Հոդված 1. Հայաստանի Հանրապետության 2004 թվականի նոյեմբերի 9-ի Աշխատանքային օրենսգրքի (այսուհետ` Օրենսգիրք) 109-րդ հոդվածի 1-ին մասի 9-րդ կետը ուժը կորցրած ճանաչել:

Հոդված 2. Օրենսգրքի 113-րդ հոդվածի 1-ին մասը լրացնել հետեւյալ բովանդակությամբ  12-րդ կետով՝

«12. աշխատանքի էական պայմանները փոփոխվելու դեպքում, եթե աշխատողը հրաժարվում է փոփոխված պայմաններով շարունակել աշխատանքը»:

Հոդված 3. Օրենսգրքի 129-րդ հոդվածի 1-ին մասում ,113-րդ հոդվածի 1-ին մասի 3-րդ, 7-րդ եւ 11-րդ կետերով, ինչպես նաեւ 109-րդ հոդվածի 1-ին մասի 9-րդ կետովե բառերը փոխարինել «113-րդ հոդվածի 1-ին մասի 3-րդ, 7-րդ ,11-րդ եւ 12-րդ կետերով» բառերով:

Հոդված 4. Օրենսգրքի 105-րդ հոդվածի 5-րդ մասի ,109-րդ հոդվածի 1-ին մասի 9-րդ կետի համաձայն:ե բառերը փոխարինել «113-րդ հոդվածի 1-ին մասի 12-րդ կետով:»  բառերով:

Հոդված 5. Սույն օրենքը ուժի մեջ է մտնում պաշտոնական հրապարակմանը հաջորդող տասներորդ օրվանից:

Հիմնավորում

ՀՀ Աշխատանքային օրենսգրքի (այսուհետ՝ Օրենսգիրք՝ իր հոլովաձեւերով) 109-րդ հոդվածը, սահմանելով աշխատանքային պայմանագրի լուծման հիմքերը, ներառում է նաեւ աշխատանքի էական պայմանները փոփոխվելու առթիվ աշխատանքը շարունակելուց հրաժարվելու դեպքում աշխատանքային պայմանագրի լուծումը: Ըստ Օրենսգրքի 105-րդ հոդվածի 2-րդ մասի՝ ,աշխատանքի էական պայմաններն են՝ աշխատանքի վայրը, աշխատանքի վարձատրության չափը եւ (կամ) այն որոշելու ձեւը, արտոնությունները, աշխատաժամանակի (աշխատանքի եւ հանգստի) ռեժիմը, տարակարգերը եւ պաշտոնների անվանումները, աշխատանքային պայմանագրի տեսակըե: Այսինքն՝ եթե աշխատանքի էական պայմանները փոխվում են,  եւ աշխատողը չի տալիս իր համաձայնությունը աշխատանքը նոր պայմաններում շարունակելու վերաբերյալ, ապա աշխատանքային պայմանագիրը լուծվում է: Ըստ այդմ, Օրենսգրքով սահմանված այս հիմքը, ըստ էության, գործատուի նախաձեռնությամբ աշխատանքային պայմանագրի լուծման հիմք է, բայց քանի որ նախատեսված է 109-րդ հոդվածով, գործատուն այս հիմքով կարող է լուծել աշխատանքային պայմանագիրը, իսկ աշխատողը չի կարող օգտվել նույն Օրենսգրքի 114-րդ հոդվածով սահմանված երաշխիքներից, օրինակ՝ գործատուն կարող է աշխատողի արձակուրդում գտնվելու ընթացքում աշխատանքի որեւէ էական պայման փոփոխել, ինչի հետ չհամաձայնելու դեպքում աշխատողը կարող է առանց խոչընդոտի ազատվել աշխատանքից, եւ քանի որ այս հիմքը նախատեսված է Օրենսգրքի 109-րդ, այլ ոչ թե 113-րդ հոդվածով, աշխատողը չի կարողանում պաշտպանվել Օրենսգրքի 114-րդ հոդվածով սահմանված երաշխիքներով:

Ակնկալվող արդյունքն է, որ աշխատողները, ում հետ աշխատանքային պայմանագիրը լուծվում է աշխատանքի էական պայմանները փոփոխելու առիթով աշխատանքը չշարունակելու պատճառով, իրականում օգտվեն գործատուի նախաձեռնությամբ  աշխատանքային պայմանագրի լուծման դեպքում աշխատողի Օրենսգրքով սահմանված երաշխիքներից:

Տեղեկանք գործող օրենքի փոփոխվող հոդվածների վերաբերյալ

Մեծարգո պարոն նախագահ.

Ղեկավարվելով ՀՀ Սահմանադրության 109-րդ, «Ազգային ժողովի կանոնակարգ» Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական օրենքի 65-րդ եւ 67-րդ հոդվածներով, օրենսդրական նախաձեռնության կարգով Ձեզ է ներկայացվում «Հայաստանի Հանրապետության Աշխատանքային օրենսգրքում լրացումներ եւ փոփոխություններ կատարելու մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի նախագիծը:

Գրությանը կից ներկայացվում է՝

ա) նախագիծը (հիմնական զեկուցող՝ Գեւորգ Պետրոսյան)

բ) նախագծի ընդունման հիմնավորումը,

գ) գործող օրենքի փոփոխվող հոդվածի մասին տեղեկանքը:

Խնդրում ենք սահմանված կարգով նախագիծը դնել շրջանառության մեջ:

Ազգային ժողովի պատգամավորներ՝

Գեւորգ Պետրոսյան /075/

Միքայել Մելքումյան /063/

Նաիրա Զոհրաբյան /061/

Նորա Առուստամյան /082/

Վահե Էնֆիաջյան /069/

Հակոբ Նազարյան /077/

Արթուր Մանուկյան /067/

Լուիզա Սարգսյան /068/

Իվետա Տոնոյան /066/

Շաքե Իսայան /073/