Հոդված 1. Հարկային վարկը սույն օրենքով սահմանված կարգով եւ պայմաններով ՀՀ պետական բյուջեի նկատմամբ հարկերի գծով ընկերությունների եւ կազմակերպությունների  (այսուհետ` ընկերությունների) առկա պարտքերի, ինչպես նաեւ օրենսդրությամբ սահմանված կարգով դրանց նկատմամբ հաշվարկված տույժերի եւ տուգանքների վճարման ժամկետների հետաձգումն է (տարկետումը):

Հոդված 2. Հարկային վարկը տրամադրվում է ընկերության եւ Կառավարության կողմից լիազորված մարմնի (այսուհետ` լիազորված մարմին) միջեւ կնքված վարկային պայմանագրի հիման վրա:
Վարկային պայմանագրի կնքման համար անհրաժեշտ փաստաթղթերի ցանկը, վարկային պայմանագրի օրինակելի ձեւը եւ դիմումների ներկայացման կարգը սահմանում է Կառավարությունը` սույն օրենքն ընդունվելու պահից մեկամսյա ժամկետում:

Հոդված 3. Սույն օրենքով սահմանված կարգով հարկային վարկը տրամադրվում է մինչեւ երկու տարի ժամկետով, որի սկիզբ է հանդիսանում վարկային պայմանագրի կնքման օրը:
Վարկային պայմանագրի կնքման նպատակով դիմումները կարող են ներկայացվել մինչեւ 2004 թվականի ապրիլի 1-ը:

Հոդված 4. Տրամադրվող հարկային վարկի գումարը որոշվում է վարկային պայմանագրի կնքման օրվա դրությամբ պետական բյուջեի նկատմամբ հարկերի գծով ընկերության առկա պարտքերի եւ դրանց վճարման ժամկետների խախտման համար օրենսդրությամբ սահմանված կարգով հաշվարկված եւ չվճարված տույժերի եւ տուգանքների հանրագումարով:

Վարկային պայմանագրի կնքման օրվանից պայմանագրում ներառված հարկերի գծով պարտքերի վճարման ժամկետների խախտման համար տույժերի եւ տուգանքների հաշվեկցումը դադարեցվում է:

Հոդված 5. Վարկային պայմանագրի ժամկետը լրանալուց հետո 7 օրվա ընթացքում ընկերությունը պարտավոր է պետական բյուջե վճարել.

ա) հարկային վարկի գումարը,

բ) հարկային վարկի գումարի նկատմամբ հաշվարկված տոկոսավճարը` ամսեկան 0.5 տոկոսի չափով:

Հոդված 6. Մեկ տարուց ավելի ժամկետով վարկային պայմանագրի կնքման դեպքում, մեկ տարին լրանալուց հետո տասնօրյա ժամկետում ընկերությունը պարտավոր է ՀՀ պետական բյուջե վճարել հարկային վարկի գումարի առնվազն 50 տոկոսը:

Հոդված 7. Ընկերությունն իրավունքն ունի հարկային վարկի գումարը եւ դրա նկատմամբ հաշվարկված տոկոսավճարը լրիվ կամ մասամբ վճարել վարկային պայմանագրում նշված ժամկետից շուտ:

Հոդված 8. Վարկային պայմանագրի կնքման օրից հետո 90-օրյա ժամկետում հարկերի գծով պարտքերն ամբողջությամբ մարող ընկերությունն ազատվում է վարկային պայմանագրով նախատեսված տույժերի եւ տուգանքների, ինչպես նաեւ սույն օրենքի 5-րդ հոդվածի «բ» կետով նախատեսված տոկոսավճարի մուծումից:

Հոդված 9. Վարկային պայմանագրի կնքումից 90 օր հետո ընկած ժամանակահատվածում հարկային վարկի գումարը պայմանագրով նախատեսված ժամկետից շուտ, բայց մասամբ վճարելու դեպքում հարկային վարկի գումարը նվազեցվում է վճարված գումարի չափով: Հարկային վարկի գումարի նվազեցման վերաբերյալ ընկերության եւ լիազորված մարմնի միջեւ կնքվում է համապատասխան ակտ, որը կցվում է վարկային պայմանագրին եւ հանդիսանում դրա անբաժանելի մասը:

Հոդված 10. Ընկերության կողմից սույն օրենքի 6-րդ հոդվածի պահանջի չկատարման եւ (կամ) վարկային պայմանագրի կնքումից հետո 90 օր անց պետական բյուջեի նկատմամբ հարկերի գծով նոր պարտքերի առաջացման դեպքում լիազորված մարմինը պարտավոր է չեղյալ հայտարարել կնքված վարկային պայմանագիրը:

Հոդված 11. Վարկային պայմանագիրը չեղյալ հայտարարելու արդյունքում վերականգնվում է հարկերի գծով պարտքերի չվճարված մասը եւ դրանց նկատմամբ սույն օրենքի 4-րդ հոդվածով դադարեցված տույժերի եւ տուգանքների հաշվեկցումը:
Վարկային պայմանագրի չեղյալ հայտարարելը ընկերությանը չի ազատում սույն օրենքի 5-րդ հոդվածի «բ» կետով նախատեսված եւ պայմանագրի գործողության ընթացքում հաշվարկված տոկոսավճարի մուծումից:

Հոդված 12. Վարկային պայմանագիր կնքած ընկերությունն իրավունք ունի դիմելու լիազորված մարմնին կնքած վարկային պայմանագրի ժամկետը երկարաձգելու նպատակով` միայն մեկ անգամ եւ պայմանագրի ընդհանուր ժամկետը երկու տարին չգերազանցելու պայմանով:

Հոդված 13. Լիազորված մարմինն իրավունք չունի մերժելու սույն օրենքի պահանջներին համապատասխան վարկային պայմանագրի կնքման նպատակով ներկայացված դիմումները:

Հոդված 14. Սույն օրենքով սահմանված ժամկետում վարկային պայմանագիր կնքելու նպատակով դիմում չներկայացրած, սույն օրենքի 10-րդ հոդվածով նախատեսված դեպքում վարկային պայմանագիրը չեղյալ հայտարարված եւ վարկային պայմանագրի ժամկետը լրանալուց հետո ՀՀ պետական բյուջեի նկատմամբ հարկերի գծով պարտք ունեցող ընկերություններից այդ պարտքերը ենթակա են գանձման օրենքով սահմանված կարգով:

Հոդված 15. Սույն օրենքն ուժի մեջ է մտնում 2004 թվականի հունվարի 1-ից: