1 / 1

ԵԽԽՎ աշնանային նստաշրջանի լիագումար նիստում ելույթ է ունեցել ԵԽԽՎ-ում ՀՀ ԱԺ պատվիրակության անդամ Նաիրա Կարապետյանը:  

«Ապրիլին ես առաջարկել էի խորհրդարանական հետազոտություն անցկացնել այս թեմայով եւ հիմա լիահույս եմ, որ «Պանամայի փաստաթղթերի» հարցի քննարկումը բազմաթիվ քաղաքական գործիչների ետ կպահի հանցագործ փողերից եւ օֆշորային սկանդալներից:

Բանաձեւում նշված է, որ «խորհրդարանական վեհաժողովն անհանգստացած է, որ ժամանակակից հասարակության մեջ դեռեւս առկա են հարկային դաշտից խուսափելու դեպքեր, ինչպես նաեւ խիստ մտահոգված է, այս ամենում բացեիբաց ներգրավված են հայտնի ընկերություններ եւ հասարակական գործիչներ, ովքեր պետք է ծառայեին իբրեւ բարոյական վարքագծի օրինակներ: Վեհաժողովը համարում է, որ քաղաքականության մեջ եւ գործարար աշխարհում էթիկայի բարձր չափանիշի պահպանումը կարեւոր է տնտեսական, սոցիալական եւ ժողովրդավարական համակարգերի կայացման եւ աջակցության հարցում»:

Մի քանի ամիս առաջ աշխարհը ցնցված էր «Պանամայի փաստաթղթերի» հրապարակումից, որտեղ իր պատվավոր տեղն էր զբաղեցնում Ադրբեջանի նախագահն իր ընտանիքի հետ միասին՝ կինը, դուստրերը, քույրը եւ այլն:

Օֆշորային ընկերությունների այս միլիարդավոր դոլարները, որոնք պատկանում են կամ կառավարվում Ալիեւների կողմից, ինչպես նաեւ այն հսկայական գումարները, որոնք ծախսվում են զենքի եւ զինամթերքի ձեռքբերման վրա, կարող էին ծախսվել Ադրբեջանում իրական բարեփոխումների եւ իրական ժողովրդավարացման նպատակով:

Եվ մինչ նախագահական ընտանիքի կանայք իրենց գեղեցիկ կյանքն են վայելում, ստանալով միլիոնավոր դոլարների այնպիսի եկամուտ, որ նույնիսկ Ալիեւի ընտանիքի տասը սերունդն ունակ չի լինի ծախսելու, Ալիեւի ռեժիմը երկարաձգում է իր կառավարման դարաշրջանը՝ ընդունելով նոր Սահմանադրություն, որը հնարավորություն է տալիս Ալիեւի կլանին իշխանությունն իրենց ձեռքում պահել նաեւ առաջիկա երկար տարիների ընթացքում: Ի դեպ, այսպես կոչված Սահմանադրությունը խստագույն քննադատության է արժանացել Վենետիկի հանձնաժողովի կողմից:

Պետք է ասեմ կրկին ու կրկին, այո, սիրելի գործընկերներ, Ադրբեջանը կրակի երկիր է, բայց ոչ կյանքի կրակի, այլ պատերազմի կրակի, սարսափի կրակի, հանցագործությունների կրակի:

Մենք վերջերս համոզվեցինք, որ կոռումպացված քաղաքական գործիչը լուրջ վտանգ է ոչ միայն օրենքի, այլեւ մարդու հիմնարար իրավունքներից մեկի՝ կյանքի իրավունքի համար: Հետաքննող լրագրողների միջազգային կոնսորցիումը լուրջ հետազոտական աշխատանք է կատարել եւ շատ երկրներում արվել են ադեկվատ քայլեր: Իհարկե, ցանկալի կլիներ, որ ադեկվատ քայլեր արվեին բոլոր երկրներում կամ գոնե ոչինչ չարվեր, այլ ոչ թե լիներ այն, ինչ եղավ Ադրբեջանում՝ Պանամյան սկանդալի գլխավոր հերոսին Սահմանադրության ուժով շնորհվեց նոր ուժ եւ իրավունքներ: Եվ ինչ դասեր պետք է մենք քաղենք սրանից հետո…:

Փաստաթղթում նշված է. «Վեհաժողովը հաստատում է քաղաքացիների վստահության վերականգնման անհրաժեշտությունը եվրոպական ժողովրդավարական համակարգի հանդեպ…»:

Հարգելի գործընկերներ, հետաքննող լրագրողները բավականին լուրջ աշխատանք են կատարել եւ այսօր մենք՝ որպես խորհրդարանական վեհաժողով, պետք է միավորենք մեր ուժն ու կամքը՝ կոռուպցիայի եւ ֆինանսական շահարկումների դեմ պայքարելու համար:

Մեզ անհրաժեշտ է միմիայն վստահություն. վստահություն ժողովրդավարության հանդեպ, վստահություն եվրոպական ընտանիքի իրական արժեքների հանդեպ, եւ վստահություն, որ կունենանք բավարար ուժ՝ մերժելու ցանկացած քաղաքական գործչի՝ անկախ նրա ով լինելուց, եթե նա կամ նրա ընտանիքը ներգրավված է որեւէ խնդրում, ինչը ստվեր է գցում եվրոպական ժողովրդավարական համակարգի վրա: ԵԽԽՎ-ն պետք է ունենա բավարար քաղաքական կամք այս ամենը կյանքի կոչելու համար:

Սա կլինի լավագույն դասը»:


Նաիրա Կարապետյանի հաջորդ զեկույցը.

«Զեկույցը վերաբերում է մի հարցի, որն առաջին հայացքից ոչ շատ կարեւոր է թվում, բայց իրականում մի ոլորտ է, որ միավորում է մարդկանց, ժողովուրդներին եւ հասարակությունների: Սպորտն իրոք համաշխարհային ճանաչում ունի: Եվ, միանշանակ, այն պետք է ազատ լինի եւ հեռու լինի քաղաքականությունից, անարդարությունից եւ անհավասարությունից, սրանց ցանկացած ձեւից: Սպորտը պետք է լինի հստակ եւ մաքուր: Եվ հիրավի, ցանկացած մարզիկի ամենացանկալի բարձրագույն նպատակն օլիմպիական խաղերում հաղթանակն է:

Այս տարին օլիմպիական տարի էր, եւ այստեղ գտնվող երկրներից շատերը պատիվ ունեցան մասնակցելու եւ հաղթելու այդ խաղերում: Իմ երկիրն էլ ունի ոսկե մեդալ, եւ ես ուզում եմ եւս մեկ անգամ շնորհավորել հունահռոմեական ոճում օլիմպիական չեմպիոն դարձած հայ ըմբիշ Արթուր Ալեքսանյանին:

Բայց, ցավոք, սպորտում եւս, ինչպես մենք տեսնում ենք, շատ են նաեւ անարդարությունները, երբ մրցավարները դատելիս չեն հենվում խղճի եւ կանոնների վրա, այլ փորձում են ինչ-ինչ ծառայություններ մատուցել որոշ ազդեցիկ մարդկանց: Դրա վառ օրինակին մենք ականատես եղանք Ռիոյի խաղերի ժամանակ, երբ հունահռոմեական ոճի հայ ըմբշամարտիկ Միհրան Հարությունյանը զրկվեց ոսկե մեդալից եւ ստացավ արծաթե մեդալ միմիայն մրցավարի կողմնակալ եւ անարդար գնահատման պատճառով: Պարտադիր չէ լինել մասնագետ համոզվելու իմ ասածում, բավական է դիտել ներկաների զարմանքը եւ վերաբերմունքը, երբ հայտարարվեցին արդյունքները. բոլորը սուլում էին այսպես կոչված չեմպոնին եւ ծափահարում Միհրանին: Այս օրինակը միակը չէ. բռնցքամարտում մենք տեսանք նույնը՝ Նարեկ Աբգարյանը եւ Հովհաննես Բաչկովը եւս անարդար մրցավարների տուժողներ են:

Հարգելի գործընկերներ, ես կոչ եմ անում խորհրդարանական վեհաժողովին աչք չփակել այս ամենի վրա եւ համապատասխան միջոցառումներ ձեռնարկել եւ ազդել միջազգային տարբեր սպորտային ֆեդերացիաների, հատկապես հունահռոմեական ֆեդերացիայի վրա, միասնական պայքար մղել եւ վերականգնել արդարությունը: Անարդարության ցանկացած դրսեւորում մթագնում է ոչ միայն օլիմպիական խաղերի համբավը, այլեւ կոտրում սպորտի բնույթը, մարզվելու, առաջ գնալու եւ հաղթելու հավատն ու հույսը:

Ժամանակակից օլիմպիական խաղերի հայր Պիեռ դե Կուբերտեն մի անգամ ասել է. «Օլիմպիական խաղերում կարեւորը հաղթանակը չէ, այլ մասնակցությունը. էականը կյանքում ոչ թե նվաճելն է, այլ պայքարելը»: Թույլ տվեք հավելել՝ եթե անարդարության հետեւանքով մեռնում է հույսը, որեւէ մեկն այլեւս չի հավատալու սպորտին:

Այնպես որ, հարգարժան գործընկերներ, եկե՛ք վերականգնենք հավատը»: