանջի շրջանակներում, դրանք հակաբորբոքային հակաբիոտիկներն են, հորմոնային պրեպարատներն են, հակավիրուսային պրեպարատներն են և այլն։ Դրանց ցանկը հրապարակված է մեր կայքում, մոտավորապես 450 անվանում դեղամիջոցներ են, և քաղաքացիները, մասնագետները կարող են դրան ծանոթանալ: Ձեր կողմից նշվեց, որ ալերգիայի պարագայում որոշակի դեղամիջոցների հասանելիության խնդիր է առաջացել։ Բայց ձեզ ասեմ, որ հենց հակահիստամինային դեղամիջոցները, որոնք ուղղված են ալերգիաների բուժմանը, կանխարգելմանը, այս խմբերին չեն պատկանում, և մեր քաղաքացիները հանգիստ դրանք կարող են ձեռք բերել առանց դեղատոմսի:

Հարցը շատ, էսպես, հնչել է միայն մեկ դեղամիջոցի վերաբերյալ, որը հորմոնային պրեպարատ է և երբեմն օգտագործվում է նաև ալերգիաների բուժման շրջանակներում: Այս պարագայում ասեմ, որ եթե անհրաժեշտություն կա, որ անձն ունենա տվյալ դեղամիջոցն իր մոտ, տանը, ապա բժիշկը կարող է նրան դուրս գրել պրեպարատ, և անձն ունենա այդ դեղը և որևէ, էսպես, անվերահսկելի իրավիճակի մեջ չհայտնվի։ Եվ գիտեք շատ կարևոր է, որ այս փոփոխությունների արդյունքում մենք նաև ականատես ենք լինում և արձանագրում ենք, թե դեղամիջոցների ինչքան սխալ օգտագործում է տեղի ունեցել մեզ մոտ ոչ ճիշտ ցուցումներով, սեփական նախաձեռնությամբ, ոչ ճիշտ դոզայավորմամբ: Եվ սա հենց մեր նպատակն է, որ որևէ անձ չունի կրթություն, մասնագիտություն, հմտություններ, փորձառություն, որպեսզի այս խմբի պրեպարատներն ինքն իրեն նշանակի, և դրանք ուղիղ վնաս են հասցնում հենց անձի առողջությանը, երեխաների առողջությանը: Եվ պետք է նշեմ, որ հակաբիոտիկների կիրառման մասով ամբողջ աշխարհն այսօր լուրջ խնդրի առաջ է կանգնած, և եթե մենք չվերահսկենք, չկառավարենք հակաբիոտիկների ճիշտ օգտագործումը, չարաշահումները չկանխենք, ապա կունենանք իրավիճակ, երբ կայուն բակտերիաների պարագայում որևէ միջոց չենք ունենա՝ պացիենտի կյանքը փրկելու։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Արձագանք։

 Հ.ՀՈՒՆԱՆՅԱՆ

-Շնորհակալություն, տիկին Ավանեսյան: Ես հարցս միտումնավոր ուղղեցի, որպեսզի մեկ անգամ ևս մեկ բժիշկները, բուժաշխատողները լսեն և հասկանան, որ, այո, հարկ եղած դեպքում կարող են նաև հորմոնալ պրեպարատ դուրս գրել հիվանդի համար, եթե դրա կարիքը կա: Եվ մյուս հարցս. «Ավաստին» կոչվող օնկոլոգիական քիմիաթերապևտիկ դեղորայքի մասին է խոսքը, որը հանրության կողմից էլի շատ բարձրաձայնվող հարց է դարձել և բազում հարցումներ են եկել, թե ինչպես ստանալ այդ դեղը, ինչպես ձեռք բերել, ինչպես ունենալ, ինչպես բուժվել այդ դեղորայքով, և կխնդրեմ դրա մասին էլ ասել, որպեսզի հանրությանը հասանելի լինի: Շնորհակալություն:

 Ա.ԱՎԱՆԵՍՅԱՆ

-Տիկին Հունանյան, այո, մենք բարեգործական ճանապարհով ստացել ենք ձեր կողմից նշված դեղորայքը, որը քաղցկեղի բուժման սխեմաներում լայնորեն օգտագործվում է, և ուրախ ենք, որ քանակները բավարար են, և այս ամբողջ տարվա ընթացքում մենք կկարողանանք առանց սոցիալական վիճակի գնահատման կամ հաշմանդամության խումբ ունենալու այդ դեղն անվճար տրամադրել բոլոր այն պացիենտներին, որոնց ցուցված է դեղորայքն ստանալը: Կայքում հստակ տեղեկատվությունը հրապարակված է, և Ֆանարջյանի անվան ուռուցքաբանության ազգային կենտրոնում դեղն առկա է, պացիենտները կարող են մոտենալ և էնտեղ ստանալ դեղի ամբողջ կուրսը։ Մենք շատ կարևորում ենք այս ուղիներով ստացված դեղորայքը հասանելի դարձնելը մեր պացիենտներին, և նորից նշեմ, որ որևէ սոցիալական խմբի պատկանելությունը պահանջ չի հանդիսանում։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Վահագն Ալեքսանյան:

 Վ.ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Նախ՝ մինչև հարցիս անդրադառնալը ես կփորձեմ դիմել մեր ընդդիմությանը: Հարգելի ընդդիմություն, ես ձեզ ևս մեկ անգամ առաջարկում եմ երբեք ու ոչ մի պարագայում չանցնել կոռեկտության սահմաններն ու բարեկրթության կարմիր գծերը, հակառակ դեպքում ես ձեզ վստահեցնում եմ, որ արձագանքը դրան ձեզ, ընդհանրապես, հաճելի չի լինելու, որովհետև էդ սահմաններն անցնելու պարագայում, նորից եմ վստահեցնում ձեզ, դուք, ընդհանրապես, շահեկան դիրքում չեք գտնվում ու շահեկան դիրքում չեք գտնվում՝ էն կտրվածքից ելնելով, որ դահլիճի էս հատվածում՝ մեր հատվածում, նստած մարդիկ սովոր են մանկուց ու ցայսօր իրենց հարցերն իրենք լուծելու, ընդհուպ, մինչև երբ տղայական հարցեր են եղել, իրենք են լուծել, բակում կռիվ են արել, մի անգամ եղել է, որ ծեծվել են, մի անգամ եղել է, որ ծեծել են, ոչ մեկի փոխարեն պապայի ախրանիկները չեն գնացել, ինչ-որ մարդ ծեծել, ընդհուպ, մինչև չի եղել դեպք, որ ոչ մեկի համար պապան սպեցնազից տղերք ուղարկի, որ իր բալիկի կռվի հարցերը լուծեն: Չի եղել տենց բան։ Էս մարդիկ սովոր են իրենց հարցերն ինքնուրույն լուծելու։ Էստեղ դուք շահեկան դիրքում չեք, նաև խնդրում եմ մի ստիպեք, որ մենք անդրադառնանք էս հարցերին՝ խլելով մեր ժամանակը բովանդակային հարցերից։

Հիմա հարցս ուղղում եմ տիկին Ավանեսյանին: Տիկին Ավանեսյան, էսպիսի հարց. արդյո՞ք կա նման դեպք նախարարության ենթակայության տակ գտնվող   բժշկական կենտրոններում, որ բժիշկներն աշխատում են, հերթապահում են 24 ժամ՝ առավոտյան 9-ից մինչև հաջորդ օրն առավոտյան 9 ու մի հատ էլ մնում են աշխատելու մինչև երեկոյան 6-ը, որ նույն մարդն աշխատի 32 ժամ: Նման բան կա՞ նախարարությանը ենթակա բժշկական կենտրոններում, թե՞ չկա: Շնորհակալություն:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հարցին կպատասխանի առողջապահության նախարար Անահիտ Ավանեսյանը։

 Ա.ԱՎԱՆԵՍՅԱՆ

-Շնորհակալություն, պարոն Ալեքսանյան, հարցի համար: Նշեմ, որ մեր բժշկական կենտրոնները, ինչպես բոլոր կազմակերպությունները, ենթարկվում են Հայաստանի Հանրապետության Աշխատանքային օրենսգրքի կանոններին, և, եթե ունեք նման ինֆորմացիա կոնկրետ դեպքի վերաբերյալ, խնդրեմ, հայտնեք, որ իմանանք: Ընդհանրապես, մեր աշխատանքի ռեժիմը բժշկական կենտրոններում, այո, հերթապահություններով է տեղի ունենում, և երբեմն հերթապահության ժամը լրանալուց հետո էլ բժիշկը կարող է որոշակի թղթային ձևակերպումների հատված ունենալ և նույն րոպեին չի լքում բժշկական կենտրոնը:

Իսկ ինչ վերաբերում է աշխատաժամանակին, խնդրեմ, ներկայացրեք դեպքը, հասկանանք, թե ինչն է խնդիրը:

Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Արձագանք:

 Վ.ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Տիկին Ավանեսյան, խնդիրն ի սկզբանե նրանում է, որ ես՝ լինելով պատգամավոր, հարցում եմ ուղարկել՝ խնդրելով ինձ տրամադրել «Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ» բժշկական կենտրոնի աշխատողների քաղաքացիաիրավական պայմանագրային բազան: Այսինքն՝ նրանք ունե՞ն աշխատանքային պայմանագիր, թե՞ քաղաքացիաիրավական համաձայնագրի հիման վրա են, հերթապահության ի՞նչ գրաֆիկ կա: Ինձ պատասխան է եկել, որ դա հանդիսանում է առևտրային գաղտնիք։ Նախ՝ ես այդքան էլ լավ չեմ պատկերացնում, թե ինչով է դա առևտրային գաղտնիք հանդիսանում ու ենթակա չէ պատգամավորի հարցմանը պատասխանելուն և հետո էլ արդեն իսկ իմ էս հարցից կարելի է ենթադրել, որ ես նկատի ունեմ, թե արդյո՞ք «Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ» բժշկական կենտրոնում … Խոսքը չի գնում հերթապահությունից հետո մնալու ու մի քանի ինչ-որ թուղթ լրացնելու կամ մեկ-երկու ժամվա մասին: Կա՞ արդյոք սիստեմատիկ, որ նույն մարդն ստիպված է և՛ հերթապահել, և՛ մի հատ էլ հերթապահությունից հետո մինչև երեկոյան 6-7 աշխատել: Ես համաձայն եմ, որ դա Հայաստանի Հանրապետության Աշխատանքային օրենսգրքի խախտում է, բայց եթե իմ հարցմանը չեք պատասխանում, ես դա փաստացի ձեզ ներկայացնելու հնարավորություն չեմ ունենում: Շնորհակալություն:

 Ա.ԱՎԱՆԵՍՅԱՆ

-Պարոն Ալեքսանյան, առևտրային գաղտնիքի մասին իրավական կարգավորումները, կարծեմ, էնպիսին են, որ հենց կազմակերպությունն է որոշում, թե իր ինֆորմացիայի որ հատվածն է հանդես գալիս առևտրային գաղտնիք։ Գիտեմ, որ ձեզ տեղեկացրել ենք, ամբողջ հաստիքացուցակը ներկայացրել ենք: Բժշկական կենտրոններում ունենք և՛ աշխատանքային պայմանագրերով աշխատող, և՛ քաղաքացիաիրավական պայմանագրերով աշխատող աշխատակիցներ, և, կրկնեմ, եթե կա որևէ խնդիր, խնդրեմ, ներկայացրեք, հասկանանք, թե խնդիրն ինչ է: Եթե կա չարաշահում, հասկանանք, թե ինչո՞ւմ է չարաշահումը, պարզենք:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Լիլիթ Գալստյան:

 Լ.ԳԱԼՍՏՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Մինչև հարցս Նիկոլ Փաշինյանին ուղղելն ուզում եմ, պարզապես, ասել, որ կոռեկտությունից չի կարելի խոսել՝ կոռեկտության և, ընդհանրապես, բարեկրթության սահմաններն անցնելով:

Իսկ հիմա՝ հարցս. վերջին շրջանում Հայաստանի Հանրապետության բարձր ղեկավարության կողմից հնչել են հայտարարություններ այն մասին, որ Բաքվի հետ բանակցություններում քննարկվում է միջազգային ատյաններում Ադրբեջանի դեմ ներկայացված հայցերից հրաժարվելու հարց։ Առայժմ քաղաքական այդ հայտարարություններն ակնհայտորեն չեն բխում մեր պետական և ազգային շահերից և հղի են անդառնալի իրավական, դիվանագիտական, քաղաքակրթական և, առհասարակ, ռազմավարական կորուստներով: Ըստ էության, հրաժարվելով հանցագործին պատժելու միջազգային իրավական գործիքներից, Հայաստանը կլեգիտիմացնի ադրբեջանական ագրեսիան և նրա ցեղասպանական վարքագիծը, հանցագործություն, որը որակվում է որպես մարդկության դեմ ուղղված հանցագործություն։ Հայաստանն իր բացասական նախադեպը կներմուծի նաև միջազգային իրավահարաբերությունների մեջ՝ կանաչ լույս վառելով ուժի կամ ուժի սպառնալիքով հակամարտությունները կարգավորող ցանկացած ագրեսորի համար: Մեր հավաքական և անհատական իրավունքները ոտնահարող այս մոտեցումը հայ ժողովրդին զրկելու է տարբեր տեսակի պաշտպանական համակարգերից օգտվելու հնարավորությունից, այդ թվում՝ միջազգային կառույցներում Հայաստանի շահերը պաշտպանելու գործիքներից: Այսպիսի դիրքորոշման արդյունքում առ ոչինչ են դառնալու Արցախի ժողովրդի հավաքական վերադարձի, հանրային և մասնավոր սեփականության, Արցախի հոգևոր-մշակութային ժառանգության պաշտպանության և այլ իրավունքներ: Հարց. ի՞նչ հիմքեր և բովանդակություն ունեն այս հայտարարությունները, գիտակցո՞ւմ եք այս քաղաքական որոշման ողջ պատասխանատվությունը և հետևանքները, համոզվա՞ծ եք, որ միակողմանի և շարունակ բավարարելով Ադրբեջանի պահանջները՝ կարելի է հասնել կայուն խաղաղության կամ կասեցնել Հայաստանի տարածքային ամբողջականության և ինքնիշխանության դեմ թուրք-ադրբեջանական շարունակական պահանջները։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հարցն ո՞ւմ էր ուղղված:

 Լ.ԳԱԼՍՏՅԱՆ

-Ասել էի՝ պարոն Փաշինյանին:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հարցին կպատասխանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը:

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Շնորհակալ եմ, տիկին Գալստյան, հարցի համար: Նախ՝ հարցից առաջ հնչած դիտարկման հետ կապված՝ ասեմ, որ լիարժեք համաձայն եմ ձեր ասածի հետ, այսինքն՝ անքննելի ճշմարտություն եք ասում:

Երկրորդը. տեսեք, թե ինչի մասին է խոսքը: Մենք ասել ենք, որ եթե խաղաղության ամբողջ պայմանագիրը մնացած հատվածով, ըստ էության, պատրաստ լինի՝ ստորագրվելու, և Հայաստանի Հանրապետությունը համարի, որ ինքը կարող է ստորագրել, և լինի էդպիսի թեմա, որ եկեք փոխադարձաբար միջազգային ատյաններից հետ կանչենք դատական գործերը, էդ կարող է քննարկելի և նույնիսկ տրամաբանական լինել, որովհետև, գիտեք, էլի շատ կարևոր է, որ մենք խոսենք, ընդհանրապես, հարցերը քննարկենք ամբողջության մեջ։ Եվ կարծում եմ, որ մենք գիտեինք, որ էդ հարցում միակողմանի ընկալումները մեզ հնարավորություն չեն տալիս՝ ամբողջական դիտարկել իրավիճակը։ Մենք ունե՞նք արդյոք մեր ճշմարտությունները. իհարկե, ունենք, բայց դա չի նշանակում, որ դա աշխարհում միակ ճշմարտությունն է: Մենք կարող ենք համարել, որ մեր ունեցածը միակ ճշմարտությունն է, բայց միայն մեր համարածը բավարար չէ, և մենք այս հարցերը քննարկելիս պետք է հենվենք այս տրամաբանության վրա:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Արձագանք:

 Լ.ԳԱԼՍՏՅԱՆ

-Պարոն Փաշինյան, դուք ձեր պատասխանում օգտագործեցիք «փոխադարձաբար» բառը։ Անկեղծ ասած, ես, լինելով մեկը, որը հետևում է, ընդհանրապես, քաղաքական անցուդարձին և հատկապես անվտանգային և Արցախի համատեքստում, ես դեռևս փոխադարձություն, այնուամենայնիվ, չեմ տեսել, և մենք շարունակ առերեսվում ենք Ադրբեջանի միակողմանի պահանջներին և Հայաստանի զիջումներին: Եվ, ըստ էության, ձեր վերջին այցը Տավուշի մարզ այդ զիջումների մեջ համոզելուն էր ուղղված: Երբ հարցիս մեջ կար ձեր քաղաքական ուժի պատասխանատվության հարցը, ես հատկապես ուզում եմ շեշտել այն, որ արդյո՞ք գիտակցվում է, թե մենք միջազգային ինչպիսի գործիքից ենք հրաժարվում այդ հայցերի դեպքում, և շատ լավ պարզ է, որ Ադրբեջանի հայցերը հայելային են և թույն են, և, ըստ էության, առանց միջազգային արդարադատության և միջազգային գործիքակազմի և ինստիտուտների ներգրավվածության, որը հետագայում դիվանագիտական և քաղաքական այլ գործիքներ է դառնալու, մենք չենք կարող տարածաշրջանում և, հատկապես մեր շուրջը և մեր երկրում ապահովել կայուն և տևական խաղաղություն: Ինչ-որ իմաստով այս վարքագիծը, որը, կներեք, ոչ թե կներեք, հստակորեն, իմ կարծիքով, անպատասխանատու քաղաքական որոշում է, հետադարձորեն նաև արցախահայության անունից որոշում, պատմական և քաղաքակրթական անդառնալի հետևանքներով որոշում, մենք որոշում ենք կայացնում Արցախի ժողովրդի անունից՝ փակելով նրա վերադարձի անկասելի իրավունքը:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Ավարտեք, տիկին Գալստյան:

 Լ.ԳԱԼՍՏՅԱՆ

-Մեկ բառով ավարտեմ, բայց քիչ առաջ նաև առաջին հարցերի մեջ, երբ դուք ձեզ տեղայնացրիք սոսկ իբրև Հայաստանի Հանրապետության վարչապետ, ես կուզենայի, որ դուք դա մտածեիք, երբ ընտրվում էիք, երբ Շուշիում պարում էիք, երբ Ստեփանակերտի հրապարակում ասում էիք. «Արցախը Հայաստան է և վերջ»։ Հիմա մենք հայտնվել ենք մի քաղաքական և մարդկային փակուղու առաջ, որի ողջ պատասխանատվությունը ձերն է և ձեր քաղաքական թիմինն է: Ուղղակի, ես ձեզ հորդորում եմ՝ մի զրկեք Հայաստանի Հանրապետությանը հետագա քաղաքական, միջազգային գործիքներից միջազգային ատյաններում պայքարելու համար: Հավատացեք, որ մեզանից որևէ մեկն էդ բարոյական և քաղաքական իրավունքը չունի ողջ հայ ժողովրդի անունից: Վաղը Թուրքիան մեզանից պահանջելու է հրաժարվել ցեղասպանությունից։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Տիկին Գալստյան, ավարտեք:

 Լ.ԳԱԼՍՏՅԱՆ

-Ավարտեցի, շնորհակալ եմ:

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Տիկին Գալստյան, կարծում եմ՝ ձեր հարցի մեջ պատասխանը կար, որովհետև բանալի բառն ասացի՝ կայուն և տևական խաղաղություն։ Եթե մենք տեսնենք, որ հաստատվում է կայուն և տևական խաղաղություն, և էդ վերջին շտրիխն է մնացել՝ լրացնելու տևական խաղաղությունը, մենք կարող ենք գնալ էդ քայլին, եթե տեսնենք, որ, չէ, չի ստացվում կայուն և տևական խաղաղություն, պարզ է, որ մենք էդ գործիքից չենք հրաժարվի: Տեսեք, դուք ասում եք՝ էդ որոշումը մի կայացրեք, ես ոչ մի որոշում չեմ կայացրել: Հնչել է հարց, ասել է՝ սենց խոսակցություն կա, կարո՞ղ է լինել էդպիսի բան, ես ասել եմ՝ եթե … Պայմաններ եմ թվարկել, էդ պայմանների համախումբը, եթե կարճ ձևակերպենք, եթե տեսնենք, որ դա ապահովում է կայուն և տևական խաղաղություն: Այսինքն՝ վերջին շտրիխն է, որով կարելի է ապահովել կայուն և տևական խաղաղություն, այո: Եթե ոչ, բնականաբար, ոչ: Այսինքն՝ մեծ հաշվով, ձեր հարցի մեջ արդեն պատասխանը կար, և էդ պատասխանը նաև փարատում է ձեր իսկ կողմից բարձրացված մտահոգությունների առնվազն մեծ մասը, էն մնացած մասը, որը չի փարատում, էդ մնացած մասը փարատելու ուրիշ գործիքներ կարող են լինել, այդ թվում՝ խաղաղության պայմանագրի մեջ։ Շնորհակալություն:

Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Թագուհի Ղազարյան:

 Թ.ՂԱԶԱՐՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Հարգելի գործընկերներ, հարգարժան պարոնայք, պարոն Հակոբ Արշակյան և պարոն Սեյրան Օհանյան, «տիկին»-ը վիրավորական բառ չէ, եթե դուք նկատեք, թե որքան հաճախ եք մեզ դիմելիս, օրինակ՝ ինձ դիմելիս շփոթմամբ ասում՝ պարոն Ղազարյան և մենք դրանից կոնֆլիկտ չենք սարքում, կհասկանաք, որ էս իրավիճակում էլ խնդիր չկա: Նորմալ է շփոթվելը, և մենք դրանից խնդիր չենք սարքում, պարոն Օհանյան: Պատահմամբ շփոթմամբ միմյանց տիկին անվանելը վիրավորանք չէ, հայհոյանք չէ, և դրանից խնդիր սարքելու կարիք չկա։ Շնորհակալություն էս հանգամանքն ի գիտություն ընդունելու համար։ «Պարոն»-ը նույնպես վիրավորանք չէ:

Հարցս ուղղում եմ կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի նախարար տիկին Անդրեասյանին: Տիկին Անդրեասյան, վերջին շրջանում ակտիվացել շատ են ակտիվացել, բարեբախտաբար, ակադեմիական քաղաքի մասին խոսակցությունները և հատկապես արվեստային բուհերի և արվեստի կլաստերի շուրջ խոսակցությունը: Գիտեք Երևանի Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիայի հետ կապված խոսակցությունները, վստահ եմ՝ նաև տեղյակ եք, ծանոթ եք, թե ինչ տրամաբանությամբ և խոսույթով են ընթանում։ Եթե այս պահին նորություն կա ակադեմիական քաղաքի հայեցակարգի և նախագծի գործընթացի վերաբերյալ, կուզենամ, որ տեղեկացնեք: Նաև ասեք, թե ինչ է սպասվում արվեստային բուհերին և հնարավորինս մանրամասն ներկայացրեք, թե ինչ եք նախատեսում ունենալ արվեստային կլաստերում այդ բուհերի միավորմամբ։ Շնորհակալություն:

 Հ.ԱՐՇԱԿՅԱՆ

-Ամբիոնի մոտ եմ հրավիրում կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի նախարար տիկին Անդրեասյանին:

Ի պատասխան ձեզ, տիկին Ղազարյան, քանի որ իմ անունը հնչեցրիք և նաև այդ անախորժ պահին անդրադարձաք, ուզում եմ նախ՝ ասել, որ, իսկապես, տիկին ասելիս և նույնիսկ, երբ շփոթմունքով ասում ենք, վիրավորանքի որևէ նշույլ չկա: Նաև ուզում եմ ասել, որ ես էստեղից գնացի և նորից նայեցի, որովհետև լարված պահ էր, և կարող եմ ասել, որ, այո, նման բան եղել է, և ես պատահաբար «տիկին»-ով եմ դիմել հարգելի պարոն Օհանյանին: Նաև մենք այս մասը պարզաբանեցինք և հստակեցրինք, որ նա էլ իներցիայով, դրան ի պատասխան է այդ արտահայտությունն արել: Եվ ուզում եմ, ուղղակի, ասել, որ էստեղ, իսկապես, որևէ վիրավորական բան չկա և մենք մեր տիկնանց «տիկին»-ով ենք դիմում, պարոններին էլ «պարոն»-ով ենք դիմում, էստեղ բան չկա, որովհետև, այո, ես համարում եմ, որ խնդիրը լեգիտիմ է և խնդրում եմ, որ մեր բոլոր տիկնայք հանկարծ չվիրավորվեն այս անախորժ իրավիճակից:

Համեցեք, տիկին նախարար, կներեք, որ ձեր ժամանակից մի քիչ տարա։

 Ժ.ԱՆԴՐԵԱՍՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Տիկին Ղազարյան, իրականում այս խոսակցությունները, որ ավելի ինտենսիվ են դարձել, մի կողմից, իհարկե, ուրախացնող են, որովհետև երբ նախորդ տարի հուլիսին նախարարությունը հայտարարություն հրապարակեց կայքում, որ բուհերի խոշորացման և գիտահետազոտական կազմակերպությունների միավորման քննարկում է սկսում, և այնուհետև հենց ինքը խոսակցություն հրահրելու համար Կառավարության նիստում մենք առանձին անդրադարձ ունեցանք հրապարակված հայտարարությանը, ինձ մոտ տպավորություն էր, որ մեր բուհական ու գիտահետազոտական համակարգը, այնուամենայնիվ, դեռևս այս տեղեկատվությունը չի մարսել և չի արձագանքում։ Եվ այդ նույն տպավորությունն ունեի այս մի քանի ամսվա, ավելի քան 6 ամսվա ընթացքում, երբ այդ հայտարարությունն ուժի մեջ էր և մենք սպասում էինք առաջարկներին ու երբ դրանից հետո ստանում ենք միանգամից էդպիսի ինտենսիվ խոսակցություն, առաջին հերթին հարց է առաջանում, թե ի՞նչն էր դրա առիթը, որովհետև էդ նույն տրամաբանությամբ էդ խոսակցությունը կարող էր լինել սրանից 1 ամիս առաջ, 2, 3, 4 և ես այդ նույն բանը փոխանցել եմ բուհերի մեր գործընկերներին, որոնց հետ հանդիպման առիթն ունեցա, որ իրականում ոչինչ այլ բան տեղի չի ունեցել, քան մենք ի սկզբանե հայտարարել ենք: Եվ լավ կլինի, որ բուհերի մեր գործընկերները շատ ավելի ուշադիր լինեն և չմտածեն, որ դրանք, ընդամենը, հայտարարություններ են: Դա պրոցես է, որն սկսված է և գնում է, և մենք այդ պրոցեսի շատ տրամաբանական հաջորդ քայլի մեջ ենք, երբ աշխատանքային խմբեր ենք ձևավորել, որոնք պետք է մշակեն կլաստերներից յուրաքանչյուրի հայեցակարգը:

Արվեստների մասով նույնպես այս պրոցեսի մեջ ենք: Ընդ որում՝ ինչո՞ւ է սա շատ զարմանալի. որովհետև արվեստների մասով մենք նույնիսկ ավելի առաջ ենք: Նախորդ աշնանը մենք հուշագիր ունեցանք Լոնդոնի արվեստների համալսարանի հետ, և նոյեմբերին էստեղից արդեն իսկ ընտրված բուհերի ներկայացուցիչները փորձագետների հետ այցելել են Լոնդոն, որտեղ ունեցել են հանդիպումներ իրենց գործընկերների հետ: Նաև պետք է նշեմ, որ այդ ընթացքում Երևանի Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիայի ներկայացուցիչները հրաժարվել են այցին մասնակցելուց, ինչն իրենց իրավունքն է, իհարկե: Ուղղակի, ասածս այն է, որ տևական ժամանակ է, որ այս խոսակցություններն ընթանում են, և հիմա մենք շարունակում ենք քննարկել բովանդակությունն ու կառուցվածքը, թե արվեստների համալսարանն ի՞նչ կրթական ծրագրեր պիտի ունենա, ինչպիսի՞ տրամաբանությամբ պիտի կազմակերպվգի կրթությունը, ի՞նչ կարիքներ ունի շենքային տարածքների, գույքային պահանջների մասով։ Եվ այս ամենն օրակարգային հարցերին շրջանակի մեջ է: Խմբի առաջին հանդիպումն արդեն իսկ կազմակերպվել է, շարունակական հանդիպումներ են լինելու, որպեսզի այս աշխատանքն արվի։ Եվ մենք հույս ունենք, որ մինչև տարեվերջ կունենանք մշակված կոնցեպտները նաև միջազգային մեր գործընկերների մասնակցությամբ։ Շնորհակալություն:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Արձագանք:

 Թ.ՂԱԶԱՐՅԱՆ

-Շնորհակալություն, տիկին Անդրեասյան: Պարոն Արշակյան, ձեզ նույնպես շնորհակալություն արձագանքի համար։ Ճիշտն ասած, ես էլ չգիտեմ, թե առիթն ինչ է եղել, բայց շատ ուրախացել եմ էս առիթի կապակցությամբ, որովհետև մի տարի է, որ էս խոսակցության կարիքը ես զգում եմ, բայց, կարծես թե, չի հետաքրքրում հանրությանը, իսկ հիմա սկսեց հետաքրքրել: Տիկին Անդրեասյան, մի քանի հարց կա, որոնք չգիտեմ՝ առանձին մասնագիտացված խմբերը գիտե՞ն, թե՞ չէ բայց հանրությանը շատ է հետաքրքրում՝ էդ ակադեմիական քաղաքի գաղափարի հետ կապված և դրանցից մեկն էն է, թե աշխատավարձի հետ ինչպիսի՞ փոխկապակցվածություն է ունենալու էդ բովանդակությունը, որովհետև, գիտեք, որ մարդկանց պատճառաբանություններից մեկն էն է, որ իրենք մի հինգ տեղ են աշխատում և դրանք մի տեղում են կենտրոնացված, քաղաքից իրենց համար դժվար կլինի, հանրակացարանային կամ կեցության հարցն է հետաքրքրում: Նաև կուզենամ: Եթե ժամանակ մնա, ասեք, թե ծրագրերի հարցում ինչ առաջընթաց ունենք: Գիտեմ, որ արդեն մի ութ ամիս է, որ էդ հայտերի հայտարարությունը տրված է, ունե՞նք հիմա հավաքագրված ծրագրեր և մինչև ե՞րբ է շարունակվելու նաև իրազեկման կարգով։

Ժ.ԱՆԴՐԵԱՍՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Ծրագրերն ընդունել ենք մինչև փետրվարի 15-ը, ստացել ենք առաջարկներ 36 գիտահետազոտական կազմակերպություններից, 8 բուհերից, որոնք ոչ թե համապարփակ առաջարկներ են, այլ ավելի շատ դիտարկումներ են, ոչ թե ամբողջական հայեցակարգեր: Այնպես որ, այս պահին վերջնաժամկետը լրացել է, ինչը չի նշանակում, որ աշխատանքային խմբերում հնարավոր տարբեր մտքեր ու գաղափարներ չեն կարող քննարկվել:

Ինչ վերաբերում է ձեր բարձրացրած մնացած կոնկրետ հարցերին, պետք է նշեմ, որ մենք հենց այն հայտարարության մեջ, որը հրապարակել էինք, անդրադարձել էինք այդ հարցերին, և, մասնավորապես, աշխատավարձերի մասով շատ հստակ նշված է, որ մենք նախատեսում ենք, որ խոշորացված բուհերում մենք պետք է ունենանք աշխատավարձերի առնվազն կրկնապատկում: Ու հիշեցնեմ նաև, որ Հայաստանի Հանրապետության կրթության մինչև 2030 թվականը զարգացման պետական ծրագրով ամրագրել ենք, որ այդ խոշորացված բուհերը պետք է ունենան 100 տոկոս ֆինանսավորում պետության կողմից։

Ինչ վերաբերում է ակադեմիական քաղաքի հասանելիությանը, ապա սա ամենակարևոր հարցերից մեկն է, որ քննարկում ենք, և պետք է նշեմ, որ առանձին ճանապարհային նախագիծ է կառուցվում, ժամանակը չի հերիքի, որ ներկայացնեմ, բայց տրանսպորտային հասանելիության տեսանկյունից կարծում եմ, որ դա լինելու է մեր ամենահասանելի վայրերից մեկը։ Շնորհակալություն։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Նիստը վարողի իրավունքով ես ուզում եմ հարց ուղղել վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանին։ Պարոն վարչապետ, ընդհանրապես, այս դելիմիտացիայի թեմայի շուրջ դետալները շատ են, մանիպուլյացիաները՝ նույնպես և կուզենայի, որ ևս մեկ անգամ հստակեցնեիք հետևյալ երկու թեմաները։ Կարծում եմ՝ հիմնական երկու հարցերը հետևյալի շուրջ են. առաջինը. ըստ Հայաստանի դիրքորոշման՝ ի՞նչ հիմքով պետք է տեղի ունենա սահմանազատումը և սահմանագծումը: Այս հարցը տարբեր ձևերով է տրվում՝ ի՞նչ հիմքով, ի՞նչ քարտեզով և այլն:

Եվ երկրորդը. եթե հատվածական պիտի արվի այն, այս փուլում ո՞ր հատվածի դելիմիտացիայի մասին ենք խոսում։ Շնորհակալություն:

Հարցին կպատասխանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը:

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Շնորհակալ եմ, պարոն Ռուբինյան, հարցի համար: Երևի, ձեր հարցը կօգնի նաև, որպեսզի պարոն Դանիելյանի հարցին նորից անդրադառնամ, որովհետև էլի, ճիշտ եք դուք, դետալները շատ են: Տեսեք, երբ հարց է տրվում քարտեզի մասին, իրականում էդ հարցն էդքան էլ կոռեկտ չէ, որովհետև կարևոր է քարտեզի, կոպիտ ասած, կներեք խոսակցականի համար, տակ ընկած իրավական հիմքը։ Հիմա ձեր հարցին, թե ի՞նչ հիմքի վրա պետք է իրականացվի, մենք արձանագրել ենք, որ սահմանազատման գործընթացի քաղաքական հենքն Ալմա-Աթայի հռչակագիրն է: Հիմա մենք պետք է գնանք և դուրս բերենք այն իրավական հիմքերը, որոնք գոյություն են ունեցել 1991 թվականին հայկական ԽՍՀ և ադրբեջանական ԽՍՀ միջև սահմանի առկայության համար: Այսինքն՝ իրավական որոշումներ են կայացվել, էլի ուզում եմ, որ մենք միշտ հիշեք, որ քարտեզները վերարտադրում են իրավական հիմքերը, այսինքն՝ իրավական հիմքն է կարևոր և էդ իրավական հիմքի վրա է տեղի ունենում քարտեզը։ Ինչ վերաբերում է կոնկրետ հատվածին, որի շուրջ մենք պատրաստակամություն ենք ցուցաբերել, պարոն Ռուբինյան, հիմա ես նորից էդ հատվածի վերաբերյալ ասեմ. ուրեմն, պատկերացնենք նաև ձեզ համար, նաև հանրության համար, որպեսզի իրենք փորձեն և կարողանան հիմա, օրինակ՝ քարտեզի վրա հասկանալ, թե որ հատվածի մասին է խոսքը, հետևյալ հատվածի մասին է խոսքը. եթե Հայաստանի Հանրապետության տարածքից նայենք, Հայաստանի Հանրապետության Բաղանիս, Ոսկեպար, Կիրանց, Բերքաբեր գյուղերի հատվածը, ադրբեջանական կողմից՝ Բաղանիս Այրում, էլի հիշեցնում եմ, որ սրանք տարբեր գյուղեր են, Բաղանիսը՝ Հայաստանի Հանրապետության Բաղանիս և Ադրբեջանի Բաղանիս Այրումը տարբեր գյուղեր են, Բաղանիս Այրում, Աշաղի-Ասկիպարա, Խերիմլի, Կիզիլ-Հաջիլի, և Հայաստանի Հանրապետությունը պատրաստ է այս հատվածում ամբողջական սահմանազատում իրականացնել Խորհրդային Միության, խորհրդային հանրապետությունների իրավասու մարմինների կայացրած որոշումների, տոպոգրաֆիական քարտեզների և փաստաթղթերի հիման վրա։ Էստեղ կարևորը՝ հասկանանք, թե ինչը բաց մնաց իմ պատասխանում:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Այսինքն՝ որպեսզի ևս մեկ անգամ, հստակեցնենք, պարզ լեզվով ասած, խոսքը գնում է մեկ հատվածի մասին, որը Հայաստանի կողմից սկսվում է Բաղանիսից և ավարտվում է Բերքաբերի հատվածում, այսինքն՝ Ադրբեջանի հետ սահմանով, և մենք պատրաստակամություն ենք հայտնում՝ սահմանազատել այդ մեկ հատվածը որպես առաջին հատված: Ճի՞շտ ենք հասկանում:

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Սահմանազատել որպես սահմանի մեկ ամբողջական կտոր:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Եվ ևս մեկ հարց. ճիշտ ենք, չէ՞, հասկանում, որ Բերքաբերն այն 31 ոչ անկլավային գյուղերից մեկն է, որի տարածքի մի մասը չի վերահսկվում Հայաստանի կողմից այս պահի դրությամբ:

Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Այո, ճիշտ եք հասկանում:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Արմեն Խաչատրյան:

 Ա.ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ

-Մեծարգո պարոն վարչապետ, հարգելի Կառավարության անդամներ, հարցս ուղղում եմ տարածքային կառավարման և ենթակառուցվածքների նախարարին։ Հարցս հետևյալն է. թեև այս հարցը մի քանի անգամ քննարկվել է, բայց կրկին կհնչեցնեմ այն: Դեռևս 2022 թվականի դեկտեմբերին պաշտոնական հավաստում է եղել, որ Սյունիքի մարզի Գորիս համայնքի Ներքին Խնձորեսկ և Խնձորեսկ ճանապարհահատվածը պետք է հիմնանորոգվի, և ուզում եմ նորից հիշեցնել, որ այդ ճանապարհը 40 տարի չի եղել, կարելի է ասել՝ ճանապարհ գրեթե չկա և ես գիտեմ, որ այս հարցով տարածքային կառավարման և ենթակառուցվածքների նախարարությունը բավականին լուրջ ուսումնասիրություններ է սկսել, և գործընթացն սկսվել է: Բայց մենք հույս ունեինք, որ դա կտեսնեինք 2023 թվականին, և արդեն 2024 թվականն է, ես ուզում եմ իմանալ և ասեմ ձեզ, որ բնակիչներն ուշիուշով հետևում են այս գործընթացին, թե ուր ենք հասել, 2024 թվականին մենք ի՞նչ ենք տեսնելու այդ ճանապարհին: Միաժամանակ Վերիշեն- Խոզնավարի մասին նույնպես պաշտոնական հավաստում է եղել, և այդ մասին մեր բնակչությանը տեղեկացրել ենք, որ 2024 թվականին այդ ճանապարհի շինարարությունն սկսվելու է: Խնդրում եմ այս մասով ասեք, թե որտեղ ենք հասել:

Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հարցին կպատասխանի տարածքային կառավարման և ենթակառուցվածքների նախարար Գնել Սանոսյանը:

 Գ.ՍԱՆՈՍՅԱՆ

-Շնորհակալություն, պարոն Խաչատրյան, հարցի համար: Այո, գյուղում հանդիպում է կազմակերպվել, որին մասնակցել են նաև մեր նախարարության աշխատակիցները։ Ֆիքսել են, որ ճանապարհը, ինչպես դուք նշեցիք, երկար ժամանակ չի հիմնանորոգվել կամ նորոգվել և հիմնանորոգելու կարիք ունի, բայց ճանապարհ կառուցելն էնպիսի պրոցես է, որ չենք կարող այսօր ֆիքսել, երկու օր հետո սկսել դրա կառուցման գործընթացը:

Ուստի՝ պետք է այդ բնակավայրերի մեր հայրենակիցներին, նորից ներողություն խնդրելով, խնդրեմ նաև համբերել, որպեսզի հերթով իրականացնենք։

Մենք նախորդ տարի պատմական մեծ քանակի ճանապարհաշինարարական աշխատանք ենք արել՝ 803 կիլոմետր և էդ ամբողջ հատվածը Հայաստանի տարբեր բնակավայրեր են, տարբեր ճանապարհներ են, աննախադեպ մեծ ծավալի՝ 803 կիլոմետր: Հիմա, ես հասկանում եմ, պարոն Խաչատրյան, ձեզ հատկապես Գորիսի տարածաշրջանը շատ է հուզում և շատ տեղին է, բայց մեր խնդիրն է փորձել ամբողջ հանրապետության ճանապարհային ցանցը բարելավել:

Եթե ձեր նշած կոնկրետ երկու ճանապարհներին անդրադառնանք, այո, 2022 թվականի դեկտեմբերից հետո, մյուսը՝ 2023 թվականին, երկու ճանապարհների շուրջ իրականացվել է արդեն փաստաթղթավորման աշխատանք: Երկու ճանապարհների համար պատվիրվել են նախագծեր: 2023 թվականի ընթացքում նախագծող ընկերություններն իրականացրել են նախագծման աշխատանք: Վերջերս այդ նախագծերից մեկն արդեն տրամադրվել է մեր նախարարությանը, իսկ մյուսը գտնվում է փորձաքննության փուլում, որը ենթադրում է, որ առաջիկայում արդեն կանցնենք մրցութային գործընթացին: Մեր պատկերացմամբ առաջիկա 2-3 ամիսներին կարող է դա տեղի ունենալ, բայց դա չի նշանակում, որ մենք 2024 թվականին կարող ենք սկսել և ավարտել այդ ճանապարհները շատ պարզ պատճառով՝ մեծ ճանապարհը 18,3 կիլոմետր է՝ մոտ 3,3 միլիարդ արժողությամբ, այսինքն՝ մեծ հսկայական աշխատանք է, մյուս ճանապարհը 10 կիլոմետր է՝ 2,3 միլիարդ նախնական նախագծային հաշվարկով: Այսինքն՝ ինչպես բնակիչների հետ հանդիպել ենք, ինչպես ձեզ կամ այլ գործընկերների հետ քննարկել ենք, այդ ճանապարհները մեր ցանկի մեջ են, ընթացիկ աշխատանքներ են, որոնք հերթով կիրականացվեն։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Արձագանք։

 Ա.ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ

-Շնորհակալություն, պարոն Սանոսյան, բնակիչներն ըմբռնումով են մոտենում այս աշխատանքների ժամանակի երկարացմանը, բայց, ամեն դեպքում, մենք ամեն կերպ պայմանավորվել և հաշվարկներ ենք արել գոնե Ներքին Խնձորեսկի մասով, 2024 թվականին էդ ճանապարհը պետք է արդեն շահագործվեր, որովհետև ասում են, որ այնտեղ ճանապարհ չկա, և մենք իմ պատգամավոր գործընկերների հետ, ճանապարհային դեպարտամենտի պետի հետ գնացել ենք, տեղում տեսել ենք և նույնիսկ շտապօգնության մեքենան չի գնում Ներքին Խնձորեսկ, էլ չասեմ տաքսիների և այլնի մասին: Հաշվի առնելով, որ սահմանամերձ է հիմա այդ գյուղը, հուսով ենք, պարոն Սանոսյան, որ, մեր խոստման համաձայն՝ 2024 թվականին այդ ճանապարհը գոնե հիմնական մասով արդեն հիմնանորոգված կլինի:

  Գ.ՍԱՆՈՍՅԱՆ

-Պարոն Խաչատրյան, նշեցի, որ այն չէր կարող 2023 թվականին կառուցվել և ավարտվել, որովհետև 2023 թվականին նախագծման գործընթաց է արվել և հիմա գտնվում է փորձաքննության փուլում, իրար հաջորդող փուլեր են, բայց մեր հայրենակիցները Ներքին Խնձորեսկ գնալուց առաջ, օրինակ՝ Գորիսից գնում են այն ուղղությամբ, որով պետք է գնան։ Գորիսի տարածքում մենք անցած տարի 4 կիլոմետր արել ենք, 16 կիլոմետր արել ենք Գորիսից Տեղ հատվածում: Նկատի ունեմ, որ այդ ճանապարհի մի շարք հատվածներ բարելավվել են, վերջին 10 կիլոմետրը կբարելավվի, առաջիկա 2-3 ամսում մրցույթ կհայտարարենք: Բայց դուք էլ, ես էլ գիտենք, թե ինչ մեծ ուշադրություն կա Գորիսի տարածաշրջանին, Արճիշի ճանապարհի հարցը դուք և շատ գործընկերներ ժամանակին բարձրացրել եք, հիմա կառուցման փուլում է, և բազմաթիվ այլ ճանապարհներ տարածաշրջանում, որոնց մասին դուք էլ, մեր հայրենակիցներն էլ գիտեն: Առաջիկայում նաև մենք գործընթաց կունենանք Շինուհայր-Տաթև հատվածում, որը բավական մեծ պրոյեկտ է, կսկսենք շինարարության գործընթաց։ Շնորհակալություն:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Ագնեսա Խամոյան:

 Ա.ԽԱՄՈՅԱՆ

-Շնորհակալ եմ: Անկեղծ ասած, Կառավարության հետ ամեն հարց ու պատասխանի ժամանակ ինձ ավելի ու ավելի դժվար է դառնում կոնկրետ մեկ հարց ձևակերպելը, որովհետև Նիկոլ Փաշինյանի պատասխաններից հետո ինձ մոտ 5 էջ հարց է կուտակվում: Օրինակ՝ մեծ է գայթակղությունը՝ հարցնելու, որ եթե իրավական հիմքերը նոր պետք է հանեք, ասում եք՝ քարտեզները համաձայնեցված չեն, ապա ինչո՞ւ եք հենց էս փուլում հայտարարում, որ էս տարածքները, ժողովրդական լեզվով ասած, նաղդ Ադրբեջանինն են, ու պետք է տանք: Դուք մակետ եք ցույց տալիս, չեք ասում, որ էդ մակետի մեջ գտնվում են Ադրբեջանի զինված ուժերի ներկայացուցիչները, ու արդյո՞ք իրենք պետք է դուրս գան, դուք հասնելո՞ւ եք նրան, որ դուրս գան, թե՞ դուրս չգան:

Բայց հարցս երեկ տեղի ունեցած մի իրադարձության է վերաբերում. Ստոլտենբերգն էր գտնվում Հայաստանի Հանրապետությունում՝ տարածաշրջանային այցով և ձեզ հետ համատեղ մամուլի ասուլիսի ժամանակ բառացիորեն հայտարարեց. «Մենք ողջունում ենք ձեր համերաշխությունն Ուկրաինայի հետ և բոլոր գործընկերներին կոչ ենք անում, որ իրենցից կախված ամեն ինչ անեն, որ Պուտինը չհաղթի պատերազմում: Մարտադաշտում իրավիճակը մնում է ծանր և այս պատճառով է հենց, որ պետք է ավելացնել, ոչ թե պակասեցնել մեր աջակցությունը: Եթե Պուտինն Ուկրաինայում հաջողության հասնի, իրական ռիսկ կա, որ նրա ագրեսիան այնտեղ կանգ չի առնի»:

Ես ուզում եմ հասկանալ, թե Վրաստանում, Ադրբեջանում գտնվող Ստոլտնեբերգն ավելի հարմար տեղ չգտա՞վ, քան ձեր կողքին էդ հայտարարություններն անելու, պարոն Փաշինյան: Արդյո՞ք այս հայտարարությունը համաձայնեցված էր ձեզ հետ, թե՞ համաձայնեցված չէր, որովհետև, եթե չեմ սխալվում, պրատակոլով համատեղ հանդիպումներից հետո տարածվող մամուլի հաղորդագրությունները, մամուլի հայտարարությունները համաձայնեցված են լինում: Եթե համաձայնեցված չէր, ապա համաձա՞յն եք էս գնահատականների հետ:

Եվ մի եզրահանգում. երբ մենք պարբերաբար հայտարարում ենք, որ չի կարելի Հայաստանի Հանրապետությունը դարձնել աշխարհաքաղաքական շահերի բախման կետ, հենց սա նկատի ունենք։ Շնորհակալ եմ։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հարցին կպատասխանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը։

Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Իրականում շնորհակալ եմ հարցի համար, տիկին Խամոյան։ Ես առաջին հատվածին էլ, անպայման, կանդրադառնամ, որովհետև երկրորդ պատասխանը կարճ է։ Դուք սխալ գիտեք, այդպիսի պրակտիկա չկա, որ այցելությունների ընթացքում հայտարարությունները համաձայնեցվեն։ Ես 6 տարի տարբեր տեղեր գնում եմ և երբեք որևէ տեղ իմ հայտարարություններն ընդունող կողմի հետ չեմ համաձայնեցրել։ Հիմա, այն, ինչ պարոն Ստոլտենբերգն ասել է` կապված մեր համերաշխության հետ, այն, ինչ կա, հրապարակային է, և մարդիկ կարող են դա ամենատարբեր կերպ գնահատել։ Մնացած գնահատականներն իրենց գնահատականի հարցն են, և Հայաստանի Հանրապետությունում ամենատարբեր հայտարարություններ են հնչում, և չեմ կարծում, թե ձեր գնահատականը ճիշտ է, որովհետև, եթե նկատի ունեք, որ մենք արտաքին հարաբերություններ չունենանք, ես կարծում եմ, որ այդքան էլ ճիշտ տրամաբանություն չէ։

Հիմա, էլի առաջին հարցին անդրադառնալով, նախորդ անգամ էլ, եթե չեմ սխալվում դուք տվեցիք հարցը կամ գուցե այլ պատգամավոր տվեց, ես ասացի, որ մենք միլիմետրի ճշտությամբ գիտենք Հայաստանի Հանրապետության սահմանները։ Տեսեք, դուք ասում եք՝ իրավական փաստաթղթերը համաձայնեցվա՞ծ են, թե՞ համաձայնեցված չեն։ Մենք մեր իրավական փաստաթղթերն ունենք և մենք համոզված ենք մեր իրավական փաստաթղթերի մեջ։ Հենց ամբողջ խնդիրն էլ դա է, որ սահմանազատման բանակցային գործընթաց տեղի ունենա, և մենք մեր փաստաթղթերը դնենք սեղանին, եթե այլ փաստաթղթեր կան, այլ փաստաթղթեր էլ դրվեն սեղանին, և այդ հիմքի վրա կայացվի համաձայնություն։ Ես էլի եմ ասում՝ ես չեմ խոսել որևէ բան զիջելու մասին։ Ես ասել եմ, որ, քանի որ մենք գիտենք Հայաստանի Հանրապետության սահմանները, մենք պետք է կանգնենք Հայաստանի սահմաններին, որովհետև երբ դուք և մենք բոլորս խոսում ենք Հայաստանի անվտանգությունն ապահովելու ձևերի և միջոցների մասին, այդ ձևերի և միջոցների մեջ ամենևին էլ երկրորդական տեղ չունի սեփական լեգիտիմ սահմանների վրա կանգնելը և դա և՛ ներքին առումով, և՛ միջազգային առումով արձանագրելը։ Այդ տրամաբանության մեջ ես կարծում եմ նաև, որ երբ ընդդիմությունն ասում է, որ Կառավարությունը Տավուշի մարզից չորս գյուղ է հանձնում, դա Կառավարության տեսակետից չէ խնդրահարույց, դա Հայաստանի Հանրապետության տեսակետից է խնդրահարույց, որովհետև, էլի եմ ասում, ես արդեն անդրադարձա, այս սահամանագծերի մեջ գտնվող, Հայաստանի Հանրապետության լեգիտիմ սահմանագծի մեջ գտնվող որևէ բան մենք չենք պատրաստվում որևէ մեկին հանձնել։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Արձագանք։

 Ա.ԽԱՄՈՅԱՆ

-Պարոն Փաշինյան, որևէ մեկը չի ասում, որ մենք հարաբերություններ չպետք է զարգացնենք, չպետք է զարգացնենք ՆԱՏՕ-ի հետ, այդ հարաբերությունները, ի դեպ, ձեր օրոք չեն զարգացել, ձեր օրոք չէ, որ զարգացում են ապրել։ Խոսքը հետևյալի մասին է. Ռուսաստան-Արևմուտք լարվող, լարված հակամարտությունների, պայթյունավտանգ հակամարտությունների ֆոնին Ստոլտենբերգը ոչ թե Ադրբեջանում, ոչ թե Վրաստանում, վերջիններիս ղեկավարների կողքին կանգնած է Պուտինի մասին գնահատականներ անում, այլ՝ ձեր կողքին կանգնած։ Մեր ռազմավարական դաշնակիցն է Ռուսաստանի Դաշնությունը։ Հետո էլ բողոքում ենք, ասում ենք՝ հայ-ռուսական հարաբերությունները լավ չեն։ Ի՞նչ ենք մենք անում, որ այդ հարաբերությունները կարգավորվեն։ Սրա մասին է խոսքը։ Ես ուզում եմ հասկանալ, թե այդ հայտարարությունը մեզ ի՞նչ տվեց, բացի ձեր համատեղ լուսանկարից ու տարածված տեսանյութից։ Գործնականում մեզ ի՞նչ տվեց այդ հայտարարությունը։

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Գիտեք, դուք ասում եք՝ ի՞նչ ենք անում, որ մեր հարաբերությունները կարգավորվեն, մենք էլի ցույց ենք տալիս այդ քարտեզը։ Ասում ենք` հարգելի ՀԱՊԿ, սա Հայաստանի Հանրապետության ինքնիշխան տարածքն է, դուք սա համարո՞ւմ եք ՀԱՊԿ-ի պատասխանատվության գոտի։ Եթե այդ հարցին հստակ պատասխան չկա, դա մեզ համար պրոբլեմ է, և ես դրա մասին բազմիցս ասել եմ։

Ինչ վերաբերում է աշխարհաքաղաքականին, գիտեք ինչ, այո, այս լարված պայմաններում կարող են տարբեր կողմերից լինել պաշտոնյաներ, որոնք իրենց անունից անեն հայտարարություններ, որոնք մյուս կողմի համար այդքան էլ հաճելի չլինեն, և ես չեմ կարծում, որ դա եզակի և միակ հայտարարությունն է։ Այո, ինձ մոտ այլ հայտարարություններ էլ են հնչել, ուրիշների մոտ էլ Հայաստանի Հանրապետության դեմ են հայտարարություններ հնչել և հնչում են։ Եվ ի՞նչ, մենք գնանք և ասենք, որ բոլոր այն տեղերում, որտեղ Հայաստանի մասին վատ բան է ասվել, մենք այդ տեղերի հետ մեր հարաբերությունները խզո՞ւմ ենք։ Եթե ձեր ասած տրամաբանությամբ գնանք, կարող ենք ձեր նկարագրած դաշնակիցների շրջանակի հետ շատ լուրջ պրոբլեմներ արձանագրել ձեր ասած տրամաբանությամբ, եթե այդ տրամաբանությամբ մի հայտարարություն է հնչել։ Ի՞նչ է, մենք Ուկրաինային 3 մլրդ դոլարի կամ 15 մլրդ դոլարի զե՞նք ենք վաճառել։ Բա, պիտի գոհ լինեիք, ոնց որ թե, հիմա պիտի ասեիք՝ վայ, այնքան ուրախ ենք, որ մեզ նման կոմպլեմենտար քաղաքականություն եք վարում։ Այնտեղ շնորհավորում եք, այնտեղ ընդունում եք։ Ինչո՞ւ եք դժգոհ, բա, ուրախացեք, ասեք, վերջապես, եկաք հասաք ճիշտ քաղաքական գծի, Կառավարությունն էլ, վերջապես, հասկացավ, որ մեր հիմնադրած կոմպլեմենտար քաղաքականությունը ճիշտ է։ Կեսօրին շնորհավորում եք, կեսօրից հետո ասուլիս եք անում։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Ի դեպ, քանի որ մի տեսակ հայ-ռուսական զրույցի վերածվեց մեր հարց ու պատասխանը, այսօր կարդացի, որ Ռուսաստանի արտաքին գործերի նախարարության պաշտոնական ներկայացուցիչը, խոսելով վարչապետի՝ Տավուշի հատվածում դելիմիտացիա անելու անդրադարձի մասին, ասել էր մոտավորապես հետևյալը. Ռուսաստանն այդ պատմությունների հետ կամ կատարվելիքի հետ կամ վտանգների հետ, չեմ ցիտում, իհարկե, միտքն եմ ասում, կապ չունի։ Շատ տարօրինակ է, ինձ թվում է՝ Ռուսաստանն այնտեղ հենակետ է դրել, որպեսզի կապ ունենա։ Բոլորդ գիտեք, որ այդ հատվածում՝ Ոսկեպարից մի քիչ վերև, ռուսական հենակետ կա։ Շատ տարօրինակ էր։ Հուսով եմ, տիկին Խամոյան, եթե նամակներ եք գրում, նամակի մեջ այդ հարցն էլ կբարձրացնեք։ Հակոբ Ասլանյան։

 Հ.ԱՍԼԱՆՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Մեծարգո պարոն վարչապետ, հարգելի Կառավարություն, հարցս ուղղում եմ առողջապահության նախարար տիկին Ավանեսյանին։ Տիկին Ավանեսյան, վերջին շրջանում հատկապես մանկապարտեզներում երեխաների հիվանդությունների քանակը շատացել է։ Երեխեքը սովորաբար մի երկու օր գնում են, հետո հիվանդանում են, և այնտեղ վերահսկողություն չկա: Ի՞նչ է արվում, որ դրա դեմն առնվի։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հարցին կպատասխանի առողջապահության նախարար Անահիտ Ավանեսյանը։

Ա.ԱՎԱՆԵՍՅԱՆ

-Շնորհակալ եմ հարցի համար։ Պարոն Ասլանյան, նշեմ, որ ներկայումս մեզ մոտ ՍՇՎ-ներով, Covid-ով և մնացած վարակիչ հիվանդություններով բավականին նվազել է լարվածությունը։ Եթե հունվար-փետրվար ամիսներին, իսկապես, մինչև 18 տարեկան երեխաների շրջանում բավական ակտիվացում ունեինք սեզոնային վարակների մասով, ապա վերջին երկու շաբաթում նկատելի է թվերի նվազումը թե՛ հիվանդացության, թե՛ հոսպիտալացման առումով։

Ինչ վերաբերում է մանկապարտեզներում, դպրոցներում հիվանդացությանը, ասեմ, որ մի քանի գործողություններ կան, որոնք նպաստում են, որ վարակիչ հիվանդությունները չտարածվեն։ Առաջին հերթին պետք է նշեմ, որ դրանք պատվաստումներն են, և բոլոր այն վարակիչ հիվանդությունները, որոնք շատ ծանր ընթացք ունեն, շատ վտանգավոր են, դրանց հիմնական մասը կանխարգելի է, եթե ունեն պատվաստումներ։ Գրիպի դեմ սեզոնային պատվաստումների մեր թիրախային խումբը՝ մինչև 12 տարեկան երեխաները և մեծահասակները, եթե ամեն տարի աշնանն անցնեն պատվաստում, ապա այս սեզոնին պաշտպանված կլինեն շատ ծանր վիրուսներից։ Դա վերաբերում է և՛ կարմրուկին, և՛ այլ վարակիչ հիվանդություններին։ Ասեմ, որ 2024 թվականից մեկնարկում է նաև ջրծաղիկի պատվաստման ծրագիրը, և, կարծում եմ, որ շատ կարևոր ներդրում է։ Հաջորդիվ երեխաների շրջանում հիվանդացությունը կանխարգելելու մյուս միջոցը հիգիենային հետևելն է և հնարավորինս հիվանդ վիճակով մանկապարտեզ չհաճախելը։ Այս մասով մենք շատ սերտ աշխատում ենք կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի նախարարության մեր գործընկերների հետ։ Բոլոր այն ժամանակներում, երբ ունենք համաճարակաբանական լարված իրավիճակ, գործում են ֆիլտրեր, և բուժքույրերը նախքան կրթական պրոցեսի օրվա սկիզբն ստուգում են երեխաների առողջական վիճակը։ Այս բոլոր միջոցները, իհարկե, օգնում են՝ կանխելու հիվանդությունները, բայց մենք հասկանում ենք, որ այդ շրջանը երեխաների համար հենց վարակիչ հիվանդությունների ընկալունակության հատվածն է։ Այո, դա էլ օգնում է իմունիտետի զարգացմանը և առողջ մեծանալուն։ Այսքանը։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Արձագանք։ Հարգելի գործընկերներ, լռություն ապահովեք դահլիճում:

 Հ.ԱՍԼԱՆՅԱՆ

-Տիկին Ավանեսյան, հարցն այն է, որ մանկապարտեզներում, ըստ երևույթին, անհրաժեշտ է, որ, ասենք՝ բուժքույրեր լինեն, որոնք մշտապես ստուգեն, նոր թողնեն հիվանդ երեխաներին՝ գալ, որպեսզի նրանք չվարակեն մյուսներին։

 Ա.ԱՎԱՆԵՍՅԱՆ

-Ինչպես նշեցի, երբ ունենում ենք լարված համաճարակաբանական իրավիճակ, բոլոր այդ ֆիլտրերը գործարկվում են, և դրա շնորհիվ էլ կանխում ենք բռնկումները։ Բայց, սեզոնային վիրուսներից և այլ վարակիչ հիվանդություններից պաշտպանվելու լավագույն միջոցը, անվտանգ միջոցը պատվաստումներն են։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Քրիստինե Վարդանյան։

 Ք.ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ

-Նախ՝ այսօր այս դահլիճում կատարվողի մասին։ Գիտեք, այնքան պարզ է, թե ինչ է կատարվում։ Հիմա դահլիճում մեծամասնություն եք, նախագահությունը ձերն է, ուժայինները ձեզ են պաշտպանում ու կուզեք՝ կանջատեք ընդդիմադիրների խոսափողը, կուզեք՝ ձայնից կզրկեք, կուզեք՝ նկատողություն կանեք, բայց պարզագույն ճշմարտություն կա` ոչ մի իշխանություն հավերժ չէ։ Երևի, մեկը ձեզ պիտի ասի, որ Նիկոլ Փաշինյանից հետո կյանք կա, ամեն դեպքում։ Հիմա, գալով արձանագրումներին, ես վստահ եմ, որ դուք բոլորդ շատ լավ հասկանում եք, թե ինչ եք անում, և այդտեղ ձեզ որևէ բան ապացուցելու կամ համոզելու կարիք չկա։ Ուղղակի, մեր հանրության համար արձանագրենք, որ դուք այստեղ ինքներդ եք ասում, որ չկա սահմանագծման և սահմանազատման հիմք, փաստացի, իրավական հիմք, համաձայնեցված քարտեզ, որով իրականացնում եք գործընթացը։ Փաստացի, դուք կատարել եք ամբողջ բանակցային պրոցեսում Ադրբեջանի պահանջներից հերթականը, որ առանց իրավական հիմքը ֆիքսելու նախաձեռնել եք գործընթացը, ու մյուս հանցանքն այն է, որ այդ գործընթացը նախաձեռնել եք մեր պաշտպանական գծի ամենաուժեղ հատվածում, որտեղ մենք ունենք կահավորված դիրքեր, և որտեղ դժվարություն կա Ադրբեջանի համար՝ տարածքներ գրավելու։ Ի՞նչ է ստացվում. փաստացի, Ադրբեջանը որտեղ չի կարողանում իր ուժերով ներխուժել, դա անում է ձեր ձեռքով։ Հիմա, մանիպուլյացիաներն այստեղ՝ թե գյուղ չենք հանձնում, տարածք է, փաստ է, այն տարածքներում, որոնց մասին խոսում եք, դրանից առա՞ջ են հայ զինվորները կանգնած, թե՞ հետ ու խոսում եք հայ զինվորներին հետ կանչելու, հետ քաշելու մասին, չէ՞։ Սրանով կազմաքանդվում է Տավուշի ամբողջ առաջնագիծը։

Երկրորդը. նկատե՞լ եք, որ վերջերս դուք սկսել եք Ալիևից ավելի շատ հայ ժողովրդին սպառնալ պատերազմով։

Երրորդը. այն քարտեզը, որը ցույց եք տալիս, այդ տեսքով գոյություն չունի։ Ու գուցե ՀԱՊԿ կամ որևէ այլ բանի առաջ նախապայման դնելուց առաջ Ադրբեջանի՞ առաջ նախապայման դնեիք՝ գրավված, օկուպացված տարածքներից դուրս գալու։ Հետևապես՝ ես վստահ եմ, որ դուք այս ամենի հետևանքները շատ լավ պատկերացնում եք, բայց այս հրամանները կատարողները բոլորը պիտի հասկանան, որ սա հանցագործություն է, որևէ մեկն իրավունք չունի՝ անելու այդ գործողություններից որևէ մեկը։ Գուցե դուք ձեր հարցերը լուծել եք, ունեք երաշխիքներ, բայց այն մարդիկ, որոնք այսպիսի հրամաններ կկատարեն, վաղ թե ուշ պատասխանատվություն են կրելու։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հարցն ո՞ւմ էր ուղղված։

 Ք.ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ

-Հարց չկար, արձանագրումներ էին։ Շնորհակալություն։

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Կարիք կա՞ այս քննարկումներին արձագանքելու, հարգելի Կառավարություն։ Ձեր ակնարկներին կարձագանքի Հայաստանի Հանրապետության վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը։

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Օգտվելով առիթից, նախ՝ շնորհակալություն եմ հայտնում արձանագրումների համար և փորձեմ արձանագրումներին արձանագրումներով պատասխանել: Նախ՝ ես այս դահլիճում բավականին երկար գործել եմ որպես Ազգային ժողովի պատգամավոր և, իմ կարծիքով, տվել եմ ամենևին էլ ոչ այնպիսի հարցեր, որոնք չի կարելի սուր անվանել, բայց ես չեմ հիշում, որ որևէ մեկին անձնական վիրավորանք հասցրած լինեմ, բացառությամբ էն դեպքերի, երբ ինձ դիտավորյալ հասցվել է անձնական վիրավորանք: Սա՝ որպես արձանագրում: Խորհրդի կարգով էլ, եթե թվում է, թե… Ի միջի այլոց, ասեմ ձեզ՝ ժամանակին որպես ընդդիմություն գործած, ընդդիմության մեջ էդ ընկալումը կա, որ թվում է, թե եթե ինչ-որ բան ես ասում, հետն էլ հայհոյանք ես տալիս, դա ուժեղացնում է խոսք: Ընդհակառակը, դա վկայությունն է էն բանի, որ ասածիդ մեջ էդքան վստահ չես: Այսինքն՝ փաստարկները, սենց, դոպինգ տալու անհրաժեշտություն ունեն, բայց էդ դոպինգից էդ փաստարկն իրականում թուլանում է, որովհետև դոպինգը, ընդամենը, պահի ազդեցություն ունի:

Ինչ վերաբերում է նրան, որ սպառնում եմ պատերազմով: Դուք, ոչ միայն դուք, մենք էլ մեզ քննադատել ենք էն բանի համար, որ մենք իրադրությունը մեր ժողովրդին ինչ-որ իրավիճակներում չենք ներկայացրել: Բա, դուք էլ եք էս… Բա, ինչո՞ւ չէիք ասում, բա ինչո՞ւ էս բանը չէիք ասում: Բա, դուք գիտեիք, մենք չգիտեինք: Բա, դուք տեղեկատվություն ունեիք, մենք չունեինք տեղեկատվություն: Բա ինչի՞ պարեցիր Շուշիում, բա ինչի՞ էս … Եվ ես էլ ասում եմ՝ եթե … Կամ էդ պիտի ասեի կամ էլ պիտի հակառակն ասեի: Ասեի՞ հակառակը: Ի՞նչ էր լինելու ձեր ռեակցիան՝ հակառակին ասելու, որովհետև եթե էն ժամանակ օբյեկտիվորեն առերեսվեինք իրավիճակին, և, ընդ որում, ինչ որ ասում եմ, ապացուցելի է, ի՞նչ պիտի ասեինք, պիտի ասեինք, որ վերջին ասուլիսում ասացի: Պիտի ասեի՝ գիտեք ինչ, ժողովուրդ, ճիշտ տարբերակը և կամ ճիշտ չէ, հնարավոր տարբերակն էն է, որ գանք, ասենք, որ Լեռնային Ղարաբաղն Ադրբեջանի կազմում կարող է ունենալ ինքնավարություն, ընդ որում՝ էն արձանագրմամբ, որ դա լինելու է հայ-ադրբեջանական ինքնավարություն: Դա է եղել 2018 թվականի բանակցային գործընթացի բովանդակությունը և դա ապացուցելի է: Ես դրա մասին խոսել եմ, ես դա ապացուցել եմ: Դրան բովանդակային արձագանք չի եղել: Թող էսօր էլ դուրս գան, բովանդակային արձագանքեն, ասեն՝ էդպես չէ, որովհետև… Չեն կարող, ուղղակի: Եթե փորձեն, էլի կվերադառնանք: Մենակ չասեք՝ այ, էլի սկսեցիք նախկիններից խոսել: Մեր սխալներից ենք հետևություն անում: Ինքս իմ սխալներից եմ հետևություն անում, որովհետև դուք ինձ էն ժամանակ ասում էիք՝ ինչո՞ւ ես ասել՝ «Արցախը Հայաստան է և վերջ» էն ժամանակվա համար: Հիմիկվա համար ասում եք՝ ինչո՞ւ չես ասում՝ «Արցախը Հայաստան է և վերջ»: Սա է ձեր էսօրվա հռետորիկան: Եկեք կողմնորոշվենք: Սրա մասին է խոսքը:

Ինչ վերաբերում է հիմք լինել-չլինելուն, բացարձակապես համաձայն չեմ ձեզ հետ: Ալմա-Աթայի հռչակագիրը հիմք է: Եվ մեր քաղաքական պայմանավորվածության համաձայն՝ Ալմա-Աթայի հռչակագիրը հիմք է: Հիմա մենք սահմանները պետք է վերարտադրենք Ալմա-Աթայի հռչակագրի հիման վրա, էլի եմ ասում՝ ոչ թե ստեղծենք, այլ վերարտադրենք:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Արձագանք:

 Ք.ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ

-Ձեր ասածի մի ստվար հատվածն իմ ասածի հետ որևէ կապ չուներ: Ձեր հայտարարություններից հետո ամեն անգամ ձեզ արձագանք լինում է նախագահների կողմից էլ, նախագահների գրասենյակներից էլ: Էնքան են արձագանքել, որ արդեն անիմաստ են համարում: Անգամ համանախագահներն են ձեզ արձագանքել, բայց դա թողնենք: Մեր էս ժողովուրդը, իրոք, մեղք է՝ դետալների մեջ էդքան մտնելու:

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Ի՞նչ են արձագանքել: Առիթ ունեք, ասեք:

 Ք.ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ

-Հայտարարությունները կարող եք կարդալ, վստահ եմ՝ էդ կարող եք անել: Ես վստահ եմ, որ ձեզ ու «Քաղաքացիական պայմանագրի» մնացած անդամների համար հիմք է Ալմա-Աթան: Ադրբեջանը որտե՞ղ է հայտարարել, որ իր համար հիմք է, ու որտե՞ղ է էդ քարտեզը ֆիքսված, այսինքն՝ բացի ձեր մտքից, էդ որտե՞ղ է ֆիքսված: Մի հատ էդ հանեք, ցույց տվեք:

Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Պրահայում և Սոչիում:

 Ք.ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ

-Ստում եք: Ֆիքսված չէ քարտեզ, որով Ադրբեջանն ասում է՝ սրանով համաձայն եմ դեմարկացիայի և դելիմիտացիայի: Եթե ֆիքսվել է, պայմանավորվել եք արդեն, լավ, ասեք, էդ թվականի քարտեզն ասեք, որովհետև ես այլ բան եմ տեսել փաստաթղթերում:

Եվ երկրորդ՝ ամենակարևոր հանգամանքը. խնդիրն էն է, որ դուք, ներկայում սպառնալով պատերազով, զիջումները ներկայացնում եք որպես պատերազմը կանխելու եղանակ: Հայաստանը վերջին անգամ ե՞րբ է պատերազմ մղել, Տիգրան Մեծի՞ ժամանակ: Ե՞րբ ենք մենք պատերազմ նախաձեռնել, ընդհանրապես: Դուք էդ զիջումների քաղաքականությյամբ Արցախից հրաժարվեցիք, Սյունիքից զորքերը հետ քաշեցիք էդ պատճառաբանությամբ, ամեն ինչ արդարացրել եք դրանով, ասել եք՝ դրա դիմաց կլինի խաղաղություն, հիմա անգամ դա չեք կարողանում ասել: Էլի զիջումն ասում եք, էլ չեք էլ ասում, որ դրա դիմաց խաղաղություն կլինի, անգամ դա չեք կարողանում երաշխավորել: Էս, ուղղակի, արձանագրենք, էլի:

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Տիկին Վարդանյան, նախ՝ Ալմա-Աթայի հռչակագրի հետ կապված՝ դա գրավոր փաստաթղթում արձանագրվել է Պրահայի 2022 թվականի հոկտեմբերի 6-ի թղթում, այո, որպես սահմանազատման հիմք, և 2022 թվականի հոկտեմբերի 31-ի Սոչիի եռակողմ հայտարարության մեջ:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Տիկին Վարդանյան, լռեք և լսեք:

Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Տիկին Վարդանյան, տեսեք, ամբողջ խնդիրն էն է, որ էդ քարտեզների թեման շատ բարդ թեմա է: Եթե դուք վստահ եք, որ լավ գիտեք, թե ինչ է նշանակում քարտեզ, որովհետև մի թվականի քարտեզ գոյություն չունի, հասկանո՞ւմ եք, մի թվականի քարտեզ գոյություն չունի: Այսինքն՝ կա քարտեզի երկայնք, քարտեզի երկայնքով Հայաստանի Հանրապետությունը և ադրբեջանական Հանրապետությունը սահմանի տարբեր կտորները համաձայնեցրել են տարբեր թվականներին, և չկա մի թվականի քարտեզ, որը կպատկերի դե յուրե իրավական նշանակություն ունեցող մեր սահմանագծի ամբողջ երկայնքը:

Հարգելի գործընկերներ, հասկանո՞ւմ եք, սենց նրբություններ կան: (Խոսակցություն դահլիճում:) Հարգելիս, մեզ ձեռնտու քարտեզի մասին ձևակերպումն առնվազն ճիշտ չէ, որովհետև պետք է լինի… Ալմա-Աթայի հռչակագիրը նշանակում է Խորհրդային Միության իրավական նշանակություն ունեցող ամենավերջին քարտեզները: (Խոսակցություն դահլիճում:)

Հարգելի գործընկերներ, հիմա բոլորով հարց ե՞ք տալու: (Խոսակցություն դահլիճում:) Հիմա, հասկանո՞ւմ եք, հնչում է կոնկրետ նկատառում: Ես էդ նկատառմանը պատասխանում եմ: Դուք արդեն որերորդ անգամ… Կարող է՝ մեր սխալն է. մենք էլ մտածում ենք՝ լավ, դե, ինչ-որ դետալներ կան, մի բան էլ էդքան մանրամասն չասենք: Հիմա ասում եք՝ ո՞ր թվի քարտեզ, ո՞ր թվի քարտեզ: Էդպիսի մի տարվա քարտեզ, որ կնկարագրի մեր ամբողջ սահմանագիծը, մի թվի քարտեզ չկա, որ ես ասեմ՝ այ, էս թվի քարտեզով: (Խոսակցություն դահլիճում:) Դա վերաբերել է, հարգելի տիկին Խամոյան, դա վերաբերել է զորքերի հայելային հետքաշման առաջարկին՝ Խորհրդային Միության գլխավոր շտաբի քարտեզների հիման վրա: (Խոսակցություն դահլիճում:)

  Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Պարոն Մանուկյան, ներողություն …

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Այդ թվում՝ Խորհրդային Միության… Այ, պարոն Օհանյանին էլ կարող եք հարցնել, ինքը գոնե էդ ինֆորմացիային տիրապետում է: Այդ թվին Խորհրդային Միության գլխավոր շտաբի մի թվականի միասնական քարտեզ, մի քարտեզ՝ մի կտորով, գոյություն չունի: Գոյություն ունի տարբեր… Հասկանո՞ւմ եք, կան քաղաքական արձանագրումներ, որովհետև քաղաքական արձանագրման համար առանձնապես պրոբլեմ չէ ասել՝ էսինչ թվի քարտեզ, բայց իրավական արձանագրման համար… Որովհետև ամբիոնին մոտենալ, ասել՝ 1974, 1975, 1974-1978, բայց էն մի կտորը՝ 1991, էս մի կտորը՝ 1985, է, կասեք, ընդդիմությունը կասի՝ ընդհանրապես, մի րոպե, էս ի՞նչ արեցիք, մեր բոլոր սահմանները քանդուքարափ արեցիք: Պրոբլեմն էն է, որ հիմա էդքան հարց եք տալիս, ես ձեզ ասում եմ՝ մի թվի քարտեզ գոյություն չունի: Եկեք էս կետի վրա էս … (Խոսակցություն դահլիճում:)

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Պարոն վարչապետ … (Խոսակցություն դահլիճում:) Պարոն Մանուկյան, լռեք էլի… Պարոն Մանուկյան: Բայց, պարոն վարչապետ, ես ձեզ հիմա…

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Դա բանակցային գործընթաց է, որի շուրջ էլի կան բազմաթիվ նրբություններ, պարոն Մանուկյան, էդ նրբությունները չիմանալով՝ կարող եք սխալ տպավորություն ստանալ: (Խոսակցություն դահլիճում:)

  Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Պարոն վարչապետ, ես մի հստակեցնող հարց տամ, էլի, ըստ էության, քանի որ այս նիստն արդեն դելիմիտացիայի տեխնիկական դետալների մեջ է մտել: Երբ դուք ասում եք … Տիկին Խամոյան, լսեք, էլի, ձեզ համար էլ եմ հստակեցնում: Պարոն վարչապետ, ճիշտ եմ, չէ՞, հասկանում, որ երբ դուք ասում եք՝ մի թվականի քարտեզ գոյություն չունի, դա ասելով, պայմանականորեն «քարտեզ» երևույթը դուք բաժանում եք 2 մասի՝ քարտեզ բառիս իրավական իմաստով, և քարտեզ թղթի վրա, այսպես ասենք, ֆիզիկական քարտեզ, և նկատի ունեք, որ Խորհրդային Հայաստանի և Խորհրդային Ադրբեջանի միջև սահմանները խորհրդային տարբեր տարիների տարբեր ակտերով են ֆիքսվել: Դա նկատի ունեք՝ տարբեր թվականների քարտեզներ ասելով, իսկ կոնկրետ քարտեզ գոյություն ունի այն իմաստով, որ կան քարտեզներ, որոնք արտահայտում են այդ բոլոր տարիների որոշումները, այդ թվում՝ օրինակ՝ 1974-1978 թվականների քարտեզները:

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Պարոն Ռուբինյան, ես հասկանում եմ, որ դուք ուզում եք պարզեցնել, բայց հիմա ձեր հարցով դուք իրականում ավելի կբարդացնեք: Ինչո՞ւ. որովհետև հիմա ձեր ասածին ես ստիպված եմ արձանագրել հետևյալը. հարգելի գործընկերներ, նախ՝ մենք պետք է ճշտենք, թե ինչ է նշանակում քարտեզ, որովհետև մեկ էլ տեսնում ես, որ սոցիալական ցանցերի մեր հարգելի օգտատերերը մամուլից, գրքից, հանրագիտարանից տպում են նկարներ, ասում են՝ այ, տեսեք էս քարտեզը: Իսկ երբ քարտեզագրին ես հարցնում, քարտեզագիրն է խոսում քարտեզի մասին, դա մի թուղթ է, որը, կներեք, ներկաների մի մասը, առնվազն, առանց լրացուցիչ մասնագիտական օգնության չի կարող հասկանալ, թե էնտեղ ինչ է պատկերված, հասկանո՞ւմ եք: Էն, որ սոցիալական ցանցերում դնում են, էդ քարտեզից ոչ միայն նույն թվի, ասենք՝ 1975 թվի, 300 տարբեր քարտեզ կարող է գոյություն ունենալ, որովհետև էդ քարտեզն ունենալու մեջ ոչ մի բարդություն չկա: Մեր ամբողջ չհասկացվածությունը հետևյալից է, որ մենք էլ, ձեր հարցին ի պատասխան, խոսում ենք էն քարտեզի մասին, այսինքն՝ դե յուրե տոպոգրաֆիկական նշանակություն ունեցող քարտեզի մասին, մի ուրիշ դեպքում խոսում ենք տենց ընդհանուր ուրվագիծը պատկերող … Հա, ի միջի այլոց, ասեմ, էն էլ, որ ես ձեզ ցույց եմ տալիս, ես ցույց եմ տալիս ուրվագիծ, որը շատ մոտավոր է: Ինչո՞ւ մոտավոր. որովհետև սահմանագծման համար պիտանի քարտեզն այն է, որ իր վրայի կետը կարող ենք որոշակի խիստ ճշգրտությամբ գնալ, տեղում ասել՝ այ, էս կետը հողի վրա էս կետն է: Այսինքն … (Խոսակցություն դահլիճում:)

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Նկատի ունի, որ մասշտաբի հարց է:

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-29,800-ն ստացել ենք, ես պատմել եմ, ստացել ենք հանրագիտարանի տիտղոսաթերթից, որի տակ գրված է, տիտղոսաթերթում գրված է 29,800, և տակը գրված է 29,743: 29,743-ն էն թիվն է, որը, պարոն Օհանյան, ձեր կառավարության օրոք կառավարությունը հաստատել է որպես Հայաստանի Հանրապետության հողային հաշվեկշիռ: Դուք գիտեք, դուք էլ դրա օգտին քվեարկել եք: Ես էլ եմ դրա օգտին քվեարկել: Նկատի ունեմ՝ մենք պետք է հասկանանք, որ իրականում էս տերմինները բարդ են և շփոթության տեղիք տվող: (Խոսում են դահլիճում:)

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Պարոն Օհանյան, եկեք, ես ձեզ հարցի իրավունք տամ, միանգամից տվեք, էլի, հարցը: (Խոսակցություն դահլիճում:) Պարոն Օհանյանի միկրոֆոնը միացրեք, համարենք, որ հարց տվեց: Խնդրեմ, պարոն Օհանյան:

Ս.ՕՀԱՆՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Գիտե՞ք, թե խնդիրն ինչն է: Խնդիրն այն է, որ չկա համաձայնություն 2 պետությունների միջև՝ համաձայնագիր կլինի, թե խաղաղության պայմանագիր կլինի: Եվ ինչո՞ւ ենք մենք միակողմանի իրականացնում դելիմիտացիա, այսինքն՝ սահմանազատում, և սահմանազատում չարած որևիցե քարտեզի վրա, որի մասին մենք դեռ չգիտենք, այն պարագայում, երբ Ադրբեջանն այլ հատվածներում գտնվում է մեր տարածքներում, մենք որոշում ենք, որ այս հատվածում մենք սահմանազատում ենք անելու: Դեռ չարած սահմանազատում՝ մենք գնում ենք, ժողովրդին ասում ենք՝ մենք սահմանագծում ենք անելու, և էստեղից էս, էս դիրքերից դուք պետք է հետ գնաք: Խնդիրը դրանում է: Համոզվա՞ծ եք դրանում, որ եթե այդ 4 գյուղերը, որ դուք ասում եք՝ չեն մտնում էդ քարտեզի մեջ … Ընդ որում՝ ասեմ, որ այդ քարտեզի մեջ դուք, ասենք՝ դատարկ եք նաև վերցրել Սևանա լիճը: Ինչո՞ւ. որովհետև եթե դա … (Խոսակցություն դահլիճում:) Տեսեք …

 Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Պարոն Օհանյան, լավ, էլի, էդ՝ արդեն սլիշկոմ, էլի: Սևանա լիճը …

 Ս.ՕՀԱՆՅԱՆ

-Չէ, սլիշկոմ չէ, ասեմ՝ ինչու: Դա նույնիսկ … Լսեք, էլի: Դա նույնիսկ մանրակերտ չէ: Դա, պարզապես, Հայաստանի Հանրապետության քարտեզի էսպես ուրվագիծ է, որտեղ չկա, չէ՞, Երևանը նշված, էն մյուսը նշված … Ուրեմն, Սևանն էլ դատարկ մի նշեք: Էդտեղ թող լինի մեր տարածքը: Սա մի ուրիշ կողմն է: Այսինքն՝ համոզվա՞ծ եք, որ էդ սահմանագծումն արդեն հետ տալը միակողմանի չի լինելու, և այլ հատվածներից Ադրբեջանը հետ է գնալու: Սա է խնդիրը:

  Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Պարոն Օհանյան, իրականում շատ կարևոր հարց եք տալիս, և ես ուրախ եմ, որ առիթ ունեմ՝ էդ հարցին պատասխանելու: Հիմա, եթե ձեր հարցը, վերաձևակերպեմ, թե ինչո՞ւ ենք էս ցույց տալիս և ինչո՞ւ ենք էդ հայտարարություններն անում, մի պարզ պատճառով. որովհետև մենք արձանագրում ենք, որ ուրիշները մեզ ներքաշում են մի գործընթացի մեջ, կողքից կարող է տպավորություն ստեղծվել, և կարող են էդպես մեկնաբանել, որ նույնիսկ մենք Հայաստանի Հանրապետության տարածքային ամբողջականությունը հստակ չենք ֆիքսում: Մենք սա անում ենք մի բան արձանագրելու համար: Միակողմանիորեն, որ ասում եք՝ մենք միակողմանիորեն, եթե դա համարենք միակողմանիորեն կամ էս տրամաբանության մեջ միակողմանիորեն, մենք ասում ենք, որ սա Հայաստանի Հանրապետության տարածքային ամբողջականությունն է, որովհետև, էդ էլ ասեմ, առիթը տվեցիք, էդ էլ ասեմ, որովհետև էսօր հարց է հնչում, ասվում է՝ գիտե՞ք, մենք տենց էլ չհասկացանք, թե ինչո՞ւ Հայաստանը 2022 թվականի հոկտեմբերի 6-ին Ալմա-Աթայի հռչակագրի հիման վրա համաձայնեց փոխադարձաբար տարածքային ամբողջականության ճանաչմանը. որովհետև մենք հասկացանք, որ եթե մեր տարածքային ամբողջականությունը չֆիքսենք, առաջին հերթին մենք չֆիքսենք, էդ տարածքային ամբողջականությունը մեր ամենամոտիկ դաշնակիցների համար կարող է գոյություն չունենալ, որովհետև մենք ՀԱՊԿ-ից, օրինակ՝ ակնկալում ենք, որ իրենք իրենց պատասխանատվության գոտին Հայաստանի Հանրապետությունում ճշտեն, կողքից մեկը հարց կտա՝ բա, դուք ինչո՞ւ չեք ասում, թե ՀԱՊԿ պատասխանատվության գոտին Հայաստանի Հանրապետությունում որտեղ է: Ու եթե մենք միակողմանիորեն ճիշտ քարտեզ, ճիշտ ուրվագիծ, լավ, մի հատ էլ Սևանը լցրած տարբերակով ձեր պատվին կպատրաստենք, ճիշտ ուրվագիծ ցույց չտանք, դա կարող է որոշ դաշնակիցների մոտ առաջացնել մեկնաբանություն, թե, պահո, Հայաստանն ուզում է մեզ ներքաշել պատերազմների մեջ: Եվ մենք ասում ենք՝ ոչ, Ալմա-Աթայի հռչակագրի հիման վրա Հայաստանի տարածքային ամբողջականությունը ճանաչելով՝ մենք մեր դե յուրե սահմաններն ենք արձանագրում և ակնկալում ենք, որ մեր նկատմամբ եղած իրավական պարտավորությունները կատարվեն՝ ապացուցելով, որ մենք ոչ մեկին չենք ուզում ներքաշել ոչ մի կոնֆլիկտի մեջ:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Արձագանք:

 Ս.ՕՀԱՆՅԱՆ

-Շնորհակալություն արձագանքի համար: Նայեք, դուք նորից չպատասխանեցիք էն հարցին, թե վստա՞հ եք, որ Ադրբեջանը մեր տարածքներից հետ է գնալու, դուք: Դուք, վստահաբար՝ գիտեք, ասում եք, չէ՞, մենք միլիմետրի չափով գիտենք մեր սահմաններն ամբողջությամբ: Եվ վստահ եմ, որ միլիմետրի ճշգրտությամբ էլ դուք գիտեք, թե որքան է Ադրբեջանը մխրճված մեր տարածքներ: Եվ, ճանաչելով Ադրբեջանին, ճանաչելով նաև Ադրբեջանի վարած քաղաքականությունը, որ Արցախը հայաթափեց, և օղակը սեղմում է մեր շուրջը, ճանաչելով իրեն, դուք միակողմանի, ոչ փոխադարձաբար, որովհետև միակողմանի զիջումներ չեն լինում, գնում եք և հայտարարություն եք անում, և էս ամբողջ, կներեք, որ ասում եմ, էլի, և էս ամբողջ կաշան ամբողջ Հայաստանում էսպես տարածվում է: Ես ձեզ ասում եմ, որ այդ միակողմանի զիջմանը, միակողմանի սահմանազատմանը կամ սահմանագծմանն Ադրբեջանը հետագայում ինչ-որ նոր բաներ է հնարելու և իր դիրքերից հետ չի գնալու: Պետք չէ Ադրբեջանի էս խաբկանքի մեջ մտնել:

  Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆ

-Պարոն Օհանյան, ձեր հարցի մեջ էլ պատասխանը կա: Տեսեք, թե դուք ինչ եք ասում: Ասում եք՝ դուք վստա՞հ եք, որ Ադրբեջանը մեր տարածքներից հետ է գնալու, ես էլ ասում եմ՝ ո՞րն է մեր տարածքը, պարոն Օհանյան, կարո՞ղ եք ցույց տալ մեր տարածքը, ընդ որում՝ ոչ միայն ինձ, այլև միջազգային տրամաբանության մեջ, որ… (Խոսակցություն դահլիճում:) Ժողովրդին չենք վախեցնում, ժողովրդին ասում ենք ճշմարտությունը: Ես հիշում եմ, հիմա, երևի, ճիշտ չէ, որ ես հիշեցնեմ, բայց ես հիշում եմ, որ 2019 թվականին էլ ես էի էդ բանն ասում: Դուք ասում էիք՝ վայ, պատերազմ, պատերազմ: Ասում էի՝ բա, ժողովրդին ինչո՞ւ եք պատերազմով վախեցնում: Հանեք արխիվները, կտեսնեք: Երբ մենք ասում ենք՝ վստա՞հ ենք, որ Ադրբեջանը մեր տարածքից դուրս է գալու, նախ՝ էդ հարցի պատասխանը տալու և էդ հարցը լուծելու համար մենք պետք է ֆիքսենք, թե որն է մեր տարածքը: Եվ մեր տարածքը ֆիքսելն առաջին կարևոր և անխուսափելի և պարտադիր նախապայմանն է և քայլն է, որով մենք պետք է ձևակերպենք մեր տարածքներից դուրս գալու դե յուրե, դե ֆակտո և քաղաքական պահանջը: (Խոսակցություն դահլիճում:)

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Պարոն Մանուկյան, ես ուզում եմ հիշեցնել, որ ֆիքսվեց, չէ, ես ուզում եմ … Մի հատ լռեք. էլի: Ես ուզում եմ հիշեցնել, որ էստեղ ֆիքսվեց, որ էդ հատվածը Բաղանիսից մինչև Բերքաբեր ներառյալ հատվածն է մեր կողմից, իրենց կողմից էլ անուններն ասվեցին: Շնորհակալություն: Էդգար Հակոբյան: (Խոսակցություն դահլիճում:) Պարոն Մանուկյան … (Խոսակցություն դահլիճում:) Պարոն Հակոբյան, տվեք ձեր հարցը: Մի սեղմեք, կմիանա: Միացրեք պարոն Հակոբյանի բարձրախոսը: Պարոն Հակոբյան, խնդրում եմ ձեր ձեռքը հանեք վրայից, որ ես տեսնեմ:

  Է.ՀԱԿՈԲՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Հարցս ուղղում եմ տարածքային կառավարման և ենթակառուցվածքների նախարար Գնել Սանոսյանին: Պարոն Սանոսյան, հարցս վերաբերում է Հյուսիս-հարավ ճանապարհահատվածի Բաբաջանյան-Րաֆֆի ընկած հատվածի խցանումների հետ կապված, նաև Շերամ-Ամառանոցային և Հյուսիս-հարավ և «Սերվիսի խաչմերուկ» կվարտալի էդ հատվածի հետ կապված խցանումներին, որոնց ուզում եմ ձեր ուշադրությունը հրավիրել: Էդտեղ պարբերաբար խցանումներ են լինում, և ժամանակ առ ժամանակ հնարավոր չէ երթևեկել խցանումների պատճառով: Նաև էնտեղ խնդիրը պայմանավորված է որոշ հատվածում Շերամ փողոցի վրա աշխատանքներով, որոնք երկարել են:

Երկրորդ մասով ուզում եմ ձեր ուշադրությունը հրավիրել Հյուսիս-հարավի «Սերվիսի խաչմերուկ» հատվածին, գիտեմ, որ ժամանակին նախագծում էդ հատվածում նախատեսված էր էստակադա, որը հետո, եթե չեմ սխալվում, որոշվել է, որ չլինի: Այս պահին, եթե չեմ սխալվում, աշխատանքներն ավարտվել են, էդտեղ էստակադա էլ չի լինելու: Եթե սխալվում եմ, խնդրում եմ ուղղեք ինձ, իսկ եթե ոչ, կարծում եմ՝ էդտեղ կարիք կա վերանայելու էստակադայի հարցը, որովհետև էնտեղ աշխատանքներնյ ավարտվել են, շինարարական աշխատանքներ չկան, և միշտ խցանումներ են լինում: Այսքանը, շնորհակալություն:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հարցին կպատասխանի տարածքային կառավարման և ենթակառուցվածքների նախարար Գնել Սանոսյանը:

 Գ.ՍԱՆՈՍՅԱՆ

-Պարոն Հակոբյան, որպեսզի ձեր հարցին կիսատ պատասխան չտամ, քանի որ Երևանի տարածքում գտնվող ճանապարհները մեր համակարգման ներքո չեն, բայց, կարծում եմ՝ էդ մասին դուք լավ գիտեք, հարցը գրավոր ձևակերպեք, ուղարկենք Երևանի գործընկերներին, որովհետև ձեր հարցը ոչ միայն Հյուսիս-հարավին է վերաբերում, բայց, նորից եմ ասում՝ Հյուսիս-հարավի Երևանի մեջ գտնվող հատվածի պատվիրատուն, կառուցողը, հսկողը Երևան համայնքն է: Նաև խցանումների մասին ձեր հարցը կար: Կխնդրեմ, որ գրավոր ձևակերպեք, Երևանի գործընկերներին կխնդրենք մանրամասն պատասխանել:

 Ռ.ՌՈՒԲԻՆՅԱՆ

-Հարգելի գործընկերներ, հարց ու պատասխանն ավարտվեց: Ցտեսություն:




ԱԺ Նախագահ  |  Պատգամավորներ|  ԱԺ խորհուրդ  |  Հանձնաժողովներ  |  Խմբակցություններ  |  Աշխատակազմ
Օրենսդրություն  |   Նախագծեր  |  Նիստեր  |   Լուրեր  |  Արտաքին հարաբերություններ   |  Գրադարան  |  Ընտրողների հետ կապեր  |  Հղումներ  |  RSS
|   azdararir.am